Bardzo podobał mi się pomysł, wykonanie niestety nie przypadło mi do gustu.

Bardzo podobał mi się pomysł, wykonanie niestety nie przypadło mi do gustu.

Przedziwne i przyjemne to wrażenie czytać powieść tak mocno umiejscowioną w swoim rodzimym mieście. To raz.

Dwa, że cała lektura przyprawiała mnie o dojmujące odczucia czytania fanficka, młodzieżowej powieści, lekko naiwnej obyczajówki. Wszystko potęgował pierwszoosobowy rodzaj narracji, więc miałem wrażenie, że czytam quasi pamiętnik albo auto-fantazję koleżanki z podwórka (autorka mieszka w Gdyni i chyba nie różni się znacznie rocznikowo ode mnie, więc całkiem realny scenariusz). Zaś przez rytm zdarzeń wyznaczany zajęciami uczniowskimi/studenckimi nasuwały mi się skojarzenia z... Harrym Potterem... Nic z tych rzeczy nie jest nawet szczególnie negatywne, a mi przyjemnie było doznać takiej odmiany po hard sci-fi jakie czytałem wcześniej.

Nie tylko gdyńska lokalizacja była mi bliska. Najntisy to dekada mojej młodości i przyznam, że wielokrotnie się uśmiechnąłem do własnych wspomnień. Jednak trochę za dużo było tej sentymentalnej przyprawy. Jak na mój gust autorka przesadnie epatowała kliszami sprzed 30 lat, serwując nam cała pokaźną playlistę hiciorów wymienionych tytułami.

Sam pomysł instytucji psychopompa (a raczej zaadaptowanie tego elementu folkloru) jest świetny. Niestety ten wątek w pewnym momencie odchodzi na bok, najważniejsze stają się wątki obyczajowe, zaś później, przy okazji śledztwa, kontakt z drugą stroną odbywa się na zupełnie innych zasadach. Okazuje się, że duchy mogą ingerować w nasz świat, przebywać tutaj dużej, wystarczająco żeby pomagać swoim przodkom. Moim zdaniem rozwodniło to i spłyciło początkowy zamysł

Przedziwne i przyjemne to wrażenie czytać powieść tak mocno umiejscowioną w swoim rodzimym mieście. To raz.

Dwa, że cała lektura przyprawiała mnie o dojmujące odczucia czytania fanficka, młodzieżowej powieści, lekko naiwnej obyczajówki. Wszystko potęgował pierwszoosobowy rodzaj narracji, więc miałem wrażenie, że czytam quasi pamiętnik albo auto-fantazję koleżanki z...

To książka zaskakująca wszystkim. Zaczynasz czytać, jak obyczajowkę, potem nagle przechodzi w kryminał, po drodze dając dużo wspomnień dla tych, ktorych młodość to były lata 90-te. Sposób w jaki prowadzona jest narracja, sprawia, że nie można się oderwać. Zachęcona, sięgnę po kolejne pozycje autorki.

To książka zaskakująca wszystkim. Zaczynasz czytać, jak obyczajowkę, potem nagle przechodzi w kryminał, po drodze dając dużo wspomnień dla tych, ktorych młodość to były lata 90-te. Sposób w jaki prowadzona jest narracja, sprawia, że nie można się oderwać. Zachęcona, sięgnę po kolejne pozycje autorki.

Anita, mimo swoich niezwykłych umiejętności, jest zupełnie zwykłą dziewczyną. To taka bohaterka, której szczęście wywołuje radość na twarzy czytelnika, z którą dzieli się zmartwienia, a jej strach odczuwa jak własny.
Ponadto historia w "Psychopompie" opisana jest pięknie, a dla osób znających okolice Trójmiasta dodatkowo interesujące może być przedstawienie różnych gdyńskich, gdańskich i sopockich zakątków, ulic, nawet linii autobusowych z lat 90.
Bardzo polecam

Anita, mimo swoich niezwykłych umiejętności, jest zupełnie zwykłą dziewczyną. To taka bohaterka, której szczęście wywołuje radość na twarzy czytelnika, z którą dzieli się zmartwienia, a jej strach odczuwa jak własny.
Ponadto historia w "Psychopompie" opisana jest pięknie, a dla osób znających okolice Trójmiasta dodatkowo interesujące może być przedstawienie różnych...

