Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach

Jak się okazuje przypadek rządzi nie tylko moim życiem ale również czytelniczymi wyborami. Chwilę po skończeniu książki "Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy" Sergiusza Piaseckiego sięgnęłam po książkę Cezarego Borowego "Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach". Obie te publikacje opisują proceder znany ludzkości od wieków. Przemyt, bo o tym mowa to przemieszczenie między państwami lub obszarami celnymi dowolnego towaru z naruszeniem obowiązującego prawa.

Opowieść Sergiusza Piaseckiego - barwna, pełna emocji i przygód opisuje ten proceder przed wybuchem II wojny światowej gdzie na granicy polsko-radzieckiej pracuje grupy przemytników.
Książka Cezarego Borowego to relacja z czasów znacznie nam bliższych. Są lata 80 -te XX wieku. Autor, zainspirowany artykułem w "Polityce" o polskich przemytnikach "pracujących" w Indiach i trudniących się przemytem elektroniki postanawia wyjechać do tego egzotycznego kraju i spróbować swoich sił w tym biznesie.
Na miejscu spotyka grupę młodych Polaków którzy szybko wdrażają go w temat i zdradzają tajniki tego bardzo opłacalnego procederu. Szybko pojawiają się duże pieniądze, ekscytujące znajomości i życie na pełnej petardzie jakby powiedział współczesny klasyk.
W tym pędzie jest także czas na kontemplowanie egzotycznej atmosfery, lokalnych zwyczajów i piękna przyrody.
Po latach autor postanawia wrócić do Indii aby uporządkować swoje wspomnienia. Wybiera się w długą, samotną, pieszą wędrówkę obserwując jednocześnie zmiany jakie zaszły w Indiach w minionych latach. Powstaje swoisty pamiętnik z podróży który jest uzupełnieniem, komentarzem do wydarzeń sprzed ponad 30 lat.
Mnie właśnie ta część najbardziej zainteresowała. Autor porusza wiele wątków które rzucają nowe światło na historię Indii, szczególnie tę pod protektoratem Wielkiej Brytanii. Cezary Borowy uświadamia czytelnikom że po dziś dzień pokutuje przekonanie że to dzięki Wielkie Brytanii w Indiach rozwinęło się szkolnictwo, kolej i transport drogowy. Nie mówi się za to o świadomym niszczeniu lokalnej gospodarki, wysokich podatkach które w całości były przekazywane do Wielkiej Brytanii czy eksporcie zboża za granicę co oznaczało śmierć z głodu dla setek tysięcy Indusów.

I tak jak nie porwały mnie przygody młodych polskich przemytników, które w trakcie lektury zaczęły mi się zlewać w jedną przydługa opowieść tak zafascynował mnie obraz współczesnych Indii, trudna historia tego kraju i jego różnorodność. To te fragmenty opowieści zostaną ze mną na dłużej.

Jak się okazuje przypadek rządzi nie tylko moim życiem ale również czytelniczymi wyborami. Chwilę po skończeniu książki "Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy" Sergiusza Piaseckiego sięgnęłam po książkę Cezarego Borowego "Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach". Obie te publikacje opisują proceder znany ludzkości od wieków. Przemyt, bo o tym mowa to przemieszczenie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka została wydana porządnie z mapką tras przemytu i ciekawymi zdjęciami. Zaciekawiła mnie, gdyż w latach osiemdziesiątych mój znajomy z Gliwic w ten sposób sobie dorabiał i w tych czasach opowiadał o tym. „Sopwiedź Hana Solo” opowiada o jednym ze sposobów dorabiania się Polaków za granicami jeszcze komunistycznego państwa. Ciekawy jest mechanizm przemytu i to co przemycano. Chyba jednak fenomenem patrząc już z obecnych czasów jest wspólnota jak powstała wśród przemytników, można by rzec jeden za wszystkich, wszyscy za jednego, wzajemna pomoc, wspieranie się. W czasach przed telefonią komórkową i wszechobecnym internetem trzeba chylić czoła przed tak sprawnie działającymi grupami. Opowieść jest barwna, naładowana emocjami, wręcz naładowana adrenaliną i miłością do ekstremalnych wyzwań, miejscami zabawna, miejscami smutna. Ciekawe są opisy ulic Indii, czujemy atmosferę tych miejsc. Interesujące są rozważania ile Indie zyskały, a ile straciły na dominacji angielskiej. Bilans strat i zysków jest przerażający i nikt nie czuje się winny. Rozważania te są uniwersalne, gdyż dotyczą nie tylko Indii, ale i innych krajów, które przez setki lat były koloniami. Ponieważ była to zawsze zwarta grupa obcokrajowców zajętych własnymi sprawami to ich interakcje ze światem Indii były dość ograniczone, to się odbija na opisie samych Indii i ludzi tam żyjących. Ma się wrażenie, że oglądamy Indie za szyb lotnisk, hoteli i z rikszy. Dorzuca garść ciekawostek ze swojego pobytu w Indiach po 30 latach od swojego pierwszego pobytu. Dla mnie za mało Indii. Trudno nie porównywać tej książki z książką wcześniej wydaną Gregory David Roberts „Shantaram”. Jak wypada to porównanie zostawiam czytelnikom.
Książka, którą warto przeczytać, gdyż jest to nieznany obraz naszej aktywności poza granicami kraju, raczej reportaż niż powieść. Jeżeli lubicie książki podróżniczo- przygodowo oparte na prawdziwych faktach to gorąco polecam.

