Złoty Pociąg i tajemnice skarbów Polski

Cóż, widać, że autor postanowił skorzystać z fali zainteresowania poszukiwaniami wałbrzyskiego złotego pociągu i zwyczajnie na nim zarobić, wydając książkę o zaginionych polskich skarbach. Pomysł może i fajny – w końcu zawsze warto popularyzować tę tematykę, a i nie mnie osądzać chęć czyjegoś wzbogacenia się. Niemniej jednak wyszło to wszystko dość kiepsko…

Tytuł z okładki woła wielkimi literami o złotym pociągu. A tekstu na ten temat jest zaledwie… 20 stron. I próżno na nich szukać merytorycznych informacji na temat ww pociągu, czy choćby szaleństwa jego poszukiwań, o czym tak ciekawie pisała Joanna Lamparska w swoich publikacjach. Ten tekst nie wnosi absolutnie nic nowego w tematyce, więc rodzi się pytanie: po co w ogóle powstał? Chyba właśnie tylko po to, by przykuć wzrok i skusić do kupienia książki.

Zarzutów co do książki jest, niestety, więcej.
1. Natarczywe odwoływanie się do wcześniejszych publikacji autora. No ok, rozumiem, że autor chciał zainteresować czytelnika swoimi książkami, że nie chcąc powtarzać czegoś, o czym pisał wcześniej, odsyłał do nich zainteresowanych. Ale przytaczanie niemal przy każdej opisywanej miejscowości tychże książek wraz z podaniem daty ich pierwszego wydania w końcu zaczyna budzić irytację. Srogą irytację. Nie można było zastosować przypisów?

2. Znaczna część tekstu zdaje się żywcem przekopiowana być może właśnie z wcześniejszych publikacji autora. Czemu? Bo w tekście pojawiają się odnośniki do miejscowości, których w „Złotym pociągu…” nie ma. Mowa jest też o fotografiach czy mapach opublikowanych w książce, których również w tejże brak. Mam wrażenie, że chęć popłynięcia na fali złotego szaleństwa sprawiła, że zabrakło czasu na rzetelną redakcję tekstu. Co budzi spory niesmak.

3. Brak indeksu z nazwami geograficznymi. Cała publikacja jest w zasadzie leksykonem miejscowości, w których znajdować się mogą jakieś „pamiątki” przede wszystkim z czasu ostatniej wojny. Więc aż się prosi o taki indeks, ułatwiający znalezienie interesującego miejsca. Albo chociaż szczegółowe rozpisanie tychże miejsc w spisie treści.

4. Chaotycznie rozmieszczone fotografie. Zupełnie nijak się mające do tekstu, przy którym zostały umieszczone.

5. No i last but not least: te wszystkie określenia opisywanych skarbów, jako „prawdopodobne”, „rzekome”, „możliwe”. Ja rozumiem, że książka opowiada właśnie o nieodnalezionych skarbach. Ale mnogość „rzekomości” i „prawdopodobieństwa” w tych opisach przywodzi mi na myśl wiarygodność takich publikacji, jak czasopismo „Enigma” (które, nawiasem mówiąc, bardzo lubię od czasu do czasu przeczytać). Rozumiem problemy z procedurami, pozwoleniami, brakiem zainteresowania ze strony urzędników itd. Ale opublikowane w książce materiały za mocno przypominają mi notes eksploratora z opowieściami, zebranymi od spotkanych na drodze ludzi, mającymi być punktem wyjścia do poszukiwań, niż faktami, mającymi udokumentowane podłoże. W końcu o każdym polskim jeziorze mówi się, że spoczywa w nim zatopiony czołg, albo przynajmniej samolot. Nie neguję absolutnie publikowania takich treści, dla fascynatów historii są one naprawdę ciekawe i motywują do samodzielnych poszukiwań. Ale gdy czytam, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że na dnie rzeki spoczywa czołg, że wystarczyłoby przepłynąć się w tym miejscu kajakiem i to zweryfikować, a jednak nikt się na taką weryfikację nie skusił – no, to od razu włącza mi się czerwona lampka z tyłu głowy.

