Mała zielarnia w Paryżu

Jak na pierwszą napisaną opowieść, w miarę zgrabny paryski romans . Trochę za dużo naukowych wtrąceń i przepisów.

Jak na pierwszą napisaną opowieść, w miarę zgrabny paryski romans . Trochę za dużo naukowych wtrąceń i przepisów.

12/2024📚 bardzo szybko się czytało. Przyjemna historia na 3 wieczory.

12/2024📚 bardzo szybko się czytało. Przyjemna historia na 3 wieczory.

Są takie tytuły od których nie oczekuję wiele. Ot, usiąść i po prostu poznać historię, która ma być tylko, a raczej aż mile spędzonym czasem. Czy to dostałam? Z początku tak, bo zauważyłam ostatnimi czasy, że mam słabość do książek, które dzieją się w Paryżu. Osobiście tam nie byłam, ale zrządzeniem losu w ostatnim roku często trafiam na książki rozgrywające się w stolicy Francji, które dobrze mi się kojarzą, więc włoszka Viola, która po latach nieobecności tam wraca już sprawia, że w moich oczach pojawia się plus.

Tym bardziej, gdy mogę jeszcze dołożyć poznanie tematów ważnych dla książki, o których osobiście miałam znikome pojęcie. Główna bohaterka jest naturopatką, czyli szuka naturalnych metod leczenia za pomocą ziołolecznictwa czy masaży. Sporym zaskoczeniem był dla mnie wątek irydologii, która opiera się na ocenie stanu zdrowia fizycznego i psychicznego na postawie wyglądu tęczówki oka. Szczerze to pierwszy raz się z czymś takim spotkałam i nie wiem czy ta książka zmieniła jakieś moje wcześniejsze myślenie, ale na pewno poszerzyła moją wiedzę. Jedynie miałam problem, gdy były poruszane tematy czakry, bo nigdy nie czułam tego tematu, co wcale nie oznacza, że je neguję, ale po prostu to nie moje klimaty.

To była bardzo duża wartość dodana do tej historii, która w głównej mierze opierała się na przepracowaniu przez Violę tragedii, która skierowała jej kroki w miejsce, w którym lata temu poczuła się jak w domu. Wątek romantyczny w tej książce mnie nie urzekł przez co jego schematyczność dodatkowo mi przeszkadzała.

Wcześniej wspomniałam, że doceniam poszerzenie wiedzy w dziedzinie naturopatii i to prawda, ale gdzieś od połowy książki ilość informacji i umieszczanie przepisów na herbaty i kosmetyki naturalne trochę zaczęła mnie nudzić. Końcówka nie zrobiła na mnie większego wrażenia, bo zmęczył mnie fakt, że w rozkwitających związkach w książkach zazwyczaj musi być jakaś drama przed zakończeniem. Mam mieszane uczucia, bo dostałam niespodziewaną wiedzę, ale sama historia niezbyt mnie urzekła.

Są takie tytuły od których nie oczekuję wiele. Ot, usiąść i po prostu poznać historię, która ma być tylko, a raczej aż mile spędzonym czasem. Czy to dostałam? Z początku tak, bo zauważyłam ostatnimi czasy, że mam słabość do książek, które dzieją się w Paryżu. Osobiście tam nie byłam, ale zrządzeniem losu w ostatnim roku często trafiam na książki rozgrywające się w stolicy...

Książka „ Mała zielarnia w Paryżu” miała być dla mnie odskocznią od thrillerów i ciężkich tematów i taka była. Zaskoczyła mnie pozytywnie ciekawą, lekką historią pewnej naturopatki, Włoszki po przejściach, układającej swoje nowe życie właśnie w Paryżu.
Autorka zadbała o klimat idealny dla romantycznej Prowansji, ale nie przesłodziła.
Dodatkowo książka zawiera jeszcze jeden ciekawy element, mianowicie po każdym rozdziale znajdują sie przepisy na rożnego rodzaju herbatki na różne dolegliwości natury zarówno fizycznej jak i psychicznej,kremy, peelingi z naturalnych składników.
Ja już jeden wypróbowałam i okazało się to przyjemnym doświadczeniem.
Może kogoś jeszcze zainspiruje.