Książka, która od pierwszych stron sprawia, że zapominamy o wszelkich zmartwieniach i przenosimy się w niezwykle precyzyjnie odtworzony klimat lat 90.
Główną bohaterką jest dwudziestoletnia gdynianka - Aśka, w której żyłach płynie nie tylko rock, ale także magiczne zdolności tytułowego psychopompa.
Dziewczyna odkrywa, że nie jest zwykłym śmiertelnikiem, a jej wyjątkowa moc polega na odgrywaniu roli przewodnika dla zmarłych i odprowadzaniu dusz "na drugą stronę".

Lekkie pióro autorki zagwarantowało szybką i przyjemną lekturę, a cały wachlarz emocji od zaskoczenia aż po strach sprawił, że od tej książki trudno się oderwać. Na szczególną uwagę zasługuje wyjątkowo dokładnie skonstruowany portret psychologiczny głównej bohaterki, który w połączeniu z pierwszoosobową narracją sprawił, że szybko czujemy się jakbyśmy weszli w skórę postaci.

Niezależnie od tego czy pamiętacie lata 90 czy nie ta książka przedstawi wam tak wiele szczegółów z tamtego okresu, że szybko na własnej skórze poczujecie ich klimat - pierwsze emisje serialów w telewizji, walkman pod ręką, granie w Pegasusa i wiele innych. Dodatkowo warto wspomnieć, że znajduję się tu mnóstwo wspomnień związanych z Gdynią, a po zakończeniu lektury "Psychopompa" topografie tego miasta będziecie mieli opanowaną do perfekcji.

Gorąco polecam tą wielowątkową i wielopłaszczyznową powieść. Zaskakująca fabuła i zatarcie granicy między światem rzeczywistym, a fantastycznym sprawiło, że jej lektura była czystą przyjemnością i niezależnie od wieku spodoba się każdemu!

Książka, która od pierwszych stron sprawia, że zapominamy o wszelkich zmartwieniach i przenosimy się w niezwykle precyzyjnie odtworzony klimat lat 90.
Główną bohaterką jest dwudziestoletnia gdynianka - Aśka, w której żyłach płynie nie tylko rock, ale także magiczne zdolności tytułowego psychopompa.
Dziewczyna odkrywa, że nie jest zwykłym śmiertelnikiem, a jej wyjątkowa moc...

To doskonała odskocznia od kryminałów.
Cudowne lata 90. Wracają wspomnienia z dziecięcych lat.
Wakacje u babci🧓 beztroskie życie w podstawówce i oczywiście niezawodna gra pegasus.
Właśnie do takiego okresu przenosi czytelnika AGATHA RAE.
Poznajemy tutaj Aśkę nastolatkę, która będąc na sportowym obozie doznaje dziwnego "spotkania".
Jak się okazuje stała się przewodnikiem dusz.
Od tej chwili będzie musiała w swoim życiu znaleźć miejsce na szkołę, miłość a także zmarłych, którzy nawiedzają ją licząc na pomoc.
Zacząłem ją czytać około północy.
I powiem Wam, że budziłem się i patrzyłem czy nikt nie siedzi na łóżku.
Mega wciągająca powieść
@agatha_rae_writer wielkie uznanie w oczach początkującego pisarza.
Dzięki tej książce przypomniałem sobie o dawno zapomnianej Nirvanie. Od lat pochłania mnie przecież rap.

To doskonała odskocznia od kryminałów.
Cudowne lata 90. Wracają wspomnienia z dziecięcych lat.
Wakacje u babci🧓 beztroskie życie w podstawówce i oczywiście niezawodna gra pegasus.
Właśnie do takiego okresu przenosi czytelnika AGATHA RAE.
Poznajemy tutaj Aśkę nastolatkę, która będąc na sportowym obozie doznaje dziwnego "spotkania".
Jak się okazuje stała się...

