Droga, które zmienia życie

"Droga 88" to powieść autorstwa Janusza Muzyczyszyna, która przenosi czytelnika w świat "niecodziennej codzienności". Historia opisuje spotkanie dwóch przypadkowych osób na ruchliwej trasie Gliwice-Bytom, które zmienia ich życia w sposób nieoczekiwany. Sabina i Roman, dwie postaci z zupełnie różnym życiowym tłem, zostają połączeni dramatycznym zrządzeniem losu. Autentyczność i dojrzałość opisu codziennego życia oraz psychologii postaci sprawiają, że powieść ta może przyciągnąć czytelników poszukujących głębszych przemyśleń nad losami ludzkimi.



Głównym wątkiem powieści jest to, jak Sabina ratuje życie Romanowi, a następnie znika z jego życia. To wydarzenie staje się punktem zwrotnym w życiu obu bohaterów. Autor bawi się kontrastem między ich pozornie spokojnymi, a w rzeczywistości nudnymi życiami a dramatycznym incydentem na drodze 88. Obie postaci mają swoje rodziny i własne troski, co dodaje głębi i złożoności fabule.
Jednym z najważniejszych aspektów powieści jest sposób, w jaki autor ukazuje ewolucję postaci. Sabina jako żona i matka doświadcza niezwykłego wydarzenia, które prowadzi ją do refleksji nad swoim życiem. Roman, samotny ojciec, natomiast zaczyna rozważać możliwość ponownego zakochania się. Ich rozwijające się relacje i próby, jakie stawia przed nimi los, stanowią centralny punkt fabuły.
Powieść porusza temat szukania sensu życia i próby odnalezienia swojego miejsca w świecie. Sabinie i Romanowi przydarzają się kolejne niezwykłe wydarzenia, które testują ich siłę i determinację. Historia wciąga czytelnika dzięki sugestywnemu przedstawieniu emocji i wyzwań, z jakimi bohaterowie muszą się zmierzyć.
Janusz Muzyczyszyn doskonale rysuje psychologiczny portret głównych postaci, co pozwala czytelnikowi zrozumieć ich motywacje, pragnienia i dylematy. Pytania o to, czy Sabina i Roman ponownie się spotkają, czy ich życie ulegnie przemianie, pozostają zawieszone przez większą część książki, co dodaje napięcia i tajemniczości fabule.
"Droga 88" to nie tylko opowieść o przypadkach i losie, ale także o wyborach, jakie podejmujemy w życiu, i o tym, jak wpływają one na naszą przyszłość. To książka, która zachęca do refleksji nad własnymi wyborami i tym, co naprawdę jest ważne w życiu.


Podsumowując, "Droga 88" to poruszająca i subtelna powieść obyczajowa o zwykłych ludziach, ich codziennych problemach i próbach znalezienia sensu w życiu. Muzyczyszyn zdaje się sugerować, że życie jest pełne nieoczekiwanych zwrotów i że czasem drogi, które krzyżują się przypadkowo, mogą zmienić nasze życie w sposób trwały i głęboki. Choć powieść może wydawać się spokojna, to właśnie w jej subtelności i głębi tkwi jej siła. "Droga 88" to lektura, która pozostawia czytelnika z refleksją nad własnym życiem i losami głównych bohaterów.

Droga, które zmienia życie

"Droga 88" to powieść autorstwa Janusza Muzyczyszyna, która przenosi czytelnika w świat "niecodziennej codzienności". Historia opisuje spotkanie dwóch przypadkowych osób na ruchliwej trasie Gliwice-Bytom, które zmienia ich życia w sposób nieoczekiwany. Sabina i Roman, dwie postaci z zupełnie różnym życiowym tłem, zostają połączeni dramatycznym...

Okładka sugeruje, że może tu być jakiś wątek grozy skupiony wokół tytułowej drogi nr 88. Z kolei opis obiecuje czytelnikowi historię dwoja dorosłych osób ze swoimi trudnymi doświadczeniami, którzy spotykają się w nietypowych okolicznościach,i nie pozostają sobie obojętni. Byłam ciekawa...

