Żałobnica

Tytułowa żałobnica to atrakcyjna kobieta po trzydziestce, która w tragicznym wypadku na przejeździe kolejowym straciła męża i pasierbicę. Tej nocy jej świat się zawalił. Jednak nie dlatego, że straciła ukochaną rodzinę. Ich relacje były bowiem bardzo dalekie od ideału.

Przewrót w życiu Anny powoduje fakt, że po wypadku zaczynają dziać się wokół niej dziwne rzeczy. Kobieta czuje, że ktoś śledzi każdy jej krok, nie daje jej spokoju, próbuje grzebać w jej życiu. Na domiar złego dochodzi do zaginięcia dróżniczki współodpowiedzialnej za tragedię, która spotkała jej bliskich, a policja i dziennikarze najwyraźniej stawiają Annę w kręgu podejrzanych.

Kobieta boryka się z coraz większą ilością zagadek, zalewających ją ze wszystkich stron. Sama już nie wie, komu może zaufać. Do tego wszystkiego na horyzoncie pojawiają się echa przeszłości, które Kowalska, jak miała do tej pory nadzieję, zostawiła dawno za sobą.

Robert Małecki stworzył świetny thriller psychologiczny, który od pierwszych stron wprowadza czytelnika w atmosferę napięcia. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że emocje towarzyszące głównej bohaterce stają się jeszcze bardziej namacalne. Autor w wyrafinowany sposób prowadzi nas przez labirynt intryg i tajemnic, labirynt, który z każdą kolejną stroną wydaje się być coraz bardziej zawikłany.

W książce są momenty, w których działania bohaterki wydają się irracjonalne, niepasujące do całości fabuły. Jednak wkrótce wszystko splata się w jedną sensowną całość. Rys psychologiczny postaci stworzony przez autora to prawdziwy majstersztyk. Atmosferę podkręca również doskonale oddany klimat polskiej, stereotypowej wsi, z jej hermetycznym społeczeństwem zamkniętym na prawdę.

Małecki przeplata w "Żałobnicy" elementy przeszłych wydarzeń ze współczesnymi. Dzięki temu krok po kroku spoglądamy na sprawę z dwóch różnych perspektyw. Powoduje to, że łatwej zrozumieć nam działania Anny i towarzyszące jej lęki.

Muszę przyznać, że w trakcie czytania miałam moment kiedy poczułam niedosyt, miałam wrażenie, że autor nagromadził ogromną ilość wątków i nie da rady spiąć ich w jedną całość. Jednak zakończenie wyprowadza mnie z tego błędnego pomysłu. Doskonale zaplanowane, zaskakuje i wywołuje ostateczny dreszcz, będący podsumowaniem całego tajemniczego, mrocznego klimatu książki.

Tytułowa żałobnica to atrakcyjna kobieta po trzydziestce, która w tragicznym wypadku na przejeździe kolejowym straciła męża i pasierbicę. Tej nocy jej świat się zawalił. Jednak nie dlatego, że straciła ukochaną rodzinę. Ich relacje były bowiem bardzo dalekie od ideału.

Przewrót w życiu Anny powoduje fakt, że po wypadku zaczynają dziać się wokół niej dziwne rzeczy. Kobieta...

"Żałobnica" to thriller o samotności pośród ludzi, mocy kłamstw i toksycznej przyjaźni z lat młodzieńczych, która wzmaga pragnienie zemsty. Historia Anny (ale czy na pewno Anny?) bardzo mnie wciągnęła i książkę pochłonęłam w dwa wieczory. Każda z trzech przedstawionych płaszczyzn czasowych ma w sobie coś intrygującego, a wszystkie są przepełnione atmosferą niepewności i tajemnicy.

"Żałobnica" to thriller o samotności pośród ludzi, mocy kłamstw i toksycznej przyjaźni z lat młodzieńczych, która wzmaga pragnienie zemsty. Historia Anny (ale czy na pewno Anny?) bardzo mnie wciągnęła i książkę pochłonęłam w dwa wieczory. Każda z trzech przedstawionych płaszczyzn czasowych ma w sobie coś intrygującego, a wszystkie są przepełnione atmosferą niepewności i...

