Autorka ma magiczny talent do przenoszenia nas w XIX wiek - i to w taki baśniowy troszkę sposób, gdzie jest miejsce i na romans, i na bunt córki przeciw ojcu - i historię różnych narodów, których wspólnym mianownikiem jest Polska. Bajkowa opowieść

Autorka ma magiczny talent do przenoszenia nas w XIX wiek - i to w taki baśniowy troszkę sposób, gdzie jest miejsce i na romans, i na bunt córki przeciw ojcu - i historię różnych narodów, których wspólnym mianownikiem jest Polska. Bajkowa opowieść

Wszystko co napisałam odnośnie tomu pierwszego, potwierdza się w drugim. Doskonałe przygotowanie tematu, świetna fabuła. Siadać i czytać!

Wszystko co napisałam odnośnie tomu pierwszego, potwierdza się w drugim. Doskonałe przygotowanie tematu, świetna fabuła. Siadać i czytać!

Bardzo serdecznie dziękuję Autorce za Cudowny Prezent.

Historia naszego kraju.Łączy się z wieloma czynnikami.
Czasem coś dla większości osób nie zauważalnego ,wpływa na naszą historię.

Zaczynamy od mojej ulubionej bohaterki Klary.
Jej życie,pasje i marzenia bardzo mi się podobały. Wymienię tu choćby aktorstwo.
Poznajemy też początki ruchu o prawa kobiet.

Książka jest napisana pięknym ,mądrym językiem.
Ale Aleksandra Katarzyna Maludy jest filologiem polskim.Skąd dbałość o język.

Ale prawdziwą ozdobą tej książki jest opisane historie.Sprzed wieków.
Zaczyna się od....Temudżina.
Potem,poznajemy losy Tatarów ,którzy zaczyją osiadać w Polsce.
Choć Temudżin byl Mongołem.
Autorka dokładnie nam to wyjaśnia.

Dzikie Serca mocno schwyciły mnie za serce.
Książka jest piękną ozdobą mojej bogatej biblioteczki.

Bardzo serdecznie dziękuję Autorce za Cudowny Prezent.

Historia naszego kraju.Łączy się z wieloma czynnikami.
Czasem coś dla większości osób nie zauważalnego ,wpływa na naszą historię.

Zaczynamy od mojej ulubionej bohaterki Klary.
Jej życie,pasje i marzenia bardzo mi się podobały. Wymienię tu choćby aktorstwo.
Poznajemy też początki ruchu o prawa kobiet.

Książka jest...

Klara Kadyszewiczówna pochodzi z rodu samego Chyngis Chana. To rezolutna osóbka żyjąca w XIX wieku. Jej rodzice tynmczasowo przebywają na Syberii, a amatka umysliła sobie rozwijać tam handel skórami i innymi towarami. W każdym razie rodzice wysyłają ją na nauki do Aleksandryjsko-Maryjnego Instytutu da panien, które niestety nastawione jest na rusyfikowanie uczennic. dziewczyna nie wie, jaką w życiu obrać drogę, a dobrze zdane egzaminy zrobią z niej poszukiwaną guwernantkę prima sort.
W międzyczasie snuje liczne opowiesci, które przenosża nas nawet w VII wiek gdzieś w wielkim stepie. Najpierw jest Borte,ukochana Temdżyna, została porwana. Gwałtem brana przez nieprzyjaciela zaszła w ciążę, ale Temudżyn zaakceptował bekarta. Innym wieczorem przybliża nam dzieje Ofki, neiwolnicy najmana Bega, czy losy samego dzyngis Chaa i lata potęgi Złotej Ordy. Ciekawe, wciagajace historie opowiedziane przez Klarę nakreślają też całe tło historyczne, społeczne, niepokoje w Rosji, rozbitą na odrębne księstewka i slabą Polskę, Jak kuriozalne były to czasy, gdy daniny z Rosji rzeka płynęły ddo chanów i sułtanów, gdy Rosja musiała pertraktowaći godzić się na dominację Tatarów,gwałty i zabory ziem jakich jak Riazań czy Włodzimierz. najmocniejsze były opisy wielkich kampanii wojennych, jak np batalia pod Legnica, smierć Henryka Poboznego i wynikłe z tego kłopoty Polski. Świat tatrskich,mongolskich aulów, zwyczajów i zachowań tez jest drobiazgowo, rzetelnie i z polotem przedstawiony.
samaKlara ma też zgryzoty bo nie najlepiej poszła jej nauka, może tylko liczyć na pośledniejsze miejsca pracy. W końcu po znajomości przyjmują ją do pensji w Płocku, gdzie oddaje sie całkowicie przygotowaniu z dziewczętami przedstawienia. Niestety jej zbyt realistyczne wcielenie sie w króla Leara zaszokowało widzów i niestety dostała wymowienie. postanowiła zostac aktorka, ale droga na teatralne deski nie była zbyt łatwa. Klara zdobywa sympatie czytelnika, zwłaszcza że przyszło jej żyć w niewdzięcznych dla kobiety czasach. jak trudno było pojąc otoczeniu, że jako obywatelka miała równe prawa, i powinna realizowac swoje marzenia.

