Wojna pisze różne scenariusze, ale wiele z nich lubi się powtarzać. Polska staje się areną walki dla najsilniejszego militarnie imperium, na czele którego stoi car Władimir Putin. Inwazja postępuje, a ludność traci nadzieję. Czy kontra przyjdzie na czas? A może będzie już za późno?

„Kontra” zamyka trylogię cyklu „Wojna.pl” w spektakularny sposób. Każdy, kto rozpoczął serię, z dużą dozą prawdopodobieństwa czekał na odpowiedź – jak zakończy się wojna. W tym tomie dzieje się naprawdę dużo, bo do walki wkraczają nie tylko wojska amerykańskie – z zaistniałej sytuacji na arenie międzynarodowej chce skorzystać jeszcze jedno mocarstwo, Chiny. Doświadczenie autora w pisaniu scenariuszy z pewnością przełożyło się na to, że stworzył niezwykle realistyczny obraz starcia największych imperiów. Nawet osoba nieorientująca się w militarnym orężu czy taktyce bez trudu oczami wyobraźni zobaczy lecące nad głowami bohaterów myśliwce, które bombardują pozostałości miast, czy też żołnierskie sztaby opracowujące taktykę.

Kiedy na szczycie zawiązują się sojusze, przywódcy państw wraz z głównodowodzącymi siłami zbrojnymi układają strategie militarne, do akcji zostają przywróceni również znani z poprzednich tomów bohaterowie – Roman Górski ze swoim oddziałem, Danuta Wojnarowicz z bratem oraz rodzina Michała Barańczaka. Pojawiają się również nowe postacie, które będą im towarzyszyć i znacząco wpłyną na ich dalsze życie. Każdy z nich wciąż będzie zacięcie walczyć o przetrwanie w wojennej rzeczywistości, a Miłoszewski nie oszczędzi żadnego z nich. Co rusz rzuca swoim bohaterom kłody pod nogi, a jako że wojna zmienia ludzi, ich decyzje czy zachowania będą mocno zaskakiwać. Ciężko przytaczać jakiekolwiek wątki z nimi związane, by nie odebrać zabawy tym, którzy lekturę mają jeszcze przed sobą. Jednakże każdy, kto zapoznał się z poprzednimi częściami, będzie wiedział, że Miłoszewski z pewnością przygotował liczne zwroty akcji. Będą one na tyle duże, że niekiedy jednocześnie chce się odłożyć książkę, by „przetrawić”, co właśnie się stało, jak i czytać dalej, prosząc w myślach, żeby to był tylko twist akcji.

Autor nie pozostawia swoich czytelników niezaspokojonych. W epilogu przywołuje dalsze losy bohaterów i to, jak ich życie i relacje ułożyły się dalej. Można oczywiście zarzucać sporą przewidywalność zakończenia, jednak całe „wykonanie” trylogii wiele rekompensuje. Wszystkim częściom, w tym „Kontrze”, towarzyszy lekkość poruszania się autora pomiędzy gatunkami – od sensacji przez romans po komedię. Idealnie przeplatają się trudne wątki wojennych realiów z niekiedy wulgarnym, czasem specyficznym poczuciem humoru bohaterów – co daje bardzo urokliwy efekt. I chociaż wiele osób zarzuca autorowi, że w serii jest zbyt wiele uproszczeń, to należy pamiętać, że książka jest pisana w konwencji popularnej z gatunku political fiction. I oby tą fikcją pozostała.

Aleksandra Wróblewska