"Psychopomp... przewodnik dusz."

Ta powieść jest jak rodem wyjęta z Wattpad'a, z ta różnicą, że dobra stylistycznie i narracyjnie.
I ortograficznie - wiadomo, jak to bywa czasami na Wattpadzie...

Jest tłoczna, szybka, grubaśna, kalejdoskopowa. Trzeba uwagi, żeby nadążyć za akcją, dialogami, życiem głównej bohaterki ;)

Jest przede wszystkim skierowana do młodzieży, która powinna być nią zachwycona.

Jeśli o mnie chodzi, jest to historia z potencjałem. Obyczaj, połączony z całkiem zgrabnymi i dość klimatycznymi scenami grozy - spotkania ze zmarłymi. To one właśnie stanowiły ten potencjał.
Poza tym, jest też małe śledztwo, trochę historii i wzruszeń.
Jest dobra, alternatywna muza, charakterna i dzielna dziewucha z darem, który jest jej misją, są dusze zmarłych, nie wszystkie przyjazne i jest zagadka.

Polecam, ale zdecydowanie młodemu odbiorcy.

"Psychopomp... przewodnik dusz."

Ta powieść jest jak rodem wyjęta z Wattpad'a, z ta różnicą, że dobra stylistycznie i narracyjnie.
I ortograficznie - wiadomo, jak to bywa czasami na Wattpadzie...

Jest tłoczna, szybka, grubaśna, kalejdoskopowa. Trzeba uwagi, żeby nadążyć za akcją, dialogami, życiem głównej bohaterki ;)

Jest przede wszystkim skierowana do młodzieży, która...

Wobec książki miałem spore oczekiwania zwłaszcza że mieszkam w kamienicy obok której mieszka główna bohaterka. Plusy? Miejscówa, nostalgia, dobry pomysł na fabułę. Minusy? Książka jest napompowana detalami lat 90tych i to jest jej problem. Autorka czasem zbyt duży nacisk kładzie na wymienienie wszystkich detali które jest sobie w stanie przypomnieć więc miejscami wieje wikipedią. Miałem też problem z dość drewnianym językiem powieści. Końcowa ocena jest dość wyśrodkowana. Nie mniej jednak warto sięgnąć po tą pozycję, a jeśli mieszkasz w 3mieśćie to trzeba.

Wobec książki miałem spore oczekiwania zwłaszcza że mieszkam w kamienicy obok której mieszka główna bohaterka. Plusy? Miejscówa, nostalgia, dobry pomysł na fabułę. Minusy? Książka jest napompowana detalami lat 90tych i to jest jej problem. Autorka czasem zbyt duży nacisk kładzie na wymienienie wszystkich detali które jest sobie w stanie przypomnieć więc miejscami wieje...

Dawno nie czytałem takiej książki jak Psychopomp, który
całkowicie wciągnął mnie w fabułę i świat lat 90-tych. Podczas czytania nie tylko byłem ciekaw dalszych perypetii Aśki, ale też (ku przypomnieniu tamtych czasów) opisów realiów, w których rozgrywała się akcja.
Warto wspomnieć też o bardzo przystępnym stylu pisania, który również ułatwia wciągnięcie się w akcję.
Psychopompa polecam każdemu, niezależnie od wieku.

Dawno nie czytałem takiej książki jak Psychopomp, który
całkowicie wciągnął mnie w fabułę i świat lat 90-tych. Podczas czytania nie tylko byłem ciekaw dalszych perypetii Aśki, ale też (ku przypomnieniu tamtych czasów) opisów realiów, w których rozgrywała się akcja.
Warto wspomnieć też o bardzo przystępnym stylu pisania, który również ułatwia wciągnięcie się w...

