Jeżyk zwany Pajacykiem to kolejna już książka pojawiająca się u mnie w ramach akcji #booktourubatorego. Tylko teraz z wędrującej książki miały również frajdę Potworki. Trudno mi jednak stwierdzić, które z nas większą, bo i ja uległam czarowi tej historii.

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2022/07/19/jezyk-zwany-pajacykiem-alicja-podgrodzka/

Jeżyk zwany Pajacykiem to kolejna już książka pojawiająca się u mnie w ramach akcji #booktourubatorego. Tylko teraz z wędrującej książki miały również frajdę Potworki. Trudno mi jednak stwierdzić, które z nas większą, bo i ja uległam czarowi tej historii.

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2022/07/19/jezyk-zwany-pajacykiem-alicja-podgrodzka/

Trochę utrudnione było czytanie jej mojemu synowi, ponieważ w tym czasie leżał w szpitalu, ale dzięki kamerkom daliśmy radę (musiałam zostać z młodszym w domu). 😊 Mówię o tym trochę w celu nawiązania do książki, ponieważ początek tej pięknej historii zaczyna się właśnie w murach szpitala, gdzie różnego rodzaju zabawki umilają ten trudny czas małym dzieciom, które wymagają leczenia szpitalnego. Na regał z szpitalnymi zabawkami trafia pewnego razu maskotka Jeżyk, który zostaje porzucony przez małą pacjentkę szpitala, która zastąpiła go nową lalką. Dla Jeżyka to był bardzo ciężki czas, nie umiał pogodzić się z tą sytuacją, nie mógł zrozumieć dlaczego tak się stało. Po długim czasie powoli zaczyna jednak bawić się z dziećmi, umilając im czas pobytu w szpitalu. Pewnego razu między Jeżykiem, a małym pacjentem Piotrusiem nawiązuje się bardzo silna więź. Chłopiec nie wyobraża sobie, że będzie musiał rozstać się z Jeżykiem. Na szczęście jego rodzice, a w zasadzie tata wpada na bardzo dobry pomysł, żeby nie trzeba było ich rozdzielać. Dla Jeżyka, który od teraz jest Pajacykiem to bardzo radosny dzień. Przyjaciele od teraz są nierozłączni, wszystko robią razem i są bardzo szczęśliwi. Pewne okoliczności powodują, że na chwilę będą musieli się rozstać, ale jest duża szansa, że ta próba czasu szybko się skończy i będą już ze sobą na zawsze.
Naprawdę warto sięgnąć po tę pozycję. Pokazuje nam, a w szczególności dzieciom, że nie zawsze jest tak jak sobie zaplanujemy, że czasami musimy pozmieniać nasze plany, ale warto uzbroić się w cierpliwość. Jest tu pełno ciepła, radości, niestety trochę smutku, ale i z takimi uczuciami musimy konfrontować dzieci, bo życie takie jest.
Mojemu synowi, mimo że nie miał takiego regału z zabawkami dała ta historia dużo otuchy i siły na przetrwanie tego trudnego czasu w szpitalu i rozłąkę z mamą i rodzeństwem. Bardzo ta historia mu się podobała, tym bardziej, że też ma swoją ukochaną maskotkę Pandę, którą oczywiście zabrał ze sobą. U mnie pojawił się uśmiech na twarzy, gdy pojawiło się pudełko z pamiątkami Piotrusia z dzieciństwa i przedmioty, które w nim się znajdowały. Mam takie same pudełka dzieci, podobnie jak w historii trzymam też pierwsze kosmyki dzieci. 😊 Polecam bardzo mocno tę mądrą historię.

Trochę utrudnione było czytanie jej mojemu synowi, ponieważ w tym czasie leżał w szpitalu, ale dzięki kamerkom daliśmy radę (musiałam zostać z młodszym w domu). 😊 Mówię o tym trochę w celu nawiązania do książki, ponieważ początek tej pięknej historii zaczyna się właśnie w murach szpitala, gdzie różnego rodzaju zabawki umilają ten trudny czas małym dzieciom, które wymagają...

Okładka przykuwa uwagę - pięknie zaprojektowana, świetnie dobrane ilustracje! Moje dziecko dosłownie tę książkę połknęło! Polecam!

