Zaufaj mi, Karolino

Zaufaj mi, Karolino to kolejna część o perypetiach 26 letniej kobiety o rudych włosach i z piegami na twarzy. Tym razem jednak Karolina nie użala się nad swoją urodą i nad tym, iż całe życie będzie sama. W tej książce opisane jest jak główna bohaterka czuje się po rozstaniu z Filipem. Ich małżeństwo zakończyło się równie szybko jak się zaczęło. Z jednej strony kocha Filipa, a z drugiej strony się go boi. Pewnego dnia na jej drodze ponownie staje Rafał - jej pierwsza szkolna miłość. Czy dziewczyna odważy się kolejny raz zaufać mężczyźnie? Czy wydarzenia z jej poprzedniego związku przyćmią wołanie serca? Przeczytajcie koniecznie! 😊

Zaufaj mi, Karolino to kolejna część o perypetiach 26 letniej kobiety o rudych włosach i z piegami na twarzy. Tym razem jednak Karolina nie użala się nad swoją urodą i nad tym, iż całe życie będzie sama. W tej książce opisane jest jak główna bohaterka czuje się po rozstaniu z Filipem. Ich małżeństwo zakończyło się równie szybko jak się zaczęło. Z jednej strony kocha Filipa,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

14 marca swoją premierę wydawniczą miała książka Zaufaj mi, Karolino, której autorką jest Alina Białowąs. Książka została wydana nakładem Wydawnictwa Replika.

Przyznać trzeba, że określony zabieg literacki, jaki zastosowała autorka staje się dla czytelnika nie lada wyzwaniem w lekturze. Po raz drugi spotykam się z literackim monolitem w pozbawionej rozdziałów książce. Brakuje miejsca na oddech, przerwę, na chwilę wytchnienia. Od czytelnika zależy jedynie, w którym miejscu zrobi sobie przerwę w dotykaniu historii Karoliny, którą życie doświadczyło boleśnie. Małżeńskie szczęście trwało bardzo krótko. Coś, co jeszcze się nie zaczęło już się na dobre skończyło. Piękne słówka i złudne gesty, coś, co oczarowało Karolinę i zamknęło jej oczy na mroczne oblicze jej przyszłego męża.

Teraz przychodzi pora, aby na nowo ułożyć sobie bez niego życie. Zaufać, to bardzo duże słowo, gdy zaufanie do mężczyzny straciło być może bezpowrotnie swoje szczególne znaczenie. Czerpać siłę z przyjaźni z Miśką, szukać wsparcia u Rodziców, choć i oni nie zawsze wydają się pomocni. Jednak, gdy odcinamy się od świata czasem wydajemy też mylne osądy nie odbierając za dobrą monetę tego, co faktycznie wydaje się dobre. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2019/02/alina-biaowas-zaufaj-mi-karolino.html

Internetowa cela to powieść obyczajowa o bólach przeszłości,
o magii zaklętej w teraźniejszości i o przyszłości,
która budowana na gruzach historii i tajemnic, wcale nie zdaje się być taka pewna...
https://www.facebook.com/Internetowa.cela

14 marca swoją premierę wydawniczą miała książka Zaufaj mi, Karolino, której autorką jest Alina Białowąs. Książka została wydana nakładem Wydawnictwa Replika.

Przyznać trzeba, że określony zabieg literacki, jaki zastosowała autorka staje się dla czytelnika nie lada wyzwaniem w lekturze. Po raz drugi spotykam się z literackim monolitem w pozbawionej rozdziałów książce....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwszą część tej serii czytałam jeszcze w pierwszym wydaniu, czyli jako "Grzeczną dziewczynkę". Bardzo mi się podobała, była przejmująca, wiarygodna, napisana stylem, który czytało mi się z łatwością. Byłam więc pozytywnie nastrojona. Rozczarowałam się jednak bardzo. W "Zaufaj mi, Karolino" główna bohaterka była okropnie irytująca! Zachowywała się jak nieopierzona nastolatka, która interesuje się tylko tym, jak wygląda, jak poradzić sobie ze swoimi kompleksami i co myślą o niej inni. Do kobiety, która zdążyła się już co nieco nauczyć o życiu, takie zachowanie nie pasuje i jest zwyczajnie drażniące.
Oczywiście wiem, że każdy, niezależnie od wieku, może być nieśmiały, zakompleksiony i nieporadny w radzeniu sobie z poważnymi kłopotami, ale Karolina już przesadza. A to jak postępuje z sympatycznym Rafałem oraz co myśli, gdy ten opiekuje się matką, przechodzi moje pojęcie. Co za głupia gęś! ;)
Na plus powiem, że powieść nie pozostawiła mnie obojętną, a że w tę gorszą stronę, to już inna rzecz ;D

