Jestem zaskoczona tak niską oceną tej serii.
Ciekawy pomysł na fabułę, akcja nawet na chwile nie zwalnia tempa, czyta się z zapartym tchem , bo chcesz poznać zakończenie. W tej części nigdy bym nie zgadłam i w jaki sposób zaskoczyła swych czytelników autorka.
Morderstwo rodziny w latach 90 ,co łączy z morderstwem rodziny, do którego doszło obecnie.
Co ma z tym wspólnego ogród pełen światła, przepadek?
Jak poprowadzi dochodzenie pani dziennikarz śledcza Felicja, oraz jej przyjaciel policjant zwany Rybą , oraz w czym pomoże przyjaciółka rzeczniczki urzędu , radna Greta?
Dzieje się dużo, czyta się przyjemnie.... polecam.

Jestem zaskoczona tak niską oceną tej serii.
Ciekawy pomysł na fabułę, akcja nawet na chwile nie zwalnia tempa, czyta się z zapartym tchem , bo chcesz poznać zakończenie. W tej części nigdy bym nie zgadłam i w jaki sposób zaskoczyła swych czytelników autorka.
Morderstwo rodziny w latach 90 ,co łączy z morderstwem rodziny, do którego doszło obecnie.
Co ma z tym wspólnego...

Ta powieść trochę mi się kojarzy z morderstwem na rodzinie Jaworków, do którego doszło 10 lipca 2021 w Borowcach

Ta powieść trochę mi się kojarzy z morderstwem na rodzinie Jaworków, do którego doszło 10 lipca 2021 w Borowcach

Przeczytałam niejako ,,z rozpędu" po poprzednim tomie.
Niejako deja-vu, bo mam wrażenie jakby sama konstrukcja była kopią poprzedniego tomu.
Też tajemnica z przeszłości, też wie o niej tylko Greta, też nikt nie chce nic powiedzieć..
Takie nudne trochę. Niby jest zagadka całkiem niezła, na której bazie mogłoby powstać coś ciekawego jednak mam wrażenie, że autorka wpadła w jakiś szablon i nie może z niego wyjść. Szkoda, bo seria zapowiadała się ciekawie. Nie wiem jednak, czy się przemogę i dam jej szansę sięgając po kolejne tomy.

Przeczytałam niejako ,,z rozpędu" po poprzednim tomie.
Niejako deja-vu, bo mam wrażenie jakby sama konstrukcja była kopią poprzedniego tomu.
Też tajemnica z przeszłości, też wie o niej tylko Greta, też nikt nie chce nic powiedzieć..
Takie nudne trochę. Niby jest zagadka całkiem niezła, na której bazie mogłoby powstać coś ciekawego jednak mam wrażenie, że autorka wpadła w...

To już moje kolejne spotkanie z Felicja Stefańska i kolejne z którego wychodzę bardzo zadowolony i usatysfakcjonowany. Pióro Pani Ani jest jak zwykle lekkie, pełne sympatycznego poczucia humoru choć opisuje historie nad wyraz tragiczna.Pani rzecznik oraz pozostali bohaterowie Ryba, Greta Pazik są ujmujący a książkę czyta się szybko i zwiewne. Jest w opowieściach autorki taki duch Chmielewskiej i dlatego pozostanie dla mnie jedna z najlepszych naszych rodzimych twórców kryminałów.

To już moje kolejne spotkanie z Felicja Stefańska i kolejne z którego wychodzę bardzo zadowolony i usatysfakcjonowany. Pióro Pani Ani jest jak zwykle lekkie, pełne sympatycznego poczucia humoru choć opisuje historie nad wyraz tragiczna.Pani rzecznik oraz pozostali bohaterowie Ryba, Greta Pazik są ujmujący a książkę czyta się szybko i zwiewne. Jest w opowieściach autorki...