Książka została wydana porządnie z mapką tras przemytu i ciekawymi zdjęciami. Zaciekawiła mnie, gdyż w latach osiemdziesiątych mój znajomy z Gliwic w ten sposób sobie dorabiał i w tych czasach opowiadał o tym. „Sopwiedź Hana Solo” opowiada o jednym ze sposobów dorabiania się Polaków za granicami jeszcze komunistycznego państwa. Ciekawy jest mechanizm przemytu i to co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest naprawdę ładnie wydana, widać, że zdjęcia/ilustracje są ładnie wplecione i przemyślane, pasują do całości.

Książkę przeczytałam w niecałe dwa dni, więc może to być już wystarczająca rekomendacja ;). Kolejna to taka, że jeśli lubicie książki przygodowo-podróżnicze dziejące się na przestrzeni lat, to na pewno nie będziecie zawiedzeni. Jeśli dodatkowo interesuje Was szeroko pojęta Azja, a zwłaszcza Indie, to koniecznie sięgnijcie po tę pozycję.

Dla mnie, to książka nie tyle o przemycie, co bardziej potrzeba przelania na papier wielu intensywnych chwil, które się wydarzyły w życiu autora oraz rozrachunek z przeszłością.
Czytając książkę czytelnik pozna osiem metod przemytu głównie elektroniki z Singapuru do Indii oraz pozna całą społeczność przemytników. Pomijając już etyczne aspekty takiej 'pracy', każda z osób miała swoje cele: jedni przemycali, aby zarobić na studia medyczne w Australii, inni chcieli kupić samochód ...

Przyjaźń, wspólnota, wsparcie - czy to możliwe w takim biznesie? Tak. Zaskoczyło mnie to. W dzisiejszych czasach jest coraz mniej prawdopodobne, że umowy ustne będą wiążące i nikt Cię nie wykiwa, kolokwialnie rzecz mówiąc. Wtedy wszystko działało jak w zegarku, nawet jak któryś z kolegów trafił do aresztu/więzienia, wiedział, że zaraz będzie miał wsparcie i pomoc. To samo podczas choroby. Bez telefonii komórkowej informacje do grupy docierały w ekspresowym tempie. Przeciwstawia się to bardzo dzisiejszym stereotypom, że Polacy za granicą nie trzymają się razem. Wtedy na pewno się trzymali, i nie tylko Polacy.

Zaciekawiły mnie też mechanizmy lotniskowe tamtych czasów, dzisiaj nie do pomyślenia. Gdzie bezpieczeństwo, gdzie kontrole, gdzie obowiązkowe skanery. Na żadnym lotnisku autor dziś nie przeszedłby na takim podrobionym paszporcie. Jedno się nie zmieniło, jeśli nadasz bagaż i się będziesz spóźniać do bramki, to będą cię szukać. Załadowany bagaż nie może lecieć bez właściciela. Po lekturze tej książki mam już jednak wątpliwości czy faktycznie pasażer zaginął w sklepie duty free. Może jednak ukrywa się gdzie indziej? Gdzie - przekonajcie się czytając "Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach". Jeśli jeszcze Wam mało, to zerknijcie też na bloga Pana Cezarego: https://azjatyckiobserwator.pl/. Serdecznie polecam!

