Niesłychanie delikatne, ale równocześnie niepokojące i czasem mroczne wiersze tej tajemniczej poetki. Ascetyczna kobieta, ascetyczne wersy. Ale tutaj mniej znaczy zdecydowanie więcej. Moja nowa miłość.

Niesłychanie delikatne, ale równocześnie niepokojące i czasem mroczne wiersze tej tajemniczej poetki. Ascetyczna kobieta, ascetyczne wersy. Ale tutaj mniej znaczy zdecydowanie więcej. Moja nowa miłość.

najlepsze i najwierniejsze wydanie

najlepsze i najwierniejsze wydanie

Bardzo lubię poezję Emily Dickinson, wracam do niej co jakiś czas, chociaż ostatnio długo nie czytałam, lecz natknęłam się na fragmenty jej wiersza w innej książce i musiałam wrócić do czytania całości. Tłumaczenie Pana Barańczaka również ma wpływ na odbiór tej książki.
Polecam

Bardzo lubię poezję Emily Dickinson, wracam do niej co jakiś czas, chociaż ostatnio długo nie czytałam, lecz natknęłam się na fragmenty jej wiersza w innej książce i musiałam wrócić do czytania całości. Tłumaczenie Pana Barańczaka również ma wpływ na odbiór tej książki.
Polecam

Polecono mi ten wybór poezji i słusznie - jako sporadyczna konsumentka tej formy literackiej jestem pod wrażeniem. Poezja Dickinson potrafi urzec, czasem chwycić tak, że czytać chce się drugi, trzeci i piąty raz ten sam tekst. Warto sięgnąć, a wstęp ciekawie nakreśla postać poetki.

Polecono mi ten wybór poezji i słusznie - jako sporadyczna konsumentka tej formy literackiej jestem pod wrażeniem. Poezja Dickinson potrafi urzec, czasem chwycić tak, że czytać chce się drugi, trzeci i piąty raz ten sam tekst. Warto sięgnąć, a wstęp ciekawie nakreśla postać poetki.

Przepiękne wiersze w znakomitym przekładzie.

Przepiękne wiersze w znakomitym przekładzie.

Genialna poezja. Emily Dickinson wyprzedziła epokę. Wiersze niesamowicie przenikliwe i tak zgrabne w formie i zmuszające do myślenia, że można się tylko zachwycać.

Całkiem przyjemne tłumaczenia takich przecież trudnych do przetłumaczenia wierszy! Nie wszystkie są super, irytuje zwłaszcza narzucenie płci męskiej adresatowi kilku wierszy miłosnych, ale niektóre naprawdę zaskakująco dobrze przetłumaczone.

(Jeszcze inna irytująca rzecz w tym tomiku to nawiązanie wtępie do wyglądu zewnętrznego autorki, jakby to miało jakieś znaczenie dla poezji...)

Genialna poezja. Emily Dickinson wyprzedziła epokę. Wiersze niesamowicie przenikliwe i tak zgrabne w formie i zmuszające do myślenia, że można się tylko zachwycać.

Całkiem przyjemne tłumaczenia takich przecież trudnych do przetłumaczenia wierszy! Nie wszystkie są super, irytuje zwłaszcza narzucenie płci męskiej adresatowi kilku wierszy miłosnych, ale niektóre naprawdę...

mam mieszane uczucia, ale doceniam jej tworczosc

mam mieszane uczucia, ale doceniam jej tworczosc

Ogromne gratulacje dla tłumacza! Piękny zbiór.

Ogromne gratulacje dla tłumacza! Piękny zbiór.

"Przynieś mi zachód słońca w filiżance,
Policz dzbany wina do góry wzniesione
I powiedz, jak dużo jest rosy na łące.
Powiedz mi, jak poranek skacze daleko -
Powiedz mi, jak tkacz musi spać długo
Ten, który przędzie rozpiętość błękitu!
Napisz mi, ile tonów dochodzi z oddali
W uniesieniu ptaka, nowego rudzika
Wśród konarów drzew zdumionych -
Ile wędrówek w swym życiu żółw odbywa,
Ile filiżanek nektaru pszczoła zażywa,
Rosy Rozpustnica!
A także, kto położył przystań tęczy
Również, kto prowadzi posłuszne sfery
Poprzez czołobitne błękity?
Czyje palce naciągają stalaktyty -
Kto liczy wampumy* nocy,
Aby stwierdzić, że żaden się nie powtarza.
Kto zbudował tutaj mały Dom Albana
I zamknął tak szczelnie jego okna
Mój duch nie widzi?
Kto pozwoli w uroczysty dzień wyjść mi,
Aby odlecieć stąd daleko z narzędziami,
Mimo całej pompatyczności?"

Wybrane, skrócone wydanie, ale w pięknej oprawie. Czegoś mi w nim jednak brakuje, więc sama dodałam w innym tłumaczeniu.

"Przynieś mi zachód słońca w filiżance,
Policz dzbany wina do góry wzniesione
I powiedz, jak dużo jest rosy na łące.
Powiedz mi, jak poranek skacze daleko -
Powiedz mi, jak tkacz musi spać długo
Ten, który przędzie rozpiętość błękitu!
Napisz mi, ile tonów dochodzi z oddali
W uniesieniu ptaka, nowego rudzika
Wśród konarów drzew zdumionych -
...

Podwójnie znakomita w przekładzie Barańczaka.
"Mówi się: >Czas uśmierza ból< -
On nie uśmierza niczego -
W cierpieniu, jak w Żylastym Starcu,
Rośnie Krzepkość, gdy lata biegną -

Nie lekarstwem Nieszczęścia
Jest Czas - to raczej Probierz -
Jeśli leczy - daje dowód tym samym,
Że nie było mowy o Chorobie - "

Podwójnie znakomita w przekładzie Barańczaka.
"Mówi się: >Czas uśmierza ból< -
On nie uśmierza niczego -
W cierpieniu, jak w Żylastym Starcu,
Rośnie Krzepkość, gdy lata biegną -

Nie lekarstwem Nieszczęścia
Jest Czas - to raczej Probierz -
Jeśli leczy - daje dowód tym samym,
Że nie było mowy o Chorobie - "