Książka ciekawa i wciągająca ,dużo lepsza od poprzedniej części ,którą wymęczyłam .Warto przeczytać losy Beni w czasie najazdu nazistów na Rosję .

Książka ciekawa i wciągająca ,dużo lepsza od poprzedniej części ,którą wymęczyłam .Warto przeczytać losy Beni w czasie najazdu nazistów na Rosję .

Następna bardzo dobra część cyklu, wprowadzając nas w mało znane epizody historii stalinizmu, jak zwykle zawierająca ciekawy wątek miłosny.

Następna bardzo dobra część cyklu, wprowadzając nas w mało znane epizody historii stalinizmu, jak zwykle zawierająca ciekawy wątek miłosny.

Nie zrażaj się tendencyjną okładką książki. Autor jest wybitnym znawcą historii Rosji i wpleciony wątek miłosny skłonił najwidoczniej wydawcę do podkreślenia go. Tak naprawdę jest to kolejna książka opisująca mroczne czasy stalinizmu.

Nie zrażaj się tendencyjną okładką książki. Autor jest wybitnym znawcą historii Rosji i wpleciony wątek miłosny skłonił najwidoczniej wydawcę do podkreślenia go. Tak naprawdę jest to kolejna książka opisująca mroczne czasy stalinizmu.

,,Saszeńka" była jednak dla mnie najbardziej zaskakująca... Ale miło spotkać ,,starych znajomych", a przede wszystkim Benię Goldena... Co też spotkało tego nieszczęsnego romantyka? Dowiecie się z powieści.

,,Saszeńka" była jednak dla mnie najbardziej zaskakująca... Ale miło spotkać ,,starych znajomych", a przede wszystkim Benię Goldena... Co też spotkało tego nieszczęsnego romantyka? Dowiecie się z powieści.

Nie spodziewałem się, że po dwóch poprzednich książkach pojawi się trzecia, która dotknie mnie równie mocno i zaskoczy bardziej, niż mógłbym zdawać sobie z tego sprawę. Benia Golden i jego Srebrne Skarpetki.
Zjawiskowa literatura.

https://internetowacela.blogspot.com

Nie spodziewałem się, że po dwóch poprzednich książkach pojawi się trzecia, która dotknie mnie równie mocno i zaskoczy bardziej, niż mógłbym zdawać sobie z tego sprawę. Benia Golden i jego Srebrne Skarpetki.
Zjawiskowa literatura.

https://internetowacela.blogspot.com

Słaba. SPrzeczytalam po poprzednich niezłych książkach tego autora. Ale ta stanowi rozczariwanue.

Słaba. SPrzeczytalam po poprzednich niezłych książkach tego autora. Ale ta stanowi rozczariwanue.

Książka nie tak dobra jak "Saszeńka", ale też na wysokim poziomie.

Książka nie tak dobra jak "Saszeńka", ale też na wysokim poziomie.

Kolejna ciekawa powieść z serii. Tym razem wojenna. Przemyca kilka faktów historycznych z drugiej wojny światowej. Porusza pomijany, ostatnio szczególnie, problem początkowej współpracy ZSRR i Faszystowskich Niemiec, a w konsekwencji dużej liczby zdrad po ataku. Konieczności opowiedzenia się po którejś ze stron. Często po zadaniu sobie pytania gdzie będzie mi lepiej. Bo do dziś nie ma jednoznacznej odpowiedzi kto tak właściwie był gorszy komuniści czy faszyści. Stawiam po cichu na remis.
Przypomnę, że autor przede wszystkim wybitnym znawcą historii Rosji.

Kolejna ciekawa powieść z serii. Tym razem wojenna. Przemyca kilka faktów historycznych z drugiej wojny światowej. Porusza pomijany, ostatnio szczególnie, problem początkowej współpracy ZSRR i Faszystowskich Niemiec, a w konsekwencji dużej liczby zdrad po ataku. Konieczności opowiedzenia się po którejś ze stron. Często po zadaniu sobie pytania gdzie będzie mi lepiej. Bo do...

„Czerwone niebo” to trzecia część Moskiewskiej Trylogii Montefiore, a ja, niestety, dawno czytałam dwie poprzednie, tak więc „pamiętałam” tylko to, co raczył mi przypomnieć sam autor, dlatego też chyba umknęło mi kilka subtelnych wątków. Poza tym, skupiając się na teraźniejszości powieściowej „Czerwone niebo” czyta się lekko. Język Montefiore jest przystępny i prosty. Książka oddaje rzeczywistość stalinowskiej Rosji i za to daję ogromny plus. Jest tutaj wszystko sprytnie wplecione, i oddziały skazanych na śmierć i klimat strachu i rosyjscy żołnierze, czyli cała rzeczywistość bez koloryzowania. Jak zawsze Montefiore świetnie radzi sobie z opisami realiów wybranych czasów. Moja ocena jednak jest tylko dobra, a to wszystko dlatego, że jest ona bardzo subiektywna. Nie lubię opisów bitew, a bez tego tej książki po prostu by nie było. Warstwa obyczajowa jest tylko dodatkiem, albo może inaczej, jest wypełnieniem. Czytałam tę powieść z zainteresowaniem, owszem, ciekaw losów bohaterów, ale jednocześnie z lekką niechęcią ze względu na opisywane sceny.

„Czerwone niebo” to trzecia część Moskiewskiej Trylogii Montefiore, a ja, niestety, dawno czytałam dwie poprzednie, tak więc „pamiętałam” tylko to, co raczył mi przypomnieć sam autor, dlatego też chyba umknęło mi kilka subtelnych wątków. Poza tym, skupiając się na teraźniejszości powieściowej „Czerwone niebo” czyta się lekko. Język Montefiore jest przystępny i prosty....

Dziwne jest to, że tak słabe oceny książka dostała...bo chyba nie oceniacie okładki? Fatalna bądź co bądź, ale nie bądźmy płytcy.

Jak dla mnie trzecia część, choć zupełnie inna, to jednak wspaniała. Owszem dużo w niej wojny, ale mnie nie znudziła. Benia Golden znany już z poprzednich części, jest głównym bohaterem tej powieści. Najpierw obóz Kołyma, potem batalion karny. I osiem dni wojny. Osiem dni które zdawały się być wiecznością, które postarzały Benię o dobre kilkanaście, a może kilkadziesiąt lat. Książka która między fikcją, zawiera też liczne fakty historyczne. Np. książkowa Tonia, bestia sanitariuszka, pierwowzorem była Antonina Makarowa zwana "Tońka-Pulemiotczica" obsługująca ciężki karabin maszynowy. Zabiła 1500 osób. Albo też pierwsza miłość Swietłany Staliny, faktycznie zakochała się w dużo starszym pisarzu, tylko autor zmienił imię i nazwisko. I wiele innych ciekawostek historycznych.
Zamierzam przeczytać wszystko co wpadnie mi w ręce S.S. Montefiore. Polecam

Dziwne jest to, że tak słabe oceny książka dostała...bo chyba nie oceniacie okładki? Fatalna bądź co bądź, ale nie bądźmy płytcy.

Jak dla mnie trzecia część, choć zupełnie inna, to jednak wspaniała. Owszem dużo w niej wojny, ale mnie nie znudziła. Benia Golden znany już z poprzednich części, jest głównym bohaterem tej powieści. Najpierw obóz Kołyma, potem batalion karny. I...