Przyrodyjki

Jest do bólu prawdziwa. Nie każdą wyprawę do lasu musi wieńczyć super zdjęcie. Czuć zaangażowanie autora w poznawaniu środowiska, wielką determinację i zasady, których się trzyma - by nie szkodzić. Książka ma kilka małych mankamentów, ale nie chce o nich pisać, za to chce dalej czytać Kostrzyńskiego.

Jest do bólu prawdziwa. Nie każdą wyprawę do lasu musi wieńczyć super zdjęcie. Czuć zaangażowanie autora w poznawaniu środowiska, wielką determinację i zasady, których się trzyma - by nie szkodzić. Książka ma kilka małych mankamentów, ale nie chce o nich pisać, za to chce dalej czytać Kostrzyńskiego.

"Hel­sinki nie były aż tak wiel­kim mia­stem, jak się oba­wia­łem. Po dwóch godzi­nach jecha­łem już za­chwy­cony przez las. Wszyst­ko było takie nowe, inne. Pol­skę od Skan­dy­na­wii dzie­liło tylko Morze Bał­tyc­kie, a wyda­wało się, jak­bym wylą­do­wał na innym kon­ty­nen­cie."
⠀
Marcin Kostrzyński to dziennikarz i filmowiec, który zajmuje się przyrodą.
Podgląda zwierzęta i opowiada o nich.
Właśnie o zwierzętach jest ta książka. Dla dużych i małych.
O lisach, niedźwiedziach i jeleniach.
O fokach i wycieczce do Skandynawii.
O żurawiach i dzikach, a wszystko to okraszone wspaniałymi zdjęciami.
⠀
Jeśli szukasz książki do czytania ze starszym dzieckiem, warto sięgnąć po Przyrodyjki :)

"Hel­sinki nie były aż tak wiel­kim mia­stem, jak się oba­wia­łem. Po dwóch godzi­nach jecha­łem już za­chwy­cony przez las. Wszyst­ko było takie nowe, inne. Pol­skę od Skan­dy­na­wii dzie­liło tylko Morze Bał­tyc­kie, a wyda­wało się, jak­bym wylą­do­wał na innym kon­ty­nen­cie."
⠀
Marcin Kostrzyński to dziennikarz i filmowiec, który zajmuje się przyrodą.
Podgląda...

Autor ksiazki opowiada o swoich przygodach ze zwierzetami i "zaraża" nas swoja wrażliwoscia do matki natury. Ta ksiazka uczy, wzrusza i daje do myslenia.

Autor ksiazki opowiada o swoich przygodach ze zwierzetami i "zaraża" nas swoja wrażliwoscia do matki natury. Ta ksiazka uczy, wzrusza i daje do myslenia.

Wspaniała opowieść człowieka z pasją o naszych braciach mniejszych. W sposób ciekawy i z humorem opisane życie zwierząt. Lektura byłaby milsza, gdyby nie fragmenty o ludziach i ich niszczycielski wpływ na przyrodę.

Wspaniała opowieść człowieka z pasją o naszych braciach mniejszych. W sposób ciekawy i z humorem opisane życie zwierząt. Lektura byłaby milsza, gdyby nie fragmenty o ludziach i ich niszczycielski wpływ na przyrodę.

Widzieliście kiedyś biało-czarne dziki? Zastanawialiście się, jak leniwe są leniwce w Ameryce Południowej? Wyruszyliście w podróż śladami chomika? Obserwowaliście foki nad Bałtykiem? Spotkaliście w lesie niedźwiedzia?
Pozwólcie zabrać się w podróż - od Bieszczad po Bałtyk, od Ameryki Południowej po północną Finlandię.
Serdecznie polecam zapoznanie się z historiami Pana Marcina ;)

Widzieliście kiedyś biało-czarne dziki? Zastanawialiście się, jak leniwe są leniwce w Ameryce Południowej? Wyruszyliście w podróż śladami chomika? Obserwowaliście foki nad Bałtykiem? Spotkaliście w lesie niedźwiedzia?
Pozwólcie zabrać się w podróż - od Bieszczad po Bałtyk, od Ameryki Południowej po północną Finlandię.
Serdecznie polecam zapoznanie się z historiami Pana...

Czytane przez Krystynę Czubówną opowieści przygód Marcina Kostrzyńskiego, który w gawędziarski sposób opisuje obserwacje życia zwierząt w ich naturalnym środowisku, szuka tropów i próbuje uchwycić najciekawsze momenty aparatem fotograficznym.

Już sama okładka przyciągnęła moje oko - zielona, z zarysem równie zielonych świerków, a nad nimi nocne niebo w formie ogromnego niedźwiedzia, wokół odciski jego łap.

