Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji

#WyzwanieLC2024 lipiec
Przeczytam książkę, której akcja dzieje się w ciepłym kraju

Nie tego się spodziewałam. Zapowiadała się bardzo ciekawie, początek obiecujący a potem pamiętnik, jak wygląda praca dzień po dniu. I to bez jakiś ciekawych szczegółów, które mogłyby urozmaicić książkę. Szkoda.

#WyzwanieLC2024 lipiec
Przeczytam książkę, której akcja dzieje się w ciepłym kraju

Nie tego się spodziewałam. Zapowiadała się bardzo ciekawie, początek obiecujący a potem pamiętnik, jak wygląda praca dzień po dniu. I to bez jakiś ciekawych szczegółów, które mogłyby urozmaicić książkę. Szkoda.

Nie sądziłam że książka o pracy w korpo może tak wciągnąć 😂 ale to Japonia 🇯🇵 więc wszystko wydaje się tak odjechane i tak totalnie inne że nie sposób przestać się w to zagłębiać 🤪

Nie sądziłam że książka o pracy w korpo może tak wciągnąć 😂 ale to Japonia 🇯🇵 więc wszystko wydaje się tak odjechane i tak totalnie inne że nie sposób przestać się w to zagłębiać 🤪

Nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem pasjonatem Japonii, ale kilka publikacji o tym państwie już przeczytałem. Docelowo chciałbym również kiedyś odwiedzić kraj Kwitnącej Wiśni. Dlatego dość ochoczo złapałem się za książkę Piotra Milewskiego.

"Planeta K." jest jednak trochę jak praca w korporacji. Zaczyna się od interesujących zapowiedzi, pierwsze strony czyta się całkiem przyjemnie, ale dość szybko zaczyna się nudzić.

Kolejne strony, niczym dni w pracy, stają się bliźniaczo podobne do siebie. Wszystko kręci się wokół ciągłych nadgodzin, nie wnoszących nic do życia pracowników zebrań czy suto zakrapianych alkoholem imprez firmowych.

"Planeta K." jest jak praca w korporacji - rozczarowująca.

Nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem pasjonatem Japonii, ale kilka publikacji o tym państwie już przeczytałem. Docelowo chciałbym również kiedyś odwiedzić kraj Kwitnącej Wiśni. Dlatego dość ochoczo złapałem się za książkę Piotra Milewskiego.

"Planeta K." jest jednak trochę jak praca w korporacji. Zaczyna się od interesujących zapowiedzi, pierwsze strony czyta się całkiem...

Bardzo przypadła mi do gustu. Duży wpływ na to ma fakt, że literatura o współczesnej Japonii nie jest popularna.
Poszerzyłam swoją wiedzę o doświadczenia autora.
Sam opis realiów japońskiej korporacji mnie nie szokował, ale wiele rzeczy było dla mnie nieznanych.

Japońska korporacja wiele daje (dożywotnia umowa, znana przewidywalna ścieżka kariery i awansów),ale i wiele żąda w zamian (codzienne nadgodziny, niemal całkowite podporządkowanie, przedłożenie życia zawodowego ponad osobiste).
Za spokój materialny na całe życie płaci się czasem na życie prywatne i rodzinę. Dobrobyt za podporządkowanie. Spokój za wolność.
Czy to odpowiednia cena? Z punktu widzenia Europejczyka łatwo powiedzieć, że nie. Jednak chyba bardzo niewielu z nas miało i będzie mieć kiedykolwiek taki wybór.

Urzeka mnie pokora Japończyków, ale i nieco przeraża. Podobała mi się ich dbałość o jakość swoich produktów. Jednocześnie nadal całkowicie nie rozumiem idei proponowania nowemu klientowi znacznie wyższej ceny. Nic dziwnego, że taki sposób pozyskiwania klientów z poza ich kręgu kulturowego to syzyfowa praca.

Książkę czyta się dobrze i szybko. Fajnie podzielona na krótkie rozdziały.
Sprawiła mi dużą przyjemność i dała poczuć klimat aktualnego życia w Japonii.

Bardzo przypadła mi do gustu. Duży wpływ na to ma fakt, że literatura o współczesnej Japonii nie jest popularna.
Poszerzyłam swoją wiedzę o doświadczenia autora.
Sam opis realiów japońskiej korporacji mnie nie szokował, ale wiele rzeczy było dla mnie nieznanych.

