Na plus:
- inspiracja Lovecraftem: macki, potwory z dziwnych, wilgotnych światów pogrążonych w mroku zawsze na propsie,
- ciekawa historia z pogranicza horroru, thrillera i kryminału
- echa klimatów noir: dotyczy to zwłaszcza pierwszej części historii
- umiejętne kadrowanie (zwłaszcza w pierwszej części opowiadania): mój ulubiony moment to pierwsze i ostatnie kadry części z agentem Saxem – cała historia spina się właśnie za pomocą powtórzonej sekwencji kadrów z grą światła fajerwerków na twarzy bohatera. Najsss...

Na minus:
- nie jestem fanką kreski Burrowsa, a w tym konkretnym komiksie zwłaszcza. Wydaje się banalna, zwyczajna, jakbym widziała ją wielokrotnie w wielu komiksach i nie zapadła mi ona w pamięć, a temat aż się prosi o to, aby potraktować go graficznie nieco inaczej,
- mam spore obiekcje, jeśli w komiksie pokazuje się przemoc (w tym przypadku seksualną),a ja nie do końca jestem przekonana o intencjach autora – czy pokazuje mi ją, aby mi coś przekazać, bo jest to ważne z punktu widzenia historii, rozwoju bohatera itd., czy pokazuje ją, bo żeruje na najniższych instynktach czytelników i wychodzi z założenia, że „cycki” zawsze się dobrze sprzedadzą. I tak właśnie mam z „Neonomiconem”. Czy pokazanie w dość szczegółowy i dosadny sposób brutalnego, wielokrotnego, zbiorowego gwałtu na więzionej przez kilka dni kobiecie służy tu czemukolwiek? Nie wiem. Tym bardziej, że bohaterkę chwilę później zaczyna łączyć z potworem-gwałcicielem nić sympatii, która zawiązuje się między nimi, gdy Merril go masturbuje. Beztroska pogawędka, która ucina sobie wtedy bohaterka z samą sobą jest tak od czapy, że trudno się połapać, co właściwie zaszło. Halo, panie autorze! Przecież przed chwilą pokazałeś nam naprawdę mocne sceny z przerażoną, podtapianą, seksualnie wykorzystywaną kobietą, a teraz jest wszystko git? Jakoś tego nie kupuję.

Na plus:
- inspiracja Lovecraftem: macki, potwory z dziwnych, wilgotnych światów pogrążonych w mroku zawsze na propsie,
- ciekawa historia z pogranicza horroru, thrillera i kryminału
- echa klimatów noir: dotyczy to zwłaszcza pierwszej części historii
- umiejętne kadrowanie (zwłaszcza w pierwszej części opowiadania): mój ulubiony moment to pierwsze i ostatnie kadry części...

Wyobraźcie sobie Milczenie owiec, lub filmy Davida Finchera w świecie Lovecrafta - tak w uproszczeniu można opisać Neonomicon, komiks Alana Moore będący hołdem dla Samotnika z Providence.
Już wcześniej omawiałem serię Providence i w końcu nadrobiłem Neonomicon. Teraz jak widzę całość doceniam serię jeszcze bardziej, ale najmocniej do mnie przemówił ten właśnie komiks.
Intryga wciąga od samego początku - dostajemy zwroty akcji, ciekawą fabułę, akcję, przemoc i horror. Alan Moore to niezwykle inteligentny pisarz, który bardzo szczegółowo podchodzi do tematu. Mamy tutaj masę interesujących niuansów, paraleli z książkami, lub z samą biografią Lovecrafta. Mamy tutaj zalążki rozliczenia się z pisarzem, które rozwinął w serii Providence. W Neonomicon mamy motyw rasizmu, ksenofobii, jednak najbardziej prominentny jest motyw seksu - zaczynając od przypadłości głównej bohaterki, oprawcy, rytuałów sekty i kończąc symbolice mitologii Lovecrafta. Moore pokazuje pisarza jako człowieka pełnego frustracji, kompleksów, rządz które tłamsił w życiu osobistym, ale realizował w swojej twórczości.
Neonomicon świetnie działa zarówno jako historia kryminalna, jak i analiza Lovecrafta. Moore i Burrows tworzą tutaj tak gęsty klimat, że można go kroić nożem. Uporządkowane, szczegółowe kadry z śliczną paletą barw fantastycznie oddają atmosferę powieści. Autorzy mają też gdzieś jakąkolwiek cenzurę i polityczną poprawność, dostarczając nam komiks epatujący skrajną, naturalistyczną przemocą i pornografią. Seks tutaj jest pokazany dokładnie tak, jak widział go Lovecraft - jako coś obrzydliwego, nienaturalnego, przywodzącego na myśl koszmarne wizje z jego opowiadań. Autorzy wiedzą jednak kiedy zrobić cięcie, a kiedy uderzyć dosłownością aby wywołać szok.
Panowie też dobrze zrozumieli motyw szaleństwa, czy też raczej oświecenia z opowiadań Lovecrafta. Obłęd jest tak naprawdę wspięciem się na wyższy stan egzystencji, porzucenie przyziemnego rozumowania i dostrzegania nowych warstw rzeczywistości. Szaleństwa, połączonego z wizjami po narkotykach i hipnozie - co świetnie oddano zarówno w dialogach, jak i ilustracjach.
Kolejny świetny komiks jaki ostatnio czytałem. Polecam go bardziej fanom Lovecrafta, ponieważ oni najwięcej wyniosą z wszelkich aluzji i odniesień.

