Więzy przezaczenia

W ostatnie wakacje Judyta przeniosła się w czasie do zamierzchłej przeszłości. Po kilku miesiącach spędzonych w Skandynawii wśród wikingów wraca do XXI wieku i na nowo uczy się funkcjonować.
Młoda studentka dziennikarstwa stara zmierzyć się z rzeczywistością i rozstaniem z Einarem. Przypadkowo odkrywa, że jej życie to splot intryg i tajemnic. Na jej drodze staje również mężczyzna, z którym znajdą wspólny język. Jak poradzi sobie Judyta z piętrzącymi się problemami?
W VIII wieku na dalekiej północy Einar zrobi wszystko, by odnaleźć Jodridd.
Pamiętam emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania pierwszej części Skandynawskiej serii od B. M. W. Sobol. Tak wciągnęłam się w treść książki, że przeczytałam ją jednym tchem w środku nocy. Nie ukrywam, że byłam ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów, bo autorka zaserwowała takie zakończenie, że moje serce biło szybciej na samo wspomnienie tytułu książki.
„Więzy Przeznaczenia” rozpoczynają się spokojnie. Autorka wprowadza nas w klimat powieści, nawiązując do wydarzeń, które miały miejsce w poprzedniej części. Dzięki temu nie musimy się odrywać od lektury, by wszystko sobie przypomnieć. Ten spokój nie trwa jednak długo, bo zaczynają pojawiać się nowe elementy, które przeplatają się z głównym wątkiem.
Muszę przyznać, że Basia zaskakiwała mnie praktycznie na każdym kroku, a najlepsze w „Więzach Przeznaczenia” było to, że choć można dostrzec pewne wskazówki, to trudno jest przewidzieć, w którym kierunku wszystko się rozwinie.
Ta część skupia się bardziej na głównej bohaterce i jej życiu w XXI wieku. Poznajmy bliżej jej otoczenie, rodzinę oraz przyjaciół. Postacie są realne, a autorka nie zapomniała zaakcentować cech, byśmy mieli ich pełny obraz. Judyta też jest bardzo wyraźną postacią. Doskonale możemy zrozumieć jej obawy wątpliwości oraz strach. W jej przypadku idealnie pasuje stwierdzenie, że nadzieja umiera ostatnia.
Basia zadbała także o to, by było czuć klimat Skandynawii. Niektóre rozdziały dotyczą Einara, a w zamierzchłych czasach również dzieje się bardzo wiele. Wydaje mi się, że ten wątek był dla autorki sporym wyzwaniem. Basia dała popis swojej wiedzy, byśmy w pełni mogli doświadczyć tego, co chciała nam pokazać. Genialnie ubrała w słowa każdy szczegół, który dotyczył VIII wieku i dzięki temu możemy odnieść wrażenie, że sami przenieśliśmy się w czasie.

W ostatnie wakacje Judyta przeniosła się w czasie do zamierzchłej przeszłości. Po kilku miesiącach spędzonych w Skandynawii wśród wikingów wraca do XXI wieku i na nowo uczy się funkcjonować.
Młoda studentka dziennikarstwa stara zmierzyć się z rzeczywistością i rozstaniem z Einarem. Przypadkowo odkrywa, że jej życie to splot intryg i tajemnic. Na jej drodze staje również...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Więzy przeznaczenia" B. M. W. Sobol to drugi po "Cudzoziemce", tom serii o perypetiach Judyty, która wskutek niefortunnych zdarzeń odbywa podróż w czasie i trafia do VIII wieku, gdzie pośród Wikingów i skandynawskich okoliczności przyrody, walczy o przetrwanie i odnajduje prawdziwą miłość. Jeśli czytaliście moją recenzję pierwszego tomu wiecie już, że w powieści tej przepadłam bez reszty i czytałam ją z wypiekami na twarzy. Postać Einara, młodego, silnego wikinga o dobrym, szlachetnym sercu, gotowego do największych poświęceń w imię miłości, od początku skradła całą moją uwagę, co nie zmieniło się do ostatniej strony. Nic więc dziwnego, że na kontynuację tej historii czekałam z ogromnym utęsknieniem.

