Hmm, nader długo ją czytałem, mimo iż - ze wstydem to przyznaję - opuszczałem niektóre fragmenty. Prof. Buraczyński opowiada o losach Roztocza od czasów przedchrześcijańskich po czasy nam współczesne. Autor snuje opowieść o kolejnych władykach, konfliktach zbrojnych, kolonizacji tych ziem, przemian własnościowych, kultury, narodowościach i między nimi relacji. Książka jest napisana na wzór podręcznika. Nie jest to esej pełen ciekawostek i dygresji, jeno kompleksowa, nieco uogólniona historia regionu. Gdzieniegdzie znajdziemy wykrzyknik, akcentujący jakieś zjawisko. Innym razem prof. Buraczyński wspomni o swoich przodkach (gdyż pochodzi ze Lwowa). To na pewno słabość tej książki - jest ona nazbyt... oschła. Wrażenie to potęguje olbrzymia liczba tabel i map, co summa summarum jest jak najbardziej zaletą, ale ma wpływ na encyklopedyczny odbiór książki (tak jak długie nogi kobiety - oczywista zaleta - mogą mieć negatywny wpływ na odczucie zazdrości u jej mężczyzny). Inną wadą - aczkolwiek nie musi ona być wadą dla kogokolwiek poza mną - jest położenie nacisku na historię Lwowa, który jest miastem o wiele mniej mnie interesującym niźli Zamość i Roztocze Środkowe, z którym jestem związany emocjonalnie. Zwłaszcza, że okładka przedstawia starą mapę fragmentu Roztocza wokół Zamościa właśnie.
Czy książkę polecam? Osobom zafascynowanym Lwowem i tą częścią Roztocza na pewno. Innym? Nie wiem, czy znajdą przyjemność w czytaniu tego nader opasłego tomiszcza.

Hmm, nader długo ją czytałem, mimo iż - ze wstydem to przyznaję - opuszczałem niektóre fragmenty. Prof. Buraczyński opowiada o losach Roztocza od czasów przedchrześcijańskich po czasy nam współczesne. Autor snuje opowieść o kolejnych władykach, konfliktach zbrojnych, kolonizacji tych ziem, przemian własnościowych, kultury, narodowościach i między nimi relacji. Książka jest...