Rozmowy o Bogu i kwestii jego istnienia bądź nie, najlepiej prowadić z samym sobą. Irytacja jaką wzbudzisz w swoim interlokutorze, który podpiera się wiarą jak kulami, bo nie potrafi lub nie chce stać o własnych siłach, nie warta jest jej podejmowania. Rozum zawieś na kołku.
Taka konkluzja po przeczytaniu Klatek.
Co do warstwy narracyjnej samej książki, to jest bardzo słabo.

Rozmowy o Bogu i kwestii jego istnienia bądź nie, najlepiej prowadić z samym sobą. Irytacja jaką wzbudzisz w swoim interlokutorze, który podpiera się wiarą jak kulami, bo nie potrafi lub nie chce stać o własnych siłach, nie warta jest jej podejmowania. Rozum zawieś na kołku.
Taka konkluzja po przeczytaniu Klatek.
Co do warstwy narracyjnej samej książki, to jest bardzo słabo.

Właśnie skończyłam czytać i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem ogromnej pracy i trudu jakiego wymagało napisanie tej książki, a przede wszystkim ugruntowanej i obszernej wiedzy na temat wiary i różnych przekonań, które autor porusza w swojej powieści. Wplecione w fabułę losów pracowników ambasady rozważania na temat Boga, którego nie ma?! Przynajmniej dla mnie są fascynujące i zarazem kontrowersyjne. Jednocześnie jest to piękna opowieść o  miłości, zaufaniu i o tym, co w życiu jest istotne, czyli o tym, o czym Martyna pisze w liście do Maćka. Żeby nie zdradzać szczegółów fabuły dodam tylko, że owe piękne przemyślenia, wydają się proste, ale jakże często trudne do zrealizowania w zderzeniu z „komplikacjami" dnia codziennego. Nasze pragnienia dotyczące miłości, wzajemnego zrozumienia i próby bycia dobrymi, zbyt często kończą się porażkami. Także nasze rozumienie Boga (o ile w ogóle można go zrozumieć),po lekturze książki wydaje się zbyt powierzchowne i schematyczne. Jest to książka, która zderza świat naszych emocji ze światem rozumu. Nie do końca jestem pewna, czy należy oba te światy sobie przeciwstawiać, ale jeśli zgodzimy się na ten podział, to fascynującym musi być dla każdego czytelnika decyzja, na którą stronę w realnym życiu postawić. Myślę też, że ta książka jest niebezpieczna dla ludzi, którzy uczciwie podchodzą do życia. Ludzi, którym codzienność nigdy nie dała zbyt dużo czasu na przemyślenie istotnych spraw dotyczących ludzkiego losu. Rezygnacja z własnych poszukiwań i przyjmowanie na wiarę gotowych rozwiązań może okazać się dla niektórych niezwykle gorzkie. Oczywiście, nie jest to książka dla tych, którzy swoje na temat wiary wiedzą. Ci, do których „czucie i wiara silniej przemawia niż mędrca szkiełko i oko” mogą sobie lekturę Klatek darować. Wybudzenie ze strefy komfortu im nie grozi. Jednak dla poszukujących, otwartych na przyjmowanie prawd niekoniecznie zgodnych z ich dotychczasowymi poglądami Klatki będą inspiruąjce.
Bez względu na bagaż doświadczeń, jaki każdy człowiek w sobie niesie, główną zaletą Klatek jest, przynajmniej według mnie, że zmuszają do przemyślenia na nowo wielu podstawowych zagadnień dotyczących sensu życia.

Właśnie skończyłam czytać i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem ogromnej pracy i trudu jakiego wymagało napisanie tej książki, a przede wszystkim ugruntowanej i obszernej wiedzy na temat wiary i różnych przekonań, które autor porusza w swojej powieści. Wplecione w fabułę losów pracowników ambasady rozważania na temat Boga, którego nie ma?! Przynajmniej dla mnie są...

O książce słyszałem same dobre rzeczy, niestety długo pozostawała dla mnie niedostępna. Nie jest łatwo bowiem wejść w jej posiadanie, w księgarniach ani na allegro zwyczajnie „Klatek” nie ma. Ostatecznie udało się poprzez skontaktowanie przez fb z autorem. I tę właśnie metodę wszystkim polecam - szczególnie, że dostaje się w gratisie dedykację; dużym bonusem jest też możliwość rozmowy z autorem i wymiany uwag.

Samo zdobycie „Klatek” jest zatem sporym wyzwaniem, swoistą „wartością dodaną”, bo szczęśliwy byłem kiedy miałem ją w ręku, zanim przeczytałem jeszcze pierwszą stronę. A potem… potem było już tylko lepiej.
Osią książki są rozmowy między bohaterami, dyskusje na temat Boga, wiary, religii. Długie, głębokie, rzeczowe, jednak (na szczęście!) bez wchodzenia w zawiłe filozoficzne terminy czy tematykę, której śmiertelnik nie ogarnie. Ciekawe i na poziomie. Pada wiele cennych argumentów i – co warto podkreślić - wszystko odbywa się spokojnie, bez jadu, rzeczowo i bardzo kulturalnie.

