Bardzo dobra powieść.

Bardzo dobra powieść.

Dziwna to książka, jednak bardzo w stylu autora. Tytułowa historia jest nieco dziwnie skonstruowana, ale nie przeszkadza to w chłonięciu treści. Tytułowa Bonnie Winter pracuje na 2 etatach - sprzedaje kosmetyki i dorywczo sprząta miejsca zbrodni. We wszystkich miejscach, które zdarzyło jej się sprzątać spotkała larwy rzadkiego motyla, który według legend meksykańskich jest ucieleśnieniem mrocznej demonicy. Mając dość bycia lekceważoną przez męża nieroba i syna gangstera, postanawia poprosić demona o pomoc w rozwiązaniu problemu. Nieźle napisane postaci, dobre tempo i dość ciekawy twist na końcu. Kolejnym opowiadaniem w książce są 'Bazgroły', opowiadanie tak dziwne i mogące być interpretowane na kilka sposobów. Książkę zamyka opowiadanie o kompasie, który prowadzi do szczęścia.

Wszystkie trzy historie są napisane w sposób, który uniemożliwia jednoznaczne zinterpretowanie opowieści. Patrząc z jednej strony można wszystko zwalić na demony i siły nadprzyrodzone. Z drugiej jednak można odnieść wrażenie, że wydarzenia to tylko wymysł bohaterów.

Przyznam szczerze, że nie zorientowałem się, że książka zawiera 3 osobne historie i cały czas myślałem, że wszystkie wydarzenia związane są z meksykańskim demonem. Okropnie dziwna książka autora, którego chłonąłem w młodości.

Dziwna to książka, jednak bardzo w stylu autora. Tytułowa historia jest nieco dziwnie skonstruowana, ale nie przeszkadza to w chłonięciu treści. Tytułowa Bonnie Winter pracuje na 2 etatach - sprzedaje kosmetyki i dorywczo sprząta miejsca zbrodni. We wszystkich miejscach, które zdarzyło jej się sprzątać spotkała larwy rzadkiego motyla, który według legend meksykańskich jest...

Niezła opowieść bardzo w stylu Mastertona, tym razem z elementami meksykańskiej kultury. Ciekawe i jak zwykle trzymające w napięciu. "Bazgroły" już czytałam w jakimś zbiorze opowiadań, fajne studium jakiejś paranoidalnej schizofrenii. A opowiadanie o kompasie przewidywalne, ale w sumie straszne.

Niezła opowieść bardzo w stylu Mastertona, tym razem z elementami meksykańskiej kultury. Ciekawe i jak zwykle trzymające w napięciu. "Bazgroły" już czytałam w jakimś zbiorze opowiadań, fajne studium jakiejś paranoidalnej schizofrenii. A opowiadanie o kompasie przewidywalne, ale w sumie straszne.

Opowieści zawarte w tej książce mają mało wspólnego z horrorem. Raczej są to opowieści z elementem grozy. Spodziewałem się trochę więcej czytając wcześniejsze książki autora, ale po kolei.

Po tytułowej "Bonnie Winter" spodziewałem się dużo, bo początek mi się po prostu spodobał. Myślałem, że historia potoczy się w ogóle inaczej i że aztecka bogini będzie więcej wpływu na historię, a tutaj równie dobrze mogło by jej nie być i nie zmieniło by to zbytnio fabuły. Zamiast horroru dostaliśmy obyczajówkę o kobiecie, która w pewnym momencie ma dość życia jakie prowadzi. Sama bohaterka Bonie jest fajną postacią. Tak samo jej zawód. Nawet nie wiedziałem jak fajne może być sprzątanie miejsc zbrodni.

Kolejna historia to "Bazgroły". O człowieku, który ma wszelakie urojenia i nagle dostrzega tajemnicze informacje, które mają wpływ na jego życie.

"Szamański Kompas" to najdziwniejsza z opowieści. Bardziej mnie zdegustowała niż przeraziła. Pokazuje jak pragnienie ludzkie i żądze mają wielki wpływ na człowieka i jego moralność. Ma według mnie dziwne zakończenie.