Pierwszą część tej serii czytałam jeszcze w pierwszym wydaniu, czyli jako "Grzeczną dziewczynkę". Bardzo mi się podobała, była przejmująca, wiarygodna, napisana stylem, który czytało mi się z łatwością. Byłam więc pozytywnie nastrojona. Rozczarowałam się jednak bardzo. W "Zaufaj mi, Karolino" główna bohaterka była okropnie irytująca! Zachowywała się jak nieopierzona...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na początku byłam na nie... ale z każdą stroną coraz lepiej. Fajna - stwierdziałam zamykając ksiażkę. Ma w sobie wiele cennnych rad, wskazówek,trafnych sentencji na temat miłości, małżeństwa i życia we dwoje. Kobiety w tej histori, nie tylko tytułowa Karolina, ale również koleżanka, mama,babcia... każda ma swój bagaż życiowy i swoją historię. w każdej z tych postaci można znaleźć siebie. Polecam... bardzo fajnie się czyta.

Na początku byłam na nie... ale z każdą stroną coraz lepiej. Fajna - stwierdziałam zamykając ksiażkę. Ma w sobie wiele cennnych rad, wskazówek,trafnych sentencji na temat miłości, małżeństwa i życia we dwoje. Kobiety w tej histori, nie tylko tytułowa Karolina, ale również koleżanka, mama,babcia... każda ma swój bagaż życiowy i swoją historię. w każdej z tych postaci można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Już drugi raz pisarka Alina Białowąs pokazała swój wspaniały warsztat pisarski bardzo pięknie napisana,dobra
fabuła powieści,pełna wzruszeń,uczuć i emocji niesamowitych.Główna bohaterka 26-letnia Karolina powieści "Zaufaj mi,Karolino"poznała swojego męża Filipa w bibliotece w swojej pracy.Dziewczyna chciała najprędzej
sfinizować swój związek.Lecz niedługo trwało jej małżeńswo bo przejrzała na oczy jaki był Rafał,a był tyranem i despotą była zaślepiona nie mając pojęcia jaki jest.
Bardzo silnie,emocjonalnie przeżywa rozstanie z Filipem,a jednak ich małżeństwo zakończyło się już wcześniej.
Czuje się rozdarta pomiędzy uczuciem do swego męża,a przerażającym strachem.
Pewnego dnia spotyka Rafała chłopaka,kolegę z czasów szkolnych,ale trudno nawiązać teraz jej relację z Rafałem,on kiedyś podkochiwał się w Karolinie.
Bardzo polubiłam babcię Karoliny to starsza kobieta ciepła,wspaniała,mądra,wspierająca swoją wnuczkę Karolinę i kochająca całym sercem.
Pozostałe postacie barwne,ciekawe w powieści.
Bardzo piękna,wzruszająca,cudna i poruszająca książka z przyjemnością przeczytałam.

Już drugi raz pisarka Alina Białowąs pokazała swój wspaniały warsztat pisarski bardzo pięknie napisana,dobra
fabuła powieści,pełna wzruszeń,uczuć i emocji niesamowitych.Główna bohaterka 26-letnia Karolina powieści "Zaufaj mi,Karolino"poznała swojego męża Filipa w bibliotece w swojej pracy.Dziewczyna chciała najprędzej
sfinizować swój związek.Lecz niedługo trwało jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"(…) życie nie jest grą komputerową, w której nagle następuje transformacja postaci".


Człowiek poprzez pryzmat własnych doświadczeń podejmuje kolejne decyzje w swoim życiu. Trudno się więc dziwić, że robi wszystko, by nie popełnić błędów z przeszłości. Czasami jednak życiowa nauka przesłania nam korzyść z tego, jaką może przynieść podjęcie ryzyka. Czasami po prostu warto się przełamać.

Alina Białowąs to rodowita Wrocławianka, która nie wyobraża sobie życia bez książek. Autorka swoją przygodę z pisaniem rozpoczęła od prowadzenia pamiętników w szkole podstawowej, zawsze chciała zostać dziennikarką. Ma duże poczucie humoru i sporo pozytywnej energii. Jej debiutem literackim była dobrze przyjęta powieść pt. "Galeria uczuć".

