Stosując metodę ,,kopiuj - wklej" autorka pogrywa z czytelnikiem, robiąc z niego idiotę - po dość dobrej historii Karoliny Bielawskiej (,, W labiryncie obłędu ") dostajemy książkę naszpikowaną powtórzeniami zdarzeń, opisów miejsc, krajobrazów, postaci znanych z poprzedniego tomu. Trudno oprzeć się wrażeniu, że powieść ,,Drugie dno" powstała z myślą o czytelnikach borykających się z zaburzeniami pamięci: po wielekroć, co kilka stron opisywane te same sytuacje przy użyciu tych samych środków stylistycznych (jakby człowiek nie był w stanie zapamiętać, co przeczytał parę kartek wcześniej).Trzeba jednak przyznać, że styl pisania nieodmiennie jest niezły, zaś główna bohaterka wciąż budzi sympatię - stąd moja mocno zawyżona ocena końcowa. Mając na względzie to, że czuję się oszukana i zniesmaczona nieuczciwą zagrywką autorki ( nie przesadzę, jeśli powiem że jedna trzecia powieści to kontynuacja, a reszta powtórzenia),ocena powinna być dużo niższa. Reasumując: ,,W labiryncie obłędu" zdecydowanie warto przeczytać, natomiast ,,Drugie dno" lepiej sobie odpuścić.

Stosując metodę ,,kopiuj - wklej" autorka pogrywa z czytelnikiem, robiąc z niego idiotę - po dość dobrej historii Karoliny Bielawskiej (,, W labiryncie obłędu ") dostajemy książkę naszpikowaną powtórzeniami zdarzeń, opisów miejsc, krajobrazów, postaci znanych z poprzedniego tomu. Trudno oprzeć się wrażeniu, że powieść ,,Drugie dno" powstała z myślą o czytelnikach...

„Drugie dno” - Jolanty Kosowskiej to kontynuacja książki pt „ W Labiryncie obłędu” Druga część podobała mi się lepiej. Świetny język Pani Jolanty oraz stworzony fajny klimat włoskiej Toskanii tworzy ładną całość tej powieści. Trochę mnie irytowało powtarzanie się niektórych fragmentów z pierwszego tomu książki a nawet chyba ze dwa razy powtórki były z drugiego tomu, pierwszej jego połowy. Coś na zasadzie kopiuj - wklej. Nie wiem czemu to miało służyć ?

„Drugie dno” - Jolanty Kosowskiej to kontynuacja książki pt „ W Labiryncie obłędu” Druga część podobała mi się lepiej. Świetny język Pani Jolanty oraz stworzony fajny klimat włoskiej Toskanii tworzy ładną całość tej powieści. Trochę mnie irytowało powtarzanie się niektórych fragmentów z pierwszego tomu książki a nawet chyba ze dwa razy powtórki były z drugiego tomu,...

Za mną kolejna książka pani Jolanty Kosowskiej. Książka, którą bardzo chciałam przeczytać zafascynowana pierwszą częścią. Pani Jola mnie rozpieszcza i uszczęśliwia co chwila nowymi książkami do poczytania. Za co serdecznie dziękuję. Ale do rzeczy.
"Drugie dno" jest druga częścią "przygód" Karoliny z "Labiryntu obłędu", nie jest to moim zdaniem książka obyczajową jak sugeruje wydawnictwo. Moim zdaniem, może nie jest to też już thriller ale nie jest to książka, która nie wymaga skupienia. Ci z Was, którzy mają już za sobą "Labirynt obłędu" znają wątek Karolina-Enrico, tutaj mamy jakby kontynuację tego, chociaż początek powieści sugeruje co innego. Karolina jest troszkę naiwną postacią i daje się wciągnąć w grę Enrica choć do końca nie jest pewna czy jest to "czysta" gra. Dla mnie jako czytelnika, który domyśla się jakie mogą być intencje Enrica zachowanie Karoliny może zdawać się właśnie naiwne, dziecinne. Gdybym była Karoliną? Cóż pewnie też dałabym się wciągnąć w tą grę, nieświadoma niebezpieczeństw oraz "Drugiego dna" tych sytuacji.
Książka napisana tak, że czytam ją jednym tchem. Jak wszystkie książki Pani Joli zreszta😊
Jeśli chcecie się dowiedzieć jak się kończy ta opowieść przeczytajcie, ja Wam nie napiszę. Zostawiam Was moi drodzy w tej niewiedzy, odkryjcie to sami. Ja zostaje z moim zachwytem.