Japońska korporacja wiele daje (dożywotnia umowa, znana przewidywalna ścieżka kariery i awansów),ale i wiele...

Podczas lektury cały czas dręczyło mnie pytanie – z czego wynika tajemniczość autora. Dlaczego nie podał nazwy firmy? Dlaczego nie napisał kiedy w niej pracował? Czyżby podpisał dokumenty obligujące go do zachowania tajemnicy? A może są to jedynie opowieści kolegów i znajomych, które sprytnie połączył w całość, by przedstawić mechanizmy pracy w japońskiej korporacji. Również zupełnie przypadkiem zatrudniony jest w czasach kryzysu, przełomu. W momencie, gdy światowa ekonomia przechodzi załamanie spowodowane upadkiem jednego z czołowych światowych banków (2008),a następnie dochodzi do najgroźniejszego we współczesnej Japonii trzęsienia ziemi (2011). Tych dat nie ma w książce. Nie wiem dlaczego. Reportaż, mimo tych niewiadomych, czyta się wyjątkowo dobrze. Świetnie oddaje klimat zarówno pobytu w Japonii, jak i pracy w tym kraju. I zostawia z dywagacjami. Jak choćby taką: jeśli firma ma być dla pracownika jak rodzina, a z własną rodziną spędza jedynie noce, to w jaki sposób ma się nauczyć, czym jest rodzina? Czy Japończykom uda się zmienić skostniałe, zbiurokratyzowane struktury zarządzania firmami? Polecam.

Podczas lektury cały czas dręczyło mnie pytanie – z czego wynika tajemniczość autora. Dlaczego nie podał nazwy firmy? Dlaczego nie napisał kiedy w niej pracował? Czyżby podpisał dokumenty obligujące go do zachowania tajemnicy? A może są to jedynie opowieści kolegów i znajomych, które sprytnie połączył w całość, by przedstawić mechanizmy pracy w japońskiej korporacji....

Można, nie trzeba. To raczej taki felieton o różnicach kulturowych, ale mógłby być bardziej i to na wielu polach. Bo niby coś tam szokuje (nas, Europejczyków),ale według mnie za mało kontekstu w tym wszystkim. Widzimy tylko bardzo wąski wycinek kulturowy.

Można, nie trzeba. To raczej taki felieton o różnicach kulturowych, ale mógłby być bardziej i to na wielu polach. Bo niby coś tam szokuje (nas, Europejczyków),ale według mnie za mało kontekstu w tym wszystkim. Widzimy tylko bardzo wąski wycinek kulturowy.

W tej publikacji autor dzieli się swoimi doświadczeniami z pracy w japońskim środowisku biznesowym. Milewski opisuje pięć lat spędzonych w Japonii, gdzie miał okazję obserwować i uczestniczyć w życiu korporacyjnym tego kraju. Jego relacje są szczególnie cenne, ponieważ ukazują różnice kulturowe między Japonią a krajami zachodnimi, a także złożoność japońskiej etykiety pracy i hierarchii w korporacjach. Książka jest pełna anegdot i obserwacji, które rzucają światło na unikalne aspekty japońskiego świata biznesu. Milewski opisuje rygorystyczne zasady, codzienną rutynę pracowników, a także sytuacje, które dla osoby z zewnątrz mogą być zaskakujące lub niezrozumiałe. Jego narracja jest przystępna, a jednocześnie pełna szczegółów, co pozwala czytelnikom lepiej zrozumieć japońską mentalność korporacyjną i jej wpływ na życie prywatne pracowników.

W tej publikacji autor dzieli się swoimi doświadczeniami z pracy w japońskim środowisku biznesowym. Milewski opisuje pięć lat spędzonych w Japonii, gdzie miał okazję obserwować i uczestniczyć w życiu korporacyjnym tego kraju. Jego relacje są szczególnie cenne, ponieważ ukazują różnice kulturowe między Japonią a krajami zachodnimi, a także złożoność japońskiej etykiety pracy...

Sporo ciekawostek z japońskiej kultury korporacyjnej. Szczególnie może zaciekawić osoby, które pracują w korpo w kanbanie, bądź innych pochodnych filozofiach prowadzenia dużych firm. Książka bardziej przypomina dziennik, autor nie wychodzi poza swoje doświadczenia z jednej firmy, nie analizuje rzeczy które wokół się dzieją. Trochę tego zabrakło, ale słuchało się przyjemnie. Takie czytadło.

