Jedwab

Bardzo trudno jest pisać o miłości, aby nie wyszło banalnie i sztampowo. Dlatego nie jestem fanką tego tematu.
W tej historii jest tylko jedna miłość i opisana jest tak, że dotknęło mnie to głęboko. Miłość żony do swojego męża, głównego bohatera. Miłość zdolna do poświęcenia i przebaczenia.
Cała reszta to nie miłość. Ja jej nie kupuję. To zauroczenie, fascynacja, może nawet obsesja, jednak z miłością nie ma to nic wspólnego.

Opowieść tę przeczytałam z ciekawością. Utkana jest pięknym, jedwabnym językiem. Jednocześnie zwięzłym i prostym. Jednak pozostawiła we mnie ambiwalentne uczucia. Jeśli autor chciał opowiedzieć o miłości Herve do nieznajomej, to jest to bardzo kiepska, naiwna i nierealna opowieść. Jeśli chciał opowiedzieć o obsesji i zauroczeniu, to bardzo dobrze to zrobił. Pozostawiam bez oceny.

Bardzo trudno jest pisać o miłości, aby nie wyszło banalnie i sztampowo. Dlatego nie jestem fanką tego tematu.
W tej historii jest tylko jedna miłość i opisana jest tak, że dotknęło mnie to głęboko. Miłość żony do swojego męża, głównego bohatera. Miłość zdolna do poświęcenia i przebaczenia.
Cała reszta to nie miłość. Ja jej nie kupuję. To zauroczenie, fascynacja, może...

Dziwne opowiadanie. Ale mające swój wyjątkowy nastrój. Myślę, że długo pozostanie we mnie.

Dziwne opowiadanie. Ale mające swój wyjątkowy nastrój. Myślę, że długo pozostanie we mnie.

Bardzo ładne opowiadanie

Bardzo ładne opowiadanie

Trudna do sklasyfikowania, popieram te opinie. Z jednej strony pełna niejasnych tajemnic i symboli, lecz czy są one w ogóle rozwiązywalne i każdy ma jakieś ukryte znaczenie? Narracja każe wierzyć, że tak. Nie wszędzie jednak je dostrzegłem. Ale może takie właśnie miały być - są one zawsze otwarte dla własnej interpretacji.

Mimo to jest to historia, która coś w sobie ma, jakąś tajemnicę, niepokój, mimo nieskomplikowanej fabuły oraz struktury. No i ma ukryty ładunek silnych emocji. To dość niezwykłe, że ten niepokoj i te emocje dało się wygenerować na tak ograniczonej objętości i przestrzeni stron. Hipnotyzująca pod tym względem, iż po przeczytaniu wracałem tam myślami zastanawiając się, cóż jeszcze mogłoby tam być ukrytego.

Trudna do sklasyfikowania, popieram te opinie. Z jednej strony pełna niejasnych tajemnic i symboli, lecz czy są one w ogóle rozwiązywalne i każdy ma jakieś ukryte znaczenie? Narracja każe wierzyć, że tak. Nie wszędzie jednak je dostrzegłem. Ale może takie właśnie miały być - są one zawsze otwarte dla własnej interpretacji.

Mimo to jest to historia, która coś w sobie ma,...

I znowu lekka i ulotna lektura. Sentencjonalna i refleksyjna.

Niech przykłady same przemówią:
„Spędzili parę godzin, siedząc obok siebie, na rozmowie i milczeniu”.
„Nagle ujrzał to, co wydawało mu się niewidzialne. Koniec świata”.
„…zaczął iść w cieniu, jaki drzewa wokół niego i nad nim wycinały z blasku dnia”.
„Należał zresztą do tych ludzi, którzy, uznając za niewłaściwą wszelką chęć przeżywania własnego życia, lubią po prostu asystować”.

Taki jest styl – jedwabny.

Ale…

Mimo iż ta książka uznana jest za najlepszą w dorobku pisarza, mnie spodobała się najmniej. Opowiedziana historia zupełnie mnie nie urzekła. Cykliczne powtarzanie tych samych fraz, może jest ciekawym zabiegiem literackim, ale mnie irytowało.

Czasami miałam wrażenie, że sama opowieść udaje, że jest w niej coś więcej niż naprawdę jest.

No nie wiem. Niech każdy sprawdzi na własną rękę.
Wszak każdego z nas zachwycać może co innego.

WYZWANIE CZYTELNICZE X 2023
Przeczytam książkę autora, którego polecili mi inni czytelnicy
Poleciła mi @Tusiak

I znowu lekka i ulotna lektura. Sentencjonalna i refleksyjna.

