rozwińzwiń

Tajemnica żółtego pokoju

Okładka książki Tajemnica żółtego pokoju Gaston Leroux
Okładka książki Tajemnica żółtego pokoju
Gaston Leroux Wydawnictwo: Wydawnictwo Iskry Cykl: Joseph Rouletabille (tom 1) Seria: Klub Srebrnego Klucza kryminał, sensacja, thriller
369 str. 6 godz. 9 min.
Kategoria:
kryminał, sensacja, thriller
Cykl:
Joseph Rouletabille (tom 1)
Seria:
Klub Srebrnego Klucza
Tytuł oryginału:
Le Mystère de la chambre jaune
Wydawnictwo:
Wydawnictwo Iskry
Data wydania:
1960-01-01
Data 1. wyd. pol.:
1960-01-01
Liczba stron:
369
Czas czytania
6 godz. 9 min.
Język:
polski
Tłumacz:
Blanka Miecińska
Tagi:
zbrodnia kryminał klasyka kryminału
Średnia ocen

7,3 7,3 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,3 / 10
4 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
787
783

Na półkach: ,

Policja ma za zadanie rozwikłać zagadkę morderstwa dokonanego w zamkniętym pomieszczeniu, problem polega na tym, że pomieszczenie po opuszczeniu go przez mordercę jest zamknięte od środka, a nikogo więcej oprócz ofiary w nim nie było.
Zarys fabuły pasuje idealnie do zagadek wymyślanych przez Agathę Christie dla legendarnego Herkulesa Poirot. Tutaj podobieństwa w zasadzie się kończą, gdyż ta historia jest zwyczajnie mało ciekawa, a negatywną ocenę jeszcze bardziej zaniża fatalnej korekty. Mnóstwo literówek, błędy ortograficzną, niesamowita rzecz, że ktoś dostał za to pieniądze. Radzę trzymać się z daleka.

Policja ma za zadanie rozwikłać zagadkę morderstwa dokonanego w zamkniętym pomieszczeniu, problem polega na tym, że pomieszczenie po opuszczeniu go przez mordercę jest zamknięte od środka, a nikogo więcej oprócz ofiary w nim nie było.
Zarys fabuły pasuje idealnie do zagadek wymyślanych przez Agathę Christie dla legendarnego Herkulesa Poirot. Tutaj podobieństwa w zasadzie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
441
355

Na półkach:

Drugie podejście do klasyki francuskiej i znowu porażka. Jak dla mnie nudy, nie w moim stylu.

Drugie podejście do klasyki francuskiej i znowu porażka. Jak dla mnie nudy, nie w moim stylu.

Pokaż mimo to

avatar
851
813

Na półkach:

Bardzo sprawnie napisany kryminał detektywistyczny, w którym najważniejsza jest zagadka, jej komplikacje i rozwiązanie. Akcja jest szybka, nie ma dodatkowych opisów i pobocznych wątków. Wszystko opiera się na błyskotliwym rozumowaniu i spoglądaniu poza pozorne dowody przez genialnego dziennikarza-detektywa. Rozwiązanie tajemnic jest bardzo karkołomne i mało prawdopodobne, ale w tej konwencji nie jest ważny realizm tylko fantazyjne i finezyjne myślenie

Bardzo sprawnie napisany kryminał detektywistyczny, w którym najważniejsza jest zagadka, jej komplikacje i rozwiązanie. Akcja jest szybka, nie ma dodatkowych opisów i pobocznych wątków. Wszystko opiera się na błyskotliwym rozumowaniu i spoglądaniu poza pozorne dowody przez genialnego dziennikarza-detektywa. Rozwiązanie tajemnic jest bardzo karkołomne i mało prawdopodobne,...

więcej Pokaż mimo to

avatar
290
88

Na półkach:

Nie wiem czy to wina przekładu czy brak mi zrozumienia dla kryminałów z początku XX wieku, ale strasznie męczyłem tą powieść. Zaskakujące bo "Upiora Opery" połknąłem z równym smakiem jak laskę pistacjowego marcepanu.

Nie wiem czy to wina przekładu czy brak mi zrozumienia dla kryminałów z początku XX wieku, ale strasznie męczyłem tą powieść. Zaskakujące bo "Upiora Opery" połknąłem z równym smakiem jak laskę pistacjowego marcepanu.