O ile początek był nawet interesujący i wciągający, o tyle mój zapał szybko sie wypalił, a na końcowych stronach towarzyszyło mi już nawet pewnego rodzaju zniecierpliwienie. Pomysł na historię ciekawy, bo i oryginalne poznanie, trudne przeżycia, rozterki dotyczące przyszłości.... Jednak sposób narracji jak dla mnie fatalny. To tak jakby ktoś chciał opowiedzieć historię swojego życia, ale śpieszył sie na pociąg. Kluczow, ciekawe wątki spłaszczone i wyzute z emocji. Nieistotne elementy rozbudowywane o niepotrzebne opisy. I wszystko za szybko, nienaturalnie i zbyt idealnie. No po prostu mało wiarygodnie.

To sprawiło, że ani nie wczułam sie w sytuację bohaterów ani nie byłam ciekawa, co dalej. Wręcz przeciwnie, w połowie książki zaczęły nachodzić mnie myśli, o czym w ogóle jest ta historia, bo tempo narracji nie pozwalało skupić się na niczym konkretnym.

Nie chcę jednak zniechęcać, bo być może mam zbyt wygórowane oczekiwania. Dlatego też przekonajcie się sami, dokąd zaprowadzi Was podróż drogą 88.

Okładka sugeruje, że może tu być jakiś wątek grozy skupiony wokół tytułowej drogi nr 88. Z kolei opis obiecuje czytelnikowi historię dwoja dorosłych osób ze swoimi trudnymi doświadczeniami, którzy spotykają się w nietypowych okolicznościach,i nie pozostają sobie obojętni. Byłam ciekawa...

O ile początek był nawet interesujący i wciągający, o tyle mój zapał szybko sie...

Droga 88 ma jedną zasadniczą wadę- tytuł dla mnie kojarzy się z amerykańskimi filmami drogi które jakoś niespecjalnie mnie pociągają. Ponieważ mało kiedy czytam okładkowe opisy to książka musiała swoje odczekać na półce wstydu. Jednak kiedy już zacząłem czytać okazało się że droga co prawda ma swoje znaczenie ale tylko jako początek fabuły. Tam bowiem dochodzi do spotkania głównych bohaterów. Potem mamy już piękną spokojną obyczajówkę o dojrzałych ludziach, Kobieta po przejściach Mężczyzna z przeszłością, kochają ale są ostrożni.
Książka napisana przez dojrzałego pisarza pokazuje w bardzo delikatny nienachalny sposób jak podejść do wielu życiowych trudności.
Nie ma w niej fajerwerków chociaż miłość fizyczne też ma swoje znaczenie ale jest uzupełnieniem reszty życia.
Mam ochotę napisać, że jest to książka o normalnym życiu o sytuacjach w jakich każdy z nas może się znaleźć, nie chcę jednak żeby zabrzmiało to nudno. Ta pozycja to taki przyjaciel który co prawda nie porwie nas na kolejkę górską czy zabawę do białego rana ale będzie oparciem w trudnych chwilach.

Droga 88 ma jedną zasadniczą wadę- tytuł dla mnie kojarzy się z amerykańskimi filmami drogi które jakoś niespecjalnie mnie pociągają. Ponieważ mało kiedy czytam okładkowe opisy to książka musiała swoje odczekać na półce wstydu. Jednak kiedy już zacząłem czytać okazało się że droga co prawda ma swoje znaczenie ale tylko jako początek fabuły. Tam bowiem dochodzi do ...

Piękny, delikatny romans.. miłe oderwanie od książek z dawka erotyzmu.. jak dla mnie pozytyw!

Piękny, delikatny romans.. miłe oderwanie od książek z dawka erotyzmu.. jak dla mnie pozytyw!

Ciekawa opowieść o tym jak przypadkowe spotkanie może odmienić ludzkie życie
https://ksiazkowepodrozeagi.blogspot.com/2020/11/droga-88-janusz-muzyczyszyn.html?m=1

Ciekawa opowieść o tym jak przypadkowe spotkanie może odmienić ludzkie życie
https://ksiazkowepodrozeagi.blogspot.com/2020/11/droga-88-janusz-muzyczyszyn.html?m=1

Roman spotkał swoje przeznaczenie na drodze nr 88. Wracając z pracy doznał zawału serca. Szczęśliwie zdążył zatrzymać samochód i wysiąść. W tym samym czasie drogą poruszała się ona - Sabina.


