Gdy chorujesz na chorobę, której jedynym ratunkiem jest przeszczep, chciałoby się aby ten nastąpił jak najszybciej. Gdy nasza bohaterka w końcu doczekuje tej chwili, jej ukochanego nie ma przy niej, okazuje się, że jego śmierć uratowała jej życie... Jakież życie jest przewrotne prawda? Z jednej strony radość, że w końcu można żyć pełną piersią, a z drugiej rozpacz, bo nie ma ukochanego. Ten dzień zmienił wszystko. Od tego dnia wszystko się zaczęło, poza życiem Aleksa, które tak nieoczekiwanie zgasło.

I abyście nie pomyśleli iż to spojler, nie! Od tego zaczyna się historia Ylenie, jej przyjaciół i dziewczyny, którą poznaje dzięki mediom społecznościowym. Co łączy obie kobiety? Musicie przekonać się sami. Tak samo jak musicie się przekonać co jeszcze odkryją i czy wyjdą z tego cało.

Tylko jedna uwaga dla osób, które chcą sięgnąć po ten tytuł. Mi nikt tego nie powiedział, a na lubimy czytać nie ma informacji, ale to jest drugi tom! Na szczęście dla tej książki nie przeszkadzało w czytaniu nieznajomość pierwszej, ale jakbym chciała się za ten pierwszy tom brać to cóż... Mega spojler mam... Szkoda, że nie było o tym nigdzie wzmianki, choćby na lubimy czytać właśnie, bo ja nienawidzę zaczynać serii nie od pierwszego tomu, nawet jeśli tomy się nie łączą, są o innych bohaterach etc.

Gdy chorujesz na chorobę, której jedynym ratunkiem jest przeszczep, chciałoby się aby ten nastąpił jak najszybciej. Gdy nasza bohaterka w końcu doczekuje tej chwili, jej ukochanego nie ma przy niej, okazuje się, że jego śmierć uratowała jej życie... Jakież życie jest przewrotne prawda? Z jednej strony radość, że w końcu można żyć pełną piersią, a z drugiej rozpacz, bo nie...

Po literaturę młodzieżową sięgam ostatnio dość rzadko, przyznam. Ale szczerze mówiąc czasem i ja mam dość tych ciężkich i mrocznych klimatów jakie zazwyczaj są w powieściach, które na codzień czytam. Z tą powieścią jest inaczej.
Od początku kiedy przeczytałam jej opis z tyłu wiedziałam, że nie tylko będzie to coś dobrego ale także coś w sumie ciężkiego w odbiorze w tym lepszym sensie. Coś co pozostaje w człowieku mimo, że powieść w pewnym momencie się kończę. I czy faktycznie tak było ?


Ylenie i Aleks byli parą. Na drodze do ich szczęścia stanęła nieuleczalna
choroba i niespodziewana śmierć. Kiedy chłopak zginął w wypadku samochodowym, dziewczynie przeszczepiono jego serce. Ylenie próbuje poukładać swój świat na nowo, ale bolesna przeszłość nie daje o sobie zapomnieć – kontaktuje się z nią tajemnicza Giorgia. Dlaczego nowa przyjaciółka zna losy tych dwojga i tajemnice zmarłego chłopaka?

Ylenie próbuje odnaleźć się na nowo w świecie bez Aleksa. Dziewczyna nawiązuje
liczne relacje, w których brak emocjonalnego zaangażowania. Bliskością fizyczną
próbuje wypełnić pustkę po ukochanym. Niespodziewanie pisze do niej nieznajoma i
prosi o spotkanie. Obie nastolatki są w podobnym wieku, obie stoczyły też walkę o
swoje zdrowie. Giorgia przeszła operację przeszczepu rogówek. Czy dziewczyny zbliżą
się do siebie? W końcu łączą je wspólne, trudne doświadczenia… Giorgia wyznaje, że miewa wizje, które z pewnością dotyczą Aleksa. Internetowe śledztwo utwierdziło ją w tym przekonaniu. Wyjątkowe przeczucia i widzenia, jakie miewa nowa przyjaciółka Ylenie, odkrywają wiele niejasności w sprawie śmierci chłopaka. Znalezione przez dziewczyny dowody, które zdobywają dzięki wizjom Giorgii, doprowadzają je do brutalnej i przerażającej prawdy o podziemnym świecie handlu narządami. Od tej chwili grozi im śmiertelne niebezpieczeństwo.
„Nieskończone bicie serca” to historia przyjaźni nastolatek o bujnej wyobraźni. Ylenie
i Giorgia są ciekawe świata, przepełnione chęcią życia. Pomimo ciężkich doświadczeń
ciągle marzą oraz pragną nowych przygód. Chcą kochać i być kochane. Jak skończy
się dla dziewczyn śledztwo w sprawie śmierci Aleksa? I czy to prawda, że miłość może
pokonać śmierć?