I wreszcie się doczekałam 😍. Piękna okładka tworzy tajemniczy nastrój, a barwy choć ciepłe, nawiązujące do zachodu słońca, przełamuje jednak nadciągająca ciemność - coś się kończy, a coś niepokojącego zaczyna? Właśnie owa tajemniczość, zagadkowość i niedopowiedzenia grają w tym tomie bardzo istotną rolę. Judyta, która wraca do  rzeczywistości XXI wieku staje przed ogromnym dylematem - ma uwierzyć, że wszystko, czego doświadczyła było ułudą, czy może trzymać się kurczowo i rozpaczliwie głębokiego przekonania, że miłość i związek, który tworzyła z Einarem wydarzyły się naprawdę? Serce krzyczy jedno, rozum podszeptuje wątpliwości. Odzyskiwaniu równowagi psychicznej nie pomagają niepokojące, mroczne sny oraz tajemnice rodzinne i dziwne zbiegi okoliczności. Judyta rozpacza, a pocieszenie znajduje w towarzystwie przyjaciółek i nowego znajomego. Czy odzyska spokój ducha, jakie tajemnice z rodzinnej przeszłości odkryje - doczytacie sami.
Teraz pewnie ciśnie się Wam na usta pytanie - no, a gdzie w tym wszystkim ów niesamowity wiking? Nie martwcie się - autorka o nim nie zapomniała (miałaby ze mną do czynienia😂). Cała powieść toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych - współcześnie i w zamierzchłej przeszłości, gdzie wspomniany Einar nie może się pogodzić ze zniknięciem ukochanej Jodridd. Miota się, bije z myślami, wyrusza w nieznane, byleby tylko odzyskać kobietę. Jego rozpacz jest niemal namacalna, budzi żywe emocje, a postawa trwania przy pamięci o Judycie i jego wierność - niekłamany podziw. Przyznaję, że właśnie te rozdziały były dla mnie najciekawsze, to w nich się rozsmakowywałam, szczególnie, że Basia wprowadziła też nowego, ciekawego bohatera, który podobnie jak uprzednio Jodridd musiał się odnaleźć w nowej wikińskiej rzeczywistości.
Rozdziały o Judycie były dla mnie siłą rzeczy mniej ciekawe, co nie oznacza, że nie budziły emocji. O, nie! Ileż ja się nadenerwowałam na nią, jakaż byłam rozczarowana pewnymi posunięciami, jakiż miałam do niej żal, że nie przeżywa mocniej, dogłębniej pewnej prawdy o tym, co ją spotkało po powrocie do naszego świata. Nie mogę Wam zbyt wiele zdradzić, ale podkreślam, że na mocno emocjonalny odbiór książki z pewnością możecie liczyć.
Największy minus powieści? Pewnie, że go wskażę - konieczność oczekiwania na dalszy ciąg, ponieważ akcja urywa się w decydującym momencie. Wiemy, tzn. przypuszczamy, co ma za chwilę nastąpić, a tu proszę - kurtyna zapada i... całuj psa w nos! Basiu, ja Cię proszę, apeluję, błagam - pisz jak najszybciej, nie trzymaj w niepewności wiernej czytelniczki!

"Więzy przeznaczenia" B. M. W. Sobol to drugi po "Cudzoziemce", tom serii o perypetiach Judyty, która wskutek niefortunnych zdarzeń odbywa podróż w czasie i trafia do VIII wieku, gdzie pośród Wikingów i skandynawskich okoliczności przyrody, walczy o przetrwanie i odnajduje prawdziwą miłość. Jeśli czytaliście moją recenzję pierwszego tomu wiecie już, że w powieści tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Debiutancka książka autorki B.M.W Sobol „Cudzoziemka” przeniosła mnie do VIII wieku i dała mi szansę spotkać prawdziwych Wikingów! Główna bohaterka Judyta w niezwykłych okolicznościach przeniosła się w czasie i miała to szczęście, że trafiła pod opiekę boskiego Einara, mężczyznę z krwi i kości i trochę jej tego zazdrościłam! Zakończenie zostawiło mnie z ogromnym niedosytem i czekałam na kontynuację, wierzyłam, że może tym razem autorka przygotuje dla Judyty szczęśliwe zakończenie. Kontynuacja, czyli właśnie „Więzy przeznaczenia” okazały się zupełnie inną książką, można odnieść wrażenie, że autorka celowo tak poprowadziła akcję, by zaskoczyć nas totalną petardą w części trzeciej. Czym różnią się „Więzy przeznaczenia” ?

