O samotności bardzo dobre.
O spotkaniu bardzo słabe - dużo pustego wodolejstwa i mowy trawy. Lepiej by było podjąć temat "O wspólnocie".

-------------------------------

„I choćbyśmy nawet nie próbowali żadnego innego, zbawiennego dla nas sposobu, to jednak odosobnienie samo przez się wyjdzie nam na pożytek. W osamotnieniu staniemy się lepsi. – Pod jakim jednak warunkiem wolno się przyłączyć do ludzi najznamienitszych cnotą i wybrać sobie jakiś wzór, według którego kształtowalibyśmy własne życie? – Pod warunkiem wycofania się z zajęć publicznych. Wtedy tylko potrafimy dochować wierności raz obranym przez nas zasadom, kiedy nie wejdzie nam w drogę nikt, kto by za pośrednictwem pospólstwa wypaczył nasze nieutwierdzone jeszcze zapatrywania. Wtedy tylko nurtem równym i jednostajnym popłynie nam życie, które rozdzielamy sprzecznościami coraz to innych zamierzeń i postanowień”. Seneka

„Bo dusza może tworzyć tylko wtedy, gdy jest sama. Niektórzy są wybrani do tego, by rozkwitali na ciemnych alejkach nocy. Najczęściej żyją oni na granicy rozpaczy, oscylując pomiędzy pragnieniem wspólnoty a odosobnieniem”. Abraham Joschua Heschel

„Ale w starożytnych czasach, tak samo jak w średniowieczu ludzie byli świadomi potrzeby samotności i czuli respekt dla tego, co oznaczała. W ciągłej stadności naszych czasów ludzie wzdragają się przed samotnością tak dalece, że potrafią ją wykorzystać jedynie do tego, by karać nią kryminalistów. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest faktem, iż posiadanie ducha w naszych czasach jest zbrodnią, a więc jest naturalne, że miłośnicy samotności są traktowani na równi z kryminalistami”. Abraham Joschua Heschel

„W rzeczywistości, w trudnych chwilach życia pomoc przyjaciół nic nie daje i nie może dać człowiekowi, a jedynie przytłacza go natarczywym żądaniem szczerości i wyznań. W takich wypadkach najlepiej pozostać w samotności. Jeśli starczy ci sił, aby znieść swoje nieszczęście – wyjdziesz zwycięzcą. (…) Nie mówię tu oczywiście o zwykłych życiowych trudnościach, do których stosuje się zasada: co dwie głowy, to nie jedna, ale o tych sytuacjach, kiedy, jak wyraża się Dostojewski, ziemia trzeszczy pod nogami. A w życiu zdarzają się one o wiele częściej niż w powieściach”. Lew Szestow

„Nasz język roztropnie wyczuwa dwa aspekty ludzkiego bycia samotnym. Wytworzył słowo »osamotnienie« dla wyrażenia cierpienia bycia samotnym. Wytworzył także słowo »odosobnienie« dla wyrażenia chwały bycia samotnym. Chociaż w naszym życiu codziennym nie zawsze rozróżniamy te słowa, powinniśmy to czynić konsekwentnie, aby w ten sposób pogłębić nasze rozumienie sytuacji człowieka”. Paul Tillich

„Nie można się doskonalić, w jakimś tam stopniu nie odrywając się. I nie można osiągnąć szczebla choć trochę wyższego, by nas za to nie odtrąciło więcej ludzi niż nas przygarnie.
– Kto pracuje nad ukształtowaniem siebie, ten jest sam; to jest reguła stała. Robi rzecz, o którą nikt się nie troszczy i przy której w warunkach normalnych nie może się spodziewać pomocy: bo tylko najwyjątkowiej zdarzy się spotkać człowieka, któremu cudzy postęp ludzki leży na sercu. Tak to jest: w każdej minucie naszego życia znajdziemy stu sprzymierzeńców dla naszych dążeń byle jakich, poślednich; stu ludzi gotowych usprawiedliwić każde nasze, nawet brzydkie potknięcie: ale sprzymierzeńców dla naszych wyższych porywów znaleźć jest trudno. Bo sprzymierzeńcem, niestety, nie może być ktoś »dobry« po prostu. Z dobrą wolą musi iść w parze postawa czynna, skombinowana ze znawstwem ludzi a wolna od tego co się wulgarnie nazywa »łapiduchostwem«; cóż jest wart sprzymierzeniec etyczny, któremu w ostatecznej instancji chodzi o kupienie mej duszy dla własnej sekty lub gminy? Ci właśnie, to są ci niebezpieczni: przez nich dusze idą na zatracenie”. Henryk Elzenberg

„Oto tragizm: największe łaski życia stają się źródłem cierpienia przez osamotnienie, na które skazują. Bo ogół ludzki nie chce ich znać, a czasem wprost je potępia. Najwyższe odmiany szczęścia niosą ten smutek, że nie można się nimi podzielić: nikt ich nie chce, choćby dlatego, że przeważnie ich sobie nie wyobraża. Jest się z nimi sam, i nie po prostu sam: odtrącony”. Henryk Elzenberg

„Dwaj więźniowie w sąsiednich celach, którzy porozumiewają się przy pomocy stukania w ścianę. Ściana jest tym, co ich dzieli, ale także pozwala się porozumieć. Tak samo my i Bóg. Wszelka rozłąka jest więzią”. Simone Weil

O samotności bardzo dobre.
O spotkaniu bardzo słabe - dużo pustego wodolejstwa i mowy trawy. Lepiej by było podjąć temat "O wspólnocie".

-------------------------------

„I choćbyśmy nawet nie próbowali żadnego innego, zbawiennego dla nas sposobu, to jednak odosobnienie samo przez się wyjdzie nam na pożytek. W osamotnieniu staniemy się lepsi. – Pod jakim jednak warunkiem...