Galicja kojarzona jest dość powszechnie z wielokulturowością – niepowtarzalnym kolorytem narodowościowym i wyznaniowym, koegzystencją Polaków z Ukraińcami, Żydami, Niemcami oraz innymi grupami narodowościowymi. Żydzi stanowili w niej trzecią pod względem liczebności mniejszość narodową. Monografia im poświęcona jest efektem współpracy badaczy z Polski, Anglii, Holandii, Słowacji i Ukrainy. Jej celem jest propagowanie badań nad historią i kulturą galicyjskich Żydów. Pomieszczony w tomie zbiór artykułów cechuje rozmaitość spojrzenia. Zakres chronologiczny opracowania jest dość szeroki, obejmuje bowiem okres przedrozbiorowy, lata 1772–1918, czasy II Rzeczypospolitej i II wojny światowej aż po współczesność. Autorzy poruszają tematykę związaną z gospodarką i polityką Żydów w Galicji, ale też kwestie dobroczynności, opieki medycznej, literatury, muzyki i sztuki czy przejawów antysemityzm. W tomie znajdziemy również kulturowy i obyczajowy pejzaż codziennego życia społeczności żydowskiej w małomiasteczkowym środowisku, a także wzruszające ślady pobożności izraelickiej zachowane w inskrypcjach fundacyjnych na ścianach galicyjskich synagog. Takie urozmaicenie i duża różnorodność tematów odzwierciedla złożoność historii i dziedzictwa Żydów galicyjskich oraz sprawia, że publikacja stanowi niezwykle cenne źródło do dalszych pogłębionych badań na ten temat. Fenomen Galicji wciąż inspiruje.