Ta książka napisana jest w formie pamiętnika, który prowadzi stary, samotny Geppetto. Możecie się dziwić dlaczego stary człowiek pisze pamiętnik.. Geppetto przeglądając kiedyś bajki zauważył, że praktycznie wszystkie zaczynają się słowami "Był/ była sobie...". Pomyślał wtedy, że on też jest sobie. Bardzo chciałby być komuś, jednak nie ma nikogo. Gdy uzmysłowił sobie jaki jest samotny, zrobiło mu się smutno i napisał o tym w swoim pamiętniku. Jednak kiedy napisał, że zrobiło mu się smutno, było mu jakby mniej smutno. "Kto wie, może dlatego starzy ludzie, którzy są tylko sobie, piszą pamiętnik- żeby nie było im smutno?"

Pewnego dnia Majster Czereśnia dał starcowi kawałek drewna. Geppetto wziął więc kawałek drewna i wystrugał z niego pajacyka. Bardzo ładnego, z długim nosem i nazwał go Pinokio. Jednak znów zrobiło mu się smutno, bo drewniany pajacyk to tylko drewniany pajacyk, a Geppetto marzy o synku.
Jego marzenie się spełniło i Pinokio ożył. Był dalej drewnianym pajacykiem, ale za to potrafił mówić, brykać, fikać i.. biegać! Jak prawdziwy chłopiec! I właśnie tu zaczyna się niesamowita historia! Pinokio przysporzył starcowi wiele zmartwień, ale również radości. O tym wszystkim Geppetto napisał w swoim pamiętniku.

Co tu dużo pisać.. ta historia to cudowne uzupełnienie bajki o, wszystkim już bardzo dobrze znanym, drewnianym pajacyku. Historia opowiedziana z perspektywy Geppetta pokazuje jak ludzie mogą czuć się samotni i najnormalniej w świecie smutni gdy nie mają nikogo. Gdy są sobie, a nie komuś. Swoją drogą to stwierdzenie bardzo mi się spodobało i myślę, że świetnie uzmysłowi dzieciom, że wiele ludzi naprawdę zostawionych jest samych sobie i warto docenić to, że można żyć dla kogoś i z kimś przy boku.

"Pamiętnik starego Geppetta" to piękna, a zarazem krótka historia, która na pewno spodoba się małym czytelnikom, zwłaszcza miłośnikom "Pionkia". Dodatkowo ilustracje Anny Sędziwy pięknie zdobią książkę i najnormalniej w świecie cieszą oko. Polecam gorąco :)

Ta książka napisana jest w formie pamiętnika, który prowadzi stary, samotny Geppetto. Możecie się dziwić dlaczego stary człowiek pisze pamiętnik.. Geppetto przeglądając kiedyś bajki zauważył, że praktycznie wszystkie zaczynają się słowami "Był/ była sobie...". Pomyślał wtedy, że on też jest sobie. Bardzo chciałby być komuś, jednak nie ma nikogo. Gdy uzmysłowił sobie jaki...

Wszyscy znają opowieść o drewnianym pajacyku, który wystrugany z kawałka drewna, za sprawą pewnej wróżki ożył i zaczął szalone przygody. Przyprawiał przy tym swojego biednego ojca o ból głowy. Powstało mnóstwo historii, wzorujących się na tej powieści. A ta jest kolejną.

"Pamiętnik starego Geppetta" to ta sama historia którą znamy opowiedziana tym razem z perspektywy stolarza. Dżepetto postanawia pisać pamiętnik, w którym zapisuje swoje przemyślenia i marzenia. Pewnego dnia dostaje kawałek drewna z którego rzeźbi pajacyka. Marzy mu się aby ożył i stał się jego synem. Pewnego wieczoru marzenie to się spełnia i Pinokio zaczyna przysparzać staremu stolarzowi tyle trosk co radości.

Sympatyczna opowieść pokazująca z zupełnie innej perspektywy znaną wszystkim opowieść. Na uwagę zasługują piękne ilustracje których jest doprawdy mnóstwo. Dzieciom na pewno spodoba się ta nowa baśń. A raczej inne spojrzenie na coś co wszyscy znają.

Wszyscy znają opowieść o drewnianym pajacyku, który wystrugany z kawałka drewna, za sprawą pewnej wróżki ożył i zaczął szalone przygody. Przyprawiał przy tym swojego biednego ojca o ból głowy. Powstało mnóstwo historii, wzorujących się na tej powieści. A ta jest kolejną.

"Pamiętnik starego Geppetta" to ta sama historia którą znamy opowiedziana tym razem z perspektywy...

Bardzo ciekawa książeczka jako uzupełnienia Pinokia. Piękne ilustracje!

Bardzo ciekawa książeczka jako uzupełnienia Pinokia. Piękne ilustracje!