PS: Ciekawy był dla mnie fragment traktujący o pamiętnym trzęsieniu ziemi w Japonii z punktu widzenia ludzi wewnątrz tej tragedii.

Sporo ciekawostek z japońskiej kultury korporacyjnej. Szczególnie może zaciekawić osoby, które pracują w korpo w kanbanie, bądź innych pochodnych filozofiach prowadzenia dużych firm. Książka bardziej przypomina dziennik, autor nie wychodzi poza swoje doświadczenia z jednej firmy, nie analizuje rzeczy które wokół się dzieją. Trochę tego zabrakło, ale słuchało się przyjemnie....

Książka bardzo ciekawie przybliża tak inną od naszej kulturę japońską. Styl pracy, styl życia Japończyków jest pokazany od środka ,na konkretnych wydarzeniach i przeżyciach. Dobrze napisana i w miarę dobrze się ją czytało.

Książka bardzo ciekawie przybliża tak inną od naszej kulturę japońską. Styl pracy, styl życia Japończyków jest pokazany od środka ,na konkretnych wydarzeniach i przeżyciach. Dobrze napisana i w miarę dobrze się ją czytało.

"Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji" Piotr Milewski

Od czasu do czasu sięgam po książki japońskich autorów, które przybliżają mi kulturę tego kraju, jednak nigdy nie trafiłam na książkę o typowym japońskim korporacyjnym ładzie. W życiu nie wyobrażałam sobie, że praca w japońskiej firmie może wyglądać tak jak pokazał autor tego minipamiętnika.
Muszę tu zaznaczyć, że książka powstała przed 2020 r. i mogło się coś w tym temacie zmienić.

Było to dla mnie coś niecodziennego i w życiu nie podejrzewałabym, że tak wygląda praca w Kraju Kwitnącej Wiśni. Owszem, często słyszałam że Japończycy są bardzo pracowitym narodem, pracują do późnej starości, są dokładni, ale nie sądziłam że aż tak restrykcyjnie traktowani są członkowie korporacyjnej braci. Chociaż reportaż obejmuje tylko ówczesne miejsce pracy autora, czyli dział handlowy, to przewijają się tu też inne miejsca w fabryce K., której nazwa nigdy się nie pojawia.

Bardzo poruszający jest opis relacji wewnątrz korporacji, która jest traktowana jak rodzina. Początkowo niektóre sytuacje były nawet zabawne, ale później zaczęło mnie to już przerażać. Zupełnie nie nadawałbym się do takiej pracy, bo cenię sobie prywatność. W życiu nie dałabym rady się do tego dostosować, a te tradycje i zasady firmowej hierarchii momentami były dla mnie szokujące.

Relacje przełożony-podwładny, wnikanie głęboko w życie prywatne i sposób spędzania "wolnego" czasu, znacznie wpływały na codzienną atmosferę w pracy i psychikę pracowników, a niektóre sytuacje były naprawdę przejmujące.

Podobało mi się, że autor prowadził bardzo luźny styl wypowiedzi, dzięki czemu była to dla mnie wyśmienita podróż przez biurowe labirynty, liczne narady (z których tak naprawdę nic nie wynikało),wyjazdy (nie tylko) służbowe i nocne spotkania z kolegami z pracy.

Książka jest napisana bardzo przystępnie i momentami z przymrużeniem oka, co sprawiało, że czytało się ją bardzo szybko. Z łatwością przeniosłam się do serca japońskiej korporacyjnej rzeczywistości. Myślę, że ten model zarządzania w Polsce by się nie przyjął. Warto go jednak poznać. Książkę bardzo Wam polecam!

"Planeta K. Pięć lat w japońskiej korporacji" Piotr Milewski

Od czasu do czasu sięgam po książki japońskich autorów, które przybliżają mi kulturę tego kraju, jednak nigdy nie trafiłam na książkę o typowym japońskim korporacyjnym ładzie. W życiu nie wyobrażałam sobie, że praca w japońskiej firmie może wyglądać tak jak pokazał autor tego minipamiętnika.
Muszę tu zaznaczyć,...