Jak bawić się książkami z dziećmi? Może w teatr cieni. Naprzeciw wychodzi książka H. Tulleta "Gra cieni", która w pierwszej chwili zaskakuje, bo jest cała czarna. Po chwili widać w niej wycięte kształty, zachęcające do zabawy z latarką. Pomysł naprawdę świetny. Trochę trudno się jednak odgina kartki by podświetlić cały obrazek. No i opowieść raczej dość krótka i prościutka, więc to zabawa na kilka razy. Może gdyby było więcej części...

Jak bawić się książkami z dziećmi? Może w teatr cieni. Naprzeciw wychodzi książka H. Tulleta "Gra cieni", która w pierwszej chwili zaskakuje, bo jest cała czarna. Po chwili widać w niej wycięte kształty, zachęcające do zabawy z latarką. Pomysł naprawdę świetny. Trochę trudno się jednak odgina kartki by podświetlić cały obrazek. No i opowieść raczej dość krótka i prościutka,...

Bardzo pomysłowa książka, ale technicznie mogłaby być wykonana lepiej - kartki trzeba dobrze dogiąć i przytrzymać, żeby cały obrazek był dobrze widoczny w postaci cieni, karty i okładka szybko się porysowały. Zawartość trochę mnie rozczarowała, liczyłam, że ażurowe obrazki będę ciekawsze i bardziej dostosowane do 2-letniego chłopca.

Bardzo pomysłowa książka, ale technicznie mogłaby być wykonana lepiej - kartki trzeba dobrze dogiąć i przytrzymać, żeby cały obrazek był dobrze widoczny w postaci cieni, karty i okładka szybko się porysowały. Zawartość trochę mnie rozczarowała, liczyłam, że ażurowe obrazki będę ciekawsze i bardziej dostosowane do 2-letniego chłopca.

Popatrzcie na to cudo! Ktoś (a nawet nie ktoś, tylko sam H. Tullet!) wreszcie wpadł na pomysł by wydać książeczkę interaktywną, która tworzy niezwykły klimat teatru cieni. Sama jestem zadziwiona prostotą idei, bo przecież każdy z nas kiedyś bawił się w teatr cieni a zatem każdy wie jak niewiele potrzeba, by go stworzyć 😉 Wystarczy zwykła lampka nocna lub latarka oraz wycinanki albo najzwyczajniej na świecie nasze dłonie. A jednak. Gra cieni wymaga wyobraźni, najlepiej mnóstwo wyobraźni, zwłaszcza tej dziecięcej. Jeśli komuś jednak brak wyobraźni i nie ma żadnego młodego pomocnika obok, to na ratunek przychodzi ONA.

Książka “Gra cieni” Herve Tulleta jest nowatorska w swej koncepcji.
Powala pomysłem na wieczorne opowieści do poduszki, bo teatr cieni tworzy się najlepiej właśnie wieczorem, gdy zajdzie słońce a w pokoju robi się cicho i ciemno. Wtedy możemy z latarką i książką w ręku wejść pod kołdrę i zacząć naszą zabawę! Zabawę trochę dla tych co się lubią bać, ALBO właśnie dla tych osobników, których trzeba w miły sposób oswoić ze złymi wilkami śniącymi się po nocach i groźnymi cieniami chodzącymi po ścianach dziecięcego pokoju. Szykując się do snu, możemy zrobić sobie seans z książką i teatrem cieni – najpierw czytamy historię “Gra cieni”, za pomocą stron i latarki wyświetlamy obrazki ilustrujące czytaną opowieść, a następnie sami próbujemy stworzyć swój teatr cieni, poszukujemy zwierząt na ścianie, stworzonych z naszych dłoni i palców, próbujemy animować niezwykłe, nowo powstałe stwory, podkładamy głos gdy stwory zaczynają otwierać paszczę – niezła zabawa, nie? Tylko trzeba najpierw na nią wpaść, dlatego ta książka jest według mnie tak cenna. Stanowi fajny bodziec, do dalszego kreatywnego działania, które jednocześnie jest wartościową, wyciszającą zabawą na dobranoc.

