Przeciętna, prosta, bez skomplikowanych bohaterów i wątków, niespecjalnie ciekawa historia kryminalna. Ogólnie nie polecam, lepiej wykorzystać czas na przeczytanie czegoś ciekawszego.

Przeciętna, prosta, bez skomplikowanych bohaterów i wątków, niespecjalnie ciekawa historia kryminalna. Ogólnie nie polecam, lepiej wykorzystać czas na przeczytanie czegoś ciekawszego.

Taki spokojny kryminał psychologiczny. Bohaterka trochę działała mi na nerwy co odbierało przyjemność z lektury jednakże warta polecenia.

Taki spokojny kryminał psychologiczny. Bohaterka trochę działała mi na nerwy co odbierało przyjemność z lektury jednakże warta polecenia.

Kryminał to na pewno nie jest w klasycznym tego słowa pojmowaniu, ale wciąga niesamowicie!

Kryminał to na pewno nie jest w klasycznym tego słowa pojmowaniu, ale wciąga niesamowicie!

Autorka w twórczy sposób wykorzystuje stereotyp, że ojciec ma romans z opiekunka swoich dzieci , a przynajmniej o tym marzy. Trójka bohaterów, miedzy którymi toczy się bardzo zniuansowana gra to ojciec i mąż Maks, jego żona Julia i opiekunka Misza. Powieść zaczyna sie od znalezienia ciężko rannej MIszy, którą ktoś próbował zabić, strzelając do niej z pistoletu. Wraz z autorka i policjantami prowadzącym śledztwo cofamy się w czasie, by stopniowo odkrywać przyczyny i okoliczności zbrodni. Dzięki narratorowi wszechwiedzącemu poznajemyodczucia trójki głownych bohaterów, ale także postaci nieco pobocznych - ich dzieci, Janka i Alicji czyli chłopaka Miszy i jej najlepszej przyjaciólki oraz policjantów prowadzacych sprawe - porucznik Iwany Brzyduli i majora Nowotnego. Powieść jest okarszona specyficznym , czaeskim poczuciem humoru , co w moim odczuciu,jeszcze dodaje jej dodatkowego waloru.

Autorka w twórczy sposób wykorzystuje stereotyp, że ojciec ma romans z opiekunka swoich dzieci , a przynajmniej o tym marzy. Trójka bohaterów, miedzy którymi toczy się bardzo zniuansowana gra to ojciec i mąż Maks, jego żona Julia i opiekunka Misza. Powieść zaczyna sie od znalezienia ciężko rannej MIszy, którą ktoś próbował zabić, strzelając do niej z pistoletu. Wraz z...

Dobrze napisana obyczajówka o tym jak można manipulować ludźmi i do czego można się posunąć by zdobyć nie swojego męża, nie swoje dzieci, nie swój dom i prawie mieć go na własność, to opowieść o braku umiejętności życia swoim życiem i szukania akceptacji na siłę. Polecam

Dobrze napisana obyczajówka o tym jak można manipulować ludźmi i do czego można się posunąć by zdobyć nie swojego męża, nie swoje dzieci, nie swój dom i prawie mieć go na własność, to opowieść o braku umiejętności życia swoim życiem i szukania akceptacji na siłę. Polecam

Ciekawe spotkanie z czeską literaturą. Myślałam, że to kryminał, historia o tym, jak miłość niszczy ludzi. Dużo obyczajowości, mało wątku kryminalnego. Dobra, lekka lektura na letnie lub zimowe wieczory.

Ciekawe spotkanie z czeską literaturą. Myślałam, że to kryminał, historia o tym, jak miłość niszczy ludzi. Dużo obyczajowości, mało wątku kryminalnego. Dobra, lekka lektura na letnie lub zimowe wieczory.

NIETYPOWA TYPOWOŚĆ WYDAWNICZA
Po tę książkę sięgnęłam z dwóch powodów. Po pierwsze znalazłam ją w dziale „kryminały z różnych stron świata”, a właśnie zapragnęłam jakiejś odmiany, po drugie, ta powieść w Czechach była podobno wielkim bestsellerem. Sprzedała się w stu tysiącach egzemplarzy, a biorąc pod uwagę, że w kraju tym żyje ponad trzy razy mniej ludzi, niż w Polsce jest to wynik naprawdę imponujący. Bardzo mnie więc zaciekawiło, co się tak spodobało braciom Czechom, że hurmem ruszyli do księgarń.

Sprawdziłam również, czy czescy wydawcy ściemniają tak samo bezczelnie, jak polscy, określając gatunek powieści, którą chcą sprzedać. Bo jak się zapewne już domyślacie, „Osiem” nie jest kryminałem. To całkiem dobra powieść obyczajowa, w której niedoszłe zabójstwo jest tylko pretekstem do wiwisekcji zachowań międzyludzkich, zasadniczo w kontekstach damsko-męskich.

