Książka lekko dziwna, opowiadająca o dwóch obozach Armeńczyków, konformistów marzpana Wasaka Sjumiego (którym nie przeszkadzało wyrzeczenie się wiary i narodowości) i patriotów sarapeta Wartana Mamikoniana, którzy byli gotowi na wszystko, żeby zachować tradycję, wiarę i narodowość. Akcja nie dzieję się w zawrotnym tempie i jest nieco jednostajna, opisuje społeczeństwo Armenii z V w. n.e., spodziewałem się więcej akcji, opisu walk, a nie opisu społeczeństwa, gdzie cyklicznie powtarza się opinia jak ważny jest lud (jak napisał poprzednik "nagzymsie" marksistowskie podejście),że prosty lud jest bez skazy, natomiast elity są zdegradowane i za wszelką cenę chcą utrzymać przywileje własne. Jednak czasy, w których dzieje się akcja sa tak dla mnie kompletnie obce, że z przyjemnością przeczytam tom II.

Książka lekko dziwna, opowiadająca o dwóch obozach Armeńczyków, konformistów marzpana Wasaka Sjumiego (którym nie przeszkadzało wyrzeczenie się wiary i narodowości) i patriotów sarapeta Wartana Mamikoniana, którzy byli gotowi na wszystko, żeby zachować tradycję, wiarę i narodowość. Akcja nie dzieję się w zawrotnym tempie i jest nieco jednostajna, opisuje społeczeństwo...

Dziwna książka. Napisana przez marksistę, a wydana w 1943 roku w Sowietach. Historia powstania Ormian z 450 roku w obronie chrześcijaństwa. Opowiada dzieje dojrzewania buntu pod przywództwem Wartana Mamikoniana przeciwko edyktowi władcy perskich okupantów Jazdagirda II nakazującemu przyjęcie zaratusztranizmu i de facto wymazanie chrześcijaństwa. Wiązało się to też z wprowadzeniem kazirodztwa i wielożeństwa. W tym czasie Armenia była w unii z Kościołem. Dla mnie raczej ciężko strawne i trochę nienaturalne. Po drugi tom raczej nie sięgnę. Plus to to, że porusza mało znaną historię, ciekawego narodu. Z bardziej znanych postaci pojawia się tu incydentalnie Szuszanik - święta prawosławnego kościoła gruzińskiego. Oczywiście widać też naleciałości tzw. wojny ojczyźnianej. Na pierwszy plan wysuwa się raczej wojna o ojczyznę i lud/naród, a nie wiarę. Władca Persów nazywany jest królem Ariów, a Persja - aryjskim mocarstwem. Ciekawostką jak dla mnie jest nazywanie jeziora Wan - morzem. W tym tomie nie ma jeszcze walk. Armeńscy arystokraci sprzeciwiający się przyjęciu zaratusztranizmu podążają do Persji, przed oblicze tamtejszego władcy, by tam się wytłumaczyć. Grozi im stratowanie przez słonie.

Dziwna książka. Napisana przez marksistę, a wydana w 1943 roku w Sowietach. Historia powstania Ormian z 450 roku w obronie chrześcijaństwa. Opowiada dzieje dojrzewania buntu pod przywództwem Wartana Mamikoniana przeciwko edyktowi władcy perskich okupantów Jazdagirda II nakazującemu przyjęcie zaratusztranizmu i de facto wymazanie chrześcijaństwa. Wiązało się to też z...