Kryszewo- pięknie położona wioska na obrzeżu miasta, to miejsce akcji.
czerwiec 1990
Nocny wybuch postawił na nogi całą wieś.
Obecnie.
Felicja Stefańska, rzeczniczka gminy i dziennikarka, mieszkająca na poddaszu starego domu, jest w związku (przynajmniej na początku) z policjantem, starszym aspirantem Zygmuntem Rybą.
W Mniszkowie doszło do morderstwa, o czym poinformowała ją radna Greta Pazik, dając jednocześnie zlecenie działania. Cała, sześcioosobowa rodzina nie żyje.
Zgłoszenia dokonali sąsiedzi, bo dziwne było to, że nocą w ogrodzie zgasły światła a w całym domu i altance świeciły i brama była otwarta. Co było nietypowe.
Greta ma pewne skojarzenia, ale milczy na ten temat. Dociekliwa Felicja bada sprawę. Policja prowadzi dochodzenie.

Informacji przybywa.
Czy ostatnie wydarzenia mogą być powiązane z pewną, wybuchową historią sprzed lat?
Czym spowodowane jest dziwne zachowanie Grety?

Niemało się dzieje w Kryszewie.
I o co chodzi ze światłami w ogrodzie?

Prawda wychodzi powoli na jaw.
W tle baśń braci Grimm "Kuma Śmierć" oraz H. Ch. Andersena " Opowieść o matce".

Moje kolejne, udane spotkanie z oryginalną bohaterką, której wielką zaletą jest normalność i sumienność oraz ciekawość i dociekliwość w dążeniu do celu - Felicją Stefańską.
Nie pasował mi w tym audiobooku głos lektora, niestety. Z uwagi jednak na to, że byłam ciekawa rozwiązania zagadki, wysłuchałam do końca.
A zakończenie i wyjaśnienie sprawy było ...
więcej niż interesujące. Ale przede wszystkim smutne.

Kryszewo- pięknie położona wioska na obrzeżu miasta, to miejsce akcji.
czerwiec 1990
Nocny wybuch postawił na nogi całą wieś.
Obecnie.
Felicja Stefańska, rzeczniczka gminy i dziennikarka, mieszkająca na poddaszu starego domu, jest w związku (przynajmniej na początku) z policjantem, starszym aspirantem Zygmuntem Rybą.
W Mniszkowie doszło do morderstwa, o czym poinformowała...

Kolejna książka autorki cyklu o Emilu Żądle - tym razem znowu osoba z branży dziennikarskiej. Książka pisana wg tego samego schematu co poprzednie książki autorki. Dosyć przeciętna - zbrodnia, poszukiwanie, zemsta, ale przyjemnie i szybko się czyta - idealna na chorowanie :)

Kolejna książka autorki cyklu o Emilu Żądle - tym razem znowu osoba z branży dziennikarskiej. Książka pisana wg tego samego schematu co poprzednie książki autorki. Dosyć przeciętna - zbrodnia, poszukiwanie, zemsta, ale przyjemnie i szybko się czyta - idealna na chorowanie :)

Ciekawa kontynuacja poprzedniej części, sprawne połączenie z życiem Felicji, dobrze się czyta!

Ciekawa kontynuacja poprzedniej części, sprawne połączenie z życiem Felicji, dobrze się czyta!

" Kiedy ktoś zostaje zabity za życia, pozbawiony wszystkiego, przestaje cokolwiek czuć. Wszelkie uczucia zastępuje zło. Nienawiść. Aż w końcu obojętność. "

Na wstępie wspomnę, że nie czytałam
" Królowa Śniegu ", a to właśnie ta książka zapoczątkowała losy rzeczniczki prasowej - Felicji Stefańskiej oraz innych bohaterów.

Mniszkowo, to właśnie w tej niewielkiej i dotychczas spokojnej miejscowości późnym, burzliwym wieczorem dochodzi do makabrycznego morderstwa rodziny Woźniaków. Sprawą interesuje się nie tylko wydział śledczy policji, lecz także znana rzeczniczka prasowa gminy - Felicja Stefańska oraz jej przyjaciółka, radna - Greta Pazik.