Klara Kadyszewiczówna pochodzi z rodu samego Chyngis Chana. To rezolutna osóbka żyjąca w XIX wieku. Jej rodzice tynmczasowo przebywają na Syberii, a amatka umysliła sobie rozwijać tam handel skórami i innymi towarami. W każdym razie rodzice wysyłają ją na nauki do Aleksandryjsko-Maryjnego Instytutu da panien, które niestety nastawione jest na rusyfikowanie uczennic. ...

To było moje kolejne spotkanie z twórczością A.K.Maludy. Po przeczytaniu „Dzikich serc”, niezwłocznie zaczęłam czytać trzecią część - „Wojenni kochankowie”. Tak, są to historie, które edukują, porywają nasze uczucia i nie pozwalają być obojętnymi na losy postaci.

Jestem pod dużym wrażeniem lekcji historii jaką znajdujemy w powieści. Historii nie tej, której uczyliśmy się w szkole, ale widzianej oczyma ludzi żyjących w opisywanym czasie. Początkowo, nie widziałam powiązania dwutorowości zdarzeń: rok 1171 i druga połowa XIX wieku. A jednak jest powiązanie. Poznajemy losy Tatarów na przestrzeni kilku wieków, ich historie splecione z historią Polski, Litwy, Rosji. Historię narodów i historię tę najważniejszą wynikającą z losów Polski, historię rodzin wielonarodowych. Dramaty, radości, miłości ponad pochodzenie czy wyznanie.

Śledziłam w pierwszej i w drugiej części losy kobiet, których życie było dalekie od spokoju i stabilizacji. Kobiet, które potrafiły walczyć o swoje życie i godność w czasach, w których kobieta nie miała praw do decydowania o swoim losie, o swoim majątku, o edukacji. Przykład Klary, która nie chciała się poddać despotyzmowi ojca i ogólnie panującym zasadom, że miejsce kobiety jest w domu przy mężu, a w pierwszej części trylogii przykład jej matki Ludwiki Kadyszewiczowej jest początkiem rodzącego się nurtu emancypacji.
Jest to literatura jaką lubię. Polecam.

To było moje kolejne spotkanie z twórczością A.K.Maludy. Po przeczytaniu „Dzikich serc”, niezwłocznie zaczęłam czytać trzecią część - „Wojenni kochankowie”. Tak, są to historie, które edukują, porywają nasze uczucia i nie pozwalają być obojętnymi na losy postaci.

Jestem pod dużym wrażeniem lekcji historii jaką znajdujemy w powieści. Historii nie tej, której uczyliśmy...

Jakoś nie mogła mnie zaciekawić ta lektura. Gdy tylko pojawił się intrygujący bohater, to natychmiast albo ginął śmiercią tragiczną, albo jego losy były na tyle nieistotne na tle wydarzeń dziejowych, iż autorka porzucała ich opisywanie. Mam świadomość, że gdy ktoś porywa się na opisanie niemalże pięciuset lat, to musi opierać się w głównej mierze na skrótach, lecz w tym przypadku natłok nazw oraz korowód postaci przeplatany z losami Klarusi sprawia, że ciężko zaprzyjaźnić się z powieścią. Poza tym losów postaci historycznych nie łączy nic oprócz metalowej kostki do gry przynoszącej szczęście. A opisywane wydarzenia historyczne (z zamierzchłych czasów) nie mają wpływu na los naszej dziewiętnastowiecznej nauczycielki, która odkryje w sobie powołanie do aktorstwa‎. No, może przejawiają się w jej nieposkromionej naturze. Nie mam śmiałości polecić.

Jakoś nie mogła mnie zaciekawić ta lektura. Gdy tylko pojawił się intrygujący bohater, to natychmiast albo ginął śmiercią tragiczną, albo jego losy były na tyle nieistotne na tle wydarzeń dziejowych, iż autorka porzucała ich opisywanie. Mam świadomość, że gdy ktoś porywa się na opisanie niemalże pięciuset lat, to musi opierać się w głównej mierze na skrótach, lecz w tym...