Powiem szczerze, że smutna to była opowieść. Pełna bólu, straty, lęku, żalu. Ale żeby nie było znajdziemy tu też wiele miłości i szczęścia, takiego które jest prawdziwe.
Fabuła powieści jest dość emocjonalna, pełna takiego ludzko odczuwalnego smutku z którym dość ciężko sobie poradzić. Powiem szczerze, że temat przeszczepu narządów oraz handel nimi, który autor tu zdołał poruszyć jest dość trudny i ciężki do przekazania, ale w tym przypadku udało mu się to dobrze zrobić. Historia, którą tutaj dostajemy też do najprostszych nie należy, no bo jak można tak po prostu i łatwo podnieść się po śmierci ukochanej osoby? No marne szanse raczej. A jeszcze kiedyś dowiadujesz się prawdy … Wszystko się zmienia, a wszędobylska intryga tylko wszystko psuje.

Akcja w powieści może i nie jest jakaś zawrotnie szybka, ale nie mamy się co tu nudzić. Mamy tu dwie główne bohaterki, które są dość charyzmatyczne, konkretne i nie boją się pewnych poświęceń byle tylko dotrzeć do celu. Podoba mi się to, że autor stworzył dość konkretne postacie, które można polubić i im kibicować.
Cała książka jest napisana dość lekkim i przystępnym językiem, łatwo wpaść dosłownie w tę historię i dość łatwy był jej odbiór.

Ogólnie rzecz biorąc mimo tego, że powieść jest skierowana raczej do młodszych niż ja czytelników to powiem szczerze, że podobała mi się ona. Poruszając tak ciekawe oraz trudne tematy, autor sprawił, że z wielkim zaciekawieniem chciałam dokończyć tę historię oraz poznać jej finał. Czytało mi się ją dość szybko i przyznam szczerze, że nie znudziła mnie, a to co tu przeczytałam raczej na dłużej zostanie w mojej głowie. Tego nie da się od tak po prostu zapomnieć.
Gorąco polecam samemu sięgnąć po tę powieść i dokładniej przekonać się o co tak naprawdę mi chodzi!

Po literaturę młodzieżową sięgam ostatnio dość rzadko, przyznam. Ale szczerze mówiąc czasem i ja mam dość tych ciężkich i mrocznych klimatów jakie zazwyczaj są w powieściach, które na codzień czytam. Z tą powieścią jest inaczej.
Od początku kiedy przeczytałam jej opis z tyłu wiedziałam, że nie tylko będzie to coś dobrego ale także coś w sumie ciężkiego w odbiorze w tym...

Jeśli czytaliście pierwszą część i choć trochę się Wam podobała to tej radzę nie tykać 🙈

Jak dla mnie ta książka nie powinna powstać a na pewno nie jako kontynuacja "Moje serce należy do ciebie". Nie wiem pod wpływem czego autor to pisał, ale jeśli miał ochotę na stworzenie czegoś w klimacie Greya czy innych 365 dni to mógł napisać całkiem nową książkę z nowymi bohaterami.

Miał być tutaj poruszony problem nielegalnego handlu narządami. Co do czego było to tylko tło tego, że każdy spał z każdym (chociaż najbardziej autor skupił się na relacji Yleni i Giorgii) a ten problem był tylko powodem spotkań, które kończyły się wiadomo czym. Na koniec oczywiście każdy znalazł miłość życia w tej paczce znajomych gdzie wszyscy ze sobą sypiali i dalej się przyjaźnili.