Można by jeszcze czepiać się nieścisłości w tytule, że publikacja dotyczy przede wszystkim „skarbów” związanych z ostatnią wojną, militariów raczej niż złota czy klejnotów. Ale to już drobny szczegół (dla każdego słowo „skarb” będzie miało inne znaczenie i skojarzenie). Niemniej jednak książka razi powierzchownością. Może być punktem wyjścia do samodzielnej eksploracji, ale to chyba jej jedyny walor. Reszta leży i kwiczy…
A szkoda, bo zapowiadało się naprawdę ciekawie…

Cóż, widać, że autor postanowił skorzystać z fali zainteresowania poszukiwaniami wałbrzyskiego złotego pociągu i zwyczajnie na nim zarobić, wydając książkę o zaginionych polskich skarbach. Pomysł może i fajny – w końcu zawsze warto popularyzować tę tematykę, a i nie mnie osądzać chęć czyjegoś wzbogacenia się. Niemniej jednak wyszło to wszystko dość kiepsko…

Tytuł z okładki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka powstała na fali powszechnego zainteresowania miejscem ukrycia w okolicach Wałbrzycha transportu z kosztownościami i dziełami sztuki. Temat bardzo nośny, ale potencjał zupełnie niewykorzystany. O samym pociągu w tej książce bardzo niewiele, więcej w tym domysłów niż merytoryki. Zresztą ta pozycja bardziej traktuje o poszukiwaniu skarbów.
Szkoda, bo nadarzała się okazja do pokazania dziejów Dolnego Śląska w końcówce II wojny światowej oraz choćby zarysowania prawdopodobnych losów zaginionego składu kolejowego. A tak powstała pozycja, która tylko na chwilę zapełni czas, by nie pozostać w nas na dłużej.

Książka powstała na fali powszechnego zainteresowania miejscem ukrycia w okolicach Wałbrzycha transportu z kosztownościami i dziełami sztuki. Temat bardzo nośny, ale potencjał zupełnie niewykorzystany. O samym pociągu w tej książce bardzo niewiele, więcej w tym domysłów niż merytoryki. Zresztą ta pozycja bardziej traktuje o poszukiwaniu skarbów.
Szkoda, bo nadarzała się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oj słabiusieńka ta książka, słabiusieńka...
Ogromne litery w tytule "Złoty pociąg" i małe "i tajemnice skarbów Polski" sugerują, że książka będzie głównie o ciekawostkach nt. słynnego złotego pociągu i jakiś dodatkach na temat innych skarbów. Tymczasem jest dokładnie odwrotnie. O złotym pociągu jest tu dosłownie wzmianka na kilkadziesiąt stron. Natomiast cała reszta, a właściwie cała książka, to nudne wymienianie miejsc gdzie coś cennego potencjalnie może się znajdować.
Na dodatek autor w jakiś przedziwnie bezlitosny sposób w kółko cytuje... sam siebie!, z innych jego książek. Jest to naprawdę irytujące bo ma się wrażenie jakby się czytało jakąś pracę magisterską gdzie tego typu rzeczy występują.
W ogóle zresztą ta książka jest tak po profesorsku napisana.
Często też autor po rozwinięciu jakiegoś tematu nagle urywa go bez dokończenia co się dalej stało. Ma się przez to wrażenie, że ważniejszy jest w tej książce sam fakt, że autor się czymś zajął niż to co z tego wynikło. Bardzo mi się to nie spodobało.
Na dodatek zdjęcia, które są zawarte w tej publikacji są fatalnej jakości (stare fotografie to jeszcze idzie zrozumieć ale również nowsze wyglądają jakby je ktoś robił komórką z początku wieku w podłej jakości) i są porozrzucane po książce bez ładu i składu. Niektóre z nich w ogóle nie mają nic wspólnego z tym co jest tam opisane np. są zdjęcia znalezionego skarbu przez Amerykanów a w książce nie ma o tym ani słowa!
Znalazłem tu też błędne zestawienie stron do druku czyli po przejściu na kolejną stronę jest tekst o czymś innym a dokończenie poprzedniego jest dalej.
Tak naprawdę to trudno mi napisać coś pozytywnego o tej pozycji. I właściwie powinienem ocenić ją gorzej. Ale przez szacunek dla autora za zainteresowanie i działanie w ciekawym temacie ocenie tą książkę na 4 gwiazdki, chociaż jej nie polecam.