Pokaż mimo to

avatar
273
220

Na półkach:

„Oto «Tajemnica żółtego pokoju». To naprawdę klasyka! Aprobuję ją od początku do końca. Jakie logiczne rozwiązanie! Krytykowano je, twierdząc że nie jest fair. Ale niesłusznie, drogi Colinie. Niewiele brakuje do przekroczenia reguł gatunku, ale jednak je zachowano. Wszystko jest prawdą ukrytą w zręcznych słowach. Sytuacja musi się wyjaśnić w kulminacyjnym momencie, kiedy mężczyźni spotykają się w miejscu zbiegu trzech korytarzy”.

Autorem powyższej wypowiedzi jest nie kto inny jak Herkules Poirot. Agata Christie wkłada ją w usta swojego bohatera w kryminale „Przyjdź i zgiń”. I to ta opinia zainspirowała mnie do sięgnięcia po powieść Gastona Leroux (z 1907 r.).

Tajemnica pokoju zamkniętego z matematyczną dokładnością – pomieszczenia, w którym ktoś próbował dokonać morderstwa (próba jest tu pojęciem kluczowym),ale z którego nie dało się w żaden sposób wyjść. Tymczasem napastnik zniknął. Jak? Oto punkt wyjścia akcji, zawiązanie intrygi.

Rzecz dzieje się w zamku Glandier (Ile de France) zamieszkałym przez profesora Stangersona i jego piękną, acz nie najmłodszą już córkę Matyldę. Oboje są do siebie bardzo przywiązani i wspólnie poświęcają się badaniom naukowym (z dziedziny chemii). Wokół Matyldy kręci się Robert Darzac – jej permanentny adorator (również naukowiec) i wszystko wskazuje na to, że po latach starań zdołał przekonać do siebie profesorównę. Kiedy jednak ma dojść do zaręczyn, panna Stangerson zostaje zaatakowana w tytułowym żółtym pokoju (usytuowanym przy połączonym z zamkiem laboratorium).

Sprawę ma wyjaśnić uznany detektyw policyjny Frédéric Larsan. O napaść podejrzewa on niedoszłego narzeczonego. Tymczasem na zamku pojawia się młody reporter Joseph Rouletabille, który dla przyjemności (ale i dla swojej gazety) rozwiązuje zagadki kryminalne. Dziś nazwalibyśmy go dziennikarzem śledczym. Policjant i żurnalista zamiast współpracować – rywalizują. W grę wchodzą sprzeczne ambicje i podejrzenia. Wkrótce piękna Matylda zostaje napadnięta po raz drugi. W aferę wplątują się kolejne osoby – para dozorców, stary służący Jakub, dziwny gajowy zwany „zielonym człowiekiem”, a także pewna tajemnicza staruszka z kotem. Larsan uporczywie oskarża Darzaca, ale śmiały, przebojowy Rouletabille ma inne rozwiązanie. Nikomu jednak nie chce go zdradzić.

Całą historię opowiada Jean Sainclair, przyjaciel dziennikarza. Jest ona bardzo zawiła, wymaga dużej koncentracji na detalach. Stanowi raczej wyzwanie niż rozrywkę intelektualną, ale może tak być powinno – tego oczekujemy od dobrych kryminałów. Czy jednak kryminał to właściwe określenie? Zbrodnia, o której się mówi od początku pozostaje niedokonana, ofiara wciąż żyje, choć jej życiu zagraża niebezpieczeństwo. Określenie „powieść detektywistyczna” wydaje się w tym przypadku precyzyjniejsze. Sprawa znajduje finał w paryskim sądzie, ponieważ Larsan doprowadza do procesu Darzaca. Proces okazuje się wielkim sukcesem Rouletabille’a, którego autor uczynił bohaterem cyklu swoich utworów („Tajemnica żółtego pokoju” inauguruje serię).