Książka składa się z tekturowych stron w czarnym kolorze, z białym odręcznie pisanym tekstem. Niestety z nie najciekawszą, lub też po prostu dość nieskomplikowaną treścią ale cóż, nie można mieć wszystkiego! Być może spodziewałam się głębszej, dłuższej opowieści, tymczasem jest to kilka zdań, które mają za zadanie pokierować nas i pchnąć dalej naszą wyobraźnię w stronę samodzielnego obmyślania dalszej historii. Tylko tyle. I AŻ TYLE. Dla mnie bardzo dużo 🙂

Więcej na: https://karmionekultura.pl/gra-cieni/

Popatrzcie na to cudo! Ktoś (a nawet nie ktoś, tylko sam H. Tullet!) wreszcie wpadł na pomysł by wydać książeczkę interaktywną, która tworzy niezwykły klimat teatru cieni. Sama jestem zadziwiona prostotą idei, bo przecież każdy z nas kiedyś bawił się w teatr cieni a zatem każdy wie jak niewiele potrzeba, by go stworzyć 😉 Wystarczy zwykła lampka nocna lub latarka oraz...

Książeczka idealna do oswajania lęku przed ciemnością, ale też stwarzająca możliwość snucia niesamowitych historii. Dziecko wyrusza w niesamowitą podróż po ciemnościach, nasłuchując, przyglądając się, zastanawiając, co może kryć się w cieniu.

W pierwszą podróż ruszamy razem z dzieckiem. Uzbrojeni w latarkę i dobry humor. Zabawa cieniem to świetna alternatywa dla wieczornego czytania. Rodzic może wymyślać bajeczkę na bieżąco, dziecko staje się aktywnym uczestnikiem tej opowieści.

Kolejne wypady do świata cieni dziecko może już odbywać samodzielnie. Latarka w łapkę i do działa! Pod kątem, na wprost, pojedyncze obrazki lub dwa za jednym zamachem, na ścianie, pościeli, podłodze. Najlepsze jest to, że książeczkę można wykorzystać również w ciągu dnia – wystarczy odrobina słoneczka.

Książeczka sprzyja nawiązywaniu bliskich relacji. Tulimy się, wspólnie odkrywamy, mówimy i pozwalamy dziecku mówić. Nie wyrywamy mu latarki – nie zawsze prosto i w punkt oznacza lepiej.

Co ważne: książeczka może być wstępem do nauki odwzorowywania. Rzucane cienie można kolorować, obrysowywać lub próbować powtórzyć (odtworzyć). Warto też pobawić się w tworzenie własnych wzorów, a potem ich rozwijanie i snucie kolejnych nocnych historyjek.

--------------
Zdjęcia i więcej kreatywnych książeczek z tej serii: http://www.matkapuchatka.pl/2017/06/harve-tullet-nowa-seria-kreatywnych.html

Książeczka idealna do oswajania lęku przed ciemnością, ale też stwarzająca możliwość snucia niesamowitych historii. Dziecko wyrusza w niesamowitą podróż po ciemnościach, nasłuchując, przyglądając się, zastanawiając, co może kryć się w cieniu.

W pierwszą podróż ruszamy razem z dzieckiem. Uzbrojeni w latarkę i dobry humor. Zabawa cieniem to świetna alternatywa dla...

