Na polskim rynku, w mojej ocenie, brakuje prac na temat walki mniejszych (lub mniej ważnych z naszej perspektywy) krajów, zlepków nacji etc. Poza Belgami, Holendrami czy Francuzami - którzy w naszym kraju są kompletnie (a niekoniecznie słusznie) niedoceniani przez rynek wydawniczy, wyraźny jest też problem z brakiem materiałów z nacji południowych. Prace o udziale Rumunii, Węgier czy Serbów lub Chorwatów w DWSie są b. nieliczne o ile w ogóle są. Teoretycznie przynajmniej Jugosławia powinna być dobrze reprezentowana - istniał cały szereg żołnierzy polskich walczących w szeregach partyzantów serbskich (znaleźli się tam po internowaniu w Rumunii albo starając się przedrzeć na Bliski Wschód do swoich jak Franek Dolas) to temat niemal nie istnieje w naszej literaturze, zwłaszcza po 89. Praca nie jest doskonała ale ma mocne strony - opisy uzbrojenia i organizacji jednostek partyzanckich u Serbów, ogólne zasady jakimi kierowało się dowództwo poszczególnych brygad partyzanckich, kilka tłumaczeń dokumentów niemieckich, przykłady konkretnych akcji z uwzględnieniem ogólnej strategii i taktyki partyzanckiej (polegającej na łatwości manewru, ruchliwości i łatwości przenikania jednostek własnych na tyły npla). Oczywista oczywistość, wszak to rok 1958, że komunizm jako zasada i dążenie do rewolucyjnego raju to jedyna motywacja do walki i ultymalny cel ale mimo tych wad i dużej ilości powtórzeń (co też drażni),całośc jest naprawdę dobra.

Na polskim rynku, w mojej ocenie, brakuje prac na temat walki mniejszych (lub mniej ważnych z naszej perspektywy) krajów, zlepków nacji etc. Poza Belgami, Holendrami czy Francuzami - którzy w naszym kraju są kompletnie (a niekoniecznie słusznie) niedoceniani przez rynek wydawniczy, wyraźny jest też problem z brakiem materiałów z nacji południowych. Prace o udziale Rumunii,...