W skandynawskiej głuszy Judyta przeszła niesamowitą przemianę i odnalazła miłość swojego życia — Wikinga Einara. Jednak ich szczęście nie może trwać wiecznie, bo bohaterka niespodziewanie ponownie przenosi się w czasie i budzi w XXI wieku. Po niesamowitych wakacjach pozostają jedynie wspomnienia, lecz jej bliscy i przyjaciele dalecy są, by uwierzyć dziewczynie w jej opowieści. Załamana i zrozpaczona dziewczyna nie może poradzić sobie z nową rzeczywistością i bardzo przeżywa rozstanie z ukochanym, boi się, że o nim zapomni. Próbuje wziąć się w garść, zacząć znowu studia, pracę. W jej życiu pojawi się nowy mężczyzna – Daniel, lecz wyraźnie widać, że skrywa on sekret. Czy na pewno jest z Judytą szczery? Tymczasem w VIII wieku na dalekiej północy Einar wyrusza na wyprawę i zrobi wszystko, by odnaleźć swoją ukochaną Jodridd. Tylko czy ją znajdzie?

Podczas czytania „Cudzoziemki” od razu przyszła mi na myśl seria Diany Gabaldon „Obca” jednak „Więzy przeznaczenia” nic wspólnego już z tą serią nie mają! Ileż ja tu się nakręciłam głową, bo wszystko miało być inaczej i nie przewidywałam rozdzielenia Judyty i Einara. Niestety, tych dwoje zakochanych nagle i bez ostrzeżenia rozdzielono i szansa powrotu Judyty do ukochanego stoi pod ogromnym znakiem zapytania. „Więzy przeznaczenia” mają dwie narracje – Judyty i Einara i muszę Wam zdradzić, że trochę ciekawsze były dla mnie fragmenty z perspektywy odważnego Wikinga. Jak wspomniałam na samym początku – nasza bohaterka się pogubiła i jest cieniem dawnej siebie. Jej narracja jest przesycona smutkiem i bólem i mam wrażenie, że autorka celowo wprowadziła czytelnika w taki nastrój i spowolniła akcję. Na prowadzenie wysuwa się zatem wątek obyczajowy, a wątek fantasy obejmuje tylko kilka fragmentów. Przyglądać się będziemy codzienności Judyty i przekonamy się, że jej bliscy i przyjaciele skrywają tajemnice, ich pomoc też nie jest taka bezinteresowna. W jej otoczeniu pojawi się także nowy mężczyzna i tego bohatera nie polubiłam, w żaden sposób nie mógłby konkurować z Einarem. Tak jak w pierwszej części Judyta ma tajemnicze sny i mam nadzieję, że ten wątek zostanie wyjaśniony w części trzeciej! Jeśli zaś chodzi o Einara, to ten nie siedzi bezczynnie i nie rozpacza po stracie Jodridd – wyrusza na wyprawę! Towarzyszyć mu będziemy między innymi w inwazji na klasztor, a w jego otoczeniu pojawią się wyznawcy Chrystusa. Nie zabraknie też pięknych kobiet i może któraś z nich zechce wykorzystać to, że Einar stracił ukochaną? Mam nadzieję, że w kolejnej części jego wątek doczeka się rozwinięcia i będzie obszerniejszy!

„Więzy przeznaczenia” rozbudziły mój apetyt na więcej i już nie mogę doczekać się kontynuacji! Nie mam pojęcia, co tym razem przygotuje dla czytelników autorka, ale zakończenie tej części jest obiecujące! Będzie się działo! Jeśli spodobała Wam się „Cudzoziemka”, to koniecznie musicie sięgnąć po tę książkę!