"Ostatni obraz, jaki utkwił mu w głowie, to intensywnie niebieskie niebo, z jedną małą chmurą w kształcie motyla i... jeszcze czyjeś duże, zielone oczy."
On - samotny ojciec dorastającego chłopca - nie może o niej zapomnieć, tymczasem ona ma własne, zdawałoby się, ułożone, życie: męża, dzieci. Nie myśli o innych mężczyznach. Jest oddaną żoną i matką i solidną pracownicą.

"Roman próbował się też dowiedzieć, kto udzielił mu pierwszej pomocy na drodze, ale niestety ani lekarz, ani pielęgniarki nie wiedziały. Szkoda, bo chętnie by tę kobietę wyściskał i jakoś się zrewanżował. Uświadomił sobie przy okazji, że jest kierowcą od dwudziestu lat i nigdy dotąd nie napotkał takiej sytuacji na drodze, zastanawiał się też, jakby sam zareagował na jej miejscu. Niestety, tego człowiek chyba nigdy nie wie, dopóki go to nie spotka."
Czy jeszcze się spotkają? Czy zostaną przyjaciółmi? Czy incydent na drodze 88 pozostanie tylko w ich pamięci, czy stanie się przyczyną czegoś jeszcze, poza uratowaniem życia Romana?

Zapraszam do przeczytania pełnej recenzji książki:
http://m-czas.blogspot.com/2020/09/droga-88-janusz-muzyczyszyn.html

Roman spotkał swoje przeznaczenie na drodze nr 88. Wracając z pracy doznał zawału serca. Szczęśliwie zdążył zatrzymać samochód i wysiąść. W tym samym czasie drogą poruszała się ona - Sabina.


"Ostatni obraz, jaki utkwił mu w głowie, to intensywnie niebieskie niebo, z jedną małą chmurą w kształcie motyla i... jeszcze czyjeś duże, zielone oczy."
On - samotny ojciec...

„Droga 88” Janusza Muzyczyszyna niesie ze sobą życiową mądrość. Autor poprzez swoją książkę pokazał nam, że miłość przychodzi znienacka, bez względu na wiek, czy płeć. W końcu przecież każdy chce kochać i być kochanym. Miłość jest czymś niezwykły. Trzeba o nią walczyć, a gdy przyjdzie, po prostu się nią delektować. Myślę, że właśnie dlatego okładka wcale nie jest tutaj przypadkowa. Miłość jest magicznym uczuciem. Przemierzając razem drogę, widzimy, jak rozkwita. Aż w końcu zdajemy sobie sprawę, że nie możemy żyć bez ukochanej osoby, że jest dla nas wodą i powietrzem. Wtedy chcemy zrobić wszystko, aby znów poczuć jej bliskość. Gorąco polecam Wam tę niesamowita książkę Janusza Muzyczyszyna „Droga 88”. Zabrała mnie w świat, w którym wszystko jest możliwe, a miłość potrafi odnaleźć nas wszędzie, nawet na drodze ekspresowej...

„Droga 88” Janusza Muzyczyszyna niesie ze sobą życiową mądrość. Autor poprzez swoją książkę pokazał nam, że miłość przychodzi znienacka, bez względu na wiek, czy płeć. W końcu przecież każdy chce kochać i być kochanym. Miłość jest czymś niezwykły. Trzeba o nią walczyć, a gdy przyjdzie, po prostu się nią delektować. Myślę, że właśnie dlatego okładka wcale nie jest tutaj...

Jestem okładkową sroką i gdyby nie Book Tour u Ewelinki to z pewnością nie sięgnęła bym po tę książkę i byłaby to duża strata.
Kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością tak po krótce można określić głównych bohaterów, Sabinę i Romana, którzy wspólnie dają sobie szansę na lepsze życie. Autor stworzył ciekawą, spokojną historię, bez zbędnych i przekolorowanych opisów udało mu się przedstawić emocje towarzyszące bohaterom i ich bliskim.
Jeszcze raz dziękuję za ten Book Tour, gdyby nie on ominęło by mnie coś dobrego. Polecam osobom lubiącym spokojny i lekki obyczaj.