https://www.facebook.com/photo/?fbid=477756723627750&set=pcb.477775620292527

Wyobraźcie sobie Milczenie owiec, lub filmy Davida Finchera w świecie Lovecrafta - tak w uproszczeniu można opisać Neonomicon, komiks Alana Moore będący hołdem dla Samotnika z Providence.
Już wcześniej omawiałem serię Providence i w końcu nadrobiłem Neonomicon. Teraz jak widzę całość doceniam serię jeszcze bardziej, ale najmocniej do mnie przemówił ten właśnie komiks....

Jedna z lepszych pozycji jakie ostatnimi czasy czytałem. Fantastyczna kreska, wciągająca, mroczna, misterna historia. Do tego te odniesienia do Lovecrafta! Jest tego tyle, że aż oczy się świecą ze szczęścia.

Jeśli ktoś kocha Lovecrafta jak ja, do tego docenia Moore'a to myślę, że to połączenie to mieszanka wybuchowa.

I jeszcze raz powtórzę, kreska jest naprawdę super!
Nie mogę się doczekać, aż zacznę przygodę z Providence!

Jedna z lepszych pozycji jakie ostatnimi czasy czytałem. Fantastyczna kreska, wciągająca, mroczna, misterna historia. Do tego te odniesienia do Lovecrafta! Jest tego tyle, że aż oczy się świecą ze szczęścia.

Jeśli ktoś kocha Lovecrafta jak ja, do tego docenia Moore'a to myślę, że to połączenie to mieszanka wybuchowa.

I jeszcze raz powtórzę, kreska jest naprawdę super!
Nie...

Mam z tym komiksem problem. Jestem fanem Lovecrafta i doceniam ogrom odniesień (świetny pomysł z podsumowaniem wszystkich na końcu tomu). Sama historia też jest bardzo dobra. Odrzuca mnie jednak skrajny naturalizm obrzydliwej pornografii, która niestety okazała się być główną osią drugiej części komiksu. Za to odejmuję dwie gwiazdki, bo naprawdę mimo wysokiego progu tolerancji, to było zbyt mocne.

Mam z tym komiksem problem. Jestem fanem Lovecrafta i doceniam ogrom odniesień (świetny pomysł z podsumowaniem wszystkich na końcu tomu). Sama historia też jest bardzo dobra. Odrzuca mnie jednak skrajny naturalizm obrzydliwej pornografii, która niestety okazała się być główną osią drugiej części komiksu. Za to odejmuję dwie gwiazdki, bo naprawdę mimo wysokiego progu...