Debiutancka książka autorki B.M.W Sobol „Cudzoziemka” przeniosła mnie do VIII wieku i dała mi szansę spotkać prawdziwych Wikingów! Główna bohaterka Judyta w niezwykłych okolicznościach przeniosła się w czasie i miała to szczęście, że trafiła pod opiekę boskiego Einara, mężczyznę z krwi i kości i trochę jej tego zazdrościłam! Zakończenie zostawiło mnie z ogromnym niedosytem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Miłość, która nie zna granic czasu. Władza, której drugim obliczem jest zdrada."

Judyta po długiej nieobecności wraca do domu rodzinnego. Ostatni czas spędzony z wikingami spowodował, że odzwyczaiła się od funkcjonowania w XXI wieku. Musi uczuć się życia na nowo. To nie będzie proste, tęsknota za Einarem i sieć intryg oplatających jej rodzinę spędza jej sen z powiek. Tymczasem w VIII wieku, Einar robi wszystko by odnaleźć swoją ukochaną Jodridd.

#więzyprzeznaczenia to książka przedstawiająca dalsze losy Judyty i Einara, których poznaliśmy w "Cudzoziemce". Ona w XXI wieku, on w VIII, choć różne światy to tęsknota tak samo wielka. Trudno jest im pogodzić się z kolejami losu i każdy stara się zrozumieć zaistniałą sytuację na swój sposób.
Życie głównej bohaterki kolejny raz zmieniło się o 360 stopni, do tego odkrywa tajemnice z przeszłości i rodzinne kłamstwa. Jak sobie z tym poradzi? No właśnie...
Autorka bardzo ciekawie pokazała zawieszenie Judyty między jednym a drugim światem, jej ból, miotanie się między ogromną tęsknotą a chęcią pogodzenia się z losem. Muszę przyznać, że w tej lekturze naprawdę dużo się dzieje, oprócz losów Judyty, poznajemy historię Einara, który zrobi wszystko, żeby odnaleźć ukochaną.
B.M.W. Sobol kolejny raz stworzyła opowieść, którą za sprawą świetnego stylu dosłownie się pochłania. Jestem oczarowana treścią i już czekam na kolejną część. Tym bardziej, że zakończenie zapowiada bardzo intrygującą kontynuację.
Oczywiście polecam ❤

"Miłość, która nie zna granic czasu. Władza, której drugim obliczem jest zdrada."

Judyta po długiej nieobecności wraca do domu rodzinnego. Ostatni czas spędzony z wikingami spowodował, że odzwyczaiła się od funkcjonowania w XXI wieku. Musi uczuć się życia na nowo. To nie będzie proste, tęsknota za Einarem i sieć intryg oplatających jej rodzinę spędza jej sen z powiek....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

* PRZEDPEMIEROWA RECENZJA PATRONACKA*

.

„Słowa wypowiedziane na głos nie bolą już tak bardzo, jak myśl o tym, co chciałoby się powiedzieć.”

„Młodzi ludzie przywiązują wagę nie do tych rzeczy, co trzeba. Wszyscy chcą chwytać dzień i myślą, że wszystko im wolno, bo świat czeka z otwartymi ramionami. Każdy jest odważny, taki król życia, co to nie ja, a potem wszyscy tchórzą. Wszystkiego jest dzisiaj pod dostatkiem, ale pustka jedynie podsyca łaknienie, by chcieć więcej, pragnąć więcej.”

.

Judyta jest młodą studentką dziennikarstwa, która po dość długiej nieobecności wreszcie wraca do domu. W czasie ostatnich wakacji, w niewytłumaczalny sposób przeniosła się w czasie, gdzie wiele miesięcy spędziła wśród skandynawskich wikingów. Teraz na nowo musi odnaleźć się w realiach XXI wieku, co nie jest dla niej wcale takie łatwe.

Poza tym nie może zapomnieć o Einarze, jednak gdy na jej drodze staje nowy mężczyzna, nawiązuje z nim coś w rodzaju przyjaźni. Wkrótce odkrywa również, że jej dotychczasowe życie to sieć kłamstw, intryg i tajemnic. Einar tymczasem staje na głowie, aby odnaleźć swoją ukochaną Jodridd.

.

