Przy mojej aktualnej niechęci do kryminałów skusiłam się na ten z powodu dopisku na okładce "kryminał z duszą". Znalazłam go na stosie książek u jednej z czytających osób z rodziny. Zainteresowałam się i postanowiłam sprawdzić cóż to takiego. Duszy nie znalazłam, chyba, że wydawca na myśli miał nudne wtręty kościelno-religijne, a kryminał okazał się beznadziejny. Znacznie lepsze czytałam i narzekałam, ale ten to kompletne nieporozumienie i rozczarowanie.
Stanisław Madej, tłumacz i redaktor w jednym z poznańskich wydawnictw, postanawia uciec z miasta do domu w Puszczy Noteckiej by przemyśleć swoje życie i plany na przyszłość. Cieszy się wiejskim spokojem, przyrodą i obserwacją ptaków. Niestety, podczas jednego ze spacerów znajduje wisielca. Niedługo po tym zgłasza się do niego wdowa po samobójcy i Stanisław decyduje się pomóc jej wyjaśnić sprawę śmierci męża. Tylko chęć dowiedzenia się co też okaże się rezultatem poszukiwań sprawiła, że wytrwałam do końca, choć nie było warto. Ani rozwiązanie, ani nic po drodze nie było warte mojego czasu. Beznadziejna historia, zlepek wątków dla których nie widzę dobrego połączenia i uzasadnienia umieszczenia ich w książce. Dodatkowo, motyw z krytyką twórczości narratora i śmiercią krytyka taki trochę mający na celu ostrzec czytelnika przed pokusą wyrażenia niepochlebnej opinii o książce;-) Trudno, ale inaczej się nie da.

Przy mojej aktualnej niechęci do kryminałów skusiłam się na ten z powodu dopisku na okładce "kryminał z duszą". Znalazłam go na stosie książek u jednej z czytających osób z rodziny. Zainteresowałam się i postanowiłam sprawdzić cóż to takiego. Duszy nie znalazłam, chyba, że wydawca na myśli miał nudne wtręty kościelno-religijne, a kryminał okazał się beznadziejny. Znacznie...

Ach jak mi się podobała ta książka! Tak lekko przez nią przeplynęłam… Cudna!

Ach jak mi się podobała ta książka! Tak lekko przez nią przeplynęłam… Cudna!

Wstęp słaby, pierwsze 100 stron dawało nadzieję na całkiem przyjemny, lekki kryminał, potem autor zupełnie zmienił koncepcję na książkę - stała się romansem, a sprawa śmierci pozostała zapomniana. Przypomniano sobie o niej na ostatnich 100 stronach, ale pozostawiono niedokończoną. Sposób opisania seksu pozostawia traumę...
Muszę jednak przyznać, że autor ma duży zasób słów i interesujących intertekstów, za co przyznaję "Chaszczom" 4 gwiazdki.

Wstęp słaby, pierwsze 100 stron dawało nadzieję na całkiem przyjemny, lekki kryminał, potem autor zupełnie zmienił koncepcję na książkę - stała się romansem, a sprawa śmierci pozostała zapomniana. Przypomniano sobie o niej na ostatnich 100 stronach, ale pozostawiono niedokończoną. Sposób opisania seksu pozostawia traumę...
Muszę jednak przyznać, że autor ma duży zasób słów...

lekki, obyczajowy kryminalik...

lekki, obyczajowy kryminalik...

według mnie bardzo słaba, nie zaciekawiła mnie, wręcz zmuszałem się żeby ją dokończyć

według mnie bardzo słaba, nie zaciekawiła mnie, wręcz zmuszałem się żeby ją dokończyć

Lubię wracać do Grzegorczyka - jego stylu pisania, lekkiego pióra, otwartości na niejednoznaczność bohaterów i głębi w codzienności.

Lubię wracać do Grzegorczyka - jego stylu pisania, lekkiego pióra, otwartości na niejednoznaczność bohaterów i głębi w codzienności.

Tak, to książka z Duszą...osadzona w pięknych sceneriach przyrody...
Warto znaleźć dla niej czas.

Tak, to książka z Duszą...osadzona w pięknych sceneriach przyrody...
Warto znaleźć dla niej czas.

Zaczęło się obiecująco, bo dostajemy zagadkę wisielca i czytelnik liczy, że wokół niej da się zbudować ciekawą fabułę, a tu autor usilnie stara się zrobić wszystko by zamienić książkę w totalnie niejakie nudziarstwo.

Od początku miałem wrażenie, że tytuł ten jest mocno inspirowany Domem na Wyrębach Dardy. Nie miałbym nic przeciw dobrej podróbce, ale tutaj braki wyłażą na każdym kroku. Podobny z założenia bohater w sile wieku uciekający od świata na odludzie. Niestety cały mroczny stan pogłębiającej się psychozy bohatera Dardy zostaje tutaj zastąpiony totalnie miałkim miotaniem się podstarzałego kawalera, który przeradza się momentami w jakiegoś lowelasa ze skłonnościami do snucia bzdurnych pseudoteologicznych rozważań.

Sama historia kryminalna zostaje tutaj zepchnięta na dalszy plan, a w efekcie pozostawiona samej sobie, na pierwszy plan za to wkraczają uniesienia miłosne bohatera, który nagle odkrywa w sobie potrzebę znalezienia sobie partnerki tłumioną przez prawie pięćdziesiąt lat.

Ogólnie nuda i jakaś taka przebijająca z całej historii irytująca nijakość, że nie ma nawet jak zaczepić się o coś ciekawszego, bo nic tu nie gra. Słaby bohater, masa religijnych nawiązań bez specjalnego sensu, sztywny i często żenujący język.

Wypadałoby żeby autor książki zastosował się do szantażu zastosowanego wobec swojego bohatera, równie nieudanego pisarza i nie popełniał więcej podobnych dzieł.

Zaczęło się obiecująco, bo dostajemy zagadkę wisielca i czytelnik liczy, że wokół niej da się zbudować ciekawą fabułę, a tu autor usilnie stara się zrobić wszystko by zamienić książkę w totalnie niejakie nudziarstwo.

Od początku miałem wrażenie, że tytuł ten jest mocno inspirowany Domem na Wyrębach Dardy. Nie miałbym nic przeciw dobrej podróbce, ale tutaj braki wyłażą na...

Bardziej romans, niż kryminał. Obyczajówka taka. Proza życia. Zaplątane te Chaszcze.

Bardziej romans, niż kryminał. Obyczajówka taka. Proza życia. Zaplątane te Chaszcze.

Książka ktora z każdym rozdziałem sprawiała, że byłam bardziej znużona. Za dużo w niej religii, całe wątki które musiałam pomijać.. coś w niej jest, że nie przemawia do mnie w ogóle.

Książka ktora z każdym rozdziałem sprawiała, że byłam bardziej znużona. Za dużo w niej religii, całe wątki które musiałam pomijać.. coś w niej jest, że nie przemawia do mnie w ogóle.