Warstwa fabularna też jest moim zdaniem bardzo ciekawa - muszę jednak ostrzec, że dużo w niej niedomkniętych wątków, a pojawiające się tajemnice niestety tajemnicami zostają do końca. Jak udało mi się ustalić z rozmowy z autorem, jest to działanie celowe - książka ma mieć ciąg dalszy. Czekam z wypiekami na twarzy, bo rzeczona warstwa fabularna z pewnością jest warta uwagi i uważam, że nawet bez tych jakże ciekawych rozmów filozoficznych Maćka z Martyną książka byłaby dość interesującą pozycją.

Powieść jako całość robi bardzo silne wrażenie, mocno emocjonuje, wstrząsa. Nawet mną, osobą niewierzącą. Myślę, że jest to jednak znakomita lektura przede wszystkim dla tych, którzy w jakiś sposób się wahają, są rozdarci religijnie, nie do końca zgadzają się z otaczającą ich pełną religijnych odniesień rzeczywistością, ale nie umieją jednak się w tym wszystkim określić, odnaleźć, nazwać tego, co czują.
Odczucia ateisty są oczywiście znacząco inne – ten może tylko przyklasnąć i pokiwać z podziwem dla wiedzy autora, ale na jego światopogląd raczej książka nie wpłynie (myślę jednak, że i tak warto to przeczytać - chyba każdy niewierzący dowie się czegoś nowego, pozna to czy tamto zagadnienie z innej strony, przyswoi sobie jakieś ciekawe powiedzenie albo celną ripostę). Ciekaw jestem jak zareagowaliby na nią ci prawdziwie, głęboko wierzący? Nie mówimy oczywiście o zacietrzewionych moherach, ale właśnie o refleksyjnych, myślących wierzących (moim zdaniem nie ma tu wcale oksymoronu).

To nie jest książka na jeden raz. Zdecydowanie. Zbyt wiele faktów umyka po pierwszym pochłonięciu treści, zbyt wiele jakże cennych uwag. Należy do niej wracać, smakować, zapamiętywać argumenty i powiedzenia, których można gdzieś tam kiedyś użyć w dyskusji. Za rok, dwa z pewnością podejdę do niej drugi raz (dobrą okazją będzie, mam nadzieje, odświeżenie sobie treści przed drugą częścią kiedy ta w końcu wyjdzie) i myślę, że znajdę mnóstwo rzeczy, które przeoczyłem za pierwszym razem.

Zdecydowanie jedna z lepszych pozycji, które udało mi się spotkać w ostatnim czasie. Marzenie, aby „Klatki” zostały lekturą licealną to marzenie ściętej głowy (chociaż ma ku temu wszelkie predyspozycje, bo jest lekturą inteligentną, zachęcającą do przemyśleń i prowokującą do dyskusji) – nie, nie w Polsce, nie w tym czasie.

O książce słyszałem same dobre rzeczy, niestety długo pozostawała dla mnie niedostępna. Nie jest łatwo bowiem wejść w jej posiadanie, w księgarniach ani na allegro zwyczajnie „Klatek” nie ma. Ostatecznie udało się poprzez skontaktowanie przez fb z autorem. I tę właśnie metodę wszystkim polecam - szczególnie, że dostaje się w gratisie dedykację; dużym bonusem jest też...

"Klatki" już przeczytane. Daje dużo refleksji i zastanowień odnosnie sposobu życia. Ksiażke czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Na pewno książkę jeszcze raz przeczytam. Tym razem skupie się głównie na szerszej analizie rozmów bohaterów. Niektóre fragmenty z książki chętnie wykorzystam do dowolnej dyskusji. Dużym plusem jest to,że ta ksiażka jest różnorodna. Że nie tylko skupia się na jednym elemencie ,ale też pokazuje świat z różnych kierunków. Jak dla mnie Klatki są swietnym poradnikiem na życie. Moim zdaniem powinna postać druga częsc Klatek.

"Klatki" już przeczytane. Daje dużo refleksji i zastanowień odnosnie sposobu życia. Ksiażke czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Na pewno książkę jeszcze raz przeczytam. Tym razem skupie się głównie na szerszej analizie rozmów bohaterów. Niektóre fragmenty z książki chętnie wykorzystam do dowolnej dyskusji. Dużym plusem jest to,że ta ksiażka jest różnorodna. Że nie tylko ...