Książka „ Mała zielarnia w Paryżu” miała być dla mnie odskocznią od thrillerów i ciężkich tematów i taka była. Zaskoczyła mnie pozytywnie ciekawą, lekką historią pewnej naturopatki, Włoszki po przejściach, układającej swoje nowe życie właśnie w Paryżu.
Autorka zadbała o klimat idealny dla romantycznej Prowansji, ale nie przesłodziła.
Dodatkowo książka zawiera jeszcze jeden...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2021/09/maa-zielarnia-w-paryzu-donatella-rizzati.html


Może trochę ziółek?

Dobra, nie oszukujmy się. Jest na sali ktoś, kto NIE pił ziółek w swoim życiu, na cokolwiek? Wątpię. Oczywiście nie piszę tu o poważnych schorzeniach, które trzeba leczyć operacyjnie, a o chociażby zwykłym bólu brzucha od przejedzenia.
Kiedy sięgałam po „Małą zielarnię w Paryżu” byłam bardzo sceptycznie nastawiona do tej pozycji. Nie jestem fanką literatury obyczajowej, a opis z tyłu mówił właśnie o takim gatunku.
Niemniej jednak, znacie mnie, musiałam spróbować i teraz, po lekturze mogę śmiało napisać, że zostałam zaskoczona i zauroczona tą pozycją.

Po niespodziewanej śmierci męża świat Violi rozpada się w drobny mak. W jednej krótkiej chwili jej życie traci jakikolwiek sens, a kobieta nie wie, co ze sobą począć i pomału zaczyna wpadać w depresję. Jedyną nadzieją okazuje się być powrót do Paryża, gdzie niegdyś spędziła kilka lat studiując naturopatię. To właśnie wtedy, podczas spaceru ulicami miasta miłości napotkała starą zielarnię, która wraz z miłą właścicielką odmieniła jej życie. Viola chcąc pozbierać się po śmierci męża postanawia postawić wszystko na jedną kartę i ponownie wyjechać do Paryża, aby spotkać się z Gisèle i jej zielarnią. Kiedy podczas sympatycznej rozmowy z właścicielką sklepiku Viola zostaje poproszona o pomoc w prowadzeniu zielarni, kobieta uważa, że to znak, na który czekała. Postanawia zostać w Paryżu na dłużej i zająć się zielarnią, a przy okazji pomóc znajomej, która wpadła w drobne kłopoty. Poza tym, los szykuje dla Violi jeszcze jedną niespodziankę.
Czy kobieta odnajdzie po raz kolejny szczęście w życiu?

„Mała zielarnia w Paryżu” to ciepła historia o odnalezieniu własnego „ja”, gdy świat pragnie zakopać nas pod gruzami. Z każdej strony książki wyczuwalny jest zapach ziół, których używa nasza bohaterka do pomagania innym. Oczywiście umownie, nic nie paliłam przy czytaniu tej książki.
Donatella Rizzati napisała tę opowieść na tyle plastycznie i realnie, że podczas lektury wszystko to, co czuje Viola, czujemy i my.

Podobało mi się podejście naturopatki do medycyny konwencjonalnej. Po ciężkiej drodze, jaką przebyła, aby rozpocząć studia, tak różne od kardiologii, którą skończył jej ojciec, kobieta nie uważa, że zioła są dobre na wszystko. Poważniejsze schorzenia, na które nie ma odpowiedniej mieszanki naturalnych składników powinny być omawiane z lekarzem, który podeprze się tabletkami. Autorka nie narzuca nam żadnego z punktu widzenia. Pokazuje, że zioła potrafią pomóc, ale też nie wmawia, że tylko one są lekiem na wszystko.