Reasumując bardziej to zestaw historii o ciemnej ludzkiej osobowości i o zwykłych problemach niż przerażającej opowieści grozy.


Bonnie ma bezrobotnego męża i syna, który zadaje się z gangami. Dawno już zapomniała o sensie swojego życia. Zajmuje się sprzątaniem mieszkań po tragicznych śmierciach. W domach znajduje dziwny okaz motyla. Według azteckiej legendy jest ona wcieleniem jednej z azteckich bogiń-matek Itzpapalotl, która doprowadza do zabicia osób, które się kocha. Bonnie chce ją poprosić o pomoc... Peter uważa, że ma szczęśliwe życie. Pewnego dnia widzi wyryty napis na ścianie "Jak się dziś czujesz Peter?" Nie wie jeszcze, że ten dzień odmieni jego całe życie... Paul po nieudanym interesie w Gabonie wraca do domu, do Ameryki. Przed wylotem kupuje u handlarki Szamański Kompas, który ma mu pomóc odnaleźć to co pragnie w danej chwili. Na początku Paul nie wierzy w słowa sprzedawczyni, ale potem zmienia zdanie.

Opowieści zawarte w tej książce mają mało wspólnego z horrorem. Raczej są to opowieści z elementem grozy. Spodziewałem się trochę więcej czytając wcześniejsze książki autora, ale po kolei.

Po tytułowej "Bonnie Winter" spodziewałem się dużo, bo początek mi się po prostu spodobał. Myślałem, że historia potoczy się w ogóle inaczej i że aztecka bogini będzie więcej wpływu na...

Książka mnie bardzo wciągnęła, przeczytałam ją w dwa wieczory, jednak po zakończeniu czułam pewien niedosyt, jakby mi czegoś zabrakło... Niemniej jednak polecam :)

Książka mnie bardzo wciągnęła, przeczytałam ją w dwa wieczory, jednak po zakończeniu czułam pewien niedosyt, jakby mi czegoś zabrakło... Niemniej jednak polecam :)

Masterton wypowiedział się że ta książka jest najstraszniejszą jaką napisał.
czy ja wiem ............
nie powiedział bym że najstraszniejszą ale podobały mi się opisy zbrodni jakie się wydarzyły w mieszkaniach które trzeba posprzątać :D
a także uśmiałem się z niektórych rozmów między Panią Winter a jej mężem :P
natomiast finał ..... Sami oceńcie (puki co pierwszy raz spotkałem się z happy endem którego oczekiwałem)

Masterton wypowiedział się że ta książka jest najstraszniejszą jaką napisał.
czy ja wiem ............
nie powiedział bym że najstraszniejszą ale podobały mi się opisy zbrodni jakie się wydarzyły w mieszkaniach które trzeba posprzątać :D
a także uśmiałem się z niektórych rozmów między Panią Winter a jej mężem :P
natomiast finał ..... Sami oceńcie (puki co pierwszy raz...

Bardzo mi się podobała. 3 niezależne od siebie powieści, które (przyznam szczerze) mnie przestraszyły. O to chodzi w horrorach. Świetne. Tylko "Szamański kompas" był dziwny i mniej efektowny.

Bardzo mi się podobała. 3 niezależne od siebie powieści, które (przyznam szczerze) mnie przestraszyły. O to chodzi w horrorach. Świetne. Tylko "Szamański kompas" był dziwny i mniej efektowny.

Zbyt wydumana, w jednym miejscu z dłużyznami, w drugim z rozwiniętymi wątkami, za którymi stoi nic - w efekcie czytałam ją czekając i czekając na jakiś rozwój akcji aż tu książka się skończyła. Na pewno do niej nie wrócę.

Zbyt wydumana, w jednym miejscu z dłużyznami, w drugim z rozwiniętymi wątkami, za którymi stoi nic - w efekcie czytałam ją czekając i czekając na jakiś rozwój akcji aż tu książka się skończyła. Na pewno do niej nie wrócę.

czytając tę książkę od razu można się domyślić jaki będzie zakończenie, nie porwała mnie niczym.

czytając tę książkę od razu można się domyślić jaki będzie zakończenie, nie porwała mnie niczym.

Upiorna lektura!!!

Upiorna lektura!!!