Książka jest naprawdę ładnie wydana, widać, że zdjęcia/ilustracje są ładnie wplecione i przemyślane, pasują do całości.

Książkę przeczytałam w niecałe dwa dni, więc może to być już wystarczająca rekomendacja ;). Kolejna to taka, że jeśli lubicie książki przygodowo-podróżnicze dziejące się na przestrzeni lat, to na pewno nie będziecie zawiedzeni. Jeśli dodatkowo interesuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach” to wspomnienia autora z kilkuletniego pobytu w tym egzotycznym kraju.
Cezary Borowy czyli Han Solo jako młody człowiek po studiach wyjechał do Londynu, a następnie do Indii. Tam zarabiał duże pieniądze przemycając elektronikę na szlaku Singapur-Indie.
Długo zarzekał się, że nie skusi go złoto. Nie znał do końca siebie?
Kto zna. To życie nas weryfikuje. Han Solo zajmujący się przemytem kilka lat uzależnił się od adrenaliny jaką wywołuje strach podczas akcji czy walka by przejść zieloną granicę. Nagrodą była euforia, że się udało. Do tego pieniądze, duże pieniądze. To były lata osiemdziesiąte, schyłek PRL-u. Kto pamięta tamte czasy nawet przez myśl mu nie przyjdzie by negatywnie osądzać Han Solo i jego sposób na życie.
Nie był on członkiem mafii ani gangu. Grupę przemytniczą w której był przewalaczem tworzyli ludzie przyjaźni sobie. Szanowali swoje decyzje, wspierali się nawzajem. Aż trudno uwierzyć do jakiego stopnia. Były sytuacje, kiedy dochodziło do wpadki. Przewalacz lądował w więzieniu. Nawet, jeśli się go dobrze nie znało nie był zostawiony samemu sobie. Wszyscy zrzucali się na prawnika dla niego.
Grupa działających wspólnie przemytników nie była obojętna na problemy któregokolwiek z nich. Solidarni z dala od ojczyzny, w której rodziła się Solidarność.
Książka Cezarego Borowego to również swoisty przewodnik po Indiach. Historia kraju z olbrzymimi zasobami zrujnowanego dwustuletnim brytyjskim kolonializmem.
Han Solo spisał swoje wspomnienia rewelacyjnie. Jego spowiedź jest zarówno interesującą podróżą po Indiach jak i ekscytującą przygodą dla czytelnika. Tak też się czyta tę książkę Cezarego.
Wciąga i uzależnia od pierwszej do ostatniej strony. Dla autora to powrót do przeszłości, do lat młodości. Do czasów, które zaważyły na dalszym jego życiu. Dla nie jednego czytelnika również.
Cieszę się, że miałam możliwość przeczytania tych wspomnień. To niesamowita opowieść o Indiach i o przedsiębiorczych, młodych ludziach, Polakach w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku.
„Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach” to historia, którą napisało życie. Warto przeczytać. GORĄCO POLECAM!

„Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach” to wspomnienia autora z kilkuletniego pobytu w tym egzotycznym kraju.
Cezary Borowy czyli Han Solo jako młody człowiek po studiach wyjechał do Londynu, a następnie do Indii. Tam zarabiał duże pieniądze przemycając elektronikę na szlaku Singapur-Indie.
Długo zarzekał się, że nie skusi go złoto. Nie znał do końca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach" to niezwykła opowieść o przyjaźni, przetrwaniu, wzajemnym wspieraniu się i organizacji małych społeczności, jaką stanowili polscy przemytnicy w Indiach pod koniec lat 80-tych ub. wieku.
W jednej z recenzji przeczytałem, że to polskie "Shantaram" i trudno uciec od tych porównań. Obydwie te, choć bardzo różne od siebie, opowieści cechuje niezwykły sentyment do tego egzotycznego kraju. Musi być w Indiach coś magicznego, jakaś tajemna moc, która zbliża do siebie niczym parę zakochanych, skoro obydwaj bohaterowie tych książek opowiadają o nim z taką estymą, z takimi emocjami i takim sentymentem.
"Spowiedź Hana Solo" to swoisty coming out autora, który chciał się rozliczyć z własną przeszłością. Tak jakby miał wątpliwości, czy dobrze postępował. No cóż, przemyt - obojętnie jaki by nie był i czego dotyczył - to zawsze łamanie prawa. Ale na Boga, ileż to Polaków trudniło się tym procederem?! Han Solo nie był jedynym! Ani pierwszym, ani ostatnim. To ciągle sposób na życie dla wielu Polaków. Poza tym to swoisty rodzaj buntu dla bzdurnych przepisów, które aż się proszą, by je łamać.
A przecież, gdy Han Solo zaczynał, czasy były jakie były. Schyłkowy PRL, ograniczenia, bieda w kraju, itd, itp. Wszyscy z tego pokolenia znają to doskonale.
Mnie w tej "Spowiedzi..." ujęła szczególna więź ze współrodakami, partnerami w "biznesie". To była prawdziwa Solidarność, której mogliby się uczyć wszyscy założyciele słynnego na cały świat związku, łącznie z tym, który skakał przez płot...
Nie ma w tej książce jakichś szczególnie mocnych i drastycznych opisów, ale poszczególne opowieści były niesamowicie ciekawe i niezwykle ekscytujące. Przecież przekraczając granice z torbami pełnymi nielegalnego towaru zawsze czuć emocje, zawsze jest adrenalina, więc by to znieść, trzeba wykazać się niezwykłą odpornością na stres i mieć w sobie gen ryzyka. Troszkę też na ten temat wiem. Nie każdy się do tego nadaje.
Książka, którą miałem przyjemność przeczytać, jest niezwykle starannie opracowana i wydana przez wydawnictwo TBR. Wzbogacona o kilkadziesiąt zdjęć autora i mapkę, na którą co jakiś czas zerkałem przy opisie nowych miejsc i krajów. Może służyć jako znakomita zachęta do podróży i zwiedzenia tego niezwykłego kraju. Kraju zrujnowanego i wyciśniętego jak cytrynę przez dwustuletni brytyjski kolonializm, gdzie straszliwa bieda i ubóstwo to codzienność na ulicach przeludnionych ponad miarę miast. Ale jednak kraju magicznego, mającego w sobie to coś, co trudno nazwać i opisać. Trzeba tam pojechać, pomieszkać i przeżyć co nieco, wtedy może się zrozumie i poczuje to, co tak urzekło zarówno Linbabę w "Shantaram", jak i Hana Solo w "Spowiedzi...".
Jedyne, czego mi zabrakło w tej książce, to jakichś bliższych relacji, czy przyjaźni z Indusami, jak nazywa ich autor. Jakoś nie chce mi się wierzyć, by podczas trzyletniego pobytu jedynie stary prawnik zasługiwał na poświęcenie mu kilku rozdziałów. No ale może autor napisze o tym w następnej powieści?
Pomijając tę drobną uwagę, śmiało mogę polecić tę książkę wszystkim marzącym o podróżach do egzotycznych krajów i nie tylko. To niezwykle cenna lekcja historii i kultury Indii...

"Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach" to niezwykła opowieść o przyjaźni, przetrwaniu, wzajemnym wspieraniu się i organizacji małych społeczności, jaką stanowili polscy przemytnicy w Indiach pod koniec lat 80-tych ub. wieku.
W jednej z recenzji przeczytałem, że to polskie "Shantaram" i trudno uciec od tych porównań. Obydwie te, choć bardzo różne od siebie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy otrzymałam książkę pocztą od autora od razu zwróciło moją uwagę jej doskonałe, bogate wydanie. Najpierw barwne okładki z wyrysowaną mapą południowo – wschodniej Azji, notką biograficzną autora ze zdjęciem, a potem wewnątrz książki cztery serie pięknych, kolorowych zdjęć na gładkim papierze. Każdy rozdzialik odznaczony został gwiazdką i ma wytłuszczony tytuł. Naprawdę muszę o tym napisać, bo coraz mniej na rynku takich przejrzystych i starannie wydanych pozycji.

