Nie powinniśmy pracować jak bankierzy, nie może kierować nami interes ekonomiczny - mówi Pedro Costa, bohater tegorocznej nowohoryzontowej retrospektywy, w wywiadzie-rzece udzielonym Agnieszce Szeffel. To opowieść o kinie, które rodzi się z zaufania, wielkich przyjaźni i ciężkiej pracy, o świadomym wyjściu na społeczne i miejskie obrzeża, które są także obrzeżami filmowego rynku. Jeden z najwybitniejszych autorów europejskiego kina i zarazem jeden z jego najbardziej konsekwentnych outsiderów, od lat towarzyszy z kamerą imigrantom z Wysp Zielonego Przylądka, których los lub konieczność rzuciły na przedmieścia Lizbony. Moje filmy powstały dlatego, że kogoś spotkałem - mówi bohater książki Pedro Costa: Nienapisana historia, przywołując Wandę, Vitalinę, Venturę, ale także Chaplina, Bressona czy Strauba. To przede wszystkim opowieść o drodze do własnego stylu, własnego spojrzenia na świat, do statusu filmowca, który jest - jak powtarza Costa za Godardem - badaczem w muzeum ludzkiego gatunku.