Piękna historia opowiadająca o sile miłości sióstr i silnym związku z matką. Trzy siostry, każda inna a jednak bardzo ze sobą związane. Każda ułożyła sobie życie, ale wciąż wracają do domu rodzinnego, do matki.

Piękna historia opowiadająca o sile miłości sióstr i silnym związku z matką. Trzy siostry, każda inna a jednak bardzo ze sobą związane. Każda ułożyła sobie życie, ale wciąż wracają do domu rodzinnego, do matki.

Życie szare i zwyczajne, ciągnące się mozolnie przez pokolenia. Ból zadawany przez najbliższych, bez którego żyć się nie da. Miłość trwoniona i wydzielana kroplomierzem, a zawsze ta sama, choć dla każdego inna. Cztery Córki, różne jak pory roku. Matka, która je łączy i dzieli zarazem. A w tym wszystkim ONI: sprawcy rozkosznego cierpienia, znienawidzeni ukochani i kochający wrogowie. Wysmakowana, szaro-swojska wersja Smażonych, Zielonych Pomidorów, bez grama lukru, za to z flaszką bimbru.

Życie szare i zwyczajne, ciągnące się mozolnie przez pokolenia. Ból zadawany przez najbliższych, bez którego żyć się nie da. Miłość trwoniona i wydzielana kroplomierzem, a zawsze ta sama, choć dla każdego inna. Cztery Córki, różne jak pory roku. Matka, która je łączy i dzieli zarazem. A w tym wszystkim ONI: sprawcy rozkosznego cierpienia, znienawidzeni ukochani i kochający...

Piękna powieść utalentowanej autorki. A do tego miałam okazję zobaczyć jej teatralną adaptację w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Dusza nakarmiona.

Piękna powieść utalentowanej autorki. A do tego miałam okazję zobaczyć jej teatralną adaptację w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Dusza nakarmiona.

Dziewcza Góra to niewielka wieś na Kaszubach, w której Rozela, samotna matka, wychowuje trzy córki: Gretę, Trudę i Ildę.

Powieść toczy się niespiesznie przez wiele lat, od tragicznych wydarzeń wojennych, aż po lata 80-te XX wieku. Tytułowa nieczułość ma chronić bohaterki przed przeciwnościami losu i okrutnymi wydarzeniami.

Tej nieczułości nie dostrzegamy jednak między nimi. Rozela i córki są ze sobą niezwykle związane, a rodzinny dom jest dla nich azylem, w którym nie raz znajdują schronienie w trudnych chwilach. Bo to właśnie tutaj wracają po wsparcie, miłość i bliskość.

Martyna Budna stworzyła opowieść o kobietach, które solidarnie stawiają czoło trudnej polskiej historii i jeszcze trudniejszym losom wiejskich kobiet. To nie jest łatwa lektura – trochę w reporterskim stylu autorka pokazuje tę nieczułość, która pozwoliła Rozeli i jej córkom przeżyć okupację, biedę, komunizm, stracone miłości i samotność. Tytułowa nieczułość w końcu okazuje się wielką i wzruszającą czułością do matki i sióstr.

Książka przypomina mi trochę „Chłopki”, bo w podobny sposób opisuje niezwykle trudne losy kobiet na przestrzeni lat. Gdy połączymy je z bolesną historią Kaszubek, otrzymamy dojmujący obraz. Bardzo polecam.

Dziewcza Góra to niewielka wieś na Kaszubach, w której Rozela, samotna matka, wychowuje trzy córki: Gretę, Trudę i Ildę.

Powieść toczy się niespiesznie przez wiele lat, od tragicznych wydarzeń wojennych, aż po lata 80-te XX wieku. Tytułowa nieczułość ma chronić bohaterki przed przeciwnościami losu i okrutnymi wydarzeniami.

Tej nieczułości nie dostrzegamy jednak między...

piekne doświadczenie bycia babą, urządzania kuchni-chlewu hodowlanym świniom (żeby miały ładnie),ćwiczenia miłosnych póz przed lustrem schowanym w szafie i kupowania szminki za pieniądze przeznaczone na chleb.

piekne doświadczenie bycia babą, urządzania kuchni-chlewu hodowlanym świniom (żeby miały ładnie),ćwiczenia miłosnych póz przed lustrem schowanym w szafie i kupowania szminki za pieniądze przeznaczone na chleb.

Gdy tylko ją wypożyczyłam, od razu na przystanku przeczytałam 70 stron. Można się zatracić w życiu tych 4 kobiet na kaszubskiej wsi. Jeszcze w żadnej przeczytanej przeze mnie książce tyle się nie działo na jednej stronie. Sama miałam podobną rodzinę, ale chyba wybrałabym życie w tej książkowej. Pani Martyno, gdzie tu nieCZUŁOŚĆ ?

Gdy tylko ją wypożyczyłam, od razu na przystanku przeczytałam 70 stron. Można się zatracić w życiu tych 4 kobiet na kaszubskiej wsi. Jeszcze w żadnej przeczytanej przeze mnie książce tyle się nie działo na jednej stronie. Sama miałam podobną rodzinę, ale chyba wybrałabym życie w tej książkowej. Pani Martyno, gdzie tu nieCZUŁOŚĆ ?

Mam ogromną słabość do tej powieści. Warto.

Mam ogromną słabość do tej powieści. Warto.

Piękna opowieść. Wbrew tytułowi, pełna czułości. Zachwyciła mnie od pierwszego do ostatniego zdania.

Piękna opowieść. Wbrew tytułowi, pełna czułości. Zachwyciła mnie od pierwszego do ostatniego zdania.

W małej wiosce na Kaszubach mieszka Rosela z trzema córkami. Wychowuje je sama bo mąż rzadko się pokazuje, wyjeżdża, a ona wychowuje kolejne dziecko. O wszystko musi troszczyć się sama. Na pozór jest nieczuła i tego uczy swoje córki ale w rzeczywistości jest ciepłą kobietą i trzyma calą rodzinę w garści. Historia kobiet przeplata się z historią kraju: wojna, rządy Sowietów, rządzenie komunistów. Bardzo ciekawa powieść, debiut literacki.

W małej wiosce na Kaszubach mieszka Rosela z trzema córkami. Wychowuje je sama bo mąż rzadko się pokazuje, wyjeżdża, a ona wychowuje kolejne dziecko. O wszystko musi troszczyć się sama. Na pozór jest nieczuła i tego uczy swoje córki ale w rzeczywistości jest ciepłą kobietą i trzyma calą rodzinę w garści. Historia kobiet przeplata się z historią kraju: wojna, rządy Sowietów,...

Tym razem do lektury zachęciła mnie akcja #gdanskczyta.
Niestety czuję się zawiedziona. Książka wciągnęła mnie dopiero od połowy, a kaszubskości poza nazwami miejscowości w niej nie dostrzegłam.

Tym razem do lektury zachęciła mnie akcja #gdanskczyta.
Niestety czuję się zawiedziona. Książka wciągnęła mnie dopiero od połowy, a kaszubskości poza nazwami miejscowości w niej nie dostrzegłam.