Książka napisana w formie pamiętnika. Od początku wydała mi się inna od tych, które do tej pory czytałem. Odniosłem wrażenie, że to książka bardzo dojrzała w przekazywanej treści. Wynikało to z racji wewnętrznych zmagań i analiz jakie rozgrywały się u narratorki oraz – według mnie – specyficznej formy. Oprócz tego ogromna złożoność zdań wymuszała duże skupienie uwagi. Sięgnąłem po nią, bo od dłuższego czasu "łypała do mnie granatowym okiem" z górnej półki domowej biblioteczki. Później dowiedziałem się, że rok po premierze "Kontuzji", autorka za tę opowieść otrzymała nagrodę I stopnia od Ministerstwa Kultury i Sztuki PRL - to był 1977 rok.

Aktualizacja z 12 października 2023 roku:

Piękne i rozbudowane zdania od pierwszego akapitu książki są jej sporym atutem. Występuje plastyczny język narracji, który wybrzmiewa poetycko. Podaję jednozdaniowy przykład: "Z tamtego mieszkania nie dochodziły podniesione głosy wspólnej radości życia, ani krzyżujące się, w potoku egzystencji, przepływy wzajemnych rozczarowań". Ciągle jestem w zachwycie dla kunsztu pisarskiego Zofii Bystrzyckiej. Cały tekst świadczy o jej wysokim poziomie inteligencji. Właśnie dlatego tak przyjemnie mi się czyta jej rozważania o wszystkim z czym styka się na co dzień w swoim otoczeniu społecznym (w czasie "wolnym" i w pracy zawodowej); jak również uważam za ciekawe jej wewnętrzne przemyślenia (upublicznia bardzo osobiste spostrzeżenia, analizy i wnioski). Myślę, że ma znaczenie jej wiek 54 lat, gdy pisze ów pamiętnik. Te powody sprawiają, że trzeci raz sięgam po "Kontuzję"; pierwszy raz będąc nastolatkiem wyjmuję z biblioteczki domowej mojej mamy, która lubi literaturę kobiecą i problematykę społeczną oraz powieści na tle historycznym (te trzy elementy widzę w "Kontuzji").

Zofia Bystrzycka przedstawia swój własny problem zdrowotny – mianowicie chodzi o nowotwór piersi. Przy tym opowiada swoje wspomnienia w bardzo interesujący sposób. Uważam, że jest to lektura dla dojrzałych odbiorców; obawiam się, że młodzież nie rozumiejąc formy przekazu po prostu nie doceni bogatej (bardzo subiektywnie tak twierdzę) treści. W książce jest ciekawe ujęcie socjologiczne i psychologiczne, polecam studentom oraz naukowcom społecznym.

Feministyczne spojrzenie Zofii Bystrzyckiej na świat wyłania się z treści i nie jest to związane z kobiecą chorobą jakiej doświadcza. Myślę, że mają na to wpływ jej sytuacje życiowe w których się znajdowała w bliższej i dalszej przeszłości, różne relacje z napotykanymi mężczyznami – to wszystko jest zauważalne w "Kontuzji". Z obserwacji autorki wynika, że kobieta okazuje się być silniejsza płcią, upartą w duchu odpowiedzialności za przetrwanie potomstwa w czasie wojny.

Książka napisana w formie pamiętnika. Od początku wydała mi się inna od tych, które do tej pory czytałem. Odniosłem wrażenie, że to książka bardzo dojrzała w przekazywanej treści. Wynikało to z racji wewnętrznych zmagań i analiz jakie rozgrywały się u narratorki oraz – według mnie – specyficznej formy. Oprócz tego ogromna złożoność zdań wymuszała duże skupienie uwagi....

Co dzieje się w twojej głowie ,gdy wyczujesz mały guzek w piersi? Gdy czekasz na wizytę,diagnozę,operację...Książka o życiu,strachu,rozpaczy ale i o walce,nadziei,miłości.Forma monologu wewnętrznego nieco nużąca.

Co dzieje się w twojej głowie ,gdy wyczujesz mały guzek w piersi? Gdy czekasz na wizytę,diagnozę,operację...Książka o życiu,strachu,rozpaczy ale i o walce,nadziei,miłości.Forma monologu wewnętrznego nieco nużąca.