Defy Me

Czytało mi się ją jak zawsze szybko i z eksytacją. Dała mi dużo dobrej zabawy

Czytało mi się ją jak zawsze szybko i z eksytacją. Dała mi dużo dobrej zabawy

Ogólnie cieszę się, że został mi już tylko jeden tom, bo jednak ta druga trylogia mnie męczy. Działo się tu trochę fajnych rzeczy, trochę faktów wyszło na światło dzienne, przy których uśmiechałam się pod nosem z zadowolenia. Z jednej strony jestem ciekawa zakończenia i ogólnie tego, jak potoczy się ta historia, ale z drugiej jestem gotowa opuścić już ten świat, bo już mam trochę dosyć :)

Ogólnie cieszę się, że został mi już tylko jeden tom, bo jednak ta druga trylogia mnie męczy. Działo się tu trochę fajnych rzeczy, trochę faktów wyszło na światło dzienne, przy których uśmiechałam się pod nosem z zadowolenia. Z jednej strony jestem ciekawa zakończenia i ogólnie tego, jak potoczy się ta historia, ale z drugiej jestem gotowa opuścić już ten świat, bo już mam...

Opinia - Identycznie jak w poprzedniei czesci

Opinia - Identycznie jak w poprzedniei czesci

Ten tom pochłonęłam jak gąbka, zafascynowana wartką fabułą i momentami przerażającymi oraz brutalnymi scenami. Nie było momentu, żebym się nudziła, wręcz nie mogłam się oderwać od czytania, by dowiedzieć się co dalej. Ponownie bardzo doceniam to, że rozdziały są podzielone na perspektywę Juliette i Warnera.

Tęskniłam za duetem Juliette i Aarona, bo są jedną z moich ulubionych książkowych par, ale nie mogę nie wspomnieć o dodatkowej nowelce („Dostrzeż mnie”). Kenji również jest wspaniałą postacią i uwielbiam jego dodatkowy wątek, który jest powiewem świeżości po ukochanym Warnette.

Została mi ostatnia część tej cudownej serii i już wiem, że będzie mi bardzo trudno się z nią rozstać, znając zakończenie piątego tomu, który mnie wzruszył. Nie mogę wiele Wam zdradzić, bo w fabule dzieje się wiele i wyjaśnia ona bardzo ważny wątek, ale jeśli jesteście w trakcie czytania tej serii, zaczynacie ją czytać lub macie taki zamiar, czytajcie dalej, bo te książki są niepowtarzalne.

Ten tom pochłonęłam jak gąbka, zafascynowana wartką fabułą i momentami przerażającymi oraz brutalnymi scenami. Nie było momentu, żebym się nudziła, wręcz nie mogłam się oderwać od czytania, by dowiedzieć się co dalej. Ponownie bardzo doceniam to, że rozdziały są podzielone na perspektywę Juliette i Warnera.

Tęskniłam za duetem Juliette i Aarona, bo są jedną z moich...

Po dość zaskakującym zakończeniu poprzedniego tomu autorka wrzuciła nas w wir akcji! Nie wiedziałam, że powiem to przy tej serii ale naprawdę nie potrafiłam się oderwać… Wystarczył hamak, cisza i książka.

Nie będę kryć się z tym, że duży wpływ na moją ocenę ma dodatkowa perspektywa. Chodzi mi tutaj o większe pole do popisu a nie o samego Kishimoto. Chociaż owszem uwielbiam go i zasługuje na jakąś część mojego serca to właśnie różnorodność i możliwość uczestniczenia w różnych sytuacjach jednocześnie całkowicie mnie zatraciła. Dzięki temu wszystkiemu akcja wydawała się być, w końcu wyrazista i pełniejsza. Kenji i Nezeera to mieszanka, która była fajnym dopełnieniem! Nawet nie wiecie jak bardzo intrygowało mnie to wszystko co działo się po między nimi. Ja po prostu czułam tą chemię! 🥹🤍 Sam Kenji jest bohaterem, którego rozumiem w pełni. Coś wiem o tym jak to jest dawać serce na dłoni nie dostając nic w zamian… Współczucie zrodziło się po raz kolejny w moim sercu, gdy musiał mierzyć się z tymi wszystkimi ciosami, jakie życie oferowało mu na każdym kroku. Kenji jest tym bohaterem, którego emocje były dla mnie dobitnie odczuwalne. Odrzucenie i samotność skrywał pod intensywnym poczuciem humoru… Niestety ale nie wszystko co widzimy na pozór jest takie jak nam się wydaje. Pamiętajcie nie liczy się to co widzimy na zewnątrz, a to co siedzi w środku…

Dobre zaplanowanie. Właśnie to zjawisko wyróżnia tą książkę… „Poskrom mnie” jest czystą skarbnicą wiedzy oraz tajemnic. Jeśli po poprzednim tomie nurtują was jakieś pytania musicie sięgnąć po właśnie tą pozycję. Autorka ze strony na stronę ujawnia więcej informacji niż można byłoby pomyśleć, że miała przed nami do ukrycia. Ta książka była naprawdę mocna. Uwierzcie mi, nie potrafię tego inaczej tego nazwać. To co towarzyszyło mi w trakcie czytania jest nie do opisania. Naprawdę nie chciałam odkrywać się od tej książki ani na sekundę.

