Od rozczarowania do współczucia i zrozumienia. Tak po krótce mógłbym opisać moja przygodę z tą baaaardzo długą książką, miejscami nawet przynudną. Kupiłem bo byłem i jestem fanem Cohena, piosenkarza. Ta książka pokazała mi jego inna stronę, która mi się zupełnie nie spodobała. Nie chcę zdradzać wszystkiego ale na początku facet ćpał i traktował kobiety zupełnie instrumentalnie na koniec życie mu odpłacilo i sam został wykorzystany. Książką przemierzamy przez barwne jego losy, ale książkę czyta się trudno, miejscami jest delikatnie mówiąc maloporywajaca. To co na pewno zyskamy to to że poznamy go jako człowieka, zrozumiemy też lepiej dzięki temu jego twórczość.

Od rozczarowania do współczucia i zrozumienia. Tak po krótce mógłbym opisać moja przygodę z tą baaaardzo długą książką, miejscami nawet przynudną. Kupiłem bo byłem i jestem fanem Cohena, piosenkarza. Ta książka pokazała mi jego inna stronę, która mi się zupełnie nie spodobała. Nie chcę zdradzać wszystkiego ale na początku facet ćpał i traktował kobiety zupełnie...

Moja przygoda z Cohenem zaczęła się w liceum i zawsze żywiłam wobec niego bardzo ciepłe uczucia. Do momentu wysłuchania tej biografii w formie audiobooka. Poczułam się trochę rozczarowana faktem, że Cohen był takim strasznym kobieciarzem, a do tego nie stronił od narkotyków. Z drugiej strony - był przecież muzykiem. Mimo to upadło moje wyobrażenie o nim, jako o spokojnym, porządnym mężczyźnie, któremu obce były wybryki typowe dla przedstawicieli świata show biznesu.
Bardzo przyzwoita, szczegółowa i wyczerpująca biografia, aczkolwiek nie porwała mnie tak bardzo, jak chociażby biografia Stryjeńskiej. Być może winę ponosi tu lektor czytający audiobook, a może sposób, w jaki książka jest napisana.

Moja przygoda z Cohenem zaczęła się w liceum i zawsze żywiłam wobec niego bardzo ciepłe uczucia. Do momentu wysłuchania tej biografii w formie audiobooka. Poczułam się trochę rozczarowana faktem, że Cohen był takim strasznym kobieciarzem, a do tego nie stronił od narkotyków. Z drugiej strony - był przecież muzykiem. Mimo to upadło moje wyobrażenie o nim, jako o spokojnym,...

Biografie to trudny kawałek chleba. Wszak duża część czytelników zna opowiadaną historię, więc trudno o zaskoczenia „fabularne”. Najlepiej wypadają więc te, które frapują formą, nieoczekiwane syntezy lub punkty widzenia albo pisane przez osoby z zacięciem śledczego, potrafiące dotrzeć do nieoczywistych faktów i świadków. Najgorsze są natomiast te, w których biografia zamienia się w hagiografię.

Niestety Sylvie Simmons poszła właśnie tą ostatnią drogą. Szkoda tym większa, że zarówno życie, jak i twórczość Leonarda Cohena są fascynujące. W książce kanadyjski bard przedstawiony jest prawie jak święty, a narkotyczne ekscesy, kompulsywne i dość chaotyczne poszukiwanie sensu istnienia, zdrady i nielojalności pozostają nieskomentowane na zasadzie „jak się tak stało, to znaczy, że musiało się stać”. Podobnie z twórczością. Każdy, kto miał okazję przeżywać premiery jego płyt wie, jak skrajne oceny nawet wśród miłośników potrafiły zbierać. Również tło, które mogłoby dać odpowiedź na wiele pytań, pozostaje praktycznie puste. Dostajemy wprawdzie potężną dawkę encyklopedycznych faktów (listy muzyków sesyjnych i koncertowych, lokalizacje studiów nagrań),trochę dykteryjek i opowieści świadków kariery Cohena, jednak niewiele wnoszą do rozwiązania zagadki jego geniuszu.