Największym absurdem był chyba lot Giorgii do Iranu gdzie znalazła swojego dawcę rogówki i to na podstawie swoich snów, wizji i przeczuć xD Ściągnęła go i jego matkę do swojego kraju. Matka związała się z dziadkiem Giorgii a tego chłopaka - dawcę odnalazła kobieta, która go uratowała z piwnicy w szpitalu po wycięciu mu organów i oczywiście się w sobie zakochali. Normalnie festiwal szczęśliwych zakończeń xd

Lub wykradanie danych z dysku w szpitalu bez wcześniejszego sprawdzenia czy są tam kamery.

A te "śmiertelne niebezpieczeństwo" z opisu wywiało. Wiele głupich zachowań, również niebezpiecznych, ale wszyscy traktowali to jak "wielką przygodę".

Pierwszej części dałam 6 gwiazdek. Tutaj dwie za to, że szybko się czytało xd

Fajny tytuł, okładka wskazujące na ciekawą zawartość a wyszła lipa.

Krótko mówiąc: nie polecam.

Jeszcze nieraz spotkałam się z porównaniami autora do Federico Moccia i zupełnie tego nie rozumiem 🙈 Książki tego drugiego czytałam z wielką przyjemnością, sięgałam po każdą, którą spotkałam i chętnie coś jeszcze przeczytam, ale Puleo będę omijać szerokim łukiem.

Jeśli czytaliście pierwszą część i choć trochę się Wam podobała to tej radzę nie tykać 🙈

Jak dla mnie ta książka nie powinna powstać a na pewno nie jako kontynuacja "Moje serce należy do ciebie". Nie wiem pod wpływem czego autor to pisał, ale jeśli miał ochotę na stworzenie czegoś w klimacie Greya czy innych 365 dni to mógł napisać całkiem nową książkę z nowymi...

Nieskończone bicie serca to kontynuacja historii miłości Ylenie i Aleksa. Dwójki nastolatków, których rozłączyła śmierć, ale na zawsze złączyło serce. Dosłownie. Jeśli ktoś z Was czytał Moje serce należy do ciebie, ten wie co mam na myśli.


Ylenie i Aleksa łączyło prawdziwe uczucie. Niestety na drodze do ich szczęścia stanęła nieuleczalna choroba dziewczyny i niespodziewana śmierć chłopaka. Kiedy Aleks ginie w wypadku jego serce zostaje przeszczepione Ylenie. Po operacji układa sobie życie na nowo. Przez media społecznościowe poznaje Giorgię, która twierdzi, że przeszczepiono jej rogówki Aleksa. Niestety dziewczyny odkrywają podziemie handlu narządami.


Tę książkę chciałam bardzo przeczytać. Pierwsza część mimo lekkiego pióra zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Tak duże, że po pięciu latach od recenzji nadal ją pamiętam. Nieskończonego bicia serca nie mogę nazwać nawet rozczarowaniem roku. Ta książka, to jakaś kpina. Teleranek pomieszany z Modą na sukces. Nie wiem co autor miał na myśli konstruując fabułę w ten sposób. Momentami odnosiłam wrażenie, że Puelo cierpi na rozdwojenie jaźni. Jego bohaterowie to dwudziestolatki z zachowaniem dwunastolatków.


No litości! W dodatku zamiast rozwinąć naprawdę poważny problem handlu narządami i oprzeć fabułę na tym konkretnym wątku. Autor z kompletnie nie zrozumiałych ani logicznych powodów wybiera scenariusz iście wyjęty z Mody na sukces. Koncentrując się komu i z kim było lepiej w łóżku (tak każdy spróbował z każdym). No litości po raz drugi!


Książka napisana totalnie bez sensu. Jestem rozczarowana i zniesmaczona. Nieskończone bicie serca, to perfekcyjnie zepsuta kontynuacja naprawdę ciekawej i romantycznej młodzieńczej miłości. Nie polecam. Szkoda czasu. Gniot roku! http://ksiazkinaszapasja.blogspot.com/2021/12/nieskonczone-bicie-serca-alessio-puleo.html

Nieskończone bicie serca to kontynuacja historii miłości Ylenie i Aleksa. Dwójki nastolatków, których rozłączyła śmierć, ale na zawsze złączyło serce. Dosłownie. Jeśli ktoś z Was czytał Moje serce należy do ciebie, ten wie co mam na myśli.