Anita bardzo nie lubi swojego imienia, dlatego zawsze przedstawia się jako Aśka. To zwykła nastolatka, która za chwilę ma pisać maturę i rozpocząć studia. Jednak jej życie zmieni się pewnej sierpniowej nocy, gdy do jej pokoju przyjdzie dziwna postać. To wydarzenie sprawi, że Aśka odkryje, że jest psychopompem, osobą, która odprowadza duszę na drugą stronę. W tym czasie poznaje chłopaka, który bardzo jej się spodobał, ale musi przed nim ukrywać swoje zdolności. Czy takich osób jak ona jest więcej? Czy dziewczyna wyzna prawdę chłopakowi?

Sięgnęłam po tę pozycję, ponieważ zainteresował mnie wątek samego psychopompa. Tytuł jest ciekawy i przyciągający uwagę. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim określeniem i dlatego zdecydowałam się na tą lekturę i był to bardzo dobry wybór.

Akcja książki rozgrywa się w latach 90. XX wieku w Gdyni. Zdecydowanie o czym warto wspomnieć na początek jest fakt, że autorka w świetny sposób oddała klimat tamtych czasów oraz całą topografię miasta. Podczas lektury były podane ulice, linie skm i od razu wiedziałam, w którym miejscu jest Aśka, jaką linią skm jeździ, bo sama jeżdżę teraz tą samą! Także już za samo to, gratuluję autorce, że nie stworzyła kolejnego wymyślonego miasteczka!

Co do powieści, na samym początku było ciężko mi się w nią wciągnąć, niby coś się działo od samego początku, ale z drugiej strony nie było to jakoś szczególnie wciągające. Jednak gdy minęłam setną stronę, coś się zmieniło. Wtedy zostałam całkowicie wciągnięta i nie mogłam się od niej oderwać. Powstawało tyle niewyjaśnionych i ciekawych aspektów, że musiałam wiedzieć co się zaraz wydarzy!

Bohaterowie również zostali świetnie wykreowani. Biorąc pod uwagę lata, w który rozgrywa się powieść, młodzież miała co innego w głowie i inne sprawy były dla nich ważne. Dlatego bardzo doceniam autorkę za taki klimat. Aśka to postać, którą od początku polubiłam. Miała swój charakter i cel i nie ustępowała. Gdy dowiedziała się, że ma zdolności nie zachowywała sie jak typowe powieści fantazy, że ona nie chce tych mocy, a nagle gdy coś się dzieje używa ich perfekcyjnie. To było świetne, że ona musiała się tego uczyć na własnych doświadczeniach i na własnych przeczuciach. Również podobał mi się wątek przyjaciółki Asi, ponieważ teraz takie wydarzenia nie byłyby czymś nadzwyczajnym, a wtedy to mogła być tragedia.

Jeżeli miałabym się do czegoś już przyczepiać to trochę błędów, np. wypowiada się główna bohaterka i zamiast być "powiedziała" to jest "powiedział lub literówki. Jednak to zawsze można wybaczyć. Po drugie liczyłam na trochę mocniejsze zakończenie, które wbije mnie w fotel i jasne była emocjonująca sytuacja, jednak to był nagle jest różowo i cukierkowo. No i na końcu jest mi bardzo przykro, że niektóre wątki nie zostały na końcu wyjaśnione.

Przechodząc już do końca tej recenzji, chciałabym Wam powiedzieć, że naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł. To dobra powieść, by poznać trochę naszej historii i przekonać się "jak to było kiedyś", a dodatkowo spędzić miło czas z książką z wątkami fantastycznymi. Jeżeli lubicie powieści, które dzieją się w Polsce, fantastykę, duchy i nienachalny wątek romantyczny to powieść zdecydowanie dla Was!

Anita bardzo nie lubi swojego imienia, dlatego zawsze przedstawia się jako Aśka. To zwykła nastolatka, która za chwilę ma pisać maturę i rozpocząć studia. Jednak jej życie zmieni się pewnej sierpniowej nocy, gdy do jej pokoju przyjdzie dziwna postać. To wydarzenie sprawi, że Aśka odkryje, że jest psychopompem, osobą, która odprowadza duszę na drugą stronę. W tym czasie...