Piękny album, ale nie dla każdego, mnie interesuje tylko malarstwo, więc te pozostałe treści po prostu pominęłam.
Wydanie ładne, śliski papier, twarda oprawa, ale jest pewien niedosyt - nie jest to papier i łamanie takie jak w albumach z malarstwem, łączenie stron też nie pozwala na pełne rozłożenie tomu, co charakterystyczne dla tego typu wydawnictw.
Sztuka secesji jest mi bliska, z przyjemnością oglądałam dzieła, które autor wybrał do swojego albumu, jego wybory są trafne. Osobiście denerwuje mnie zestawianie malarstwa z historią i architekturą, bo to zupełnie odmiennie działy, o których inaczej się pisze i inaczej je czuje. Stąd też niższa ocena, bo nie była to dla mnie czysta przyjemność. Obrazy zostały tutaj potraktowane jak obrazki, są niestety małe, co jest wielkim minusem w przypadku albumu tego typu.
Na plus to, że autor zawarł wszystkie nurty, nie pominął niczego o czym bym pomyślała na hasło "secesja". No i osobisty malutki plusik za obraz, który uwielbiam - "Pieszczoty" Khnopffa.

Wyzwanie czytelnicze LC czerwiec 2021: Przeczytam książkę z ilustracjami lub zdjęciami (13).

Piękny album, ale nie dla każdego, mnie interesuje tylko malarstwo, więc te pozostałe treści po prostu pominęłam.
Wydanie ładne, śliski papier, twarda oprawa, ale jest pewien niedosyt - nie jest to papier i łamanie takie jak w albumach z malarstwem, łączenie stron też nie pozwala na pełne rozłożenie tomu, co charakterystyczne dla tego typu wydawnictw.
Sztuka secesji jest mi...

Ciekawie zrobiony album o sztuce secesji. Ktoś tu wypomina używanie obrazków z Wikimedia Commons. Who cares? Dopóki materiał tekstowy prowadzony jest w ciekawy sposób, a ilustracje pomagają go zrozumieć, jest OK. Niestety, niekiedy w tekście omawiane są pewne obiekty, dla których nie załączono fotografii. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu treści.

Książka omawia genezę secesji, sprzeciw wobec bezmyślnie powielanych wzorców historyzmu, umiłowanie motywów roślinnych i zwierzęcych, które miały stanowić powrót do natury w wielkich miastach, stopniowe przeobrażanie się tych motywów do postaci symbolicznych w kierunku abstrakcji. Omawiana jest też koncepcja "sztuki całościowej", gdzie dopełnieniem np. architektury powinny być freski oraz meble i otoczenie budynku... Tutaj ciekawostka: Wyspiański projektował meble, które były zupełnie niepraktyczne, a kiedy ktoś zwrócił mu uwagę, że jego dzieła nie da się nawet przesunąć, miał odpowiedzieć, że meble nie służą do przesuwania, mają stać tam gdzie artysta to przewidział ;) W końcu dochodzimy do kwestii wypalenia się pomysłów secesji i popadnięcia w bezmyślnie tworzoną ornamentykę, które doprowadziły po I wojnie światowej do zniknięcia tego nurtu z Europy.

Wspomniałem Wyspiańskiego? A nie Hortę, Gaudiego, Wagnera, Klimta i innych? Tak. W książce mamy bowiem omówienie secesji w wielu różnych krajach Europy: Austrii, Niemczech, Francji, Czechach, Hiszpanii, we Włoszech, a także jej recepcję w Polsce.

Narracja prowadzona jest w przyjemny sposób, choć autorowi nie udało się uniknąć np. powtórzeń: o rezygnacji z malarstwa sztalugowego na rzecz fresków pisze na str. 50 i 213.

Ciekawie zrobiony album o sztuce secesji. Ktoś tu wypomina używanie obrazków z Wikimedia Commons. Who cares? Dopóki materiał tekstowy prowadzony jest w ciekawy sposób, a ilustracje pomagają go zrozumieć, jest OK. Niestety, niekiedy w tekście omawiane są pewne obiekty, dla których nie załączono fotografii. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu treści.

Książka omawia...

Treściowo - bogata. Zdjęcia kiepskie i przeważnie z Wikipedii bądź Flickr.com...

Treściowo - bogata. Zdjęcia kiepskie i przeważnie z Wikipedii bądź Flickr.com...