II Wojna Światowa zbiera swoje żniwo. Partyjny fanatyzm, masowe mordy, rozstrzelania, bombardowania, dotkliwe straty… Tylko w bazie 73 regimentu artylerii przeciwlotniczej, stacjonującej w gęstym lesie w Środkowych Niemczech, czas płynie wolniej i o wiele spokojniej. Tutaj żołnierzom daleko do budzących postrach maszyn do zabijania, bowiem nie kwapią się do walki za ojczyznę, nie głoszą nazistowskich haseł, a wieczory spędzają na mocno zakrapianych alkoholem imprezach, licząc, że w relatywnym spokoju przeżyją wojnę i niebawem wrócą do swoich domów… Zbieg niefortunnych zdarzeń, wywołanych przez alkoholowe wygłupy, niweczy założony plan „przetrwania” oddziału. W jednostce powstaje obóz koncentracyjny, a stroniący do tej pory od działań wojennych żołnierze, mają stać się surowymi strażnikami więźniów. Personel niechętnie podchodzi do nowych obowiązków, ale wypełnia je z obawy przed nadzorem oficerskim. Względną stabilizację burzy nadejście rozkazu likwidacji obozu i … jego więźniów. Czy pokojowo nastawieni żołnierze wykonają rozkaz? A może znajdą inne wyjście z sytuacji? Czy uda im się przeżyć wojnę?
Michał Lelonek w swoim prozatorskim debiucie przedstawia niepospolite i zadziwiające spojrzenie na II Wojnę Światową. Spojrzenie przez pryzmat prostych, niezbyt odważnych (żeby nie napisać „tchórzliwych”) żołnierzy, którzy przedkładają alkoholowe biesiady nad perfekcyjne wyszkolenie. Przeczytałam wiele książek o tematyce wojennej i do tej pory nie spotkałam się u żadnego autora z takim zabiegiem. Tak więc dziękuję za tak nietuzinkową podróż w czasie!
Na kartach powieści na próżno szukać patetycznych opisów bohaterskich czynów, nadmiaru scen rozlewu krwi, czy dramatycznych poczynań czarnych bestii z trupimi czaszkami na mundurach. Autor, nie powielając schematu znamiennego dla literatury (nazwijmy ją w uproszczeniu) wojennej, zrezygnował z dosłowności na rzecz aluzji i metafory, oddziałujących niesamowicie silnie na czytelniczą wyobraźnię. Bohaterowie nie są ani „czarni” ani „biali”- są ludzcy, nieidealni z całym wachlarzem wad i zalet. W ich zachowaniach możemy dostrzec siebie, stojących przed trudnym wyborem – tylko w innym wymiarze.
Michał Lelonek w swojej powieści nie ocenia i nie dokonuje rozliczenia z przeszłością. Jego fotograficzne i szczegółowe opisy zachowań powodują, że w głowie czytelnika rodzi się wiele pytań natury etycznej. Autor nie serwuje gotowych odpowiedzi, tylko skłania do znalezienia własnej drogi.
Na uwagę zasługuje obszerny research (uwidaczniający się licznymi odwołaniami do materiałów źródłowych i statystyk), a także niezwykle poprawne stosowanie niemieckojęzycznego nazewnictwa.
Dziękuję autorowi i Wydawnictwu WasPos za zaufanie i możliwość przeczytania tak oryginalnej powieści! Polecam każdemu!
P.S. Zdjęcia wykonano w pozostałościach po tzw. #Judenlager, znajdującym się na terenie KĘDZIERZYN-KOŹLE Miasto możliwości (dzielnica #Sławięcice) który został w 43’ przejęty pod zarząd obozu koncentracyjnego #AuschwitzBirkenau.

II Wojna Światowa zbiera swoje żniwo. Partyjny fanatyzm, masowe mordy, rozstrzelania, bombardowania, dotkliwe straty… Tylko w bazie 73 regimentu artylerii przeciwlotniczej, stacjonującej w gęstym lesie w Środkowych Niemczech, czas płynie wolniej i o wiele spokojniej. Tutaj żołnierzom daleko do budzących postrach maszyn do zabijania, bowiem nie kwapią się do walki za...