Żałobnica

Cos mi w końcówce nie zagrało. I ze niby taki pech z tym autem na przejeździe...

Cos mi w końcówce nie zagrało. I ze niby taki pech z tym autem na przejeździe...

Pokaż mimo to

Oj, podobała mi się. Kryminał, nie kryminał. Wiele w niej psychologii, tak myślę.
Historia niby banalna - kobieta traci męża w wypadku. I tu zaczyna się wszystko komplikować. Zaczynają wychodzić na wierzch skrywane głęboko sekrety.
Nie będę zdradzać szczegółów, ale zapewniam, że intryguje.

Oj, podobała mi się. Kryminał, nie kryminał. Wiele w niej psychologii, tak myślę.
Historia niby banalna - kobieta traci męża w wypadku. I tu zaczyna się wszystko komplikować. Zaczynają wychodzić na wierzch skrywane głęboko sekrety.
Nie będę zdradzać szczegółów, ale zapewniam, że intryguje.

Pokaż mimo to

świetnie napisana książka, będzie mi brakowało jej czytania, oryginalnie napisana, dzieje się w dwóch czasach, rozbudowane postacie bohaterów, naprawde jestem pod pozytywnym wrażeniem, bardzo na tak jestem, ciepło polecam

świetnie napisana książka, będzie mi brakowało jej czytania, oryginalnie napisana, dzieje się w dwóch czasach, rozbudowane postacie bohaterów, naprawde jestem pod pozytywnym wrażeniem, bardzo na tak jestem, ciepło polecam

Pokaż mimo to

O ile ktoś lubi ten gatunek, to na "Żałobnicy" raczej się nie zawiedzie. Książka jest utrzymana w onirycznym klimacie, główna bohaterka może być postrzegana jako irytująca, ale wykreowana jest doskonale. Wydarzenia odbieramy z jej perspektywy, co w tym przypadku dobrze się sprawdza. Na plus zaliczam też dokładność opisów i oczywiście styl autora, który bardzo mi odpowiada.

O ile ktoś lubi ten gatunek, to na "Żałobnicy" raczej się nie zawiedzie. Książka jest utrzymana w onirycznym klimacie, główna bohaterka może być postrzegana jako irytująca, ale wykreowana jest doskonale. Wydarzenia odbieramy z jej perspektywy, co w tym przypadku dobrze się sprawdza. Na plus zaliczam też dokładność opisów i oczywiście styl autora, który bardzo mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Anna, wdowa po nie dawno zmarłym w wypadku mężu, w którym również zginęła pasierbica, na swój sposób próbuje poradzić sobie z żałobą i jednocześnie odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego tak się stało. Anna z Piotrem nie byli zgodnym i szczęśliwym małżeństwem. Ciągłe kłótnie i pretensje o pasierbicę. Tragiczny wypadek okazuje się przyczyną powrotu do przeszłości Anny. Powrotu demonów i skrywanej tajemnicy, która chce ujrzeć światło dzienne...

Niestety, ale książka mnie zawiodła. Sam sposób pisania w 1 osobie i formułowania myśli głównej bohaterki jest w pewnych momentach zbyt chaotyczny i niespójny. Czytelnik ma wrażenie, że Anna nie jest w stanie logicznie myśleć i podejmować decyzji. Czeka aż ją porwie nurt.. Jest wiele ciekawych wątków, które w jakiś nie wyjaśniony sposób są urywane, a mają znaczny wpływ na losy bohaterki jak np. walka o spadek po mężu..
Książkę zniosłam, jednak nie zachwyciła mnie. Samo zakończenie historii jest rozczarowujące....

Anna, wdowa po nie dawno zmarłym w wypadku mężu, w którym również zginęła pasierbica, na swój sposób próbuje poradzić sobie z żałobą i jednocześnie odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego tak się stało. Anna z Piotrem nie byli zgodnym i szczęśliwym małżeństwem. Ciągłe kłótnie i pretensje o pasierbicę. Tragiczny wypadek okazuje się przyczyną powrotu do przeszłości Anny....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Anna traci męża i pasierbicę w tragicznym wypadku na przejeździe kolejowym. Niedługo później znika również dróżniczka, która w momencie wypadku zasłabła i poniekąd była winna ich śmierci.
Wszystkie podejrzenia spadają na Anię. Młoda i atrakcyjna kobieta, która po śmierci męża dziedziczy spory majątek.
To wszystko sprawia, że nie tylko policja zaczyna się nią interesować, media zaczynają grzebać w przeszłości kobiety...
Otóż kim jest tajemnicza Wiola, która zaginęła wiele lat temu jako mała dziewczynka?