Okładka przykuwa uwagę - pięknie zaprojektowana, świetnie dobrane ilustracje! Moje dziecko dosłownie tę książkę połknęło! Polecam!

Historię o "Jeżyku zwanym Pajacykiem" polecam każdemu rodzicowi, którego dziecko ma lub miało w swoim życiowym bagażu wizytę lub dłuższy pobyt w szpitalu. Polecam ją również mniejszym i większym czytelnikom, którzy są w trakcie takiego pobytu i doświadczają silnych emocji z tym związanych. Autorka doskonale rozumie uczucia, które targają małymi pacjentami i na przykładzie Piotrusia, który trafia do szpitala opisuje wyzwania, z jakimi mogą się mierzyć młodzi ludzie. Do napisania tej wzruszającej, mądrej książki zachęciły Autorkę własne doświadczenia i przeżycia jej małego Synka. To jego historia zainspirowała Alicję Podgrodzką do opisania przeżyć związanych z pobytem Piotrusia w szpitalu i ogromnym znaczeniem, jakie dla chłopca miało odnalezienie wśród zabawek przyjaciela na całe życie - pluszowego Jeżyka. Książka Alicji Podgrodzkiej wzrusza, skłania do refleksji, dodaje sił na to, że wszystko co złe, trudne, wyzwalające duży lęk mija. Że wszystko to można przepracować po to, by silniejszym iść dalej przez życiowe wyzwania. Bardzo zachęcam do przeczytania mojej recenzji, w której nieco więcej piszę o tej wyjątkowej książce. Książce, która pomaga, ponieważ złotówka z każdego, sprzedanego egzemplarza zostaje przeznaczona na rzecz wewnątrzmacicznego leczenia przepukliny oponowo-rdzeniowej płodu na Oddziale Patologii Ciąży Katedry i Oddziału Klinicznego Ginekologii, Położnictwa i Ginekologii Onkologicznej w Szpitalu Specjalistycznym nr 2 w Bytomiu. Na koniec dodam, że każda książka jest przepięknie, prezentowo, pakowana w żółty papier przewiązany niebieską wstążką (to kolory rozpoznawcze Jeżyka. Link do mojej recenzji: http://mowosfera.com/2019/01/13/jezyk-ktory-kochal-dzieci-o-niezwyklej-ksiazce-ktora-potrafi-pomagac/. Magdalena Michalak (MOWOSFERA)

Historię o "Jeżyku zwanym Pajacykiem" polecam każdemu rodzicowi, którego dziecko ma lub miało w swoim życiowym bagażu wizytę lub dłuższy pobyt w szpitalu. Polecam ją również mniejszym i większym czytelnikom, którzy są w trakcie takiego pobytu i doświadczają silnych emocji z tym związanych. Autorka doskonale rozumie uczucia, które targają małymi pacjentami i na przykładzie...

Historia Jeżyka jest do przeczytania na raz, no może dwa, ale na pewno nie jednokrotnie. Bardzo miło do tej historii się wraca. Jest bardzo ciepła i pouczająca, dodająca otuchy i zarazem wzruszająca. Książka uczy szacunku do przedmiotów, akcentuje ważne chwile w dzieciństwie i tłumaczy na prosty sposób niektóre skomplikowane sytuacje życia.

Historia Jeżyka jest do przeczytania na raz, no może dwa, ale na pewno nie jednokrotnie. Bardzo miło do tej historii się wraca. Jest bardzo ciepła i pouczająca, dodająca otuchy i zarazem wzruszająca. Książka uczy szacunku do przedmiotów, akcentuje ważne chwile w dzieciństwie i tłumaczy na prosty sposób niektóre skomplikowane sytuacje życia.

Trafia idealnie w punkt.. warto przeczytać..

Trafia idealnie w punkt.. warto przeczytać..

Książka jest napisana w bardzo ciepły, przyjazny dzieciom sposób. Z pewnością doda otuchy dzieciom, które czeka pobyt w szpitalu.

Książka jest napisana w bardzo ciepły, przyjazny dzieciom sposób. Z pewnością doda otuchy dzieciom, które czeka pobyt w szpitalu.