Vico to zdecydowanie filozof, o którym nie miałem okazji słyszeć. Tym lepiej – w końcu to, co niewiadome, intryguje najbardziej. Autor opisuje go jako prawdziwego filozofa historii, choć na mój gust jest bardziej jednym z ojców współczesnej antropologii.

I w zasadzie tyle można o nim napisać. Nie wgłębiając się w sylwetkę tej postaci, miałem wrażenie, że jest on tutaj omawiany troszkę okrężną drogą. We wstępie jest mowa o wszystkim, co ważne, jednak na rozwinięcie najbardziej intrygujących wątków trzeba czekać praktycznie do ostatnich stron. A środek? Wypełniony metafizyką Vica, który oparł ja o chrześcijańskie standardy.

Ponadto zdarzyło się więcej literówek niż zazwyczaj, a sam styl pisarza nie zachęcał do lektury. Nie zanudził mnie na śmierć, choć i z pewnością nie rozpalił ciekawości. Na pozytywną uwagę zasługują jednak liczne odwołania do innych filozofów i precyzja w tłumaczeniu trudnych terminów, które nie dla wszystkich mogą być jasne. Ostatecznie to ostatnie przeważyło o tak wysokiej ocenie.

Vico to zdecydowanie filozof, o którym nie miałem okazji słyszeć. Tym lepiej – w końcu to, co niewiadome, intryguje najbardziej. Autor opisuje go jako prawdziwego filozofa historii, choć na mój gust jest bardziej jednym z ojców współczesnej antropologii.

I w zasadzie tyle można o nim napisać. Nie wgłębiając się w sylwetkę tej postaci, miałem wrażenie, że jest on tutaj...