Nie miałam pojęcia o czym będzie ta książka. Tytuł, przyznaję, był dla mnie abstrakcyjny. Jestem młodsza od autora o jedenaście lat, więc kiedy on „przewalał” elektronikę w Indiach, ja chodziłam do liceum. Autor pisze jednak tak plastycznie i tak interesująco, że książkę tę praktycznie się pochłania, a nie czyta. Narracja dwutorowa przeplata wspomnienia z czasami współczesnymi. Zamysł, który się sprawdził. Bo dokonując swojej „spowiedzi” starszy o trzydzieści lat Han Solo przemierza stare utarte szlaki, wędruje po znanych sobie indyjskich ulicach, odwiedza hotele i lotniska, na których bywał kiedyś jakże częstym gościem. Wątek przemytniczy jest przyczynkiem do opowieści o sobie samym. Autor robi rozrachunek z przeszłością i pyta jaki wpływ miały tamte wydarzenia na jego późniejsze losy.

Ja zasiedziała w kraju, skromna nauczycielka, czytam o przemycie. New Delhi, Bombaj, Katmandu, Singapur – dla mnie czysta egzotyka, a dla bohaterów książki stałe trasy przemytnicze pokonywane kilka razy w tygodniu. Czytam, nie dowierzam, ale i ogromnie zazdroszczę. Bo ci młodzi polscy dwudziestoparolatkowie, rzutcy i wykształceni na uniwersytetach lekarze, inżynierowie i przyszli naukowcy, mieli w sobie niesamowite pokłady odwagi i wyobraźni. W tamtych czasach, kiedy wprawdzie PRL chylił się ku upadkowi, ale nikt nie wiedział, jak to się zakończy można rzec, że Han Solo i jego koledzy byli pionierami kapitalizmu. Ale zysk nie przesłaniał im tego, co najważniejsze i o czym autor szczerze pisze - wzajemnego zaufania, solidarności i pomocy, gdy ktoś mniej czy bardziej świadomie dał się zamknąć w „sanatorium”.

Myliłby się jednak ten, kto założyłby z góry, że to nudna książka o robieniu przewałów, o kursach walut i cenach, może nawet jakiś suchy instruktaż i opis tras podróży. Autor rzeczy poważne okrasza jednak tak dużą ilością anegdot i scen, które utkwiły mu z różnych powodów w pamięci, że nie ma przy tej lekturze czasu na nudę.
Jest to przy tym doskonały opis Indii ówczesnych z przełomu lat 80-tych i 90 –tych oraz tych współczesnych. Ciekawostki historyczne, religijne, obyczajowe, kulinarne, a nawet dendrologiczne są lepsze niż niejeden przewodnik. Lepsze, bo we wszystkich miejscach autor był, widział, smakował i czuł. To bardzo osobista książka, ciepła, pełna wrażeń i emocji.

Jeśli Pan Cezary jest debiutantem, to jest to debiut wysokich lotów i z całego serca gratuluję mu tej pozycji. Jego „spowiedź” niesamowicie wciąga, działa na wyobraźnię. I uważam, że kilkuletni pobyt w tamtej części świata, jakże odmiennej kulturowo od naszej, wymaga kolejnych tomów.
Czekam na nie z utęsknieniem.

Wszystkim gorąco polecam, bo to bardzo emocjonująca książka.
Autorowi jeszcze raz dziękuję za egzemplarz książki z podpisem.