Co więcej w rozdziałach, jak i na ich końcu mamy przepisy do balsamów, maseczek czy herbatek, jakie Viola wykonuje w książce dla klientów zielarni. Osobiście nie próbowałam wykonać żadnego przepisu, bo nie mam do tego talentu, ale podejrzewam, że są tacy, co pokuszą się o spróbowanie. Podzielcie się opinią!

„Mała zielarnia w Paryżu” to przede wszystkim książka bardzo ciepła. Viola, gdzie się nie pojawi zostaje przyjęta przyjaźnie i miło. Od razu przypomina mi się moja wycieczka do Paryża i spacerowanie po tych bocznych uliczkach, które rozkochały mnie w sobie na całego. Udzielił mi się nastrój miasta, podczas czytania tej lektury, a historia Violi sprawiła, że jeszcze bardziej uwierzyłam, iż warto walczyć o swoje i nie bać się sięgać nawet po to, co wydaje nam się nieosiągalne. Zróbcie sobie dobrą herbatę i zasiądźcie do lektury.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2021/09/maa-zielarnia-w-paryzu-donatella-rizzati.html


Może trochę ziółek?

Dobra, nie oszukujmy się. Jest na sali ktoś, kto NIE pił ziółek w swoim życiu, na cokolwiek? Wątpię. Oczywiście nie piszę tu o poważnych schorzeniach, które trzeba leczyć operacyjnie, a o chociażby zwykłym bólu brzucha od przejedzenia.
Kiedy sięgałam po...

Bardzo przyjemna pozycja. Niesie ze sobą historię. Z przyjemnośćią ja czytałam i przeczytałabym jeszcze raz za jakiś czas :)

Bardzo przyjemna pozycja. Niesie ze sobą historię. Z przyjemnośćią ja czytałam i przeczytałabym jeszcze raz za jakiś czas :)

Miła, lekka lektura z wonią ziół i widokami Paryża w tle. Jest to lektura na kilka wieczorów, którą czyta się przyjemnie.
Bohaterka po wielkiej stracie układa sobie życie na nowo i tu ważna role pełni poznana podczas studiów tytułowa zielarnia w Paryżu.
Ważnym elementem są tu piękne opisy miejsc, wręcz sensualne. Po pewnym czasie historia przemienia się niemal w erotyk.
Dla mnie najważniejszym aspektem tej książki jest pokazanie, jaką siłę ma przyjaźń - daje to do myślenia i sprawia, że książka nie jest tylko lekką lektura, ale czymś co jednak na dłużej zostaje.

Miła, lekka lektura z wonią ziół i widokami Paryża w tle. Jest to lektura na kilka wieczorów, którą czyta się przyjemnie.
Bohaterka po wielkiej stracie układa sobie życie na nowo i tu ważna role pełni poznana podczas studiów tytułowa zielarnia w Paryżu.
Ważnym elementem są tu piękne opisy miejsc, wręcz sensualne. Po pewnym czasie historia przemienia się niemal w...

Jedna z najnudniejszych i absolutnie nieciekawych książek, jakie w swoim życiu przeczytałem. Myślałem, że będzie więcej o tym jak to się fajnie żyje w Paryżu czy Rzymie, a tu z tego się zrobił jakiś erotyk. Rozumiem, że to literatura dla kobiet i jakiś element zmysłowości musi być, ale miejmy jakieś granice. Tego było aż za dużo - czemu więcej nie było miejsca na prace w zielarni, mieszkanie w jej pobliżu czy też o tym jak główna bohaterka przeżywa swoje życie, plany na przyszłość? To zdecydowanie zostało potraktowane po macoszemu. Umarł mąż Violi, ale i tak później to traci jakikolwiek sens, nie widać po niej żeby miała jakąkolwiek depresję albo doła.