Mimo tego, że akcja komiksu rozgrywa się współcześnie, to twórcom udało się uchwycić ducha HPL-a. Są tu liczne nawiązania do jego opowiadań, jest odpowiednio brudna, niepokojąca atmosfera, no i gęsty sos weird fiction. Pierwsze zeszyty zrobiły na mnie duże wrażenie, a piąty wręcz wstrząsające. Niestety szósty, finałowy, trochę popsuł to dobre wrażenie - historia kończy się bardzo przewidywanie, scenarzysta zdecydował się na rozwiązanie rodem z kiepskich filmowych horrorów. Stąd też nieco niższa ocena. Mimo wszystko warto rzucić okiem. A jeśli jesteś fanem Lovecrafta, uderzaj bez wahania.

Mimo tego, że akcja komiksu rozgrywa się współcześnie, to twórcom udało się uchwycić ducha HPL-a. Są tu liczne nawiązania do jego opowiadań, jest odpowiednio brudna, niepokojąca atmosfera, no i gęsty sos weird fiction. Pierwsze zeszyty zrobiły na mnie duże wrażenie, a piąty wręcz wstrząsające. Niestety szósty, finałowy, trochę popsuł to dobre wrażenie - historia kończy się...

Śmierdzące, wijące się niczym macki opowiadania; lepkie od śluzu i ciepłe od krwi. Potęgujące poczucie hydrofobii i zwiększające paranoje. Combo Moore & Lovecraft dał kryminalno-okultystyczną mieszankę z domieszką chorego porno. Nie dla wszystkich, ale dla fanów dwóch mistrzów jak najbardziej. Mocne 8. Piękna historia.

Śmierdzące, wijące się niczym macki opowiadania; lepkie od śluzu i ciepłe od krwi. Potęgujące poczucie hydrofobii i zwiększające paranoje. Combo Moore & Lovecraft dał kryminalno-okultystyczną mieszankę z domieszką chorego porno. Nie dla wszystkich, ale dla fanów dwóch mistrzów jak najbardziej. Mocne 8. Piękna historia.

Zdecydowanie lepsza historia od providence. Świetne rysunki. Zachowana groza i dość mroczny klimat. Dla mnie bomba.

Zdecydowanie lepsza historia od providence. Świetne rysunki. Zachowana groza i dość mroczny klimat. Dla mnie bomba.

Historia (a raczej dwie) jest naprawdę wciągająca i z pewnością zaskakuje. O ile pierwsza część naprawdę przypadła mi do gustu, co do drugiej mam strasznie mieszane uczucia.
W pierwszej historii agent federalny Sax prowadzi śledztwo, iście lovecraftowska historia przedstawiona w brudnej, patologicznej i przede wszystkim współczesnej rzeczywistości. Typowo gangsterski bohater, prosto z filmu noir. Wyszło naprawdę fajnie, żałuję, że historia nie była ciut dłuższa.
Druga historia to kontynuacja zdarzeń, po wielu, wielu latach.
Poznajemy wiele nowych postaci i akcja przybiera naprawdę szalony i nieoczekiwany przeze mnie bieg.
Mimo to, że przeczytałam ją z zacięciem, to sama nie wiem jak się do niej ustosunkować. Chyba samemu trzeba przeczytać. Nie oceniam jej źle, bo sama nie wiem jak ją ocenić.
Ogólnie komiks warty przeczytania.

Historia (a raczej dwie) jest naprawdę wciągająca i z pewnością zaskakuje. O ile pierwsza część naprawdę przypadła mi do gustu, co do drugiej mam strasznie mieszane uczucia.
W pierwszej historii agent federalny Sax prowadzi śledztwo, iście lovecraftowska historia przedstawiona w brudnej, patologicznej i przede wszystkim współczesnej rzeczywistości. Typowo gangsterski...

Duet Moore/Burrows czerpie garściami z przebogatej kopalni wątków i motywów, jaką jest twórczość H. P. Lovecrafta. Efekt jest oszałamiający, przerażający i dokuczliwy w swojej perwersyjnej, koszmarnej poetyce.

Duet Moore/Burrows czerpie garściami z przebogatej kopalni wątków i motywów, jaką jest twórczość H. P. Lovecrafta. Efekt jest oszałamiający, przerażający i dokuczliwy w swojej perwersyjnej, koszmarnej poetyce.

103 / 2021

103 / 2021