Historia wciągnęła mnie mocno. Zakończenie szczerze mnie zaskoczyło. Autor na spotkaniach chwali się, że udało mu się uchwycić kobiece emocje, no ... nie wiem. I ten męski punkt widzenia na przyjaźń między dziewczynkami, kobietami, że między nimi nie może się po prostu dobrze układać. Wszelkie kontakty kobieta kobieta w tej książce ciągle zgrzytają i są takie skomplikowane. Gdy czytałam, to trąciło trochę wczesnym Mrozem.

Historia wciągnęła mnie mocno. Zakończenie szczerze mnie zaskoczyło. Autor na spotkaniach chwali się, że udało mu się uchwycić kobiece emocje, no ... nie wiem. I ten męski punkt widzenia na przyjaźń między dziewczynkami, kobietami, że między nimi nie może się po prostu dobrze układać. Wszelkie kontakty kobieta kobieta w tej książce ciągle zgrzytają i są takie skomplikowane....

„Żałobnica” to tytuł, o którym swego czasu było bardzo głośno. Tak głośno, że miałam co do niej duże oczekiwania. Jaki wyszedł efekt?

Mąż i pasierbica Anny giną w wypadku, z czym kobieta nie potrafi sobie poradzić. Do tego dochodzi jej tajemnica z przeszłości, a na jaw wychodzą kolejne fakty…

W porządku. To zwrot idealnie oddający mój stosunek względem tej powieści. Spodziewałam się fajerwerków, a otrzymałam delikatnie trzaskający ogień. Historia „Żałobnicy” nie wciągnęła mnie aż tak jak się spodziewałam. Najbardziej do gustu przypadł mi wątek z przeszłości Anny, historia jej przyjaźni i dorastania w cieniu problemów. Co trzeba autorowi zaliczyć na duży plus to realne dialogi. Zarówno te między osobami dorosłymi, jak i między nastolatkami operującymi slangiem.

W tego typu powieściach psychologicznych ważnym aspektem jest zakończenie. A to w „Żałobnicy” mnie nie zaskoczyło, niemniej całość czytało mi się dobrze i płynnie.

Ani nie polecam, ani nie odradzam.

Moja ocena: 5,5/10

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

„Żałobnica” to tytuł, o którym swego czasu było bardzo głośno. Tak głośno, że miałam co do niej duże oczekiwania. Jaki wyszedł efekt?

Mąż i pasierbica Anny giną w wypadku, z czym kobieta nie potrafi sobie poradzić. Do tego dochodzi jej tajemnica z przeszłości, a na jaw wychodzą kolejne fakty…

W porządku. To zwrot idealnie oddający mój stosunek względem tej powieści....

Bardzo dobra pozycja, wciąga, intryguje i trudno się od niej oderwać.

Bardzo dobra pozycja, wciąga, intryguje i trudno się od niej oderwać.

Dla mnie spore zaskoczenie. Nie spodziewałam się, że ta książka zajmie mnie aż tak bardzo. Historia opowiadana przez Annę, tytułową żałobnicę jest niespieszna, momentami delikatna jak pajęczyna, ale też gęsta i przytłaczająca. Wprowadza nas w "teraz" i "wtedy" cały czas odkrywając nieidealne życie głównej bohaterki, naznaczone tragicznymi wspomnieniami z dzieciństwa oraz śmiercią najbliższych. Pierwszy raz narracja w pierwszej osobie sprawiła mi przyjemność,choć tego zazwyczaj nie cierpię. Duży plus dla Roberta Małeckiego.
Częściowo muszę się zgodzić z niektórymi czytelnikami, że zakończenie trochę sprowadza w dół, jednak jako całość broni się znakomicie. Polecam.

Dla mnie spore zaskoczenie. Nie spodziewałam się, że ta książka zajmie mnie aż tak bardzo. Historia opowiadana przez Annę, tytułową żałobnicę jest niespieszna, momentami delikatna jak pajęczyna, ale też gęsta i przytłaczająca. Wprowadza nas w "teraz" i "wtedy" cały czas odkrywając nieidealne życie głównej bohaterki, naznaczone tragicznymi wspomnieniami z dzieciństwa oraz...

Tajemnica zakopana w mrokach przeszłości. Balansowanie półprawdami i nie do końca zrozumiałe motywy bohaterów. Taka dla mnie w skrócie jest Żałobnica. Mam bardzo duży “sentyment geograficzny” do Małeckiego z racji tego, że umieszcza fabułę swoich powieści w moich okolicach, ale za każdym razem po przeczytaniu książek tego autora mam pewien niedosyt.