„Więzy przeznaczenia” są drugim tomem cudownej serii autorstwa B.M.W. Sobol. Pierwszą część zatytułowaną „Cudzoziemka” pokochałam całym sercem i wprost nie mogłam się doczekać tego, co Autorka przygotowała dla głównej bohaterki. Tym bardziej, że zakończyła ją w taki sposób, że tylko jeszcze bardziej podsyciła moją ciekawość. Troszkę musieliśmy na nią poczekać, ale zdecydowanie było warto.

Główna bohaterka to Judyta Karpińska, córka Alicji i młoda studentka dziennikarstwa. Przez rok czasu nie było jej w domu i wszyscy bardzo zamartwiali się jej nieobecnością. Dziewczyna zniknęła w tajemniczych okolicznościach, po czym równie tajemniczo się odnalazła. Nikt, poza nią nie miał pojęcia co takiego działo się z nią przez cały ten czas. Nikt też nie wierzy w to, co opowiada o podróży w czasie i wikingu o imieniu Einar. Judyta bardzo przeżywa rozstanie ze skandynawskim ukochanym i nie może o nim zapomnieć. Gdyby tego było mało okazuje się, że to, co uznawała za pewnik w swoim życiu w XXI wieku wcale nie jest takie na jakie kiedyś wyglądało. Ciotka i wujek ewidentnie coś przed nią ukrywają, a ona koniecznie musi się dowiedzieć co to takiego. Poza tym pora na to, by w końcu na nowo poukładać swoje życie i zastanowić się, co chce w ogóle robić. Nie jest jej łatwo i wcale jej się nie dziwię, że stara się trzymać od wszystkiego i wszystkich na dystans. Wszyscy wkoło zdają się lepiej od niej wiedzieć co jest dla niej najlepsze. Ale czy faktycznie tak jest?

Akcja w tej części toczy się dość leniwie, jednak wcale nie oznacza to, że jest nudno. W żadnym wypadku. Dzieje się i to całkiem sporo, ponieważ co chwila na światło dzienne wychodzą nowe fakty z przeszłości Judyty i jej matki. Okazuje się bowiem, że wujostwo, które sprawowało w dzieciństwie opiekę nad nią, utkało naprawdę niezłą sieć kłamstw. Co takiego wyjdzie na jaw? Nie zdradzę Wam, ale mogę powiedzieć jedno – z pewnością będziecie zaskoczeni. Autorka wymyśliła naprawdę ciekawą historię i już przebieram nogami, aby dowiedzieć się, co będzie dalej. A tak z pewnością będzie, o czym świadczy chociażby samo zakończenie tej powieści. Poza tym jeszcze na wiele pytań nie otrzymaliśmy odpowiedzi.

Nie myślcie jednak, że mimo iż Judyta wróciła do współczesności, nie spotkacie tu Einara. Co to to nie. Nasz męski bohater pojawia się równie często i na bieżąco możemy śledzić jego losy i obserwować, jak bardzo tęskni za swoją ukochaną. On równie ciężko znosi jej utratę i robi wszystko, aby ją odnaleźć. Poza tym w jego rzeczywistości także pojawia się nowa, bardzo ciekawa postać, która nieźle tu namiesza.

Uwielbiam pióro Autorki, które jest niezwykle lekkie, a przez jej powieści dosłownie się płynie. Chwilami miałam wrażenie, jakbym sama brała udział w wydarzeniach, które miały tam miejsce. Myślę, że po lekturze „Więzów przeznaczenia” będziecie czuć taki sam niedosyt jak ja. Mam nadzieję, że B.M.W. Sobol nie każe nam zbyt długo czekać na dalsze losy Judyty i Einara.

* PRZEDPEMIEROWA RECENZJA PATRONACKA*

.

„Słowa wypowiedziane na głos nie bolą już tak bardzo, jak myśl o tym, co chciałoby się powiedzieć.”

„Młodzi ludzie przywiązują wagę nie do tych rzeczy, co trzeba. Wszyscy chcą chwytać dzień i myślą, że wszystko im wolno, bo świat czeka z otwartymi ramionami. Każdy jest odważny, taki król życia, co to nie ja, a potem wszyscy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to