Otóż czeski wydawca ten właśnie walor podkreślił w opisie. Nie informował, jak nasi, że książka „nie jest typową powieścią kryminalną” (jak nie jest typowa, to coś akurat dla mnie, bo przeczytawszy setki kryminałów cenię sobie oryginalność, więc oczywiście dałam się nabrać),a już tym bardziej nie twierdził, że to „gwarancja świetnej rozrywki”! Z rozrywką „Osiem” naprawdę nie ma nic wspólnego. Opisywane wydarzenia są tragiczne, bohaterom można współczuć i do głowy by mi nie przyszło, że ich smętne losy mogą być rozrywkowe. Relacje między postaciami są mocno pokręcone, choć z drugiej strony bardzo typowe: on ją kocha, ona kocha innego, ale inny nie może z nią być, no bo przecież jest żona, dzieci, i jeszcze jest ta trzecia, co kocha się w tym pierwszym. No i wszyscy się miotają w tych niespełnionych miłościach i niedoszłych relacjach. Klasyka westernu.

Całość opowiedziana bardzo sprawnie, ciekawie, rozwiązanie zagadki, wcale nie kto zabił, tylko kto tak naprawdę jest z kim w związku i dlaczego, może przynieść jakąś satysfakcję. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, nie powinien czuć się rozczarowany, jeśli jednak nastawi się na kryminał, może wpisać sobie ściemniającego wydawcę (tym razem Stara Szkoła) na kolejną czarną listę.

NIETYPOWA TYPOWOŚĆ WYDAWNICZA
Po tę książkę sięgnęłam z dwóch powodów. Po pierwsze znalazłam ją w dziale „kryminały z różnych stron świata”, a właśnie zapragnęłam jakiejś odmiany, po drugie, ta powieść w Czechach była podobno wielkim bestsellerem. Sprzedała się w stu tysiącach egzemplarzy, a biorąc pod uwagę, że w kraju tym żyje ponad trzy razy mniej ludzi, niż w Polsce...

Jeśli ktoś spodziewa się klasycznego kryminału, to się zdziwi, a może nawet rozczaruje. Z pracy policji, to są tu jedynie przemyślenia młodej śledczej, która nie dość, że jest niepewna własnej wiedzy, to jeszcze ma alergię, nadwagę i kompleksy. A na dodatek daje się wykorzystywać męskim współpracownikom. Zatem to nie jest powieść, w której po nitce dojdziemy do kłębka kibicując policji i analizując jej działania.‎ Nie znaczy to jednak, że nie dowiemy się, co było powodem postrzelenia Michaeli i kto to zrobił. Książkę czyta się dobrze, strony przelatują nie wiadomo kiedy a skomplikowane relacje międzyludzkie wciągają. Trochę brak refleksji, drugiego dna, lecz przecież to nie ten rodzaj literatury. Ta ma być godziwą rozrywką z intrygującą zagadką - i dokładnie taka jest. Polecam 

Jeśli ktoś spodziewa się klasycznego kryminału, to się zdziwi, a może nawet rozczaruje. Z pracy policji, to są tu jedynie przemyślenia młodej śledczej, która nie dość, że jest niepewna własnej wiedzy, to jeszcze ma alergię, nadwagę i kompleksy. A na dodatek daje się wykorzystywać męskim współpracownikom. Zatem to nie jest powieść, w której po nitce dojdziemy do kłębka...

Na początku ksiązka wydawała mi się chaotyczna i byłam zawiedziona, ale nie mogłam przestać czytać. Bardzo przyjemnie spędzony czas :)

Na początku ksiązka wydawała mi się chaotyczna i byłam zawiedziona, ale nie mogłam przestać czytać. Bardzo przyjemnie spędzony czas :)

Niby kryminał ale ten wątek nie jest najważniejszy. Na początku nie za bardzo podobała mi się koncepcja ciągłej zmiany narratora, ale pożnie bardzo mi się to spodobało. Szczególnie jak swój punkt widzenia przedstawił kot, sadzę że i rybka mogła by coś o nas powiedzieć.. hi.. hi..
Pozycja warta przeczytania bo pokazuje jak można łatwo manipulować i okłamywać najbliższych, świetnie zostały pokazane postawy bohaterów, którzy bardzo często co innego mówili a co innego tak naprawdę myśleli. Niby obyczajówka ale świetnie pokazująca namiętności i obnażająca zakłamanie naszego społeczeństwa.

Niby kryminał ale ten wątek nie jest najważniejszy. Na początku nie za bardzo podobała mi się koncepcja ciągłej zmiany narratora, ale pożnie bardzo mi się to spodobało. Szczególnie jak swój punkt widzenia przedstawił kot, sadzę że i rybka mogła by coś o nas powiedzieć.. hi.. hi..
Pozycja warta przeczytania bo pokazuje jak można łatwo manipulować i okłamywać najbliższych,...