Nostalgie

Stanisława Łozińska należy, jak czytamy we wstępie „Nostalgii”, „do nielicznych dziś twórców poezji, którzy zachowali zdolność odbierania kolorów, dźwięków, zapachów i przetwarzania ich w radosną, piękną wizję rzeczywistości.”
Jestem dumna z tego, że mogłam uczestniczyć w tym wspaniałym przedsięwzięciu, kilkumiesięczna praca związana z redakcją tekstów sprawiła mi ogromną radość.
Zachęcam do lektury, a wszystkim miłośnikom poezji dedykuję jeden z moich ulubionych wierszy ze zbioru „Nostalgie”:

Złota jesień

Gdy się zjawi złota jesień
z leśnymi wrzosami,
trzeba liściem ją obsypać,
wabić winem, pięknie prosić,
by została z nami.

Niech październik dni słonecznych
więcej da niż wrzesień,
niech zaprasza mgły do tańca
i rozwija babie lato
złota polska jesień.

Stanisława Łozińska należy, jak czytamy we wstępie „Nostalgii”, „do nielicznych dziś twórców poezji, którzy zachowali zdolność odbierania kolorów, dźwięków, zapachów i przetwarzania ich w radosną, piękną wizję rzeczywistości.”
Jestem dumna z tego, że mogłam uczestniczyć w tym wspaniałym przedsięwzięciu, kilkumiesięczna praca związana z redakcją tekstów sprawiła mi ogromną...