grafomania x przecinki, w niewłaściwych, miejscach

grafomania x przecinki, w niewłaściwych, miejscach

Nie jestem zachwycona tymi wierszami. Nie czuję chyba tego flow de Barbaro, co by się zgadzało, bo czasem jak ktoś mówi o "Czułej przewodniczce", której jest autorką, to w ogóle do mnie nie trafia, nie ten mindset, dla mnie to taki coaching, którego nie toleruję w żadnej formie. I w tych wierszach to chyba czuć, że po prostu nie nadajemy na tych samych falach. Podobają mi się dwa (bez tytułu, za dużo tych bez tytułu!),jeden o kobiecie, która przechodzi przez jezdnię, a drugi o poprutej tkance, ale to by było na tyle, no szału nie ma.
Proste, o niczym.

Wyzwanie czytelnicze LC lipiec 2022: Przeczytam cienką książkę (mającą maksimum 200 stron) (29)

Nie jestem zachwycona tymi wierszami. Nie czuję chyba tego flow de Barbaro, co by się zgadzało, bo czasem jak ktoś mówi o "Czułej przewodniczce", której jest autorką, to w ogóle do mnie nie trafia, nie ten mindset, dla mnie to taki coaching, którego nie toleruję w żadnej formie. I w tych wierszach to chyba czuć, że po prostu nie nadajemy na tych samych falach. Podobają mi...

Nigdy zbytnio nie ceniłem tej poezji.

Nigdy zbytnio nie ceniłem tej poezji.

(...) lubię, gdy tomy poetyckie (ale też płyty muzyczne) są oparte na koncepcie. Tak właśnie jest w Tkance: pozornie rozproszone wiersze komponują się w całość. W trzydziestu pięciu krótkich utworach autorka przepuszcza prawdę o sobie przez różne przezrocza: przez drugiego człowieka (jego bliskość i stratę),przez przyrodę, przez pokonywaną drogę, przez zwykłe przedmioty. Natalia de Barbaro wprowadza nas w intymny świat; opowiada o nim sensualnie, wydobywa emocje, przez co czytelnik (a przynajmniej ja) może przejrzeć się w nich jak w lustrze. Jej poezja jest osobista i prawdziwa, co czyni ją uniwersalną.

Natalia de Barbaro z wyczuciem tka swoje utwory, w których liczy się każde słowo. Poetka posługuje się językiem codzienności, proponując jednak nieoczywiste, abstrakcyjne zestawienia. Operuje twórczymi, niezużytymi metaforami. Wątkiem Tkanki jest życie (przede wszystkim wewnętrzne),osnową – świat. Warsztat pisarski de Barbaro przypomina zakład krawiecki, gdzie krojone są wiersze na miarę wrażliwego czytelnika. Zewsząd wyziera kruchość, ulotność, przemijanie.
Walorem poezji jest także to, że pozwala na odmienną względem prozy, bardziej niezobowiązującą lekturę. Mimo wspomnianej już kompozycji utworów zebranych w cztery podgrupy (Tropy, Tracenie, One, Żar),każdy z wierszy niesie także odrębne przesłanie. Można je zatem czytać także „wyrywkowo”. Po Tkankę Natalii de Barbaro warto sięgać wielokrotnie, choćby po to, by zatrzymać się na chwilę w codziennym biegu przez życie. Na koniec, choć bynajmniej nie jest to najmniej ważna kwestia, pragnę zwrócić uwagę na odwagę Wydawnictwa Literackiego. Dla mnie każde, ale zwłaszcza niezorientowane konkretnie na poezję, wydawnictwo decydujące się na liryczne publikacje jest bohaterem. Nie trzeba chyba wyjaśniać, że dużo łatwiej sprzedać poczytny kryminał niż tom poetycki obarczony stereotypem męczącej konieczności zgadywania, co autor miał na myśli. Wierzę, że podjęte ryzyko WL-ce się opłaci, bo mamy do czynienia z naprawdę wartym uwagi zbiorem.

PRZECZYTAJ CAŁĄ RECENZJĘ NA BLOGU: http://dodziela.com.pl/2017/09/16/tkanka-natalia-de-barbaro/

(...) lubię, gdy tomy poetyckie (ale też płyty muzyczne) są oparte na koncepcie. Tak właśnie jest w Tkance: pozornie rozproszone wiersze komponują się w całość. W trzydziestu pięciu krótkich utworach autorka przepuszcza prawdę o sobie przez różne przezrocza: przez drugiego człowieka (jego bliskość i stratę),przez przyrodę, przez pokonywaną drogę, przez zwykłe przedmioty....

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2017/05/tkanka-natalia-de-barbaro.html

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2017/05/tkanka-natalia-de-barbaro.html

Większość z Was pewnie spodziewa się po wierszach samych trudności i tego, że ciężko będzie Wam przez nie przebrnąć, dlatego, że do końca nie będziecie mogli rozszyfrować co też autor lub autorka miała na myśli. Jeśli tak ocenicie Tkankę, to uprzedzam lojalnie, że bardzo się pomylicie. Dlaczego?
Otóż ja również wspomnienia szkolne związane z wierszami mam nie do końca różowe i pozytywne. Podeszłam do tomiku ostrożnie, ale także z chęcią poznania poezji Natalii de Barbaro. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że są to króciutkie ale pełne przekazu i wyobraźni dla czytelnika wiersze. Niektóre są oczywiście dłuższe, lecz mimo wszystko bardzo przyjemne i przystępne dla czytelnika.
Osobiście miałam nieodparte wrażenie, że wiersze te są o snach i o tym jak sny ludzkie z jednej strony mogą być piękne i kolorowe, a z drugiej strony mogą być straszne i wpychające człowieka w niemoc. Sny to nasz drugi świat w którym tak jak w rzeczywistości są pory roku, są inne osoby, są w końcu miłe przygody, ale i smutne albo złe. Dokładnie tak jak w rzeczywistości. To co podsyła nam nasza podświadomość przejawia się właśnie w snach.

Tak jak już wspomniałam, wiersze są krótkie i bardzo przystępne, nie jest ich także wiele. To krótki tomik, który pozwoli nam na podziwianie wierszy i rozwijanie wyobraźni. Nie trzeba wszystkiego czytać od razu. Myślę, że bardzo dobrym patentem będzie jeden wiersz dziennie – przeczytajmy go na przykład rano, a później przez cały dzień zastanawiajmy się nad nim i interpretujmy go jak chcemy.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Większość z Was pewnie spodziewa się po wierszach samych trudności i tego, że ciężko będzie Wam przez nie przebrnąć, dlatego, że do końca nie będziecie mogli rozszyfrować co też autor lub autorka miała na myśli. Jeśli tak ocenicie Tkankę, to uprzedzam lojalnie, że bardzo się pomylicie. Dlaczego?
Otóż ja również wspomnienia szkolne związane z wierszami mam nie do końca...

ty, ledwie punkt na mapie, ja, co na ciebie patrzę. ♥

ty, ledwie punkt na mapie, ja, co na ciebie patrzę. ♥