"Zmarli nie spędzają czasu, tam gdzie żywi."

Buenos Aires, obskurne, rozpadające się slumsy. To ponure miejsce, gdzie często znikają ludzie. Przemoc wobec kobiet jest codziennością, a policja pozostaje bezradna. W tym beznadziejnym zakątku śmierć bywa zwyczajnym obrazkiem.

To właśnie tu mieszka bezimienna, zubożała dziewczynka. Czuje przedziwny przymus jedzenia ziemi... i tak odkrywa swą moc - jasnowidzenie. Może poznać los człowieka jedząc ziemię. Potrafi znaleźć nie tylko zmarłych, ale i żywych.

Dar, a może jednak przekleństwo?
Ludzie pragną jej pomocy... dostaje pełno butelek z ziemią... Jej altruizm i chęć pomocy są wykorzystywane.

Zjadanie ziemi jest nieprzyjemne, wywołuje wizje czystego zła przepełnione bólem i cierpieniem... a także niesie za sobą ciężar odpowiedzialności. Samotność, strach, a w sercu rodzi się pragnienie ucieczki do zwyczajności... bycia normalnym, szarym człowiekiem.

To krótka, ale jakże intensywna historia. Głęboko porusza struny wrażliwości. Budzi niezgodę na poczucie niesprawiedliwości i przemoc.

Nie sposób obok tej historii przejść obojętnie. Piękna i zarazem przerażająca. Oniryczna i intymna. Przedziwna, klimatyczna rzecz, po której smak i zapach ziemi długo będzie Wam tkwił w gardle niczym gula. Wryła mi się mocno w głowę. Z niecierpliwością czekam na drugą część!
Polecam!

"Zmarli nie spędzają czasu, tam gdzie żywi."

Buenos Aires, obskurne, rozpadające się slumsy. To ponure miejsce, gdzie często znikają ludzie. Przemoc wobec kobiet jest codziennością, a policja pozostaje bezradna. W tym beznadziejnym zakątku śmierć bywa zwyczajnym obrazkiem.

To właśnie tu mieszka bezimienna, zubożała dziewczynka. Czuje przedziwny przymus jedzenia ziemi... i...

Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, lecz nie wiem co miało być myślą przewodnią tej książki, temat niesprawiedliwości wobec kobiet nie wybrzmiał tu w pełni. Nie mniej jednak książka intrygująca na swój sposób.

Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, lecz nie wiem co miało być myślą przewodnią tej książki, temat niesprawiedliwości wobec kobiet nie wybrzmiał tu w pełni. Nie mniej jednak książka intrygująca na swój sposób.

Książka inne niż te, które zazwyczaj czytam, ale zaciekawił mnie opis. Fabuła dziwna, zaskakująca i intrygująca.

Książka inne niż te, które zazwyczaj czytam, ale zaciekawił mnie opis. Fabuła dziwna, zaskakująca i intrygująca.

6,5/10
Książka, która jest dla mnie czymś innym, ponieważ nie jestem w stanie kontrolowanym, czy też nie. Skłaniałam się momentami ku 4 znak, który jest czymś oczywistym, mi brakuje w tej historii. W opisie wspomniano o niesprawiedliwości wobec kobiet wylewających się z każdej zakątki, nie ja tej niesprawiedliwości tutaj nie odczułam, w aż do podjęcia stopniowanego stopnia. Sam pomysł na fantastyczny pomysł, naprawdę ciekawy.

6,5/10
Książka, która jest dla mnie czymś innym, ponieważ nie jestem w stanie kontrolowanym, czy też nie. Skłaniałam się momentami ku 4 znak, który jest czymś oczywistym, mi brakuje w tej historii. W opisie wspomniano o niesprawiedliwości wobec kobiet wylewających się z każdej zakątki, nie ja tej niesprawiedliwości tutaj nie odczułam, w aż do podjęcia stopniowanego stopnia....

Duży plus za nietypowy pomysł na fabułę. Faktycznie, nigdy wcześniej nie spotkałam się z podobnym wątkiem. Jednak cała narracja prowadzona jest w bardzo specyficzny sposób, który nie każdemu przypadnie do gustu.

Duży plus za nietypowy pomysł na fabułę. Faktycznie, nigdy wcześniej nie spotkałam się z podobnym wątkiem. Jednak cała narracja prowadzona jest w bardzo specyficzny sposób, który nie każdemu przypadnie do gustu.

Może to brzmieć trochę upiornie. Dziewczyna połyka garść ziemi, żeby zobaczyć, co dzieje się z osobą, która po tej ziemi stąpała. Z jej "usług" korzystają przede wszystkim bliscy osób zaginionych. Zostawiają pod jej domem buteleczki z ziemią i namiary na siebie. Pokręcone to trochę, nie? Ale ja przyjęłam tę koncepcję po pierwszych kilku stronach. Bohaterka je ziemię, okej. Ale co dalej?

Liczyłam na więcej klimatu upiornej baśni, której sporo jest na początku. Potem historia trochę się z niej wypłukuje – brud rzeczywistości wdziera się do niej, wzbogacony o rozkwitającą (trochę niepozorną) relację romantyczną. Pojawiło się nawet kilka elementów thrillerowych, np. gang skinów.