Oj słabiusieńka ta książka, słabiusieńka...
Ogromne litery w tytule "Złoty pociąg" i małe "i tajemnice skarbów Polski" sugerują, że książka będzie głównie o ciekawostkach nt. słynnego złotego pociągu i jakiś dodatkach na temat innych skarbów. Tymczasem jest dokładnie odwrotnie. O złotym pociągu jest tu dosłownie wzmianka na kilkadziesiąt stron. Natomiast cała reszta, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

 Między listopadem 1944 a końcem stycznia 1945 roku z Wrocławia w kierunku Wałbrzycha miał wyruszyć pociąg, jednak na dworzec w Wałbrzychu nigdy nie dotarł. Miał on jakoby zawierać złoto, kosztowności i dzieła sztuki zrabowane przez nazistów w Polsce i Związku Radzieckim czy też tajne archiwa III Rzeszy. Przedmioty te ponoć miały zostać wywiezione z Wrocławia do nieznanej kryjówki, prawdopodobnie w okolicach Gór Sowich lub Karkonoszy. Choć samo jego istnienie nigdy nie zostało potwierdzone, legenda „złotego pociągu” stała się inspiracją dla licznych poszukiwań.

Latem 2015 roku w polskich mediach wybuchła bomba. 18 sierpnia 2015 roku członkowie Dolnośląskiej Grupy Badawczej – Piotr Koper i Andreas Richter – wskazali władzom miasta Wałbrzych przypuszczalne miejsce ukrycia „złotego pociągu” oraz przekazali informacje o jego możliwej zawartości, którą miałyby stanowić kosztowności, materiały wojskowe czy archiwa. W znalezieniu pociągu miała pomóc informacja rzekomo przekazana na łożu śmierci przez osobę biorącą udział w jego ukryciu. Polskę ogarną szał. Zresztą nie tylko Polskę ale i wszystkich, którzy rościli sobie prawo do zrabowanych kosztowności. Pociągu jeszcze nie odnaleziono a już dzielono łupy. Jak wiemy ostatecznie pociągu nie odnaleziono.

Książka „Złoty pociąg” autorstwa Włodzimierza Antkowiaka opisuje historię tajemniczego „złotego pociągu” spod Wałbrzycha ale nie tylko. Opisuje również inne prawdopodobne miejsca ukrytych przedmiotów w Polsce. Nie zawsze może to być złoto ale również archiwa, zdjęcia, różnego rodzaje sprzęt, który są bezcenne z punktu widzenia historyka. Opisuje również perypetie związane z uzyskaniem pozwoleń na poszukiwania.

Nie wiem sama czego spodziewałam się po tej książce. Ale na pewno oczekiwała więcej niż dostałam. Czuję się nią rozczarowana. Czekałam może na jakieś konkretne historie, może nawet teorie spiskowe. A że mieszkam na terenach dawnych Prus Wschodnich to jestem ciekawa takich opowieści. Fakt, znalazłam kilka informacji, że w pobliżu mego miasta są jakieś tam miejsca, gdzie rozbił się jakiś samolot itp. Jednak trochę mało tych informacji. Z drugiej strony może to być wstęp do dalszych poszukiwań odpowiedniej literatury jeśli ktoś chce drążyć temat. Fajnym uzupełnieniem są zdjęcia znalezisk.

Czy polecam tę książkę. Chyba tylko tym, którzy zaczynają przygodę z tego typu literaturą. Dla mnie szczerze mówiąc to był stracony czas.

 Między listopadem 1944 a końcem stycznia 1945 roku z Wrocławia w kierunku Wałbrzycha miał wyruszyć pociąg, jednak na dworzec w Wałbrzychu nigdy nie dotarł. Miał on jakoby zawierać złoto, kosztowności i dzieła sztuki zrabowane przez nazistów w Polsce i Związku Radzieckim czy też tajne archiwa III Rzeszy. Przedmioty te ponoć miały zostać wywiezione z Wrocławia do nieznanej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No i po co było dawać w tytule dużymi czcionkami "ZŁOTY POCIĄG"? Autor o złotym pociągu wspomina tylko w jednym rozdziale. Poza tym nic nowego na ten temat nie ma. Sporo informacji natomiast jest dla początkujacych eksploratorów, którzy mają nadzieję, że właśnie im uda się znaleźć ukryte skarby.
Z drugiej strony budzi szacunek gruntowna i rozległa wiedza autora w zakresie historii II wojny światowej i poszukiwań " skarbów". Wiedza, jak wynika z treści poparta sporym praktycznym doświadczeniem. Dla ludzi z "branży" może są w tej książce informacje, na które ja zupełnie nie zwróciłam uwagi. A może wręcz przeciwnie?

