Jesteśmy społecznością, która kocha książki

It's not insane to imagine that sometimes even horrible people are searching for a way out of their own darkness.

I will love you for the rest of my life. My heart is yours. Please don’t
ever give it back to me.

Zdesperowanych i przerażonych ludzi znacznie łatwiej kontrolować.

Czy tak trudno sobie wyobrazić, że czasami nawet źli ludzie szukają sposobu, by wydostać się ze swojego mroku?

I've changed somewhere deep inside. I feel different. Heavier, like my feet have been more firmly planted, liberated by certainty, free to grow roots here in my own self, free to trust unequivocally in the strength and steadiness of my own heart. It's an empowering discovery, to find that I can trust myself - even when I'm not myself - to make the right choices. To know for certain now that there was at least one mistake I never made.

Happiness does not happen. Happiness must be uncovered, separated from the skin of pain.
It must be claimed. Kept close.
Protected.

I had no idea how much we’d lost, no idea how much of him I’d longed for. I had no idea how desperately we’d been fighting. How many years we’d fought for moments—minutes —to be together.

Dzisiaj nie jest nam dane na wieczność. Szczęście nie wydarza się samo. Szczęście należy odkryć, oddzielić od wierzchniej warstwy bólu. Trzeba po nie sięgnąć. I trzymać blisko.

(...) jak możemy opierać się tyranii, jeśli sami jesteśmy wypełnieni nienawiścią?

Dzisiaj nie jest nam dane na wieczność. Szczęści nie wydarza się samo. Szczęście należy odkryć, oddzielić od wierzchniej warstwy bólu. Trzeba po nie sięgnąć. I trzymać blisko.
Chronić.

- tak to już bywa. Musimy być gotowi na to, co niespodziewane. Musimy dostosować się do zmian, jeśli to konieczne.

-Możesz przynajmniej patrzeć na mnie, kiedy do ciebie mówię?
-Nie mogę.
-Słucham. Jak to nie możesz?
-Nie mogę na ciebie patrzeć
- Dlaczego nie?
-Jesteś zbyt ładna.

Aaron Warner Anderson jest jedyną nicią Ariadny, która od kiedykolwiek pomogła mi się odnaleźć. Tylko on jeden był od zawsze. Tylko to jedno bicie serca nigdy nie gubiło rytmu.

Nasi rodzice postanowili być tymi szaleńcami, a nas do tego zmuszono. I to, że zostaliśmy wyszkoleni na zabójców, nie oznacza jeszcze, że nam się to podoba.

Ukradli mi wspomnienia i przepisali moją historię na nowo. A ja chcę wiedzieć dlaczego.

I wtedy nagle...
Juliette znika.
Nie metaforycznie. Dosłownie znika. w jednej sekundzie jest w moich ramionach, a w następnej trzymam powietrze.

Ale Przywrócenie w przeszłości niekoniecznie przejmowało się wizerunkiem. Dawno temu przestali udawać, że obchodzi ich opinia publiczna. Teraz koszą ludzi na ulicy, bo taka mają ochotę. Nie wydaje mi się, by zależało im, by coś przed nami ukryć.