Przygodę z książkami warto rozpocząć nim dziecko zacznie samodzielnie czytać. Oswajanie malucha z tego typu rozrywką nie musi być nudne. Rynek wydawniczy bogaty jest w piękne książki z samymi ilustracjami. Nie zabraknie również publikacji rozwijających zmysły, czyli zapewniających różne bodźce dotykowe, wzrokowe i dźwiękowe oraz rozwijających wyobraźnię. Wydawnictwo Insignis posiada bogatą ofertę książek dla najmłodszych. Znajdziemy wśród nich lektury zachęcające do rozwoju wyobraźni, zabaw z cieniami, opowiadania sobie historii, ćwiczących sprawność palców i zapewniających różne bodźce sensoryczne oraz wzrokowe, a także rozwijających spostrzegawczość.
Hervé Tullet proponuje bardzo nietypową książkę. „Gra cieni” bazuje na zabawie cieniami, rozwijaniu inteligencji, wyobraźni, myślenia globalnego. Wykorzystuje dziecięcą fascynację ulotnym obrazem, zabawą światłem, która może zaczarowywać świat. Czytaniu może towarzyszyć zabawa z rączkami, eksperymentowanie z cieniami, opowieściami zawartymi w książce. Konieczność odgadnięcia, co kryje w sobie cień pozwala na rozwijanie spostrzegawczości, myślenia globalnego.
Taka zabawa pozwala na wyciszenie, rozwija wyobraźnię, a tworząc niezwykłe opowieści o bohaterach zachęca do mówienia, czyli bardzo ważnej pracy nad językiem. W „Grze cieni” znajdziemy dom, ogród, ludzi, ptaki, wiewiórkę, zarośla ze stworami lub zwierzętami, wilka, lisy, słonia, kota i mandalę z okiem i zwierzętami. Książka może pełnić funkcję nietypowego teatrzyku cieni i zachęcać do opowiadania coraz bardziej rozbudowanych historii. Zabawę można rozpocząć od zgadywania, co znajduje się na ilustracji (a raczej co kryje cień na ścianie). Później warto wydłużać czytanie przez opowiadanie coraz bardziej rozbudowanych opowieści, niezwykłych przygód, pozwolić dziecku na wieczorne fantazjowanie, opowiadanie rodzicom niezwykłych rzeczy.
„Gra cieni” to również interesująca publikacja terapeutyczna. Dziecko przez swoja opowieść może opowiedzieć dorosłemu o swoich lękach, podzielić się zmartwieniami.
Poza funkcją teatrzyku cieni publikacja doskonale sprawdza się jako karty kontrastowe. Po rozcięciu wszystkich kart. Można na początku wykorzystać ją do zabawy w rozpoznawanie kształtów. To pozwoli młodszym dzieciom na oswojenie się z szablonami oraz pracę nad koncentracją, skupieniem uwagi na określonym przedmiocie, rozwijanie myślenia globalnego, przez dopasowywanie zdjęć, pluszaków i innych zabawek z wizerunkami zwierząt.
„Gra cieni” formatem przypomina zwykły 96 kartkowy zeszyt. Kartonowa, śliska oprawa i strony sprawiają, że książka jest solidna. Czarne strony, niedługie polecenia, pytania dotyczące każdej ilustracji, zachęcają do zabawy, do której można poza światłem wykorzystać papier. Odrysowywanie kształtów czarnym pisakiem, kolorowanie i dorysowywanie elementów na białej kartce zachęci do rozwijania umiejętności manualnych. Lektura będzie doskonałym wstępem do rozwijania swoich umiejętności tworzenia wzorów.
Zabawa z cieniami jest świetnym pomysłem na terapię dla dzieci mających problem z naśladowaniem, odtwarzaniem, mówieniem oraz rysowaniem. Wspólne spędzanie czasu na takiej zabawie pomaga na rozwijanie relacji społecznych, a mówienie pomaga w nauce mowy lub jej kształtowaniu. Zabawa pomaga zapewnić interesującą rozrywkę nie tylko wieczorem, wzmocnić relacje rodzinne oraz zachęcić dziecko do zabaw rozwijających umiejętności niezbędne w przedszkolu i szkole.
Polecam!

Przygodę z książkami warto rozpocząć nim dziecko zacznie samodzielnie czytać. Oswajanie malucha z tego typu rozrywką nie musi być nudne. Rynek wydawniczy bogaty jest w piękne książki z samymi ilustracjami. Nie zabraknie również publikacji rozwijających zmysły, czyli zapewniających różne bodźce dotykowe, wzrokowe i dźwiękowe oraz rozwijających wyobraźnię. Wydawnictwo...