Zmierzch w cywlizacji antyku znamionował powszechny upadek w sferze myśli. Chrześcijańska Europa zatraciła ciągłość swego dziedzictwa kulturowego. Starożytna nauka przetrwała jedynie w Bizancjum, które również stopniowo pogrążało się w mrokach wieków średnich. W tym momencie na arenie dziejów pojawił się nowy czynnik - Arabowie. W przeciwieństwie do inych nomadów, synowie pustyni w trakcie swych bezprecedensowych podbojów pieczołowicie zachowywali dziedzictwo wcześniejszych cywlizacij, kopiowali je, rozwijali i komentowali. Dzięki staraniom tysięcy znanych i bezimiennych kopistów, uczonych oraz komentatorów dorobek Platona, Arystotelesa, czy Galena nie przepadł bezpowrotnie i stał się dostępny odrodzonemu światu Zachodu wraz z własnym wkładem myśli muzułmańskiej. Niniejsza książka prezentuje proces przyswajania myśli antycznej przez Świat islamu oraz dalszy etap-przekazywanie jej głodnej wiedzy Europie, na przykładzie twórczości najwybitniejszego kosmografa arabskiego, żyjącego i tworzącego w XVII wieku, Zakarijii al-Kazwiniego.