Kiedy otrzymałam książkę pocztą od autora od razu zwróciło moją uwagę jej doskonałe, bogate wydanie. Najpierw barwne okładki z wyrysowaną mapą południowo – wschodniej Azji, notką biograficzną autora ze zdjęciem, a potem wewnątrz książki cztery serie pięknych, kolorowych zdjęć na gładkim papierze. Każdy rozdzialik odznaczony został gwiazdką i ma wytłuszczony tytuł. Naprawdę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest styczeń 2020 rok, zimno w Warszawie, a ja w „Leopold Café“ w ciepłym Bombaju.Przed trzema laty zaprowadził mnie tu „Shantaram“ a dzisiaj - Han Solo. Ta kultowa knajpa bombajskiej mafii,była rownież w latach 80-tych metą dla polskiej grupy przemytników elektroniki i złota z Singapuru do Indii.Przemytnik Han Solo, tytułowy bohater książki Cezarego Borowego „Spowiedź Hana Solo.Bylem przemytnikiem w Indiach“ - wraca dzisiaj z Polski do Indii i po latach spaceruje po Marina Drive w Bombaju, przemierza głośne ulice starego i nowego Dehli, trafia do ulubionego hotelu Vishal i wędruje pieszo przez hinduskie wioski.Czego jeszcze szuka Han Solo w Indiach?Przecież mógłby spokojnie siedzieć w Polsce,a jednak nosi go...Moze szuka tekowych drzew? Może utraconego smaku prawdziwej przyjaźni? Zapachów hinduskich jadłodajni?Duchów opiekuńczych bliskich sercu miejsc? Ale, ale jeśli Han Solo spowiada się ,to moze pragnie rozgrzeszenia ze swojej przemytniczej przeszłości?A może tak jak Shantaram szuka siebie?Czy Han Solo znalazł to czego szuka?Na to pytanie odpowie ta cudownie napisana autobiografia,wiec zachęcam do porywajacej lektury. Jednego jestem pewna, Han Solo
musi pisać dalej,aby odnaleźć to COŚ czytelniczka Monika 😀

Jest styczeń 2020 rok, zimno w Warszawie, a ja w „Leopold Café“ w ciepłym Bombaju.Przed trzema laty zaprowadził mnie tu „Shantaram“ a dzisiaj - Han Solo. Ta kultowa knajpa bombajskiej mafii,była rownież w latach 80-tych metą dla polskiej grupy przemytników elektroniki i złota z Singapuru do Indii.Przemytnik Han Solo, tytułowy bohater książki Cezarego Borowego „Spowiedź Hana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Omawiana książka jest uczciwym przekazem zdarzeń, które miały miejsce ca 30 lat temu. Jest mocna ,ale nie brutalna ,jest nafaszerowana emocjami a jednak elegancka. Pokazuje aktywność młodych ludzi ich operatywność , kreatywność i determinacje w budowaniu swego życia bez udziału rodziców. . Byli to ludzie rożni zawodowo ale często niezwykli nawet z sukcesami w Japonii ( mój dopisek). Ja przeczytałam z wypiekami na policzkach i wyjęłam dla siebie wiele inf. . Polecam ..

Omawiana książka jest uczciwym przekazem zdarzeń, które miały miejsce ca 30 lat temu. Jest mocna ,ale nie brutalna ,jest nafaszerowana emocjami a jednak elegancka. Pokazuje aktywność młodych ludzi ich operatywność , kreatywność i determinacje w budowaniu swego życia bez udziału rodziców. . Byli to ludzie rożni zawodowo ale często niezwykli nawet z sukcesami w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest jak fala. Porwie każdego, kogo interesują Indie, lata 80, historie przemytników.
Jest w tej publikacji wszystko, czego potrzebujecie. Wartka narracja, niesamowite przewały, takie jak przemyt złota w klapkach, więzienie i wiele historii, które zjeżą Wam włosy na głowie oraz nie pozwolą zasnąć z emocji. Borowy pokazuje Indie bez filtra: brudne, dynamiczne, chaotyczne, fascynujące. Przemytnicy są jak młodzi bogowie, którzy oszukują system, żeby wywalczyć coś więcej dla siebie. Paradoksalnie nie chodzi o pieniądze, ale o wolność i niezależność, które nie mogli w PRLowskiej Polsce zaznać.
Całość uzupełnia dojrzałe spojrzenie byłego przemytnika na przemyt. Nie jest to laurka wystawiona przemytnikom, ale autentyczne historie uzupełnione refleksją dojrzałego mężczyzny.
Bardzo podobały mi się wątki eseistyczne, poświęcone postkolonializmowi. Bo Indie to nie "orient", ale kraj wykończony brytyjską polityką kolonialną, który wciąż próbuje się odbudować.
Mamy więc trzy mocne składniki: autentyczne historie, dojrzały komentarz i wnikliwą analizę Indii oraz społeczeństwa. Konstrukcja dość postmodernistyczna, ale nie dajcie się jej zwieść. Będziecie czytać z szeroko rozdziawionymi ustami.