Karolina odeszła od swojego męża Filipa, który znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Bohaterka próbuje poprzez stabilizację, znaleźć upragniony spokój. Jej codzienną rutynę w postaci pracy w bibliotece, przerywa spotkanie Rafała - dawnej, szkolnej miłości. Los po raz kolejny wystawia ją na wielką próbę.

"Zaufaj mi, Karolino" to kontynuacja czytanej przeze mnie jakiś czas temu książki pt. "Grzeczna dziewczynka", odświeżonej pod nowym tytułem, czyli "Obudź się, Karolino". Byłam więc bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy głównej bohaterki, której kibicowałam w pokonywaniu życiowych trudności. Jak się okazało, autorka po raz kolejny postawiła przed Karoliną ciężkie dylematy, w których roztrząsaniu dość głęboko uczestniczyłam. Dylematy dotyczące życia miłosnego po traumie związanej ze złym wyborem. Dylematy dotyczące porównań tego co było, z tym co może być. Dylematy odnoszące się do obdarowania kogoś zaufaniem, które staje się towarem deficytowym. Wszystko to bowiem analizuje w sobie główna bohaterka, w której kreacji wiele czytelniczek znajdzie z pewnością cząstkę własnych problemów.

Jako czytelnik patrzący z boku na rozterki Karoliny, wielokrotnie zastanawiałam się nad tym, co sama zrobiłabym na jej miejscu. Przemyślenia i zachowania bohaterki kilkakrotnie mnie zdziwiły i to chyba główny atut przedstawionej przez Alinę Białowąs historii. Każdy z nas zupełnie inaczej potraktuje wydarzenia, jakie mają miejsce w życiu Karoliny - jedni zgodzą się z jej punktem widzenia, inni zaś nie będą potrafili jej zrozumieć, a jeszcze inni będą irytować się wyolbrzymieniem problemów przez bohaterkę. Wydaje mi się, że taki był właśnie zamysł autorki, która postawą Karoliny wywołuje różne uczucia, a które jednym słowem można określić, jako ambiwalentne.

W drugiej części tej serii, drugoplanową płaszczyznę zajmuje wątek przyjaciółki głównej bohaterki, czyli Miśki. Przyznam, że nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy w jej życiu, które również nie toczy się w zgodzie z góry ustalonym planem. Warto także wspomnieć świetnie wykreowany wątek prawdziwej przyjaźni pomiędzy dziewczynami, która zostaje wystawiona na dość ciężką próbę.

"Zaufaj mi, Karolino" to pełnokrwista powieść obyczajowa, w której największy nacisk położono na wydźwięk emocjonalny. Jestem bardzo ciekawa, co też Alina Białowąs przygotowała dla czytelników w trzeciej części losów Karoliny.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"(…) życie nie jest grą komputerową, w której nagle następuje transformacja postaci".


Człowiek poprzez pryzmat własnych doświadczeń podejmuje kolejne decyzje w swoim życiu. Trudno się więc dziwić, że robi wszystko, by nie popełnić błędów z przeszłości. Czasami jednak życiowa nauka przesłania nam korzyść z tego, jaką może przynieść podjęcie ryzyka. Czasami po prostu warto...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię sięgać po książki, które wywierają na mnie wpływ, wywołują emocje. Mogą to być pozycje psychologiczne, rozwojowe, z gatunku fantasy, obyczajówki, romanse... Bez znaczenia. Musi to jednak być treść, która w jakiś sposób zapadnie mi w pamięć. Z tych względów kilka lat temu sięgnęłam po książkę Aliny Białowąs pt. Obudź się, Karolino (opinia). Jest to historia 25-letniej Karoliny, która poznała Filipa, swojego przyszłego męża, w bibliotece. W dość krótkim czasie zapragnęli sfinalizować swój związek. Jednak kobieta była tak zaślepiona miłością, że nie zauważyła, jak despotycznym człowiekiem jest jej wybranek. Ta ignorancja sprawiła, że Karolina doświadczyła nieprzyjemnych sytuacji, które na zawsze zmieniły jej życie, postrzeganie pewnych spraw, podejmowania decyzji.