Tak czasem bywa, że książka przychodzi do człowieka :) Uczyłam się w technikum księgarskim i pracowałam pośród książek, dlatego gdy napisał do mnie autor książki "Klatki", opisując swoją powieść, musiałam ją sprawdzić, ponieważ z taką formą się jeszcze nie spotkałam. Rozważania o wierze i niewierze w Boga i co za tym idzie, źródłach moralności w naszym życiu zawierają się w zwyczajnej opowieści o codzienności pracy w polskiej ambasadzie w Irlandii, w której aż roi się od absurdów - jak to w życiu bywa. Kluczową rolę do poruszenia tematu wiary odgrywa dziewczyna, która swoją otwartością zachęca współpracownika do szczerej i wielowątkowej rozmowy stającej się swoistą podróżą w obszary rozważań, które zazwyczaj pomijamy. Najcenniejszy był tutaj dla mnie kontakt z autorem, który zachęca czytelników do podzielenia się wrażeniami i uwagami, z czego skwapliwie skorzystałam ;)

Tak czasem bywa, że książka przychodzi do człowieka :) Uczyłam się w technikum księgarskim i pracowałam pośród książek, dlatego gdy napisał do mnie autor książki "Klatki", opisując swoją powieść, musiałam ją sprawdzić, ponieważ z taką formą się jeszcze nie spotkałam. Rozważania o wierze i niewierze w Boga i co za tym idzie, źródłach moralności w naszym życiu zawierają się w...

Powieść Klatki czyta się wspaniale! Oczywiście wprowadzenie w niuanse życia na placówce dyplomatycznej, przekrój charakterów i charakterków ludzi tam pracujących ma swoje znaczenie. Autor ciekawie wkomponował, w to wszystko przekaz, że kto używa rozumu, ten uwalnia się od dogmatów i życiowych schematów. Niebanalny jest sposób widzenia świata przez głównego bohatera i jego rozmowy z praktykantką Martyną. Także w oryginalny sposób opisane są sprawy sercowe głównych bohaterów. Końcówka znakomita! Zachęcam do sięgnięcia po tę ciekawą lekturę.

Powieść Klatki czyta się wspaniale! Oczywiście wprowadzenie w niuanse życia na placówce dyplomatycznej, przekrój charakterów i charakterków ludzi tam pracujących ma swoje znaczenie. Autor ciekawie wkomponował, w to wszystko przekaz, że kto używa rozumu, ten uwalnia się od dogmatów i życiowych schematów. Niebanalny jest sposób widzenia świata przez głównego bohatera i jego...

Polecam!!! Jestem pod ogromnym wrażeniem Klatek.Ta książka nosi znamię bestselleru!

Polecam!!! Jestem pod ogromnym wrażeniem Klatek.Ta książka nosi znamię bestselleru!

Bardzo ważna lektura, którą polecam każdemu, kto chce przeczytać dobrą powieść, ale nie tylko. "Klatki" nie są tylko powieścią, "Klatki" to jest przewodnik, który prowadzi czytelnika do przemyślenia wielu ważnych tematów. Książka zadaje pytania, na które każdy z nas powinien sam znaleźć odpowiedzi.

Bardzo ważna lektura, którą polecam każdemu, kto chce przeczytać dobrą powieść, ale nie tylko. "Klatki" nie są tylko powieścią, "Klatki" to jest przewodnik, który prowadzi czytelnika do przemyślenia wielu ważnych tematów. Książka zadaje pytania, na które każdy z nas powinien sam znaleźć odpowiedzi.

Powieść Klatki" mnie zaskoczyła. Takiej książki w zasadzie nie można było dotąd znaleźć na polskim rynku wydawniczym. Porusza w bardzo ciekawy i przystępny sposób tematykę, której nie tyle ludzie unikają, ile boją się jej sprostać. Forma dialogu osadzona w fabule, która zdaje się pretekstem do głębszych treści, sprawia, że książka dobrze się czyta, wciąga i absolutnie nie jest "przyciężka", co niestety zdarza się w innych publikacjach o podobnej tematyce. Według mnie to powieść filozoficzna, powieść traktat, powieść psychologiczna i społeczno-obyczajowa. Jednocześnie jest bardzo dobrze skomponowana i wyważona, niczego nie ma ani za dużo, ani za mało. Naprawdę niesamowicie ciekawy utwór. Spokojnie mogłaby być lekturą w szkole średniej i uważam, że byłaby najciekawszą, najbardziej zapadającą w pamięć i uczącą myślenia książką spośród tych, które młodzież w szkołach musi czytać. Pewnie byłaby też najchętniej czytana i najżywiej omawiana. W każdym razie cieszę się, że ją przeczytałam, bo to z pewnością powieść, która ubogaca czytelnika i o której nie da się zapomnieć.
Miałam zaszczyt być jedną z pierwszych czytelniczek Klatek i moja opinia pojawiła się w opisie książki na stronie sprzedającej ją księgarni.

Powieść Klatki" mnie zaskoczyła. Takiej książki w zasadzie nie można było dotąd znaleźć na polskim rynku wydawniczym. Porusza w bardzo ciekawy i przystępny sposób tematykę, której nie tyle ludzie unikają, ile boją się jej sprostać. Forma dialogu osadzona w fabule, która zdaje się pretekstem do głębszych treści, sprawia, że książka dobrze się czyta, wciąga i absolutnie nie...