Jedyną mocną stroną tej pozycji są zamieszczone w niej zdjęcia. Jak na 600 stron to zdecydowanie za mało. Lepiej ten czas spożytkować na przesłuchanie dyskografii Mistrza. Choćby miałby to być setny raz.

Biografie to trudny kawałek chleba. Wszak duża część czytelników zna opowiadaną historię, więc trudno o zaskoczenia „fabularne”. Najlepiej wypadają więc te, które frapują formą, nieoczekiwane syntezy lub punkty widzenia albo pisane przez osoby z zacięciem śledczego, potrafiące dotrzeć do nieoczywistych faktów i świadków. Najgorsze są natomiast te, w których biografia...

Znacznie bardziej podobałaby mi się ta książka, gdyby podchodziła do Leonarda Cohena inaczej niż z nabożną czcią. Rozumiem, że autorce mogło być trudno, skoro Cohen ciągle żył, kiedy pisała jego biografię, ale jeśli ufać temu co napisane jest pod koniec, to sam nie chciał by tworzyła hagiografię. Tymczasem ta książka moim zdaniem właśnie tym jest. Portretem człowieka praktycznie bez skazy, artysty cierpiącego z niewiadomych przyczyn (może za nasze grzechy),namiętnego i czułego kochanka, który z jakichś, również dosyć tajemniczych powodów nie jest w stanie pozostać przy jednej kobiecie, mimo, że przecież kochał ją na zabój, troskliwego ojca, świetnego muzyka... Naprawdę w całej tej grubej książce można doszukać się jednej negatywnej opinii na temat Cohena i jest nią wypowiedź syna byłego menadżera piosenkarza, który nie bardzo mu ufał. Dlaczego, też do końca nie wiadomo, niby wykorzystywał jego ojca, ale wątek się urywa. Podobnie ma się sprawa z innymi postaciami, z którymi Cohen współpracował czy żył - magiczni, wspaniali ludzie. Osobą, o której autorka śmiało pisze krytyczniej jest niesławna sekretarka-złodziejka.
Nie chodzi mi o to, że chciałbym przeczytać jakiś paszkwil na Cohena, czy wnikliwą psychoanalizę ujawniającą jego demony. Jestem wielkim fanem jego piosenek. Po prostu kiedy zabieram się do takiego opasłego tomu, oczekuję, że przedstawi mi naprawdę złożony, nieoczywisty obraz życia i umysłu człowieka z którego wypłynęła ta wspaniała sztuka. A tymczasem mam wrażenie, że po lekturze nie jestem dużo mądrzejszy. Znam wiele faktów i ciekawostek z życia Leonarda Cohena, owszem, poczułem atmosferę różnych epizodów jego życia, ale nie wydaje mi się bym choć na chwilę głębiej wniknął w istotę jego egzystencji.
Może zwyczajnie liczyłem na zbyt wiele i nie od tego są biografie znanych artystów.
Ocena nie jest niższa, ponieważ muszę oddać autorce, że pierwszą połowę życia Cohena zarysowała barwnie (choć dosyć powierzchownie) i ze sporą liczbą biograficznych szczegółów. Do tego mam ładne wydanie i lekko się czytało.

Znacznie bardziej podobałaby mi się ta książka, gdyby podchodziła do Leonarda Cohena inaczej niż z nabożną czcią. Rozumiem, że autorce mogło być trudno, skoro Cohen ciągle żył, kiedy pisała jego biografię, ale jeśli ufać temu co napisane jest pod koniec, to sam nie chciał by tworzyła hagiografię. Tymczasem ta książka moim zdaniem właśnie tym jest. Portretem człowieka...

Autorka wykonała wielką pracę, dokumentując twórczość Cohena w najdrobniejszych szczegółach. Zaczyna się świetnie; dzieciństwo i młodość Leonarda opisane są tak, by przygotować nam grunt pod zrozumienie go jako poety. Wspaniale oddany jest klimat wyspy Hydra i początki twórczości, dzięki czemu możemy wczuć się w proces powstawania pierwszych utworów.