Jedna z najnudniejszych i absolutnie nieciekawych książek, jakie w swoim życiu przeczytałem. Myślałem, że będzie więcej o tym jak to się fajnie żyje w Paryżu czy Rzymie, a tu z tego się zrobił jakiś erotyk. Rozumiem, że to literatura dla kobiet i jakiś element zmysłowości musi być, ale miejmy jakieś granice. Tego było aż za dużo - czemu więcej nie było miejsca na prace w...

Główna bohaterka Viola wraca do Paryża, gdzie wcześniej studiowała naturoterapię. Musi od nowa odnaleźć sens w swoim życiu i wierzy, że Paryż jej w tym pomoże.

To co mi się w całej tej historii podobało to opisy miejsc. Mogłam chociaż przez chwilę rozkoszować się pięknym Paryżem. Książka nie jest zła, ale też nie jest wybitna. Historia jest nudna, przewidywalna i tak naprawdę nic się tutaj nie dzieje. Wynudziłam się niemiłosiernie przy całej tej historii, a książka do cienkich nie należy.

Bohaterowie działali mi na nerwy, w szczególności Viola, której zachowanie było bardzo infantylne.

Główna bohaterka Viola wraca do Paryża, gdzie wcześniej studiowała naturoterapię. Musi od nowa odnaleźć sens w swoim życiu i wierzy, że Paryż jej w tym pomoże.

To co mi się w całej tej historii podobało to opisy miejsc. Mogłam chociaż przez chwilę rozkoszować się pięknym Paryżem. Książka nie jest zła, ale też nie jest wybitna. Historia jest nudna, przewidywalna i tak...

Urocza lektura dla spragnionych lata, oszałamiającej woni zioł, rodzinnych zagadek i pięknych widoków Paryża.
Maż Violi niespodziewanie umiera, a że był sensem jej istnienia, dezintegracji uległ jej mały świat. Aby otrząśnąc się z traumy, szuka kiatów nagietka i trafia do sklepu zielarskigo lub raczej sterej apteki. Opiekująca się nią starsza kobieta Gisele od razu oferuje pomoc biedaczce, a wtrótce otworzy pred nią świat aromatycznych przypraw, lekarstw i kosmetyków. Absolwentka naturopatii odnajduje tym samym swój raj na ziemi i postanawia zostać, by pielęgnować nwoe hobby. Co kilka rozdziałów mamy też przepis na relaksująca kąpiel, maseczkę odmładzająca, lub wszechstronny krem. Ciekawym dodatkiem są też profile irydologiczne bohaterów.
Viola przeprowadza tez śłedztwo o przeszłości męża, wchodza najaw niewygodne fakty, okazuje się, że ideałów nie ma.
Kobieta odwiedza dziwne miejsce, Arozona hairy Biker. Z miejsca nie przypada jej do gustu włąściciel, Romain, co zonacza że liczne utarczki słowne podsycają iskrę i widać, że mimo trudnych początkó sa sobie pisani. Sensualne opisy ziołowych delicji. Viola uczy się także pod okiem Ramaina rozkoszować dobrym jedzeniem.
Odnaleziony list od Michela pozwala Violi ostatecznie się z nim pożegnac, choć zawarł w nim ogrom miłośći. Romain zwierza sę jej z nieudanego małżęństwa i lbłędów, jakie z Isabelle popełnili, jak jego pomysł na życie rozdzielił małżónków.
U Violi pojawia się biologiczny ojca, więc kobieta musi skonfrontować się z matką i zburzyć stos kłamstw, jakimi ją karmiono. Bolesne rozczarowania, odnajdowanie korzeni- mądra i dobrze napsiana powieść.

Urocza lektura dla spragnionych lata, oszałamiającej woni zioł, rodzinnych zagadek i pięknych widoków Paryża.
Maż Violi niespodziewanie umiera, a że był sensem jej istnienia, dezintegracji uległ jej mały świat. Aby otrząśnąc się z traumy, szuka kiatów nagietka i trafia do sklepu zielarskigo lub raczej sterej apteki. Opiekująca się nią starsza kobieta Gisele od razu oferuje...