Ylenie i Aleksa łączyło prawdziwe uczucie. Niestety na drodze do ich szczęścia stanęła nieuleczalna choroba dziewczyny i...

🫀 Niech Was nie zwiedzie ta niewinna okładka i zapewnienie wydawcy, że to młodzieżówka. Usiądźcie wygodnie i niech ta karuzela śmiechu ruszy!🤡

🫀 O borze sosnowy...
Trafiłam na nastoletnią imprezę swingersów, której nawet scenarzyści 'Mody na sukces' by się nie powstydzili. Nie zrozumcie mnie źle, odkrywanie swojej seksualności jest ważne, ale tutaj to jeden, wielki żart. Pierwszy przykład z brzegu - Ylenie czuje coś do dziewczyny bo ma przeszczepione serce chłopaka🤦🏻‍♀️ Później wszyscy wyznają komuś miłość...

🫀 W międzyczasie jest jeszcze poruszony temat nielegalnego handlu organami, co miało być osią całej historii, ale marnie to wypadło.

🫀 Nastolatkowie bawiący się w 'CSI: Kryminalne zagadki Miami', bo przecież policja nic nie zrobi🤷🏻‍♀️ Nie muszę mówić, że wszystko się udaje i wszędzie brykają szczęśliwe jednorożce...

🫀 I w życiu nie nazwałabym tej książki młodzieżówką. Na Wattpadzie są o wiele lepsze opowiadania, wiele debiutów jest na genialnym poziomie, a na to szkoda czasu i zdrowia.

🫀 Chcę o tym jak najszybciej zapomnieć🙈 Omijajcie szerokim łukiem tę pozycję, chyba że chcecie pobawić się w ironiczne czytanie i picie szotów przy każdej sytuacji, która jest absurdalna. Gwarantuję stan upojenia przed 50 stroną!🥴

🫀 Niech Was nie zwiedzie ta niewinna okładka i zapewnienie wydawcy, że to młodzieżówka. Usiądźcie wygodnie i niech ta karuzela śmiechu ruszy!🤡

🫀 O borze sosnowy...
Trafiłam na nastoletnią imprezę swingersów, której nawet scenarzyści 'Mody na sukces' by się nie powstydzili. Nie zrozumcie mnie źle, odkrywanie swojej seksualności jest ważne, ale tutaj to jeden, wielki żart....

Ta książka była naprawdę bardzo dziwna. Fabuła nawet ciekawa, jednak realizacja to totalna porażka, niestety.

Byłaby to naprawdę dobra książka o miłości, przyjaźni i oddaniu. Jednak autor za mało się wysilił i otrzymujemy tanią historyjkę, w której bohaterowie sypiają z kim popadnie. Serio?! I to ma być literatura młodzieżowa?

Przeczytałam, skończyłam ją, ale niechętnie. Wszystko w tej książce jest płytkie, chaotyczne i nie takie jakie powinno być.

Ta książka była naprawdę bardzo dziwna. Fabuła nawet ciekawa, jednak realizacja to totalna porażka, niestety.

Byłaby to naprawdę dobra książka o miłości, przyjaźni i oddaniu. Jednak autor za mało się wysilił i otrzymujemy tanią historyjkę, w której bohaterowie sypiają z kim popadnie. Serio?! I to ma być literatura młodzieżowa?

Przeczytałam, skończyłam ją, ale niechętnie....

Ylenie i Aleks byli szczęśliwą parą do momentu choroby i nieszczęśliwego wypadku. Czy dziewczyna poradzi sobie po stracie ukochanego? Czy pozwoli sobie na nową miłość? 


Ylenia to dziewczyna, którą dopada ciężka chroba serca, z której jedynym ratunkiem jest przeszczep. Aleks chłopak Ylenii ginie w wypadku, przez który to właśnie jego serce zostaje przeszczepione dziewczynie. Po jakimś czasie poznaje Georgie, która ma przeszczepione rogówki Aleksa, lecz nie do końca jest to prawdą, dlatego Georgia prosi Ylenie o pomoc w odnalezieniu prawdy. 