Za mną kolejna książka pani Jolanty Kosowskiej. Książka, którą bardzo chciałam przeczytać zafascynowana pierwszą częścią. Pani Jola mnie rozpieszcza i uszczęśliwia co chwila nowymi książkami do poczytania. Za co serdecznie dziękuję. Ale do rzeczy.
"Drugie dno" jest druga częścią "przygód" Karoliny z "Labiryntu obłędu", nie jest to moim zdaniem książka obyczajową jak...

Kontynuację powieści "W labiryncie obłędu", miałam okazję przeczytać również dzięki uprzejmości Pani Jolanty Kosowskiej - autorki. Powracamy wraz z nią do malowniczej Toskanii, gdzie wieczorami w niezliczonych ilościach leje się chianti, południami gorące powietrze wciska się w płuca a mentalność ludzi z małej miejscowości, tworzy jedną wielką sieć powiązań.

Główną postacią, która przewija się przez całą fabułę jest Enrico. Sam początek rozjaśnia nam podstawy jego szalonego pomysłu z listą przestępców. Chwilę później znajdujemy się już na komisariacie wraz z Karoliną i Wojtkiem, gdzie kobiecie wyjaśniana jest cała sytuacja i zostaje jej wręczony list od Enrica. I to właśnie ten list sprawia, że wcześniejsze plany Karoliny związane z powrotem do Polski i zostaniem przy Wojtku - zmieniają się całkowicie. On, wściekły z powodu jej decyzji, z hukiem wyjeżdża z Toskanii.

Karo zacieśnia swoje relacje z sąsiadką, od której wynajmuje mieszkanie - panią Mornetti oraz ze sprzedawcą gazet, a jej życie zaczyna przybierać monotonny bieg. Kawa, sztalugi, gazety, pogawędki i tak na okrągło. W tę monotonię codzienności wkrada się co rusz tajemniczy sms z dziwnym ciągiem cyfr, który jednak Karolinie nagle zaczyna wydawać się logiczny, a ona sama odbiera ukryty przekaz. Posłusznie, wiedząc kto jest nadawcą, wypełnia polecenia zawarte w kolejnych wiadomościach i spokojnie stara się obserwować rozwój wydarzeń. Dlaczego? Bo jak się okazuje, sprawa Antonia Sergrana wcale nie jest tak zamknięta jakby się wydawało.

W tej części możemy pełniej zaobserwować zachowania Karoliny jako artystki. Jej specyficzne postrzeganie rzeczywistości, dostrzeganie tego czego inni nie są w stanie zauważyć oraz przenikliwość, której standardowy śmiertelnik w tak znaczącym stopniu zapewne nie doświadczy. Kobieta staje się rozpoznawana na ulicy - jej podstawowym miejscu pracy. Pewnego dnia, podchodzi do niej nawet pani profesor z praskiej Akademii Sztuk Pięknych i zostawia ją z nieznoszącą sprzeciwu ofertą pracy. Wernisaż na głowie, zobowiązania wobec proboszcza, sióstr ze zgromadzenia św. Elżbiety, znajomych z kawiarni oraz samej siebie i jakby tego było mało, ciągła świadomość, że wokół niej toczy się kryminał... Czy sprawa morderstw, "klątwy Sergrana" oraz niezgodności testamentów znajdzie wreszcie swoje rozwiązanie?

Powieść ma charakter klamry kompozycyjnej. Jej początek, jakby urwany z teraźniejszości wątek, dopiero po wyjaśnieniu "dlaczego znajdujemy się w tym punkcie", ma swoją kontynuację na samym końcu. Znajdziemy tu też liczne retrospekcje, powtórzenia sytuacji i zapętlenia czasowe. Zupełnie jakby autorka starała się nas prowadzić w coraz bardziej ukryty sens każdej z sytuacji która już miała miejsce. Tutaj też nabiera sensu sam tytuł powieści - "Drugie dno". Drążymy pod powierzchnią spekulacji coraz bardziej i bardziej aż do samego sedna prawdy. Czy uda nam się tam dotrzeć w ślad za bohaterami?

