„Moja spowiedź” to tak naprawdę opowieść o porażce, ale nie tyle samego Dawida Janczyka, ile bliskich, którzy starali się za wszelką cenę „uratować” go od powielania tego samego scenariusza błędów. Okłamywanie otoczenia, a zarazem siebie samego, budowanie aury „jednego z największych talentów polskiej piłki” względem gościa, który na boiskach Ekstraklasy przez całą karierę strzelił ledwie 9 goli. Upadek Janczyka to niewdzięczna historia, w której trudno współczuć jej bohaterowi, za to warto dostrzec. jak katastrofalne decyzje podejmował i jak brutalnie go pogrążały.

„Moja spowiedź” to tak naprawdę opowieść o porażce, ale nie tyle samego Dawida Janczyka, ile bliskich, którzy starali się za wszelką cenę „uratować” go od powielania tego samego scenariusza błędów. Okłamywanie otoczenia, a zarazem siebie samego, budowanie aury „jednego z największych talentów polskiej piłki” względem gościa, który na boiskach Ekstraklasy przez całą karierę...

Mimo, że uwielbiam biografie, również tych, którym się nie powiodło, tak książka zmęczyła mnie. Druga część to ciągle, jeszcze wrócę i będę grał, aż do znudzenia. I te wywiady - z różnymi osobami, a wszystkie takie same. Pamiętam jak Janczyk grał w Legii nie był aż tak dobry jak to tu się przedstawia.

Mimo, że uwielbiam biografie, również tych, którym się nie powiodło, tak książka zmęczyła mnie. Druga część to ciągle, jeszcze wrócę i będę grał, aż do znudzenia. I te wywiady - z różnymi osobami, a wszystkie takie same. Pamiętam jak Janczyk grał w Legii nie był aż tak dobry jak to tu się przedstawia.

Facet mógłby opowiedzieć dużo o zakulisowej pilce, skupia się jednak na użalaniu i braku refleksji nad swoim zachowaniem. Postaci Dawida trudno współczuć i chodzi tu głównie o czasy sprzed choroby (brak cierpliwości, naiwność, ocenianie innych po okładce jak Vagnera Love, chory egoizm. Dziwny człowiek, jednak kibicuje, żeby uwolnił się od swoich demonów i wyszedł na prostą.

Facet mógłby opowiedzieć dużo o zakulisowej pilce, skupia się jednak na użalaniu i braku refleksji nad swoim zachowaniem. Postaci Dawida trudno współczuć i chodzi tu głównie o czasy sprzed choroby (brak cierpliwości, naiwność, ocenianie innych po okładce jak Vagnera Love, chory egoizm. Dziwny człowiek, jednak kibicuje, żeby uwolnił się od swoich demonów i wyszedł na prostą.

Książka, która miała stanowić "katharsis" dla nieco poobijanego po tylu życiowych perypetiach Janczyka. Jak wyszło, ano mniej więcej tak!

W lekturze mamy do czynienia z osobą nie jako z osobą, która próbuje znaleźć klucz do rozwiązania swoich problemów. Jednak bohater nie zawsze chcę tego ów klucza szukać. Cieszy mnie fakt, że są osoby, które w tej książce kibicują w walce Dawida z nałogiem. Autor widać ma wsparcie niebyle jakie do pokonywania swoich być może z punktu widzenia innych prozaicznych przeszkód. Niestety, rdzeniem tej książki jest cykl "flaszka-pijaństwo-zawód-próba odbudowy-nadzieja-i znów flaszka", który nawet do dziś w życiorysie autora się pojawia. Książkę szybko się czyta lecz praktycznie nic się z Niej nowego nie dowiemy. Lektura miałka, szybka i bezbarwna. Szczera? Trudno raczej tak, gorzej, że tę szczerość "narratorowi przekuć w czyny."

Ocena 3+/10 A autorowi życzę, mam nadzieje definitywnego happy endu w walce z nałogiem.

Książka, która miała stanowić "katharsis" dla nieco poobijanego po tylu życiowych perypetiach Janczyka. Jak wyszło, ano mniej więcej tak!

W lekturze mamy do czynienia z osobą nie jako z osobą, która próbuje znaleźć klucz do rozwiązania swoich problemów. Jednak bohater nie zawsze chcę tego ów klucza szukać. Cieszy mnie fakt, że są osoby, które w tej książce kibicują w walce...

Książkę czyta się dobrze i faktycznie jest bardzo szczera - jak na spowiedzi. Na minus zbyt duża ilość wywiadów, które w większości są bardzo do siebie podobne i wyolbrzymianie/zmyślanie niektórych faktów przez Janczyka, jak np. to, że Brazylia nie wyszła z grupy na MŚ u-20.

Książkę czyta się dobrze i faktycznie jest bardzo szczera - jak na spowiedzi. Na minus zbyt duża ilość wywiadów, które w większości są bardzo do siebie podobne i wyolbrzymianie/zmyślanie niektórych faktów przez Janczyka, jak np. to, że Brazylia nie wyszła z grupy na MŚ u-20.

Chociaż nie czytam książek nałogowo tylko, a to przed snem, a to w poczekalni to tą pozycje przeczytałem w kilka dni.
Super lektura dla młodych ludzi, nie tylko sportowców.

Jednak moim zdaniem około 30-50 stron napisane na siłe …dużo wątków się powtarza....ciągłe pytania autora " do kogo porównał by rozmówca Dawida?" to tylko jeden przykład.

