Po dość przeciętnym "Wietrze" tym tomem Marcin Ciszewski wraca na właściwe tory. Znów mamy dobre połączenie sensacji z political fiction. Mamy tu działania służb, agentów obcych wywiadów, szpiegów, terrorystów, jednostek specjalnych. Czego tu tylko nie ma. Dodatkowo są i dziennikarze węszący za sensacjami. A w środku tego wszystkiego Jakub Tyszkiewicz z własnymi problemami. Nieźle się to wszystko łączy i czyta się z zapartym tchem. Polecam.

Po dość przeciętnym "Wietrze" tym tomem Marcin Ciszewski wraca na właściwe tory. Znów mamy dobre połączenie sensacji z political fiction. Mamy tu działania służb, agentów obcych wywiadów, szpiegów, terrorystów, jednostek specjalnych. Czego tu tylko nie ma. Dodatkowo są i dziennikarze węszący za sensacjami. A w środku tego wszystkiego Jakub Tyszkiewicz z własnymi problemami....

Warta przeczytania jeśli ktoś lubi prozę Marcina Ciszewskiego.

Warta przeczytania jeśli ktoś lubi prozę Marcina Ciszewskiego.

Mam troche mieszane uczucia odnośnie tej częsci przygód Tyszkiewicza. Na początku otrzymujemy natłok sytuacji i pełen chaos. Spowodowało to we mnie znurzenie tą pozycją. Od połowy książki zaczyna się to rozjaśniać a na koniec robi się kawał dobrej książki. Troche iryruje brak komunikacji między Staszkiem a Jakubem, Helena też zachowuje się inaczej niż w poprzednich częsciach. Z pewnej siebie zdecydowanej babki stała się mocno rozchwiana. Ogólnie końcówka książki ja ratuje, ale pewny niedosyt pozostaje.

Mam troche mieszane uczucia odnośnie tej częsci przygód Tyszkiewicza. Na początku otrzymujemy natłok sytuacji i pełen chaos. Spowodowało to we mnie znurzenie tą pozycją. Od połowy książki zaczyna się to rozjaśniać a na koniec robi się kawał dobrej książki. Troche iryruje brak komunikacji między Staszkiem a Jakubem, Helena też zachowuje się inaczej niż w poprzednich...

Zdecydowanie rozstaję się z Jakubem Tyszkiewiczem, bo jeśli przeczytam/usłyszę jeszcze choćby jedno zdanie o tym, jaka piękna, cudowna, pociągająca, atrakcyjna, inteligentna, pełna gracji, utalentowana, olśniewająca, urocza i cholera wie co jeszcze jest żona Tyszkiewicza, to puszczę pawia.

Zdecydowanie rozstaję się z Jakubem Tyszkiewiczem, bo jeśli przeczytam/usłyszę jeszcze choćby jedno zdanie o tym, jaka piękna, cudowna, pociągająca, atrakcyjna, inteligentna, pełna gracji, utalentowana, olśniewająca, urocza i cholera wie co jeszcze jest żona Tyszkiewicza, to puszczę pawia.

Spory zjazd w stosunku do poprzednich części.
Ta luka w czasie zostaje wypełniona w wyjątkowo odrzucający sposób. Narastające konflikty i niepowodzenia bohaterów sprawiają, że od początku czuje się do nich jakąś antypatię, gdzie właśnie choćby relacja Jakuba z Krzeptowskim i zgranie jego podkomendnych wcześniej wysuwane były na pierwszy plan. Walczyli z jakimś zagrożeniem, a nie ze sobą samymi.

Wreszcie sama intryga. Chyba za dużo tego wszystkiego, skaczemy z jednego wątku na drugi, pojawiają się błędy wynikające z problemów osobistych dowódcy a do tego wielkie przetasowania na górze.

No i właśnie mamy kolejny wątek. Jeśli autor na koniec musi się tłumaczyć, że wszelkie podobieństwo do realnych osób jest przypadkowe to jednak pojawia się jakiś zgrzyt, bo tej przypadkowości wcale nie widać. Pojawiają się dość jasne i czytelne nawiązania do rzeczywistości. Można powiedzieć, że to tylko inspiracja, ale chyba za bardzo autor chciał zrobić książkę o podziałach politycznych jakie mamy realnie niż kolejną część przygód z serii meteorologicznej gdzie nawet jeśli za sznurki pociągały osoby na szczytach władzy to jednak liczyło się bardziej to co z tego wynika.