Anna niedawno straciła w tragicznym wypadku męża oraz pasierbicę. Po zaginięciu dróżniczki, która została oskarżona o nieumyślne spowodowanie tego nieszczęścia policja zaczyna interesować się młodą wdową. Na jaw wypływa coraz więcej faktów z przeszłości Anny, które niekorzystanie wpływają na jej wizerunek. Oprócz wielkiej pustki mąż pozostawił jej również spory majątek o który zaczyną się upominać krewni zmarłego. Główna bohaterka próbuje odnaleźć się w chaosie, którym stało się jej życie. Najgorsze jest to, że sama ma wiele do ukrycia i jeszcze więcej do stracenia. W kim znajdzie sprzymierzeńca a kto zostawi ją samotną na polu prywatnej bitwy?

Fabuła jest prowadzona dwutorowo. Oprócz wydarzeń teraźniejszych poznajemy historię nastoletniej Anny, która przeprowadziła się do Torunia nie bez powodu. Czasami trudno wychwycić kiedy główna bohaterka przedstawia rzeczywistość w sposób realny a kiedy karmi czytelnika wyłącznie swoimi subiektywnymi odczuciami. W ogólnym odbiorze przeszkadzał mi nadmiar szczegółowych opisów samopoczucia, dziwnych snów czy nic nie znaczących detali. Pewnie z założenia miało to tworzyć klimat, ale momentami zwyczajnie nudzi.

Książka dobra, ale nic więcej.

Tajemnica zakopana w mrokach przeszłości. Balansowanie półprawdami i nie do końca zrozumiałe motywy bohaterów. Taka dla mnie w skrócie jest Żałobnica. Mam bardzo duży “sentyment geograficzny” do Małeckiego z racji tego, że umieszcza fabułę swoich powieści w moich okolicach, ale za każdym razem po przeczytaniu książek tego autora mam pewien niedosyt.

Anna niedawno straciła...

To nie jest kryminał, to jest kawał literatury bez podziału na kategorie. Mnie urzekł wątek dorastania, i przyjaźni w tym dorastaniu. Duszny klimat książki i tylko zakończenie. Warto.

To nie jest kryminał, to jest kawał literatury bez podziału na kategorie. Mnie urzekł wątek dorastania, i przyjaźni w tym dorastaniu. Duszny klimat książki i tylko zakończenie. Warto.

Intryga do zaakceptowania, choć niczym specjalnym nie zachwyca. Książka przegadana niemiłosiernie. Trzeba przedzierać się przez gąszcz zbędnych zdań, które nadymają tekst do rozmiarów powieści. (Np. w trakcie istotnej rozmowy autor podaje, że bohaterka pomyślała :'Swędzi mnie skóra na przedramienu więc muszę się podrapać'. Przykłady takich wypełniaczy są tu setki). Ani to powieść kryminalna, ani psychologiczna, zdecydowanie nie sensacyjna.
Pomysł miałby szansę sprawdzić się jako 'jakieś' krótkie opowiadanie.
Anemiczne.

Intryga do zaakceptowania, choć niczym specjalnym nie zachwyca. Książka przegadana niemiłosiernie. Trzeba przedzierać się przez gąszcz zbędnych zdań, które nadymają tekst do rozmiarów powieści. (Np. w trakcie istotnej rozmowy autor podaje, że bohaterka pomyślała :'Swędzi mnie skóra na przedramienu więc muszę się podrapać'. Przykłady takich wypełniaczy są tu setki). Ani to...

Ciężko mi zaklasyfikować tę książkę jako thriller psychologiczny. Dla mnie , przede wszystkim, jest to książka bardzo smutna. Wciągająca i tajemnicza. Gdzie z każdym rozdziałem odkrywałam kolejne fakty dotyczące życia głównej bohaterki. I z każdym rozdziałem próbowałam rozwikłać tajemnicę.

Ciężko mi zaklasyfikować tę książkę jako thriller psychologiczny. Dla mnie , przede wszystkim, jest to książka bardzo smutna. Wciągająca i tajemnicza. Gdzie z każdym rozdziałem odkrywałam kolejne fakty dotyczące życia głównej bohaterki. I z każdym rozdziałem próbowałam rozwikłać tajemnicę.