"Drugie dno" to trafna kontynuacja, która wieńczy burzliwym finałem historię bohaterów spotkanych już w "W labiryncie obłędu". Nie polecam jej czytać bez wcześniejszego zaznajomienia się z poprzedniczką, bo zbyt wiele wątków mogłoby umknąć naszej uwadze, nawet pomimo licznych retrospekcji. Te zaś bardzo dobrze odświeżają w pamięci całą akcję jaka miała miejsce i pozwalają się wbić na właściwe tory myślenia. Nie spodziewałam się takiego końca. Starałam się nie wysnuwać własnych spekulacji i szłam wszędzie gdzie zawiodła mnie akcja. Myślę, że nie należy pierwszej części pozostawiać niedopowiedzianej i trzeba sięgnąć po jej kontynuację.

Kontynuację powieści "W labiryncie obłędu", miałam okazję przeczytać również dzięki uprzejmości Pani Jolanty Kosowskiej - autorki. Powracamy wraz z nią do malowniczej Toskanii, gdzie wieczorami w niezliczonych ilościach leje się chianti, południami gorące powietrze wciska się w płuca a mentalność ludzi z małej miejscowości, tworzy jedną wielką sieć powiązań.

Główną...

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/10/79-drugie-dno.html
(...) Historia Karoliny znów przeniosła mnie w wir wydarzeń, których mimowolnie bohaterka stała się uczestniczką. Pomimo złych doświadczeń jakie spotkały ją w Toskanii, Karolina postanawia zostać we Włoszech i tam malować swoje obrazy. Dziewczyna ma chyba jakąś zdolność przyciągania kłopotów. Tym razem bohaterka z własnej perspektywy opowiada nam co odkryła. Wiadomo, że to samo wydarzenie może być postrzegane na wiele sposobów, tylko gdzie jest prawda? Czy to będzie kolejna iluzja, której damy się zwieźć?
Pani Jolanta stworzyła historię, którą jak puzzle należy złożyć w całość. Nadal dozuje nam fragmentaryczne informacje, które dopiero po przeczytaniu całej książki wyłaniają prawdziwy obraz sytuacji, w której znalazła się bohaterka. Dzięki takiemu zabiegowi literackiemu, czytelnik w nieustającym napięciu sam próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci Antonia Sergrano. Wykreowany świat iluzji, manipulacji, tajemnic i domysłów potrafi zaciekawić nawet najbardziej wybrednego czytelnika. Nie zabraknie nam tajemniczych zbrodni w nie wyjaśnionych okolicznościach.
Autorka pokazuje czytelnikowi, jak nie wiele trzeba aby został on zmanipulowany i podjął grę, której nie zna zasad. Tajemnicze sms-y, które otrzymuje Karolina wywołują gęsią skórkę. Czyżby znowu ktoś próbował ją wciągnąć w niebezpieczną grę?
W książce aż kipi od emocji. Łatwo ulec urokowi otaczającej przyrody, czarującemu Włochowi, aby za chwilę odkryć, że oto jesteśmy świadkiem kolejnej tajemnicy, która jeszcze bardziej wciąga w wir wydarzeń
Kto z nas nie lubi rozwiązywać zagadek, dowiadywać się o tajemnicach drugiego człowieka? Dzięki uporowi Karoliny poznajemy ludzi, którzy potrafią być dwulicowi (...)
Dziękuję pani Jolancie Kosowskiej za książkę.

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/10/79-drugie-dno.html
(...) Historia Karoliny znów przeniosła mnie w wir wydarzeń, których mimowolnie bohaterka stała się uczestniczką. Pomimo złych doświadczeń jakie spotkały ją w Toskanii, Karolina postanawia zostać we Włoszech i tam malować swoje obrazy. Dziewczyna ma chyba jakąś zdolność przyciągania kłopotów. Tym razem...

fantastyczna książka nawet dla wymagających. Doskonała akcja, tajemnica, oraz romans. Gorąco polecam.


pełna recenzja na www.ksiegozbiorczyta.blogspot.com

fantastyczna książka nawet dla wymagających. Doskonała akcja, tajemnica, oraz romans. Gorąco polecam.