Nikt nie wie kto zabił i dlaczego zabił. Brak jakichkolwiek poszlak prowadzących na trop potencjalnego mordercy. Znęcający się nad własną rodziną ojciec i mąż, Sebastian Woźniak ewedentnie zalazł komuś za skórę.
Istnieje więc ryzyko, że mogła to być jedynie zemsta, ale za co...? I dlaczego nieoszczędzono chociażby najmłodszych członków jego rodziny ?

To była lektura pełna emocji, ze strony na stronę coraz bardziej podsycająca moją ciekawość i choć mogłoby się wydawać, że książka jest zbyt krótka, by móc w niej zawrzeć zawiłe intrygi tajemniczości, przebiegłości, chęci zemsty i i makabryczne zbrodnie i tym oto stworzyć jeden z lepszych kryminałów, to stanowczo nie w tym wypadku. Tu się wszystko łączy w całość, fabuła jak i przebieg kolejnych zdarzeń sprawiły, że po prostu nie mogłam zakończyć rozdziału bez uzyskania choćby częściowej odpowiedzi na pytania " Co ? Kto ? Jak ? Gdzie i dlaczego ? ". Byłam tak ciekawa dokąd zaprowadzi całe śledztwo, że totalnie zapomniałam, iż już dawno minęła pora drugiego śniadania, więc czytałam dalej, aż dobiegłam do płonącego żywym ogniem finału, które jednocześnie zakończyło przebieg śledztwa, nastąpił koniec w wygrzebywaniu przeszłości, zagadek, a także długo wyczekiwana chwila spokojnego oddechu.

Bardzo cenię sobie książki Anny Klejzerowicz, ponieważ jest to jedna z moich ulubionych polskich autorek, której twórczość po prostu uwielbiam i to się już nigdy nie zmieni. 🦉

" Kiedy ktoś zostaje zabity za życia, pozbawiony wszystkiego, przestaje cokolwiek czuć. Wszelkie uczucia zastępuje zło. Nienawiść. Aż w końcu obojętność. "

Na wstępie wspomnę, że nie czytałam
" Królowa Śniegu ", a to właśnie ta książka zapoczątkowała losy rzeczniczki prasowej - Felicji Stefańskiej oraz innych bohaterów.

Mniszkowo, to właśnie w tej niewielkiej i...

To druga część przygód Felicji Stefańskiej, pierwszej nie czytałem i już czytać raczej nie będę. To jest moment, w którym powinniście połknąć przynętę i założyć, że książka była tak słaba, że nie interesują mnie wcześniejsze losy Felicji. Jeśli już tak pomyśleliście, to spieszę z wyjaśnieniami, że „Ogród świateł” zrobił na mnie dobre wrażenie, ale pada tam informacja, kto zabił w pierwszej części, więc siłą rzeczy straciłem możliwość zabawy w detektywa. Moja wina, trzeba było zacząć po bożemu, od pierwszej części. 😁
Mam problem z oceną tej książki. Myślę, że ktoś zrobił jej krzywdę, serwując na okładce zapowiedź: „Mroczna powieść kryminalna. Trzeba mieć mocne nerwy!”. Nastawiając się na mocną i mroczną historię, czytelnicy mogą poczuć się mocno zawiedzeni. Dla mnie to lekka, bardzo przyjemna w odbiorze opowieść, na którą akurat miałem ochotę. Zarówno wątek kryminalny, jak i losy głównej bohaterki śledzi się bardzo przyjemnie, niemniej ani przez chwilę nie poczułem tam mroku. Jest klimat małego miasteczka, są skrywane przez lata tajemnice, jest brutalne zabójstwo – myślę, że to pozycja, którą powinni zainteresować się czytelnicy Kasi Puzyńskiej.
Jest jednak jedna rzecz, która psuła mi przyjemność w trakcie czytania. Jak już wiecie, jestem zwolennikiem przedstawiania pewnych faktów za pomocą dialogów. W „Ogrodzie świateł” dialogi są bardzo sprawnie poprowadzone, niemniej wiele informacji przekazanych jest trochę na wzór pamiętnika, dodatkowo pisanego kursywą, czego zwyczajnie nie lubię. Nie mówię, że to jest wada, nazwałbym to bardziej cechą charakterystyczną, która akurat mi nie przypasowała. To samo można było przedstawić przy użyciu dialogu, a i książka dzięki temu miałaby więcej stron. 😉

To druga część przygód Felicji Stefańskiej, pierwszej nie czytałem i już czytać raczej nie będę. To jest moment, w którym powinniście połknąć przynętę i założyć, że książka była tak słaba, że nie interesują mnie wcześniejsze losy Felicji. Jeśli już tak pomyśleliście, to spieszę z wyjaśnieniami, że „Ogród świateł” zrobił na mnie dobre wrażenie, ale pada tam informacja, kto...