Niech przykłady same przemówią:
„Spędzili parę godzin, siedząc obok siebie, na rozmowie i milczeniu”.
„Nagle ujrzał to, co wydawało mu się niewidzialne. Koniec świata”.
„…zaczął iść w cieniu, jaki drzewa wokół niego i nad nim wycinały z blasku dnia”.
„Należał zresztą do tych ludzi, którzy, uznając za...

Książka, którą trudno sklasyfikować. To ani powieść, ani opowiadanie. Przypomina mi współczesną baśń będącą zbiorem różnych obrazów. Na jednym widzimy Francuza, który mieszka w małym miasteczku ze swoją żoną i pracuje dla przyjaciela, na drugim - tego samego Fracuza, jak mozolnie przemierza Europę i Azję, na trzecim - egzotyczną rzeczywistość dziewiętnastowiecznej Japonii i bajkowy świat, w którym pojawia się nierealna miłość. Obrazy przeplatają się ze sobą jak karty w talii. Książka jedyna w swoim rodzaju, ale na pewno nie dla każdego.

Książka, którą trudno sklasyfikować. To ani powieść, ani opowiadanie. Przypomina mi współczesną baśń będącą zbiorem różnych obrazów. Na jednym widzimy Francuza, który mieszka w małym miasteczku ze swoją żoną i pracuje dla przyjaciela, na drugim - tego samego Fracuza, jak mozolnie przemierza Europę i Azję, na trzecim - egzotyczną rzeczywistość dziewiętnastowiecznej Japonii i...

Krótka historia pięknej miłości. I zrozumienia dla drugiego człowieka, nawet pomimo tego, że nieświadomie nas zranił.
Polecam

Krótka historia pięknej miłości. I zrozumienia dla drugiego człowieka, nawet pomimo tego, że nieświadomie nas zranił.
Polecam

Opowiadanie miałkie, naiwne i nierealne, ale raczej w tym negatywnym kontekście. Ciężko odnaleźć mi w nim jakieś wartości lub cokolwiek, co by zostało we mnie dłużej niż moment zamknięcia okładki. Do połowy było jeszcze nieźle, ale druga część to równia pochyła, a list opisujący czynności seksualne jest ostatecznym dowodem upadku.

Opowiadanie miałkie, naiwne i nierealne, ale raczej w tym negatywnym kontekście. Ciężko odnaleźć mi w nim jakieś wartości lub cokolwiek, co by zostało we mnie dłużej niż moment zamknięcia okładki. Do połowy było jeszcze nieźle, ale druga część to równia pochyła, a list opisujący czynności seksualne jest ostatecznym dowodem upadku.

Zaczęła się jak baśń tysiąca i jednej nocy, czarowna, egzotyczna historia, skończyła się hmmm obleśnie, nie, nie, językowo tu wciąż trwa nanizanie na jedwabną nić pięknych słówek, ale aż się wierzyć nie chce, że autor tygodniami, może nawet miesiącami razem z redaktorem, wydawcą tworzyli historię by ją zakończyć po pewnym.... liście. A co było w tym liście musicie przeczytać sami, choć ja wolałabym zakończyć czytanie przed poznaniem jego treści, przedtem to była piękna baśniowa historia na 9, potem... no nie, takie trywialne zakończenie odzierające z głębi.

Zaczęła się jak baśń tysiąca i jednej nocy, czarowna, egzotyczna historia, skończyła się hmmm obleśnie, nie, nie, językowo tu wciąż trwa nanizanie na jedwabną nić pięknych słówek, ale aż się wierzyć nie chce, że autor tygodniami, może nawet miesiącami razem z redaktorem, wydawcą tworzyli historię by ją zakończyć po pewnym.... liście. A co było w tym liście musicie...

Czuję się, jakbym przeszedł obok tej książki. Nic mnie w niej nie zauroczyło, nic mnie nie zniechęciło. Bardzo krótka, w zasadzie przeciętna historia, ładny (ale nie przepiękny) styl. Osobiście nie będę polecał znajomym, ale lektura na tyle krótka, że warto sobie samemu zdanie wyrobić.

Czuję się, jakbym przeszedł obok tej książki. Nic mnie w niej nie zauroczyło, nic mnie nie zniechęciło. Bardzo krótka, w zasadzie przeciętna historia, ładny (ale nie przepiękny) styl. Osobiście nie będę polecał znajomym, ale lektura na tyle krótka, że warto sobie samemu zdanie wyrobić.