pełna recenzja na www.ksiegozbiorczyta.blogspot.com

Książkę do recenzji otrzymałam od Pani Jolanty Kosowskiej z zawodu lekarki, specjalistki w trzech dziedzinach medycyny. Jak sama mówi swój czas dzieli pomiędzy pracę zawodową, podróże i pisanie. Zadebiutowała powieścią obyczajową „Niepamięć” (2012, Wydawnictwo Bukowy Las). W 2013 roku nakładem Wydawnictwa Novae Res ukazał się thriller „Déjà vu”, w 2014 powieści obyczajowa „Niemoralna gra”, 2015 roku powieść obyczajowa „Nie ma nieba”.
Wcześniej nie miałam przyjemności zetknąć się z twórczością tej autorki. Powiem szczerze, że od pewnego czasu czytam wyłącznie książki polskich twórców i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, podejściem do tematu jak i stylem. Tak też było i tutaj.
Sama historia Karoliny jest wciągająca, choć dość zagmatwana. Po traumatycznych przeżyciach główna bohaterka postanawia pozostać we Włoszech a dokładnie w Toskanii. Jej decyzja wydaje się wszystkim irracjonalna. Karolina otrzymuje tajemniczy list, który wzbudza jej ciekawość. Dziewczyna zaczyna wplątywać się w grę nie znając graczy ani zasad.
„Piłka w grze. Nie ufaj nikomu poza mną. Jesteś cudowna.”
Nie będę zdradzać dalszej części fabuły, bo popsułabym Wam fun z czytania. „Drugie dno” to doskonała powieść obyczajowa z elementami, sensacji. Nie do końca zgodziłabym się z pełnowymiarowym romansem, choć rzeczywiście namiętność i uczycie Karoliny i Enrica determinuje jej późniejsze poczynania. „Drugie dno” to kontynuacja „Labiryntu obłędu”. Niestety nie miałam przyjemności wcześniej sięgnąć po tą książkę. Na pewno wszystko będzie dla was łatwiejsze, gdy zapoznacie się z wcześniejszą historią, jednak jak dla mnie druga część nie traci w żaden sposób bez znajomości pierwszej.
Pod względem samej historii ubranej w otoczkę tajemnicy, gry pozorów z domieszką miłości i namiętności książka ta naprawdę nie ustępuje tym zagranicznym napisanym przez znanych na Świecie autorów. Pani Jolanta Kossowska doskonale wprowadza nas w wykreowany przez siebie świat pokazując piękno Toskanii jej barwy i atmosferę, które przesiąkają każdą stronę.
Powiem szczerze, że Drugie dno na pewno przepadnie wam do gustu i nie będziecie czuć się zawiedzeni.
http://ksiegozbiorczyta.blogspot.com/2017/11/drugie-dno.html

Książkę do recenzji otrzymałam od Pani Jolanty Kosowskiej z zawodu lekarki, specjalistki w trzech dziedzinach medycyny. Jak sama mówi swój czas dzieli pomiędzy pracę zawodową, podróże i pisanie. Zadebiutowała powieścią obyczajową „Niepamięć” (2012, Wydawnictwo Bukowy Las). W 2013 roku nakładem Wydawnictwa Novae Res ukazał się thriller „Déjà vu”, w 2014 powieści obyczajowa...

Przeczytałam... jednym tchem , jak zahipnotyzowana. Nie wiem od czego zacząć. Zapytana teraz o to, co myślę o książce odpowiedziałbym, że nie jestem w stanie nic powiedzieć, za dużo emocji jest w mojej głowie.
I tak właśnie jest ! Książka wciągnęła mnie bez reszty. A jak skończyłam ostanie dwa akapitu czytałam parę razy, naprawdę sie delektując.
Cóż mogę powiedzieć... uczucia, uczucia i emocje pisane dużymi literami. Cholernie sie udzielające, powodujące dreszcze! Na pierwszym planie są ludzkie uczucia. Autorka gra z czytelnikiem powodując, że momentami sam nie wie, czy daną postać lubi, czy nienawidzi, każe mu zmieniać zdanie i sprawia, że czytelnik czuje się jak bohater tej powieści.
Książka jest odważna, prawdziwa, postacie nie są idealne, pokazują prawdziwe uczucia, Karolina młoda i ambitna, a Enrico powoduje dreszcze przebiegające po plecach. Treść sama w sobie bardzo ciekawa i przewrotna ,ale w całej książce królują uczucia!
Więcej Karoliny , więcej Enrica, po prostu więcej i więcej i więcej ! Mam nadzieję że autorka nas nie zawiedzie i przedstawi trzecie , czwarte i piąte dno :)
Polecam każdemu, kto chce się poddać się wartkiej akcji książki i pozwolić porwać się rzece uczuć uczucia i burzy emocji.