To już moje drugie spotkanie z twórczością Anny Klejzerowicz. Po raz pierwszy miało to miejsce przy „Królowej śniegu”. I bardzo dobrze wybrałam, a nie od środka czy od tyłu serii jak to mam w zwyczaju, gdyż czytelnik sięgając po „Ogród świateł” zaspojleruje sobie „Królową”. Pozycje nie łączą się ze sobą jeśli chodzi o tematykę, jedynie o wyimaginowane miasteczko i głównych bohaterów, a są nimi: Felicja Stefańska, dziennikarka i rzecznik prasowy Gminy Kryszewo, Radna Kryszewa Greta i policjant „Ryba”.
Historia zaczyna się dosyć dramatycznie w sąsiednim miasteczku dochodzi do drastycznego odkrycia – na całej pięcioosobowej rodzinie zostaje popełnione morderstwo. Prawdopodobnie żonę i dzieci zabiła „głowa rodziny”, następnie on sam popełnił samobójstwo.
W rozwikłanie tej sprawy oprócz policji angażuje się gdańska prasa oraz nasza Pani Rzecznik – Felicja. Bardzo szybko czytelnik dowiaduje się, że podobna sprawa już miała miejsce na terenie gminy około trzydzieści lat wstecz. Jednak nikt nie chce o tym mówić. Każdy zasłania się amnezją, również Radna Greta. Prawdopodobnie była w to zaangażowana mafia. Historia nabiera rumieńców, gdy gdański kolega po fachu naszej Felicji zostaje zastraszony a jej samochód zdemolowany. Przekaz jest jasny – nie interesujcie się sprawą. Znając dziennikarkę, która jest niezależna, uparta i zdeterminowana do odkrycia prawdy, nie daje za wygraną i dalej drąży temat a co za tym idzie usiłuje również wpłynąć na Gretę aby ta powiedziała nieco więcej o wydarzeniu z przed lat. I gdy już ma dojść do zwierzeń Radna zostaje postrzelona…
Zarówno w tej jak i poprzedniej części autorka wprowadziła baśniowy wątek. W pełni byłam w stanie go zaakceptować przy „Królowej śniegu” jednak w tej części jakoś mi się nie pokrywa z całością. W bieżącą fabułę umiejętnie wpleciona retrospekcja. Treść powieści dobrze przemyślana przez co czytelnik nie jest w stanie przewidzieć zakończenia historii. Książka absolutnie nie należy do nużących, jednak nie możemy liczyć na wysoki wzrost adrenaliny. To kryminał raczej z tych „łagodnych” ale rzetelnie dopracowanych. Nie ma w nim czasu na ziewnięcia oznaczające nudę. Niemniej jednak tak samo jak w poprzedniej części brakło mi samego kryminału w kryminale przez co czuję pewien niedosyt po odłożeniu lektury. Swoim podsumowaniem absolutnie nie zamierzam zniechęcać przyszłych czytelników bo pomimo pewnych niedociągnięć jest to pozycja przy której miło spędziłam czas.

To już moje drugie spotkanie z twórczością Anny Klejzerowicz. Po raz pierwszy miało to miejsce przy „Królowej śniegu”. I bardzo dobrze wybrałam, a nie od środka czy od tyłu serii jak to mam w zwyczaju, gdyż czytelnik sięgając po „Ogród świateł” zaspojleruje sobie „Królową”. Pozycje nie łączą się ze sobą jeśli chodzi o tematykę, jedynie o wyimaginowane miasteczko i głównych...