Natomiast w środku jest szukanie salamandry w lesie bukowym i spotkanie stada jeleni, byka z przepięknym porożem i łani, nocna wyprawa na rykowisko z latarką na baterie i plecakiem z aparatem fotograficznym, obserwacja sów, szukanie fok, dziki.. i wiele innych.

Rozczulały mnie sentymentalnie opisy sprzętu fotograficznego sprzed 20 lat i tego jak sobie autor radził bez komórki, której wtedy jeszcze nie było i bez GPS, który był tylko w posiadaniu wojska. Świat, który minął, a nastał inny. Razem z autorem smuciły mnie niszczycielskie działania człowieka i to, do czego jesteśmy zdolni podążając za zyskiem. Chociaż jest to gorzki smutek, przepleciony wkurzeniem i bezsilnością. Tak bardzo chciałoby się, żeby człowiek przestał niszczyć przyrodę i, co za tym idzie, siebie samego.

W książce przeplata się smutek z radością uchwycenia Natury w jej najpiękniejszych momentach, widać wrażliwość przyrodniczą autora i wielki szacunek do zwierząt i przyrody. Autor jest w większości biernym obserwatorem z ogromną wiedzą i równie ogromnym sercem. Cała przyjemność poznania Przyrodyjek jest po mojej stronie <3

Recenzja również na Insta: https://www.instagram.com/p/CzMaflqtRxm/?img_index=1

Czytane przez Krystynę Czubówną opowieści przygód Marcina Kostrzyńskiego, który w gawędziarski sposób opisuje obserwacje życia zwierząt w ich naturalnym środowisku, szuka tropów i próbuje uchwycić najciekawsze momenty aparatem fotograficznym.

Już sama okładka przyciągnęła moje oko - zielona, z zarysem równie zielonych świerków, a nad nimi nocne niebo w formie ogromnego...

Nie rozumiem jak „przyrodnik” zajmujący się edukacją młodych pokoleń może powielać tak szkodliwe przekonanie, że miejsce kota domowego jest poza domem. Jeśli rzeczywiście jest się człowiekiem wrażliwym na krzywdę zwierząt, to nie wypuszcza się kotów domowych poza dom. Każdy prawdziwy przyrodnik powinien zdawać sobie sprawę, jak szkodliwy wpływ na rodzime drobne zwierzęta ma wprowadzony przez nas do środowiska kot domowy. To jest dokładnie to samo, co wypuszczanie psów przez leśniczego wspomnianego w tej książce, z tą tylko różnicą, że autor nie kłusuje psami, lecz kotem.

Już nie wspomnę nawet o tym, że dla samego kota jest to niebezpieczne. Bieszczad najprawdopodobniej nie wybrał „wolności”. Raczej jego właściciel wybrał za niego smierć pod kołami samochodu lub inny równie przyjemny kres żywota. Nie muszę chyba dodawać, że jest to skrajnie nieodpowiedzialna postawa właściciela zwierzęcia.

Poza tym brakowało uwagi na temat wpływu kotów domowych na zanikającą populację żbika w Polsce, a była ku temu doskonała okazja. Może gdyby ludzie przeczytali, że koty domowe krzyżują się w naturze z naszym rodzimym gatunkiem dzikiego kota, przyczyniając się tym samym do jego wymierania, to może zastanowili się czy nie zrobić czegoś dobrego dla przyrody i nie zatrzymać swojego kota w domu.

Mam nadzieję, że nie jestem pierwszą osobą, która zwróciła na to uwagę i że sam autor zadaje już sobie sprawę z tego, że pisząc rozdział o Bieszczadzie zadziałał na niekorzyść przyrody.

Nie rozumiem jak „przyrodnik” zajmujący się edukacją młodych pokoleń może powielać tak szkodliwe przekonanie, że miejsce kota domowego jest poza domem. Jeśli rzeczywiście jest się człowiekiem wrażliwym na krzywdę zwierząt, to nie wypuszcza się kotów domowych poza dom. Każdy prawdziwy przyrodnik powinien zdawać sobie sprawę, jak szkodliwy wpływ na rodzime drobne zwierzęta ma...

Kolejna świetna książka tego autora. Bardzo polecam tego typu książki, gdyż historie o zwierzętach to jest ważny temat. Gdy często zapominamy że na świecie nie tylko są ludzie i psuty przez nas klimat :)

Kolejna świetna książka tego autora. Bardzo polecam tego typu książki, gdyż historie o zwierzętach to jest ważny temat. Gdy często zapominamy że na świecie nie tylko są ludzie i psuty przez nas klimat :)

Polubiłem się z tymi wszystkimi zwierzątkami Pana Kostrzyńskiego. ;)

Polubiłem się z tymi wszystkimi zwierzątkami Pana Kostrzyńskiego. ;)

Cudowna książka ❤️

Cudowna książka ❤️