Książka ma jednak lepsze i słabsze fragmenty. Środek dłuży się przez dość schematyczną budowę. Autorka relacjonuje powstawanie kolejnych płyt / tomików / książek, pomiędzy nie wplatając opisy ważniejszych związków. Dużo tu nazwisk współpracowników, producentów, muzyków (a nawet opisy ich losów),co pewnie zainteresuje kogoś mocno osadzonego w rynku muzycznym, lecz niekoniecznie fana twórczości Cohena (który zresztą niezbyt się do tych współpracowników przywiązywał). Opisany jest sposób przyjęcia kolejnych płyt przez rynki i dziennikarzy, otrzymujemy pochlebne relacje z tras koncertowych (za którymi nie przepadał),opis kolejnych nagród i honorów (które kompletnie go nie obchodziły). Tak jakbyśmy cały czas musieli się przekonywać, że Cohen odniósł komercyjny sukces. Bardzo dużo uwagi poświęcone zostało np. słabemu przyjęciu twórczości w Stanach.

Brakuje korespondencji między opisywanym życiem Leonarda a tekstami. Pojawiają się fragmenty utworów, które czasem osadzone są w kontekście, ale jest ich zdecydowanie za mało. To bardziej kronika wydarzeń i postaci związanych z twórczością niż wgłębienie się w to, co bohater miał do przekazania. Brakuje narracji, opisów konkretnych wydarzeń, z których można by wyciągnąć symboliczne wnioski obrazujące aktualne myśli poety.

Zawodzi np. brak poświęcenia uwagi najważniejszym utworom. Choćby "In my secret life" jest jedynie wspomniane, a inne ważne utwory rozbierane na części głównie - choć nie tylko - w kontekście wpływów na nie związków Cohena. Brakuje klimatu utworów, przedstawienia ich z prywatnej perspektywy w momencie powstawania, dzięki czemu czytelnik mógłby je na nowo zinterpretować.

Biografia wraca na lepsze tory pod koniec lat 80., gdy ponownie skupia się na duchowym życiu bohatera. Zakończenie jest jednak urwane, brakuje klamry, choć ciekawym (lecz zbyt mało klarownym) zabiegiem jest nawiązanie do listu, który Leonard zakopał w dzieciństwie ("i być może to właśnie jego szukał całe życie"). Jednak to już nie zarzut do autorki. Po prostu biografia powstała kilka lat za wcześnie, gdy trudno było wyrokować, jak potoczy się dalsze życie i twórczość bohatera.

To bardzo dobra biografia dla kogoś, kto jest głodny faktów dotyczących produkcji utworów i przedstawienia Leonarda jako sławnego muzyka. Słabsza, jeżeli oczekuje się podróży przez poezję. A tego oczekiwałbym od biografii, w której kilkakrotnie podkreślone zostało to niecodzienne połączenie piosenki z poezją. Autorka wykonała ogromną pracę dokumentalną, ale może zbyt wielką, przez co czasem przysłania nią to, co ma do przekazania.

Autorka wykonała wielką pracę, dokumentując twórczość Cohena w najdrobniejszych szczegółach. Zaczyna się świetnie; dzieciństwo i młodość Leonarda opisane są tak, by przygotować nam grunt pod zrozumienie go jako poety. Wspaniale oddany jest klimat wyspy Hydra i początki twórczości, dzięki czemu możemy wczuć się w proces powstawania pierwszych utworów.

Książka ma jednak...

Doskonała biografia, doskonałego poety i muzyka.

Doskonała biografia, doskonałego poety i muzyka.

Elizka ma u siebie

Elizka ma u siebie

Bardzo dobra książka o niezwykłym artyście.

Bardzo dobra książka o niezwykłym artyście.

Wielki artysta, fenomenalna historia. Polecam

Wielki artysta, fenomenalna historia. Polecam

Ciekawa książka o wielkim artyście. Polecam

Ciekawa książka o wielkim artyście. Polecam