Nowe fakty całkowicie przybiły mnie do ziemi. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić co czuła Juliette, a także Warner. Byli zbyt młodzi na to wszystko z czym przyszło im się zmierzyć. Ich rodziców mogę nazwać jedynie szaleńcami…

Inaczej nie potrafię nazwać ludzi, którzy pozwalają na cierpienie własnych dzieci. Nie mieści mi się w głowie, że można być aż tak zapalonym naukowcem, który stawia na szali życie innego człowieka twierdząc, że nic nie znaczy. Moje serce trochę łamało się na myśl, że Juliette po raz kolejny została skazana na takie cierpienie. Niestety ale jej życie wymknęło się spod kontroli, przynajmniej tak odbieram to po wydarzeniach z tego tomu.

Książka stała się dla mnie przyjazna w odbiorze z jednego bardzo istotnego powodu. Zakończenie i położenie w jakim znaleźli się nasi bohaterowie dawało nadzieję na lepsze życie i chwile wytchnienia. Po raz pierwszy z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że naprawdę świetnie się bawiłam. Chociaż nie obyło się bez cierpienia wiara w nowe lepsze jutro pochłonęła mnie całkowicie. 🤍

Po dość zaskakującym zakończeniu poprzedniego tomu autorka wrzuciła nas w wir akcji! Nie wiedziałam, że powiem to przy tej serii ale naprawdę nie potrafiłam się oderwać… Wystarczył hamak, cisza i książka.

Nie będę kryć się z tym, że duży wpływ na moją ocenę ma dodatkowa perspektywa. Chodzi mi tutaj o większe pole do popisu a nie o samego Kishimoto. Chociaż owszem...

Wciągające (uwielbiam czytać opisy uczuć i emocji w tej książce sa cudowne)

Wciągające (uwielbiam czytać opisy uczuć i emocji w tej książce sa cudowne)

kocham relacje Juliette i Aarona, ogólnie Aaron słodziak totalny, nie wierze, ze będzie tylko jeszcze 1 część

kocham relacje Juliette i Aarona, ogólnie Aaron słodziak totalny, nie wierze, ze będzie tylko jeszcze 1 część

historia poszla w zupelnie inna strone niz z poczatku by sie wydawalo. wydaje sei az nadto abstrakcyjna. jest to niby fantazy, ale nie moge sie oprzec wrazeniu, iz kolejne tomy wychodza by zarobic jeszcze wiecej kady, a nir bo losy bohaterow faktycznie tocza sie w te strone. minusem dla mnie jest to, gdy mamy jakies nowe narzedzie, wezmy na tace to (chyba) serum wymazujace pamiec, jak to ma niby dziealac? wiem, ze jest to swiat wykreowany, inny, w koncu mamy tu literalne supermoce, ale do chuja pana. nagle technologia w tak krotkim czasie tozwinela sie do tego stopnia? no prosze was. nie jest to wg wytlumacxone. autorka w tym wypadku moim zdaniem poszla po prostu na latwizne. cos za to, co doceniam w tej serii to zrobienir z meszczyzn ludzi. mozemy bardzo dobitnie doswiedczyc zalaman kenjiego, placxu aarona. sa tu ludzmi i maja emocje ktore ewidentnie nie rzadko wychodza na powierzchnie. nie wiedze tego tak czesto wiec za to plus.

historia poszla w zupelnie inna strone niz z poczatku by sie wydawalo. wydaje sei az nadto abstrakcyjna. jest to niby fantazy, ale nie moge sie oprzec wrazeniu, iz kolejne tomy wychodza by zarobic jeszcze wiecej kady, a nir bo losy bohaterow faktycznie tocza sie w te strone. minusem dla mnie jest to, gdy mamy jakies nowe narzedzie, wezmy na tace to (chyba) serum wymazujace...

W tym tomie stało się o więcej niż w całej serii

W tym tomie stało się o więcej niż w całej serii

Jeden z najlepszych tomów tej serii. Dużo zaskakujących momentów i nieprzewidywalnych. Szybko sie czytało

Jeden z najlepszych tomów tej serii. Dużo zaskakujących momentów i nieprzewidywalnych. Szybko sie czytało