Jestem okładkową sroką i gdyby nie Book Tour u Ewelinki to z pewnością nie sięgnęła bym po tę książkę i byłaby to duża strata.
Kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością tak po krótce można określić głównych bohaterów, Sabinę i Romana, którzy wspólnie dają sobie szansę na lepsze życie. Autor stworzył ciekawą, spokojną historię, bez zbędnych i przekolorowanych opisów ...

Romana i Sabinę połączyły okoliczności, samotność i chęć znalezienia szczęścia. Mężczyzna osiągający sukces zawodowy jest samotnym ojcem, który żyje głównie pracą, chociaż ma dobry kontakt ze swoim synem. Natomiast Sabina jest pielęgniarką, która jest dobrą matką, ale jest nieszczęśliwa w małżeństwie. To więcej niż różnica charakterów, brak uczuć, zrozumienia, to przyzwyczajenie i nic więcej. Zaczynają rozmawiać, poznawać się, spotykać i okazuje się, że łączy ich więcej niż przypuszczali.

Romana i Sabinę połączyły okoliczności, samotność i chęć znalezienia szczęścia. Mężczyzna osiągający sukces zawodowy jest samotnym ojcem, który żyje głównie pracą, chociaż ma dobry kontakt ze swoim synem. Natomiast Sabina jest pielęgniarką, która jest dobrą matką, ale jest nieszczęśliwa w małżeństwie. To więcej niż różnica charakterów, brak uczuć, zrozumienia, to ...

Fragment recenzji:
"Janusz Muzyczyszyn wykreował postacie bardzo charakterne, takie, które można odnaleźć w każdym z nas. To bohaterowie mający swoje problemy, swoją przeszłość, swoje tajemnice. Roman to mężczyzna samotny, zajmuje się synem, pracuje. Można odczuć jak bardzo brakuje mu w domu kobiety i domowego ciepła. Sabina natomiast pomimo życia w pełnej rodzinie nie czuje się szczęśliwa. Nie chodzi tu o kontakty z dziećmi, gdyż te ma bardzo dobre. Widać, że czegoś w jej życiu bardzo brakuje. Sposób w jaki to wszystko jest opisane pozwala nam zobaczyć, zrozumieć bohaterów, ich decyzje, kroki jakich się podejmują, rozterki, które nimi targają. Ponadto nie sposób ich nie polubić. Roman jest człowiekiem o dobrym sercu, Sabina wspaniałą matką, żoną i pielęgniarką. Ich dzieci to nastolatki, takie jak te, które spotykamy na co dzień. Ze swoimi rozterkami, pierwszymi miłościami, itp.

Z kolejnymi kartami książki odkrywamy sytuacje podobne do naszych codziennych. Przedstawione wydarzenia są bliskie czytelnikowi. Czytając nie powiemy: "O rety, to już było. Nudy na pudy!". Nasza reakcja będzie całkowicie odwrotna. Wielokrotnie przemawiałam do powieści mówiąc: "Jak ja was rozumiem. Czuję to wszystko, co się dzieje. Jestem z wami!". Przeżywałam wszystko razem z bohaterami, odczuwałam ich radość, ból, cierpienie.
(...)
"Droga 88" to nie jest książka do jednorazowej lektury i odłożenia na półkę. To książka, do której warto wracać, którą warto czytać wiele razy. I ta treść z Wami zostanie. Tak zrobiła ze mną, została w głowie i w sercu, zagościła tam na dobre. Zatem, nie pozostało mi nic innego jak serdecznie Wam tę powieść polecić. To literatura obyczajowa, może ją czytać praktycznie każdy dorosły. A ja powiem jeszcze tylko jedno. WARTO!!!".

Całość tutaj: https://www.felicjada.pl/2020/03/recenzja-patronacka-pojedzmy-razem.html

Fragment recenzji:
"Janusz Muzyczyszyn wykreował postacie bardzo charakterne, takie, które można odnaleźć w każdym z nas. To bohaterowie mający swoje problemy, swoją przeszłość, swoje tajemnice. Roman to mężczyzna samotny, zajmuje się synem, pracuje. Można odczuć jak bardzo brakuje mu w domu kobiety i domowego ciepła. Sabina natomiast pomimo życia w pełnej rodzinie nie...