"Nieskończone bicie serca" to smutna opowieść o stracie, bólu i lęku. Bohaterka nie mogąc się pożegnać ze swoim chłopakiem, pisze swojego rodzaju pamiętnik z losami po jego śmierci. Wyznaje mu jak bardzo cierpi, co przeżywa oraz jak tragiczną prawdę odkryła razem z przyjaciółmi. 

Książka jest bardzo emocjonalna, czuć tutaj smutek, żal, ale również szczęście i miłość. 

Autor poruszył bardzo trudny temat, którym są przeszczepy i handel narządami na czarnym rynku. Moim zdaniem zrobił to dobrze, choć takie tematy powinny być przeznaczone dla starszych a nie młodszych odbiorców. 


Moja ocena: 7/10 


Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu. 

Ylenie i Aleks byli szczęśliwą parą do momentu choroby i nieszczęśliwego wypadku. Czy dziewczyna poradzi sobie po stracie ukochanego? Czy pozwoli sobie na nową miłość? 


Ylenia to dziewczyna, którą dopada ciężka chroba serca, z której jedynym ratunkiem jest przeszczep. Aleks chłopak Ylenii ginie w wypadku, przez który to właśnie jego serce zostaje przeszczepione...

Już napis na tylnej okładce połyskujący w świetle słoneczny, czy też lamp wieczornych, powinien dać mi do myślenia i nakazać trzy razy zastanowić się, czy naprawdę chcę poznać twórczość Alessia Puleo'a. Jednak te kilka linijek czerni, zdradzających treść, miało znacznie większą moc przekonywania i tak oto przeczytałam „Nieskończone bicie serca”.

Historia Ylenie, która została uratowana dzięki śmierci ukochanego – tak, brzmi to okropnie, ale bywa i tak – która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości bez niego, z początku wydawała mi się ciekawa. Nie bez znaczenia był fakt, że całkiem szybko szło mi czytanie i... było zbyt pięknie, by mogło być prawdziwe.
Pojawienie się Giorgi początkowo zdawało mi się jedynie rozbudowaniem wątku jej próby oswojenia się z nowym ładem, jednak im więcej kartek z jej udziałem miałam za sobą, tym czułam się coraz mocniej zniesmaczona i coraz bardziej robiła się z tej książki dziwna sensacja.

Nie mówię, że jestem pruderyjna, czy że homoseksualny seks, to coś to wywołuje we mnie negatywne emocje. Nie. Jednak to, co dzieje się na kartach tej książki to za wiele. Zważywszy, że „nowe doświadczenia” Yeleni dzieją się trochę wbrew niej, a sama Giorgia to zwykła latawica, która zalicza wszystko, co się rusza i może rozsunąć przed nią nogi, albo wbijać się w nią jak gwóźdź w deskę. Czy taki obraz młodych dorosłych do mnie przemówił? Nie. Raczej przeraził.
Oczywiście zdaję sobie sprawę, że młodzi ludzie eksperymentują, szukają itd., jednak to, w jaki sposób jest to pokazana na kartach „Nieskończonego bicia serca”, woła o pomstę do nieba. Okropieństwo.

Dalej zresztą nie było lepiej, bo do eksperymentów seksualnych dochodzą medyczne i tak z czegoś, co miało być, jak mi się zdawało powieścią zahaczającą o obyczaj połączony z New Adult, mam twór bliżej nieokreślony z zacięciem na erotyk, sensacje, kryminał i pokręconą obyczajówkę. Zupełnie nie kupuję tego, co uczynił z tą historią autor. Przesada, w którymś momencie zaczyna gonić przesadę, a koniec końców mamy happy end, bo nie mogło być inaczej. Cukier, lukier i tona kremu waniliowego. Fuj.

Co do samych postaci, jakie przewijają się między rozdziałami. Są przerysowani w każdą możliwą stronę. Pomijając, że jednocześnie są żadni. Mdli. Nijacy. Trudno mi było kogokolwiek obdarzyć jakimikolwiek ciepłymi uczuciami, bo jedyne co odczuwałam to niedowierzanie, że takie postaci można stworzyć i je ożywić.