Polecam !!!Warta przeczytania !!!

Chociaż nie czytam książek nałogowo tylko, a to przed snem, a to w poczekalni to tą pozycje przeczytałem w kilka dni.
Super lektura dla młodych ludzi, nie tylko sportowców.

Jednak moim zdaniem około 30-50 stron napisane na siłe …dużo wątków się powtarza....ciągłe pytania autora " do kogo porównał by rozmówca Dawida?" to tylko jeden przykład.

Polecam !!!Warta...

"Miałem dla nich zostać gwiazdą. Nie udało się. Okazałem się słabszy od życia. Do działania i walki napędza mnie jednak wiara, że - mimo wszystko - dla bliskich pozostałem dobrym człowiekiem"

"Miałem dla nich zostać gwiazdą. Nie udało się. Okazałem się słabszy od życia. Do działania i walki napędza mnie jednak wiara, że - mimo wszystko - dla bliskich pozostałem dobrym człowiekiem"

Książka ukazuje jak ze zwykłego chłopaka grającego na zapleczu Ligi Polskiej, który z dnia na dzień zagrał w Legii i następnie został sprzedany do CSKA i od tego momentu zaczął się Jego horror i osobiste tragedie...
Ciekawa pozycja w której D. Janczyk rozlicza się z samym Sobą, a jednocześnie pokazuje młodym ludziom jak łatwo z milionera stać się zapomnianym przez wszystkich i zostać SAMEMU ze swoimi problemami.
Książka fajnie napisana, czyta się szybko. Polecam tym co interesują się piłką nożną oraz tym którzy mogą uniknąć takich problemów jak Dawid Janczyk.

Książka ukazuje jak ze zwykłego chłopaka grającego na zapleczu Ligi Polskiej, który z dnia na dzień zagrał w Legii i następnie został sprzedany do CSKA i od tego momentu zaczął się Jego horror i osobiste tragedie...
Ciekawa pozycja w której D. Janczyk rozlicza się z samym Sobą, a jednocześnie pokazuje młodym ludziom jak łatwo z milionera stać się zapomnianym przez...

Biografie piłkarzy, to mój konik. Niestety muszę się przyznać, że bardziej ciekawią mnie książki o tych specyficznych, charyzmatycznych zawodnikach, co niestety nie zawsze (a wręcz rzadko) idzie w parze z ich profesjonalnym podejściem. Aczkolwiek chyba wszystkich przyciąga kontrowersja, nieprawdaż? 🤔

Mnie na pewno przyciągnęło nazwisko Dawida Janczyka. Młody, niesamowity talent, który swoje umiejętności rozwijał w Legii Warszawa. Do tego wystarczy dodać kilka anegdotek ze świata piłkarskiego, które niekoniecznie pojawiały się w obiegu publicznym i... mają mnie. Musiałem to przeczytać! 🤷🏻‍♂️

Niestety nie zawsze "must have!" wiąże się z "ohh, great!". Kiedyś napaliłem się, jak szczerbaty na suchary, na książkę "365 dni" Blanki Lipińskiej... i odbiło mi się to czkawką.

W przypadku Janczyka, w wielu sytuacjach po prostu nie rozumiem tego faceta. Może to wina jego choroby, chorego umysłu, a może i zbyt małej empatii z mojej strony. Naprawdę bardzo mu współczuję i raz za razem trzymałem kciuki za to, aby w końcu wyszedł z alkoholickiego bagna. Niestety od czasu, kiedy przeczytałem tę książkę, Dawid zmarnował kolejną szansę powrotu do piłki.

Niestety bardzo irytowały mnie powielane przez Janczyka schematy. Wściekł mnie opowiadając o tym, jak po pijaku prowadził auto, wioząc w nim swoje córeczki. Idiotyzm. W książce opublikowano też kilka opinii na temat samego zawodnika. Z jednej strony, nie wiem na ile były one szczere, a na ile ludzie udawali, że nie widzą problemu? Natomiast z drugiej strony, jeżeli ktoś nie da sobie pomóc, nie można tego zrobić na siłę.

Książka ta jest swego rodzaju instruktażem: jak roztrwonić fortunę, nie będąc narkomanem i hazardzistą. Oprócz choroby alkoholowej zawodnika, pokazuje też jego problemy rodzinne, "toksycznych przyjaciół", chciwych managerów piłkarskich i tego, jak sukces i pieniądze mogą wpłynąć na psychikę młodego człowieka.

Dawid Janczyk i "Moja spowiedź", to swoista przestroga. Wszystko jest dla ludzi. Alkohol też. Niestety w pewnym momencie, nie widać kiedy przekroczyło się cienką granicę. Co gorsza, jak widać na przykładzie Janczyka, często wtedy nie ma już odwrotu i nie pomoże ani odwyk, ani ocieranie się o śmierć.

Warto przeczytać. Ku przestrodze.

Biografie piłkarzy, to mój konik. Niestety muszę się przyznać, że bardziej ciekawią mnie książki o tych specyficznych, charyzmatycznych zawodnikach, co niestety nie zawsze (a wręcz rzadko) idzie w parze z ich profesjonalnym podejściem. Aczkolwiek chyba wszystkich przyciąga kontrowersja, nieprawdaż? 🤔

Mnie na pewno przyciągnęło nazwisko Dawida Janczyka. Młody, niesamowity...