Na koniec słowo właśnie o tej postaci. Nie wzbudziła ona mojej sympatii. Pewny siebie, pełen wigoru, nieprzeciętnie inteligentny młodzieniec bardziej kojarzył mi się z romantycznymi karierowiczami w stylu Balzakowskiego Rastignaca niż z rolą detektywa. Ale to pewnie dlatego, że przywykłem do Sherlocka Holmesa i Herkulesa Poirot, a także szeregu ich naśladowców – dystyngowanych panów palących cygara lub wygrzewających się przy kominku. I niepozbawionych uroczych dziwactw. Cóż, jestem konserwatywny – jak oni.

Na czym polega pomysłowość Leroux? Jako jeden z pierwszych podważał on uczciwość policyjnego śledztwa, starał się również inaczej przeprowadzić intrygę niż jego poprzednicy – unikając rozwiązań czy elementów pojawiających się na zasadzie deux ex machina. Uczynił czarnym charakterem postać, po której byśmy się tego nie spodziewali. I w twórczy sposób nawiązał do konceptu zamkniętego pokoju, który wprowadził do literatury Edgar Alan Poe. Po ponad stu latach od pierwszego wydania – powieść nadal się broni. Nieco zapomniana, ale wciąż atrakcyjna klasyka.

„Oto «Tajemnica żółtego pokoju». To naprawdę klasyka! Aprobuję ją od początku do końca. Jakie logiczne rozwiązanie! Krytykowano je, twierdząc że nie jest fair. Ale niesłusznie, drogi Colinie. Niewiele brakuje do przekroczenia reguł gatunku, ale jednak je zachowano. Wszystko jest prawdą ukrytą w zręcznych słowach. Sytuacja musi się wyjaśnić w kulminacyjnym momencie, kiedy...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1368
11

Na półkach: ,

Przez 3/4 akcji trwają poszukiwania "mordercy" kogoś kto żyje. To co to za morderca bez ofiary? denerwowało mnie to nagminne używanie słowa morderca. Rozumiem zbrodniarz lub napastnik.Trup pojawia się dopiero pod koniec powieści i to chyba zupełne przypadkiem, bo miał to być podobno kryminał. Wyjątkowo męcząca książka.

Przez 3/4 akcji trwają poszukiwania "mordercy" kogoś kto żyje. To co to za morderca bez ofiary? denerwowało mnie to nagminne używanie słowa morderca. Rozumiem zbrodniarz lub napastnik.Trup pojawia się dopiero pod koniec powieści i to chyba zupełne przypadkiem, bo miał to być podobno kryminał. Wyjątkowo męcząca książka.

Pokaż mimo to

avatar
616
38

Na półkach:

To dopiero moja druga powieść autorstwa tego autora, a mam wrażenie, że odkryłam istotne i niesamowicie denerwujące niedociągnięcie pisarskie - nieważne jak obszerna miałaby być powieść, zagadkę i tak można wyjaśnić od reki na średnio kilku ostatnich stronach. Ot tak! Wyraźnie brakuje "tego czegoś" pomiędzy rozległym opisem akcji i kolejnych etapów odkrywania rozwiązania zbrodni a samym rozwiązaniem wyskakującym nagle ni stąd ni zowąd. Co więcej samo rozwiązanie, choć intrygujące i niecodzienne nie jest wyeksponowane tak jak być powinno (a przynajmniej jego najistotniejsze elementy". Być może zamysłem autora było zostawić czytelnika z pewnym niedosytem, aczkolwiek nie jestem do końca pewna czy o taki właśnie niedosyt chodziło.

To dopiero moja druga powieść autorstwa tego autora, a mam wrażenie, że odkryłam istotne i niesamowicie denerwujące niedociągnięcie pisarskie - nieważne jak obszerna miałaby być powieść, zagadkę i tak można wyjaśnić od reki na średnio kilku ostatnich stronach. Ot tak! Wyraźnie brakuje "tego czegoś" pomiędzy rozległym opisem akcji i kolejnych etapów odkrywania rozwiązania...

więcej Pokaż mimo to

avatar
387
39

Na półkach:

To już druga książka Gastona Leroux którą przeczytałem (pierwszą był "Upiór w operze" - moja ulubiona) i jestem w dalszym ciągu pod bardzo pozytywnym wrażeniem tego, jak można stworzyć prostą, skomplikowaną intrygę która jeszcze na koniec zaskoczy.