Lubię powieści, w których fikcja literacka splata się z faktami historycznymi.
Ta książka, kolejna z cyklu "CIEŃ OD WSCHODU" taka właśnie jest. Na przykładzie przodków głównej bohaterki Klary możemy dowiedzieć się, jak przeplatały się tatarskie losy z polskimi dziejami. Od 1171 roku aż do czasów, w których żyje Klara tj, do drugiej połowy XIX wieku, już po Powstaniu Styczniowym.
Klara, młoda kobieta, wychowywana przez ciotkę, siostrę jej ojca zesłanego wraz z żoną na Syberię, czuła w sobie energię, ambicję, tajemniczą moc płynącą z głębi dziejów własnych przodków. Chciała nadać sens swojemu życiu, kształcić się, realizować swoje marzenia, być niezależną. Jej historia, dość prosta właściwie, jest tylko pretekstem do tego, aby pokazać trudne, dość skomplikowane dzieje jej przodków na tle ważnych wydarzeń historycznych przy udziale oczywiście autentycznych postaci, znanych nam z historii. Jest ich powyżej 100, niektórzy tylko wspomniani.
Widać, że autorka włożyła dużo pracy i pasji w napisaniu tej powieści. Mnie urzekła, aczkolwiek nie jest to książka prosta w czytaniu, z uwagi właśnie na liczne fakty i mnóstwo postaci. Ja jednak lubię tego typu literaturę, znowu się czegoś dowiedziałam z historii.

Lubię powieści, w których fikcja literacka splata się z faktami historycznymi.
Ta książka, kolejna z cyklu "CIEŃ OD WSCHODU" taka właśnie jest. Na przykładzie przodków głównej bohaterki Klary możemy dowiedzieć się, jak przeplatały się tatarskie losy z polskimi dziejami. Od 1171 roku aż do czasów, w których żyje Klara tj, do drugiej połowy XIX wieku, już po Powstaniu...

Druga powieść Katarzyny Maludy i kolejny zachwyt!!! Bardzo dobrze napisana. Piękny język i dogłębna charakterystyka postaci. Polska pod Zaborem Rosyjskim i 600 lat historii ziem wschodnich. Prawdziwa uczta dla amatorów historii!!! Odejmuję jedną gwiazdkę bo trochę się pogubilam w tych wszystkich Temudzynach, Czingis -Chanah i Kejstutach ale to bardziej moja wina niż autorki.

Druga powieść Katarzyny Maludy i kolejny zachwyt!!! Bardzo dobrze napisana. Piękny język i dogłębna charakterystyka postaci. Polska pod Zaborem Rosyjskim i 600 lat historii ziem wschodnich. Prawdziwa uczta dla amatorów historii!!! Odejmuję jedną gwiazdkę bo trochę się pogubilam w tych wszystkich Temudzynach, Czingis -Chanah i Kejstutach ale to bardziej moja wina niż autorki.

Przyjemnie jest odskoczyć od współczesnych powieści obyczajowych, od kryminałów…
Taką przyjemność serwuje mi Kasia Maludy, koleżanka z LC.
Weszłam ponownie w XIX wiek. Ponownie poczułam klimat tamtych czasów. I znów mogłam zachwycać się pięknym językiem i doskonałym stylem autorki.
Bohaterka, podobnie jak w pierwszej powieści, jest postacią wyrazistą. Dziewczyną o silnym charakterze. O „dzikim sercu” odziedziczonym po przodkach. Ta nieokiełznana „dzikość serca” pomaga jej stać się kobietą niezależną, pomaga spełniać marzenia. Pozwala odrzucić życie według utartych schematów.
W losy bohaterki wplatają się opowieści o jej tatarskich przodkach. Opowieści rewelacyjne, choć często okrutne i krwawe. Jestem pod wrażeniem ogromnej wiedzy historycznej autorki. Kolejny raz otwierałam szeroko oczy ze zdumienia.

Obcowanie z Twoimi książkami, Kasiu, jest czystą przyjemnością!

PS
Przeskoczyłam „Zesłaną miłość”, tom pierwszy sagi „Cień od wschodu”, ale wrócę do niej. Wrócę na pewno! :)

Przyjemnie jest odskoczyć od współczesnych powieści obyczajowych, od kryminałów…
Taką przyjemność serwuje mi Kasia Maludy, koleżanka z LC.
Weszłam ponownie w XIX wiek. Ponownie poczułam klimat tamtych czasów. I znów mogłam zachwycać się pięknym językiem i doskonałym stylem autorki.
Bohaterka, podobnie jak w pierwszej powieści, jest postacią wyrazistą. Dziewczyną o silnym...

Niezła kontynuacja sagi.

Niezła kontynuacja sagi.