Historia Anny jest opisana z dwóch perspektyw, tego co dzieje się teraz oraz co było kiedyś. Dużo pobocznych wątków, zakamarków pełnych tajemnic i ślepych zaułków. Wiele niewyjaśnionych spraw, które zaciskają się wokół kobiety. Z początku czytałam zapartym tchem i czekałam na rozwój wydarzeń, ale ciśnienie powoli spadało i już się nie podniosło...

Niestety zabrakło mi w tej książce silnego charakteru, postaci z krwi i kości, która nie składa się z zaledwie kilku podobnych słów. Anna mimo takich przebłysków siły walki, po chwili kończyła jako słaba i niezdecydowana kobieta. Nie kochała męża, planowała inne życie, a jednak wracała ciągle do wypadku, w którym w ogóle nie brała udziału. Z jednej strony walczyła, by za chwile usnąć na kanapie. Reszta bohaterów też pozostawia wiele do życzenia, niestety ale ich opis zmieściłby się w jednym zdaniu. Bardzo żałuję, że autor nie rozwinął postaci pani podkomisarz Leny Wolskiej, czy starszego pana taksówkarza, który zaangażował się w sprawę.

Mimo wszystko dawałam jeszcze szansę tej książce, czekając na silny zwrot akcji, na to apogeum, na coś co mnie wbije w fotel i pokaże rozwiązanie zagadki. Niestety przyszło powoli i bardzo spokojnie, a wyjaśnienie całej historii i jej koniec jest dla mnie kompletnie niezrozumiały.

Nie zachwyciła mnie ta książka w ogólnym rozrachunku i wiem, że nie będę o niej długo pamiętać. Za to chętnie sprawdzę inne książki autora.

_____________________
Więcej na Instagramie:
zazakladka.blog

Anna traci męża i pasierbicę w tragicznym wypadku na przejeździe kolejowym. Niedługo później znika również dróżniczka, która w momencie wypadku zasłabła i poniekąd była winna ich śmierci.
Wszystkie podejrzenia spadają na Anię. Młoda i atrakcyjna kobieta, która po śmierci męża dziedziczy spory majątek.
To wszystko sprawia, że nie tylko policja zaczyna się nią interesować,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za dwa tygodnie nie będę pamiętała o fabule tej książki. Wymęczyłam ją.

Za dwa tygodnie nie będę pamiętała o fabule tej książki. Wymęczyłam ją.

Pokaż mimo to

Żałobnica to z pewnością jedna z bardziej oczekiwanych premier tego lata. Małecki - po Benerze i Grossie - zdecydował się tym razem sięgnąć po thriller psychologiczny.


Anna - tytułowa Żałobnica, w tragicznym wypadku na przejeździe kolejowym traci swojego męża oraz pasierbicę. Niebawem okazuje, że dróżniczka, która w dniu wypadku pełniła służbę - zaginęła. Na Annę padają pierwsze podejrzenia, a ktoś usilnie próbuje poznać jej przeszłość.
Dzięki trzem planom czasowym: Teraz, Wcześniej, Dawno Temu zagłębiamy się w historię Anny i dowiadujemy się, że ma ona w zanadrzu sporo tajemnic.

Małeckiego charakteryzuje naprawdę dobry warsztat pisarski i choć książkę czyta się bardzo płynnie - to od samego początku ciężko było mi wczuć się w opowieść Anny. Nie odczuwałam też jakieś szczególnej ciekawości aby dowiedzieć jak ostatecznie skończy jej historia.
Cały czas jakby podświadomie czekałam na coś, co sprawi, że nie odłożę „Żałobnicy" do momentu kiedy wszystkie elementy fabuły wskoczą na swoje miejsce i odkryją przede mną zaskakujący finał.
Przez chwilę liczyłam, że tym „czymś" będzie pojawienie się postaci Jana Ogińskiego - emerytowanego policjanta. Niestety jego wątek, choć z dużym potencjałem nie spełnił moich oczekiwań. Tak samo zresztą jak zakończenie historii.


Pomimo tego, że całościowo książkę oceniam dość przeciętnie - to z pewnością nie żałuję poświęconego jej czasu. Co więcej, z ciekawością sięgnę po każdą następną pozycję, którą przygotuje Czytelnikom Małecki - niezależnie od gatunku z jakim będzie miał ochotę poeksperymentować.

Żałobnica to z pewnością jedna z bardziej oczekiwanych premier tego lata. Małecki - po Benerze i Grossie - zdecydował się tym razem sięgnąć po thriller psychologiczny.


Anna - tytułowa Żałobnica, w tragicznym wypadku na przejeździe kolejowym traci swojego męża oraz pasierbicę. Niebawem okazuje, że dróżniczka, która w dniu wypadku pełniła służbę - zaginęła. Na Annę padają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzięki kłamstwu, i nie tylko, bo również dzięki zatajonej prawdzie, zawsze utrzymuję się na powierzchni. Jestem niezniszczalna.