Dla mnie ta książka to nieporozumienie w kwestii fabuły. I chyba na tym zakończę.

Już napis na tylnej okładce połyskujący w świetle słoneczny, czy też lamp wieczornych, powinien dać mi do myślenia i nakazać trzy razy zastanowić się, czy naprawdę chcę poznać twórczość Alessia Puleo'a. Jednak te kilka linijek czerni, zdradzających treść, miało znacznie większą moc przekonywania i tak oto przeczytałam „Nieskończone bicie serca”.

Historia Ylenie, która...

W wyniku okropnego przypadku Ylenie otrzymuje serce swojego chłopaka, Aleksa. Jednak to nie jest jedyny przeszczep, który został wykonany wtedy. Kontaktuje się z nią Giorgia, która wprowadza Ylenie na niebezpieczne pole walki o poznanie prawdy.
Powiedzieć, że coś poszło nie tak w tej książce to niestety ogromne niedopowiedzenie.
Zacznę od logiki, która tutaj nie istnieje. Banda nastolatków robi kolejne głupoty, naraża życie swoje i swoich bliskich i oczywiście wszystko uchodzi im na sucho. Podobnie wygląda to w przypadku dorosłych i ich błędów.
Kolejna rzecz stopień demoralizacji jaki otacza te młode osoby. Autor nie bał się stworzyć historii, w której ludzie nie mają żadnych oporów przed sypianiem np. z chłopakiem najlepszej przyjaciółki.
To nie byłoby rażące gdyby nie początek, który był niesamowicie wzruszający i dojmujący. Napisany pięknymi słowami, sprawiał, że naprawdę miałam inną wizję dalszego przebiegu książki. Niestety dostałam powieść o bandzie rozpieszczonych, bogatych nastolatkach, w której wiele rzeczy nie trzyma się kupy, jakby autor nie do końca wiedział co chce nią przekazać.
Niestety nie mogę jej polecić chociażby z powodu braku logiki, czy ogólnego braku przekazu i morału wynikającego z powieści.

W wyniku okropnego przypadku Ylenie otrzymuje serce swojego chłopaka, Aleksa. Jednak to nie jest jedyny przeszczep, który został wykonany wtedy. Kontaktuje się z nią Giorgia, która wprowadza Ylenie na niebezpieczne pole walki o poznanie prawdy.
Powiedzieć, że coś poszło nie tak w tej książce to niestety ogromne niedopowiedzenie.
Zacznę od logiki, która tutaj nie istnieje....

Książka jest w porządku i czytało mi się ją w miarę szybko, ale przyznam szczerze, że spodziewałam się czegoś więcej. ,,Moje serce należy do ciebie'' jest jednak książką o wiele bardziej udaną.
Uważam, że dobrym pomysłem było głębsze poruszenie i rozwinięcie tematu handlu narządami. To temat ważny i trudny. Natomiast cała reszta, która się działa..istny żart. Autor zrobił z bohaterów książki jakichś niewyżytych dzikusów za przeproszeniem. Każdy każdego kocha i każdy z każdym chce sypiać. Równie dobrze mogłam sięgnąć po jakiś erotyk. Jestem w stanie w jakimś stopniu zrozumieć Ylenię, która dużo przeszła i po prostu wciąż się gubi i próbuje odnaleźć siebie i własną właściwą dla siebie drogę, ale cała reszta? Giorgia była bardzo irytująca. Takie dorosłe dziecko. Uważam, że postać z taką historią mogłaby zostać przedstawiona o wiele bardziej dojrzale. Istny chaos.

Książka jest w porządku i czytało mi się ją w miarę szybko, ale przyznam szczerze, że spodziewałam się czegoś więcej. ,,Moje serce należy do ciebie'' jest jednak książką o wiele bardziej udaną.
Uważam, że dobrym pomysłem było głębsze poruszenie i rozwinięcie tematu handlu narządami. To temat ważny i trudny. Natomiast cała reszta, która się działa..istny żart. Autor zrobił...