Corpus Delicti duetu Mikurda-Woynarowski (współpraca Jakub Majmurek) to katalog przedmiotów surrealistycznych, prezentacja dowodów rzeczowych artystycznego występku Waleriana Borowczyka. To esej wizualny, czerpiący z dorobku psychoanalizy i pism teoretycznych André Bretona. To książka-przedmiot, nawiązująca do kunsztownych, XIX-wiecznych modlitewników i XVIII-wiecznych ilustrowanych powieści libertyńskich.

W artykule Kryzys przedmiotu (1936) Breton głosił potrzebę tworzenia przedmiotów surrealistycznych, które stanowiłyby odtrutkę na bezrefleksyjne, automatyczne postrzeganie przedmiotów codziennego użytku. Twierdził, że „mutacja funkcji” przedmiotów, tworzenie z nich zagadek percepcyjnych i interpretacyjnych, pozwala odzyskać należną im gravitas. Postulowana przez Bretona „rewolucja przedmiotu” dokonuje się w filmach Borowczyka – w filmach twórcy Goto przedmioty porzucają swoje funkcje użytkowe, emancypują się fabularnie, przejmują kontrolę nad ekranowym światem.