Nie jestem do końca pewien, czym kierowałem się żeniąc się z Anną. Ta znajomość była od samego początku podszyta czymś dziwnym i nietypowym. Z perspektywy czasu myślę, że to właśnie ta trudna do nazwania aura tajemnicy sprawiła, że zainteresowałem się bliżej właśnie nią, a nie żadną inną kobietą. Byłem wolny, nie narzekałem na brak środków finansowych. Dorastająca córka w niczym nie przeszkadzała, to przecież to nie przedszkolak, którego trzeba wodzić nieustannie za rękę. Wyczuwałem w swoim otoczeniu uważne spojrzenia płci pięknej, czułem zbyt długo przytrzymane dłonie podczas przywitania, dyskretne skracanie dystansu w windzie, uśmiechy, którymi częstowano mnie na spotkaniach biznesowych... Niczym zwierzyna łowna czułem ich oddechy na swoich plecach i wibrujące w powietrzu pożądanie. Byłem zmęczony nieustającym pilnowaniem, by te relacje pozostały zupełnie niewinne i neutralne. Chciałem żyć spokojnie, swoim rytmem.

Anna była inna. Piękna, skryta i zupełnie mną niezainteresowana. Krążyliśmy wokół siebie tygodniami i krok po kroku ona wołała mnie bezgłośnie coraz bardziej. Mój męski punkt widzenia był zupełnie prosty- wejść w tę relację całym sobą, doprowadzić go do momentu, kiedy i ona nie będzie miała najmniejszych wątpliwości, że to jedyne słuszne rozwiązanie. Skupiłem na niej całą swoją uwagę, dyskretnie sprawiłem, że poczuła się komfortowo i stabilnie. Byłem pewien, że to tylko kwestia czasu, by otwarła się przede mną, by wyznała mi prawdę o sobie.

Brzydzę się prawdą, która sprawia, że trzeba, że trzeba zniknąć, uciec i schować się przed tymi, którzy wszystko wiedzą lepiej; którzy siedzą w domach i hodują zło.

Przez pewien czas było dobrze. Czułem, że kontroluję sytuację, że idę w dobrą stronę. Nie zarejestrowałem, że ona nie podąża za mną. Cały ten misternie skonstruowany plan był tylko ułudą, moim czczym życzeniem. W połowie drogi poczułem zmęczenie, niechęć, by przebijać się przez grubą ścianę beznamiętnych relacji i niedopowiedzeń. Zmieniłem taktykę, chciałem dobrze.

Wiedza nie zawsze wyzwala, w każdym razie mnie utopiła. Siedząc w biurze wielokrotnie czytałem tekst mówiący mi wszystko wprost. Naga prawda. Co z nią zrobić? Kim jesteś Anno?

Dzięki kłamstwu, i nie tylko, bo również dzięki zatajonej prawdzie, zawsze utrzymuję się na powierzchni. Jestem niezniszczalna.

Nie jestem do końca pewien, czym kierowałem się żeniąc się z Anną. Ta znajomość była od samego początku podszyta czymś dziwnym i nietypowym. Z perspektywy czasu myślę, że to właśnie ta trudna do nazwania aura tajemnicy sprawiła, że zainteresowałem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeśli to miał być eksperyment autora z gatunkiem thriller psychologiczny, to na pewno bardzo udany. Bo książka na pewno warta polecenia. Podobał mi się oniryczny klimat książki. Dużo tajemnic, przeszłość pomieszana z teraźniejszością. Nie wiadomo o co chodzi, kto kłamie, kto mówi prawdę. Nie wiadomo, kto jest ofiarą, a kto pociąga za sznurki... Podobała mi się też postać głównej bohaterki. Na pierwszy rzut oka ofiara sytuacji, za chwilę jawi się nam jako socjopatka i manipulatorka. Potem znowu jej współczujemy, bo ma faktycznie pod górkę, po czym już w kolejnej odsłonie myślimy, że w sumie jest sobie winna. I tak cały czas. Autor zafundował nam istną huśtawkę emocji, jeśli chodzi o tytułową żałobnicę ... A samo określenie jej właśnie w taki sposób było strzałem w 10 . Bo pojęcie "żałobnicy" pasuje do niej idealnie...Książka zaskakująca, tajemnicza, wciągająca. A historia bohaterki jest rzeczywiście nie napisana, ale UTKANA. I to z wielkim kunsztem i wyczuciem. POLECAM :)

Jeśli to miał być eksperyment autora z gatunkiem thriller psychologiczny, to na pewno bardzo udany. Bo książka na pewno warta polecenia. Podobał mi się oniryczny klimat książki. Dużo tajemnic, przeszłość pomieszana z teraźniejszością. Nie wiadomo o co chodzi, kto kłamie, kto mówi prawdę. Nie wiadomo, kto jest ofiarą, a kto pociąga za sznurki... Podobała mi się też postać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to