Przeczytałam... jednym tchem , jak zahipnotyzowana. Nie wiem od czego zacząć. Zapytana teraz o to, co myślę o książce odpowiedziałbym, że nie jestem w stanie nic powiedzieć, za dużo emocji jest w mojej głowie.
I tak właśnie jest ! Książka wciągnęła mnie bez reszty. A jak skończyłam ostanie dwa akapitu czytałam parę razy, naprawdę sie delektując.
Cóż mogę powiedzieć......

Wciągająca kontynuacja powieści „ W labiryncie obłędu” opisująca dalsze losy młodej artystki Karoliny, zagubionej w swoim własnym świecie. Książka w świetny sposób sprawia, że czytelnik razem z główną postacią gubi się w jej świecie i nie potrafi stwierdzić, co jest prawdą, a co jedynie iluzją. Dodatkowo ciekawe opisy miejsc powodują że czytelnik podróżując razem z postaciami doskonale wtapia się w atmosferę miejsc, w których rozgrywa się akcja. Autorka sprawinie manipuluje naszymi uczuciami powodują, że od powieści nie można się oderwać, od pierwszej do ostatniej strony. Czyta się coraz szybciej i szybciej. dziwiąc się, że już się kończy. Teraz pozostaje jedynie czekać na kolejne dzieło, a mam nadzieję że czekać nie będziemy za długo ; )

Wciągająca kontynuacja powieści „ W labiryncie obłędu” opisująca dalsze losy młodej artystki Karoliny, zagubionej w swoim własnym świecie. Książka w świetny sposób sprawia, że czytelnik razem z główną postacią gubi się w jej świecie i nie potrafi stwierdzić, co jest prawdą, a co jedynie iluzją. Dodatkowo ciekawe opisy miejsc powodują że czytelnik podróżując razem z...

Lubię czytać książki Jolanty Kosowskiej od pierwszej powiesci tej autorki
"Niepamięci" stałem się jej fanem.Pisze z pasją,każda powieść pochłania czytającego do ostatniej strony ,a potem żal,że to już koniec i zostaje czekanie na następną ksiażkę z nadzieją,że będzie równie dobra jak to, co czytam.
Taką powieścią jest "Drugie dno",które jest kontynuacją powieści "W labiryncie obłędu". W mistrzowski sposób autorka połączyła różne gatunki powieści: dobry kryminał z powieścią obyczajową i psychologiczną. Bohaterowie wyraziści i w żadnym momencie nie nudni.
Od pierwszj strony autorka gra na naszych emocjach, jeśli ci się wydaje,że lubisz jakiegoś bohatera, to na nastepnych stronach zmieniasz zdanie i przestajesz go lubić.Można się niemal pławić w emocjach.
Książka zupełnie inna niż wcześniejsze, choć powinienem napisać: "ksiażki zupełnie inne niż wcześniejsze".Historia w nich opowiedziana jest pełna tajemnic, szaleństwa graniczącego z obłędem, namiętności i pożądania.
Malowane słowami opisy Toskanii i Pragi nie zwalniają tempa akcji i nie nudzą.
Cała paleta barw przewija się w powieści,są one tak plastycznie ujęte w słowa(opisy obrazów Karoliny i Marka),że nie sprawia trudności czytającemu wyobrażenie sobie tych obrazów i ukrytych za nimi uczuć i emocji.Dla mnie kolory są trzecioplanowym bohaterem książki.
Gorąco polecam.

Lubię czytać książki Jolanty Kosowskiej od pierwszej powiesci tej autorki
"Niepamięci" stałem się jej fanem.Pisze z pasją,każda powieść pochłania czytającego do ostatniej strony ,a potem żal,że to już koniec i zostaje czekanie na następną ksiażkę z nadzieją,że będzie równie dobra jak to, co czytam.
Taką powieścią jest "Drugie dno",które jest kontynuacją powieści "W...