Młyn w piekarni

Zdecydowaną zaletą tej książki są bardzo krótkie rozdziały. Idealna do poczytania sobie 15 minut przed snem - czytasz kilka rozdziałów i do jutra, dobranoc. Sama historia mocno absurdalna - im dalej w las tym bardziej. Na początku, tak samo, jak ktoś poniżej, myślałam że to na faktach :D Ogólnie z czasem zaczęła mnie nużyć i koniec powitałam z dużą ulgą.

Zdecydowaną zaletą tej książki są bardzo krótkie rozdziały. Idealna do poczytania sobie 15 minut przed snem - czytasz kilka rozdziałów i do jutra, dobranoc. Sama historia mocno absurdalna - im dalej w las tym bardziej. Na początku, tak samo, jak ktoś poniżej, myślałam że to na faktach :D Ogólnie z czasem zaczęła mnie nużyć i koniec powitałam z dużą ulgą.

Książka bardzo mi się podobała choć na początku bałam się czy tak będzie, bo gdy ma się do czynienia z tak wieloma postaciami jak w tym utworze, łatwo jest zamazać obraz przedstawianej relacji ale wcale tak się nie stało.
Utwór jest niejako dalszym ciągiem sagi o rodzinie Wawrowów, choć ich historie schodzą na dalszy plan i tworzą jedynie pejzaż do przedstawienia postaw ludzkich emigrantów w Kanadzie. Co środę grupka ludzi spotyka się w piekarni i dyskutuje skupiając się wokół tego co polskie i dobre, czyli chleba. Warto zauważyć, że pewnie część z tych ludzi w innych okolicznościach w ogóle by się nie spotkała z powodów ideologicznych ale tutaj wszyscy stają się sobie bliżsi, a co więcej się zaprzyjaźniają w większym lub mniejszym stopniu akceptując przekonania innych. Co więcej zmieniają tutaj siebie i innych.
W utworze widać, że nie można do końca zapomnieć o przeszłości bo świat prędzej czy później nam o sobie przypomni, a każdy ma w pewnym sensie Gombrowiczowską "gębę". Autor wtapiając się w tą "mieszankę" pokazuje że nie istnieje tylko jedna słuszna droga do osiągnięcia szczęścia, które dla każdego znaczy coś innego.

Książka bardzo mi się podobała choć na początku bałam się czy tak będzie, bo gdy ma się do czynienia z tak wieloma postaciami jak w tym utworze, łatwo jest zamazać obraz przedstawianej relacji ale wcale tak się nie stało.
Utwór jest niejako dalszym ciągiem sagi o rodzinie Wawrowów, choć ich historie schodzą na dalszy plan i tworzą jedynie pejzaż do przedstawienia postaw...

Zacznijmy od tego, że autor mnie perfidnie nabrał! Dopiero będąc gdzieś w 1/3 książki, zaczęłam coś podejrzewać (o, naiwności! ;)) - nie, to nie może być autobiografia! Historie bohaterów są zbyt niesamowite, zbiegi okoliczności zbyt częste, a wątki pojedynczych postaci zbyt gładko się ze sobą splatają, tworząc zbyt barwny gobelin... I chociaż moje wątpliwości rosły z każdą kolejną przewróconą stroną, to pewność co do fikcyjnego charakteru dzieła zyskałam dopiero przy końcowym posłowiu, w którym zresztą najbardziej urzekł mnie akapit, mówiący o dzielnej postawie żony pisarza, znoszącej szaleństwa "do trzej potęgi", których na papierze dopuszczał się jej mąż - co to były za szaleństwa? Tego musicie dowiedzieć się sami, sięgając po tę przezabawną, przekorną powieść w odcinkach - celulozowy serial, w którym znaleźć można i romans, i intrygi, a nawet czasami kryminał! Wszystko podane z niezwykłym humorem. Bo humor jest siłą tej książki. Humor i fenomenalne DIALOGI. Jedynie zakończenie - moim zdaniem - jest raczej słabe, nudzi i w porównaniu z tym, jakie cuda wyprawiały się wcześniej, jest po prostu nijakie.

Zacznijmy od tego, że autor mnie perfidnie nabrał! Dopiero będąc gdzieś w 1/3 książki, zaczęłam coś podejrzewać (o, naiwności! ;)) - nie, to nie może być autobiografia! Historie bohaterów są zbyt niesamowite, zbiegi okoliczności zbyt częste, a wątki pojedynczych postaci zbyt gładko się ze sobą splatają, tworząc zbyt barwny gobelin... I chociaż moje wątpliwości rosły z każdą...

Zapis rozmów z pracownikami oraz właścicielami piekarni znajdującej się w polskiej dzielnicy Toronto. Wszyscy bohaterowie tej historii są emigrantami. Jak to ładnie określił jeden z braci Wawrowych, bossów firmy „Ontario Bread Company”, starają się odtworzyć wieloetniczne kresy dawnej Polski. Zatem na kartach powieści przewijają się jak w barwnym korowodzie Polacy, Ukraińcy, Rosjanie, Żyd, który jest księgowym, Tatar, a po suchy chleb przyjeżdża Peruwiańczyk wykształcony na Uniwersytecie im. Lumumby w Moskwie. Książka pełna jest emocji, tarć między głównymi bohaterami, ich frustracji, zawiedzionych ambicji, lecz przewija się również duma narodowa, wspomnienia z rodzinnych stron i młodzieńczych lat. Gdy w piekarni pojawia się piękna Malina, żona jednego z piekarzy, taniec nabiera wigoru. Akcja co chwila zaskakuje, wraz z narratorem wydarzeń nie wiemy, kto kłamie, kto koloryzuje, a kto głosi szczerą prawdę. Książka jest swoistym uzupełnieniem do dwóch innych tomów tego autora: „Nawiało nam burzę” oraz „Granica sokoła”. W tej powieści więcej miejsca poświęcone jest teraźniejszości niż przeszłości, wzajemnym związkom między bohaterami, aniżeli ich wspomnieniom z kraju. Nie zmieniło się podejście autora do swoich znajomych. Nadal jest kronikarzem, który łowi każde ich słowo, a zwłaszcza te charakterystyczne, dźwięczne, jedyne i niepowtarzalne. Książka urokliwa, niemniej jednak trudno zaliczyć ją do lektur obowiązkowych.

Zapis rozmów z pracownikami oraz właścicielami piekarni znajdującej się w polskiej dzielnicy Toronto. Wszyscy bohaterowie tej historii są emigrantami. Jak to ładnie określił jeden z braci Wawrowych, bossów firmy „Ontario Bread Company”, starają się odtworzyć wieloetniczne kresy dawnej Polski. Zatem na kartach powieści przewijają się jak w barwnym korowodzie Polacy,...

Literacki język,piękna opowieść ,dużo dobrego humoru,ale...za długo się ten młyn kręcił i za bardzo w jednym miejscu.

Literacki język,piękna opowieść ,dużo dobrego humoru,ale...za długo się ten młyn kręcił i za bardzo w jednym miejscu.