Uważam, że powieść tę można przeczytać na dwa sposoby: albo dać się wciągnąć i rozwiązać zagadkę w jedną noc albo rozłożyć sobie na kilka dni - wybrałem ten drugi sposób i mogłem towarzyszyć młodemu dziennikarzowi Józefowi Rouletabille w rozwiązaniu "Tajemnicy żółtego pokoju" przez kilka dni, co pozwalało z niecierpliwością czekać na każdą kolejną chwilę spędzoną z książką. Jednak akcja na tyle może pochłonąć, że dzisiaj i tak usiadłem i przeczytałem pozostałą mi ponad połowę, bo nie mogłem doczekać się rozwiązania.

Gaston Leroux, który pracował m.in. jako reporter, potrafi stworzyć żywą i interesującą relację z opisywanych wydarzeń, prawie że reportaż. Napisane prostym językiem, bez długich opisów - fakty i emocje towarzyszące bohaterom nadają tylko prędkości oczom wędrującym po wersach.

Historia dotyczy Matyldy Stangerson, a dokładniej napaści na nią, w jej własnym domu, w jej własnym pokoju, szczelnie zamkniętym, z tylko jedną możliwą, a w zasadzie niemożliwą drogą ucieczki którą to właśnie znika sprawca. Czytamy opis wydarzeń sporządzony przez przyjaciela Józefa Rouletabille - adwokata Sinclaira i wspólnie z nimi znajdujemy kolejne dowody oraz uczestniczymy w wydarzeniach jakie się dzieją w zamku Glandier, gdzie mieszka ofiara...

Na koniec pozostaje tylko sparafrazować cytat z książki tak by odnosił się do pana Leroux - "Bo chociaż to" PISARZ ", w co nikt już chyba nie wątpi, w swoim fachu jest artystą"

To już druga książka Gastona Leroux którą przeczytałem (pierwszą był "Upiór w operze" - moja ulubiona) i jestem w dalszym ciągu pod bardzo pozytywnym wrażeniem tego, jak można stworzyć prostą, skomplikowaną intrygę która jeszcze na koniec zaskoczy.

Uważam, że powieść tę można przeczytać na dwa sposoby: albo dać się wciągnąć i rozwiązać zagadkę w jedną noc albo rozłożyć...

więcej Pokaż mimo to

avatar
293
202

Na półkach:

Ale się rozczarowałem tą książką. Irytowało mnie, że główni bohaterowie nie dzielą się swoją wiedzą, wszystko zachowują dla siebie i jest zabawa w kotka i myszkę.Dopiero na końcu, jak już straciłem większe zainteresowanie tą książką wszystko się wyjaśnia. Chyba w złym momencie sięgnąłem po ten tytuł.

Ale się rozczarowałem tą książką. Irytowało mnie, że główni bohaterowie nie dzielą się swoją wiedzą, wszystko zachowują dla siebie i jest zabawa w kotka i myszkę.Dopiero na końcu, jak już straciłem większe zainteresowanie tą książką wszystko się wyjaśnia. Chyba w złym momencie sięgnąłem po ten tytuł.

Pokaż mimo to

avatar
133
10

Na półkach: ,

ta książka, to jeden z moich pierwszych kryminałów. stare wydanie, pożółkłe kartki i intryga, która pamiętam, że wciągnęła mnie do końca. wiele bym oddała, że wróciły czasy, kiedy ją trzymałam po raz I w ręku...

ta książka, to jeden z moich pierwszych kryminałów. stare wydanie, pożółkłe kartki i intryga, która pamiętam, że wciągnęła mnie do końca. wiele bym oddała, że wróciły czasy, kiedy ją trzymałam po raz I w ręku...

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    131
  • Przeczytane
    104
  • Posiadam
    25
  • Chcę w prezencie
    3
  • Kryminały
    3
  • Teraz czytam
    3
  • Kryminał
    3
  • 2015
    2
  • E-book
    2
  • Ulubione
    2

Cytaty

Więcej
Gaston Leroux Tajemnica żółtego pokoju Zobacz więcej
Gaston Leroux Tajemnica żółtego pokoju Zobacz więcej
Gaston Leroux Tajemnica żółtego pokoju Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także