Trudno się połapać, ile mija czasu pomiędzy kolejnymi rozdziałami – przeczytałam w pewnym momencie, że minęło kilka lat od jakiegoś wydarzenia, a zapytałam samą siebie – NIBY KIEDY? Bo nic na to wcześniej nie wskazywało. A ile w ogóle ta dziewczyna ma lat? Niewiadomo. Przez cały czas myślałam, że jest dość młoda, że ma góra paręnaście lat, ale chyba się pomyliłam. Czy to intencjonalne tajemnice? Warto zaznaczyć, że bohaterka jest bezimienna. Jedyny przydomek jaki się w książce pojawia to tytułowa "Ziemiożerczyni".

Może to nie są istotne rzeczy, nie wiem. Bo koniec końców czytało mi się świetnie – co najważniejsze historia mnie nie przytłoczyła, a bałam się, że tak będzie – i szybko.

Pojedyncze piękne fragmenty pozaznaczałam głównie w pierwszej połowie książki, bo potem serio powieść Reyes staje się po prostu... zbyt zwykła i poczułam się przez to trochę oszukana.

Doceniam zwrócenie uwagi na przemoc wobec kobiet i dzieci oraz karanie sprawców. I bardzo doceniam sam pomysł na powieść. Wprost kocham okładkę i zachwycam się całym wydaniem – wklejki, strony tytułowe kolejnych części – PRZEPIĘKNE! Nie wiem, czy wrócę kiedyś do tej książki, ale posiadanie takiej estetycznej wspaniałości na półce to wystarczający argument, żeby ją u siebie zostawić.

Może to brzmieć trochę upiornie. Dziewczyna połyka garść ziemi, żeby zobaczyć, co dzieje się z osobą, która po tej ziemi stąpała. Z jej "usług" korzystają przede wszystkim bliscy osób zaginionych. Zostawiają pod jej domem buteleczki z ziemią i namiary na siebie. Pokręcone to trochę, nie? Ale ja przyjęłam tę koncepcję po pierwszych kilku stronach. Bohaterka je ziemię, okej....

uwielbiam realizm magiczny i naprawdę chciałam żeby ta książka mi się spodobała... trochę się wynudziłam, miałam wrażenie że fabuła do niczego nie prowadzi. część wysłuchałam w audio - delikatny głos lektorki nie pasuje do tej brudnej i momentami mrocznej historii. potem przerzuciłam się na wersję tekstową i wrażenia lepsze.

edit po dziesięciu minutach: widzę na goodreads że niedawno ukazała się kontynuacja skupiająca się na postaci mizerii. mam nadzieję, że pojawi się na polskim rynku, bo mimo że nie ma zachwytu, to chętnie poznam dalsze losy bohaterów

uwielbiam realizm magiczny i naprawdę chciałam żeby ta książka mi się spodobała... trochę się wynudziłam, miałam wrażenie że fabuła do niczego nie prowadzi. część wysłuchałam w audio - delikatny głos lektorki nie pasuje do tej brudnej i momentami mrocznej historii. potem przerzuciłam się na wersję tekstową i wrażenia lepsze.

edit po dziesięciu minutach: widzę na goodreads...

Książka pisana w dość liryczny sposób. Poprzez narrację pierwszoosobową dobrze poznajemy główną bohaterkę - jest ona postacią ciekawą i charakterną, więc czytanie jej rozmyślań oraz doświadczeń jest po prostu przyjemne.
Widziałam w komentarzach innych osób opinie, że na samą fabułę, szczególnie zakończenie autorka nie miała pomysłu. Coś w tym jest. Książka pozostawia niedosyt.
Najbardziej jednak tytuł ten błyszczy, gdy skupia się na relacji protagonistki z ziemią (i jedzeniem jej). Ziemia staje się tu pełnoprawną postacią. Relacja z nią natomiast jest słodko-gorzka (pun not intended). Z jednej strony ziemia jest przyjacielem, wsparciem głównej bohaterki, z drugiej natomiast przynosi jej cierpienie. Ba, nawet w jakiś sposób izoluje protagonistkę od otoczenia

Książka pisana w dość liryczny sposób. Poprzez narrację pierwszoosobową dobrze poznajemy główną bohaterkę - jest ona postacią ciekawą i charakterną, więc czytanie jej rozmyślań oraz doświadczeń jest po prostu przyjemne.
Widziałam w komentarzach innych osób opinie, że na samą fabułę, szczególnie zakończenie autorka nie miała pomysłu. Coś w tym jest. Książka pozostawia...

Dla mnie bardzo ciekawa. Opowieść o dziewczynie, która posiada niezwykły dar, co często jest dla niej może nie tyle przekleństwem, co brzemieniem. To opowieść o radzeniu sobie ze swoją niezwykłością, oraz silnej, choć często trudnej relacji pomiędzy główną bohaterką, a jej bratem. Ja akurat słuchałam audiobooka. Fabuła jest ciekawa, choć sama opowieść jest dość smutna.

Dla mnie bardzo ciekawa. Opowieść o dziewczynie, która posiada niezwykły dar, co często jest dla niej może nie tyle przekleństwem, co brzemieniem. To opowieść o radzeniu sobie ze swoją niezwykłością, oraz silnej, choć często trudnej relacji pomiędzy główną bohaterką, a jej bratem. Ja akurat słuchałam audiobooka. Fabuła jest ciekawa, choć sama opowieść jest dość smutna.

Nudna i dziwna, w złym tego słowa znaczeniu.

Nudna i dziwna, w złym tego słowa znaczeniu.