No i po co było dawać w tytule dużymi czcionkami "ZŁOTY POCIĄG"? Autor o złotym pociągu wspomina tylko w jednym rozdziale. Poza tym nic nowego na ten temat nie ma. Sporo informacji natomiast jest dla początkujacych eksploratorów, którzy mają nadzieję, że właśnie im uda się znaleźć ukryte skarby.
Z drugiej strony budzi szacunek gruntowna i rozległa wiedza autora w zakresie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza książka, której daję tak niskie noty.
Czekałam na historie poszukiwań "Złotego pociągu", otrzymałam informacje gdzie, w jakich miejscowościach mogą być ukryte "skarby" skradzione, wywiezione z czasów wojny. Na plus ilustracje. Wcześniejsze recenzje tej książki dokładnie odzwierciedlają moje odczucia co do niej, więc nie będę ich powielać.

Pierwsza książka, której daję tak niskie noty.
Czekałam na historie poszukiwań "Złotego pociągu", otrzymałam informacje gdzie, w jakich miejscowościach mogą być ukryte "skarby" skradzione, wywiezione z czasów wojny. Na plus ilustracje. Wcześniejsze recenzje tej książki dokładnie odzwierciedlają moje odczucia co do niej, więc nie będę ich powielać.

Pokaż mimo to

Ciekawe zestawienie naszych "złotych pociągów". Przyznaję, że do tej pory nie miałem świadomości ile skarbów jest ukrytych w lasach, pod ziemią, w bagnach. I że bycie poszukiwaczem to nie bieganie w kapeluszu za kryształowymi czaszkami i walka ze złymi tylko przede wszystkim walka z biurokracją...
Jako wstęp do "poszukiwactwa" - książka dobra. Może zainteresować konkretnymi tematami.

Ciekawe zestawienie naszych "złotych pociągów". Przyznaję, że do tej pory nie miałem świadomości ile skarbów jest ukrytych w lasach, pod ziemią, w bagnach. I że bycie poszukiwaczem to nie bieganie w kapeluszu za kryształowymi czaszkami i walka ze złymi tylko przede wszystkim walka z biurokracją...
Jako wstęp do "poszukiwactwa" - książka dobra. Może zainteresować konkretnymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedyna wartość tej książki, to wartość opałową papieru, na którym została wydrukowana.

Jedyna wartość tej książki, to wartość opałową papieru, na którym została wydrukowana.

Pokaż mimo to

Biorąc książkę do ręki liczyłem na coś zdecydowanie więcej. Liczyłem, że dowiem się rzeczywiście faktów historycznych o Złotym Pociągu i innych tajemniczych skarbach związanych z II wojną światową. Tym czasem czytając książkę odnosze wrażenie jakbym czytał pewnego rodzaju wykaz z miastami gdzie co jest ukryte. W tym mieście jakieś tajemnicze skrzynie mogą się znajdować. W innym jakiś czołg w rzece czy też części samolotu.
Niestety zawiodłem się, choć może dla poszukiwaczy skarbów II wojny światowej ta książka okaże się fascynująca i stanie się inspiracją do poszukiwania oraz odnajdywania pozostałości po burzliwej wojnie na terytorium Polski.

Biorąc książkę do ręki liczyłem na coś zdecydowanie więcej. Liczyłem, że dowiem się rzeczywiście faktów historycznych o Złotym Pociągu i innych tajemniczych skarbach związanych z II wojną światową. Tym czasem czytając książkę odnosze wrażenie jakbym czytał pewnego rodzaju wykaz z miastami gdzie co jest ukryte. W tym mieście jakieś tajemnicze skrzynie mogą się znajdować. W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czasem lekka, czasem trochę trudna lektura pełna antyestablishmentowych wycieczek i "spiskowego" klimatu - rozkosznie paranoidalny i zrzędliwy ton tej książki nie przypadnie każdemu do gustu, ale w ciekawy sposób oddziałuje na wyobraźnię. Wciąż "nakręcał" mnie na temat ukrytych w Polsce skarbów (oraz skłaniał do zastanawiania się, dlaczego właściwie nikt tych skarbów nie chce wydobyć). Po każdym rozdzialiku siedziałem z nosem w mapach Google.

Czasem lekka, czasem trochę trudna lektura pełna antyestablishmentowych wycieczek i "spiskowego" klimatu - rozkosznie paranoidalny i zrzędliwy ton tej książki nie przypadnie każdemu do gustu, ale w ciekawy sposób oddziałuje na wyobraźnię. Wciąż "nakręcał" mnie na temat ukrytych w Polsce skarbów (oraz skłaniał do zastanawiania się, dlaczego właściwie nikt tych skarbów nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to