Miejscami wręcz arcyciekawe, ale im bliżej końca, tym bardziej czuć, kiedy było pisane. Finał to już czysta, komusza propaganda niestety. Ale pierwsza połowa - nie sposób się oderwać.

Miejscami wręcz arcyciekawe, ale im bliżej końca, tym bardziej czuć, kiedy było pisane. Finał to już czysta, komusza propaganda niestety. Ale pierwsza połowa - nie sposób się oderwać.

Mój święty grall na półce. Pierwsze wydanie tego procesu.
książka wyszła 21 lat po zakończeniu wojny, I już 21 lat po tym Niemcy wypierali że nie było czegoś takiego jak obozy koncentracyjne.
Wiecie co najbardziej dziwi?
Jeżeli ktoś z was, czy ze świata miałby dowód na to że więźniowie byli wykorzystywani w tych wielkich Niemieckich korporacjach do przymusowych prac. A BYLI
W Volkswagen, Simens, Audi, BMW i innych.
Szczególnie korporacja farmaceutyczna BAYER która skupywała więźniów z auschwitz jedna osoba za 4 marki
testowali na tych ludziach wszystkie ,,leki" aż umierali.
W liście do Himmlera pisali że chcą ponownie kupić ,,towar" za tą samą ustaloną wcześniej cenę.
Moglibyście spokojnie pozwać taką korporację bo za czyny tych zbrodni sędziowie ustalali przez dwa dni o co ich oskarżyć i wymyślili za co za ,,ludobójstwo" które się nie przedawnia.

Mój święty grall na półce. Pierwsze wydanie tego procesu.
książka wyszła 21 lat po zakończeniu wojny, I już 21 lat po tym Niemcy wypierali że nie było czegoś takiego jak obozy koncentracyjne.
Wiecie co najbardziej dziwi?
Jeżeli ktoś z was, czy ze świata miałby dowód na to że więźniowie byli wykorzystywani w tych wielkich Niemieckich korporacjach do przymusowych prac. A...

Dobra i wciąga (mnie szczególnie, bo mój dziadek pilnował tam Hansa Franka). Czuć jednak, że pisana za komuny.

Dobra i wciąga (mnie szczególnie, bo mój dziadek pilnował tam Hansa Franka). Czuć jednak, że pisana za komuny.

roces w Norymberdze był wyjątkowy, tak jak wyjątkowa była poprzedzająca go wojna. Pierwszy raz w historii przed normalnym sądem stanęli ci, którzy odpowiadali za faszystowskie, nazistowskie, niemieckie szaleństwo. Byli traktowani nie jak jeńcy wojenni, tylko jak kryminaliści. “Oskarżeni nie przyznają się do winy” Karola Małcużynskiego nie jest książką historyczną, naukową. Bliżej jej do reportażu. Dzięki czemu koszmar zbrodni i groteskowość zbrodniarzy widzimy w szerszym kontekście. Mimo że książka ukazała się w połowie lat 60., autor nie wciąga nas zbyt nachalnie w ówczesną propagandę, a jeśli to robi, to jak w przypadku “wypędzonych” brzmi przeraźliwie aktualnie.

Małcużyński był obecny podczas procesu jako jeden z nielicznych polskich dziennikarzy. Jego opis Niemiec i Niemców w pierwszych powojennych miesiącach jest bardzo mocny: bieda, nędza i brak honoru. Jak mówi, podczas okupacji widział różne sytuacje. Widział przerażenie i chwile słabości. Mimo to Polacy zwykle ginęli z Polską na ustach. Niemcy tuż po kapitulacji okazały się… antyfaszystowskie. Nie było komu nie tylko ginąć za tak powszechnie gloryfikowaną ideę, ale nie było nawet komu jej bronić. Wszyscy byli niewinni. Także ci, którzy ostatecznie zostali przez międzynarodowy trybunał oskarżeni.

Dużo więcej na: http://www.czytam.skutecki.pl/mechanizm-i-dusza-niemieckich-upiorow/

roces w Norymberdze był wyjątkowy, tak jak wyjątkowa była poprzedzająca go wojna. Pierwszy raz w historii przed normalnym sądem stanęli ci, którzy odpowiadali za faszystowskie, nazistowskie, niemieckie szaleństwo. Byli traktowani nie jak jeńcy wojenni, tylko jak kryminaliści. “Oskarżeni nie przyznają się do winy” Karola Małcużynskiego nie jest książką historyczną, naukową....

Książka warta uwagi ze względu na bardzo ciekawe przedstawienie kulis procesu norymberskiego i mistrzowskie zarysowanie portretów psychologicznych oskarżonych. Książka ze względu na czas poswatania i biografię autora nieco prosowiecka, ale jedynie nieco - nie przeszkadza to w odbiorze całości dzieła. Myślę, że jeszcze kiedyś wrócę do tej lektury:).

Książka warta uwagi ze względu na bardzo ciekawe przedstawienie kulis procesu norymberskiego i mistrzowskie zarysowanie portretów psychologicznych oskarżonych. Książka ze względu na czas poswatania i biografię autora nieco prosowiecka, ale jedynie nieco - nie przeszkadza to w odbiorze całości dzieła. Myślę, że jeszcze kiedyś wrócę do tej lektury:).

Czytałam kilka lat temu ale pamiętam, że byłam pod wielkim wrażeniem tej książki. Gorąco polecam nawet tym, którzy nie interesują się historią (ja także nie jestem pasjonatką tej dziedziny)!

Czytałam kilka lat temu ale pamiętam, że byłam pod wielkim wrażeniem tej książki. Gorąco polecam nawet tym, którzy nie interesują się historią (ja także nie jestem pasjonatką tej dziedziny)!