Książka jest jak fala. Porwie każdego, kogo interesują Indie, lata 80, historie przemytników.
Jest w tej publikacji wszystko, czego potrzebujecie. Wartka narracja, niesamowite przewały, takie jak przemyt złota w klapkach, więzienie i wiele historii, które zjeżą Wam włosy na głowie oraz nie pozwolą zasnąć z emocji. Borowy pokazuje Indie bez filtra: brudne, dynamiczne,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cezary Borowy zaprasza nas w niezwykłą podróż po Indiach. Wyprawa ta nie jest biografią, lecz opisaniem swoich młodzieńczych przygód, którymi autor pragnie podzielić się ze swoimi czytelnikami. Czytając tę książkę, czułem się jakbym oglądał filmowe przygody Indiana Jonesa, gdyż historia w niej zawarta, zaciekawia, a także zwiększa poziom adrenaliny poprzez wydarzenia, które poznajemy. Cezary Borowy dzieli się z nami kawałkiem swoich życiowych wspomnień dotyczących przyjacielskich relacji, które nawiązał w Azji Południowej w latach osiemdziesiątych. Jak zapewnia autor „wszystkie opisane wydarzenia miały miejsce, ale świadomie trochę pomieszałem z ksywkami z oczywistych powodów”. Zatem zapnijcie pasy i wsiądźcie na pokład, obierając kurs na przygodę z Hanem Solo – przemytnikiem w Indiach. Jeśli chcecie poznać historię złotych karawan, czy też dowiedzieć się ile kilogramów złota przemycanych jest do Indii każdego dnia, to sięgnijcie po tę książkę. Ta publikacja nie tylko odpowie na powyższe pytania, lecz zapewni nam wiele ekscytujących chwil. Barwne opisy przygody życia Cezarego Borowego powodują, że możemy poznać kulturę i zwyczaje tego rejonu. Mamy również możliwość przeczytać o tym jakie emocje towarzyszą przemytnikom. A proszę mi wierzyć, czytając o tych wydarzeniach, nieraz czułem przyśpieszone bicie serca. Cezary Borowy przemyca w tej książce kawałek swojego życia, dzieląc się nim z nami. Autor nie tylko na kartach tej książki pozostawia część siebie, lecz wkłada w przedstawienie tej historii wiele serca. Czuć tutaj, że doświadczenia zdobyte w Indiach, są dla Pana Cezarego ważnym, jeśli nie najważniejszym przeżyciem. I tak zastanawiam się, Indie, czy Polska, które miejsce dla Pana Cezarego jest prawdziwym domem. „Tam gdzie serce, tam mój dom” – a serce do Indii Han Solo ma ogromne. Ta książka to nie tylko soczyste wspomnienia sprzed 30 lat, to również udana próba relacji międzyludzkich jakie ukształtowały się w małej społeczności w Azji Południowej. Książka to nie tylko bogactwo opisów tych wydarzeń, gdyż dodatkowo wzbogacona jest w liczne zdjęcia ilustrujące to wszystko co poznajemy na łamach tej książki. Autor dzieli się z nami swoimi prywatnymi fotografiami, na których zobaczyć możemy zobaczyć liczące 500 lat największe drzewo tekowe na świecie, czy też przekonać się jak wyglądała droga Bangladesz-Indie. „Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach” to debiut literacki Cezarego Borowego. I mam nadzieje, że lada moment Autor rozpocznie prace nad kolejną książką, która zabierze nas w fascynującą podróż w niezwykłe miejsca. Jeśli kochacie podróże, pragniecie poczuć zew przygody oraz pulsujący przypływ adrenaliny, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę, w której autor przemyca wiele tematów, których poruszenie w owych czasach mogło mieć dla niego negatywne skutki. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Autorowi – Cezaremu Borowemu http://przemytnik.pl/

http://www.czyt-nik.pl/recenzje/han-solo-przemyca-wspomnienia-o-przemycaniu/

Cezary Borowy zaprasza nas w niezwykłą podróż po Indiach. Wyprawa ta nie jest biografią, lecz opisaniem swoich młodzieńczych przygód, którymi autor pragnie podzielić się ze swoimi czytelnikami. Czytając tę książkę, czułem się jakbym oglądał filmowe przygody Indiana Jonesa, gdyż historia w niej zawarta, zaciekawia, a także zwiększa poziom adrenaliny poprzez wydarzenia, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to