Pewnie sięgnę po kolejną część, bo jednak seria jako całość trzymała poziom. Trzeba uznać, że to akurat jakiś wyjątkowo niechlubny wyjątek.

Spory zjazd w stosunku do poprzednich części.
Ta luka w czasie zostaje wypełniona w wyjątkowo odrzucający sposób. Narastające konflikty i niepowodzenia bohaterów sprawiają, że od początku czuje się do nich jakąś antypatię, gdzie właśnie choćby relacja Jakuba z Krzeptowskim i zgranie jego podkomendnych wcześniej wysuwane były na pierwszy plan. Walczyli z jakimś zagrożeniem,...

Trochę odwykłem od Cieszewskiego ale miło było wrócić, co do książki mogło być lepiej.

Trochę odwykłem od Cieszewskiego ale miło było wrócić, co do książki mogło być lepiej.

Ogólnie warsztat pisarski jest w dobry. Książka jest przekonbinowana. Nie przemawia do mnie zbyt duża naiwność fabuły. W tej książce mamy liczne prostackie zachowania bohaterów. Ta znaczna naiwność fabuły i prostactwo mi się nie podoba. To wszystko czyni z niej zwykłą makulaturę, za tydzień nawet nie będę jej pamiętał. Mimo to można przeczytać od biedy.

Ogólnie warsztat pisarski jest w dobry. Książka jest przekonbinowana. Nie przemawia do mnie zbyt duża naiwność fabuły. W tej książce mamy liczne prostackie zachowania bohaterów. Ta znaczna naiwność fabuły i prostactwo mi się nie podoba. To wszystko czyni z niej zwykłą makulaturę, za tydzień nawet nie będę jej pamiętał. Mimo to można przeczytać od biedy.

Choć w pogodowym klimacie odnalazłam się idealnie, to same wydarzenia ciągnęły mi się jednocześnie przeokropnie. Tak trochę lubię, a trochę też nie. ;-)

Choć w pogodowym klimacie odnalazłam się idealnie, to same wydarzenia ciągnęły mi się jednocześnie przeokropnie. Tak trochę lubię, a trochę też nie. ;-)

Mgła jest zupełnie inna od wcześniejszych tomów serii. Początek to męka. Pokręcona, wiele wątków i postaci co bardzo utrudnia wczucie się w sytuację i łatwo się pogubić. Dziwne, że tak tom odbiega od poprzednich. Tu kończy się moja przygoda z Jakubem Tyszkiewiczem.

Mgła jest zupełnie inna od wcześniejszych tomów serii. Początek to męka. Pokręcona, wiele wątków i postaci co bardzo utrudnia wczucie się w sytuację i łatwo się pogubić. Dziwne, że tak tom odbiega od poprzednich. Tu kończy się moja przygoda z Jakubem Tyszkiewiczem.

Ogromne rozczarowanie. Jeśli to był specjalny zamysł autora, żeby ten tom tak wyglądał to według mnie pomysł kompletnie nietrafiony. W trakcie lektury dominowało u mnie poczucie, że to jest już ostatnie spotkanie z bohaterami, że autor ich specjalnie "wykańcza", żeby definitywnie zakończyć całą serię. Tym bardziej jestem zaskoczona, że jest jeszcze tom 5, po który oczywiście sięgnę, bo może dowiem się o rozwiązaniu wątków, które w tej książce nie zostały wyjaśnione. Wątek terrorystyczny dla mnie całkowicie niezrozumiały, zakończenie niezrozumiałe, upodlenie bohaterów również. Dodatkowo w poprzednich tomach, aspekt pogody był istotnym elementem konstrukcji fabuły, w tym tomie mgła się pojawia, ale w jakiś taki wymuszony sposób.

Ogromne rozczarowanie. Jeśli to był specjalny zamysł autora, żeby ten tom tak wyglądał to według mnie pomysł kompletnie nietrafiony. W trakcie lektury dominowało u mnie poczucie, że to jest już ostatnie spotkanie z bohaterami, że autor ich specjalnie "wykańcza", żeby definitywnie zakończyć całą serię. Tym bardziej jestem zaskoczona, że jest jeszcze tom 5, po który...