Zaufaj mi, Karolino jest pozycją, która pokazuje życie Karoliny po rozwodzie. Historia skupia się na powolnym powrocie do równowagi, jak małymi kroczkami próbuje pogodzić się z tym, że została tak szybko rozwódką, a jej związek okazał się fiaskiem. Uważała, że po otrzymaniu wyroku stanie się zupełnie nową osobą, pełną wiary w samą siebie, wolną od całej tej sytuacji. Rzeczywistość jednak okazała się brutalniejsza, niż przypuszczała. Ogłoszenie wyroku nie sprawiło, że kobieta poczuła się lepiej. Wręcz przeciwnie. Sam fakt sprawił, że jeszcze bardziej straciła wiarę w swoje możliwości, a i grunt zaczął jej się sypać pod nogami... Sporo czasu potrzebowała na to, aby oswoić się z rozwodem i rozpoczęciem nowego etapu w swoim życiu. Dodatkowo nieprzyjemne, wręcz traumatyczne przeżycia nie ułatwiają funkcjonowania w pracy, a także wśród rodziny czy przyjaciół, którzy patrzą na każdy twój ruch. Zwłaszcza, że wiele miejsc, słów, kolorów stale przypomina Karolinie o istnieniu Filipa i ich dawnej relacji. Na dodatek w jej życiu, zupełnym przypadkiem, znalazła się dawna, licealna miłość. Dziewczyna musi skonfrontować swoje wspomnienia i wyobrażenia z rzeczywistością, która nie zawsze jest tak kolorowa, jak nam się wydaje.

Po drugą cześć historii z życia Karoliny sięgnęłam tak naprawdę bardziej z sentymentu do autorki, niż z ciekawości dalszych losów bohaterki. Obawiałam się, że kolejny tom przyćmi pierwszy bądź sprawi, że spojrzę na tamtą opowieść zupełnie inaczej. Uważałam, że nic więcej wartościowego nie można dopisać. I przez lata, które minęły od przeczytania Obudź się, Karolino, a do momentu sięgnięcia po Zaufaj mi, Karolino, trochę zmienił się mój gust czytelniczy, oczekiwania względem książek, po które sięgam. Stałam się bardziej wymagającym czytelnikiem, a i nie jest już tak łatwo mnie zaskoczyć. Za to zdecydowanie łatwiej zniechęcić i rozczarować. I tego ostatniego bałam się równie mocno. Na szczęście wyśmienita zdolność autorki do obserwacji i empatii sprawiła, że historia była wciągająca, interesująca, uświadamiająca i... budująca.

Karolina jest typem osoby bardzo zakompleksionej. Nie zdaje sobie sprawy, jak wartościową jest osobą. Skupia się na swoich, jej zdaniem, minusach w sylwetce, kolorze włosów, piegach. To, co ją wyróżnia, zamiast traktować jako zaletę, szybko przemienia na wadę. I uważa, że wszyscy dookoła myślą dokładnie tak samo. W każdym z nas tkwi cząstka takiej osoby. Lubimy się porównywać, zwłaszcza nasze słabe strony z mocnymi stronami innych osób. Jesteśmy zbyt krytyczni wobec siebie, nie zauważamy tego, co jest w nas dobre, wyjątkowe, inspirujące, ładne. Nie wierzymy w to, że potrafimy coś wykonać, stale mówiąc, że ktoś zrobiłby to lepiej. Jeżeli z tym nie walczymy - tworzymy wokół siebie mur, zamykamy się w sobie, stajemy się bardziej nieśmiali i mamy problemy z mówieniem o tym, co nas męczy, boli, co sprawia nam przykrość. Nie znajdujemy w sobie również odwagi, aby wyznać uczucia ważnej dla nas osobie, czy zawalczyć o relacje, która się rozluźnia.

Mimo takich przeciwności Karolina musi zajrzeć w głąb samej siebie, przyznać przed sobą, czego oczekuje i... zawalczyć. Ale czy sprosta przeznaczeniu? Czy jest gotowa na to, co przyniesie dla niej los w najbliższym czasie? I skąd weźmie siłę na to wszystko? Przyznam się, że sama nie wiem, jakbym postąpiła na jej miejscu. Z boku widzę, ile niepotrzebnych błędów popełniła, ale nie mam gwarancji, że nie zrobiłabym identycznie. Dlatego ocenę zachowania głównej bohaterki i sens jej wyborów pozostawię Wam. A ja z niecierpliwością oczekuję kontynuacji jej losów, bo zrobiło się bardzo ciekawie.

Lubię sięgać po książki, które wywierają na mnie wpływ, wywołują emocje. Mogą to być pozycje psychologiczne, rozwojowe, z gatunku fantasy, obyczajówki, romanse... Bez znaczenia. Musi to jednak być treść, która w jakiś sposób zapadnie mi w pamięć. Z tych względów kilka lat temu sięgnęłam po książkę Aliny Białowąs pt. Obudź się, Karolino (opinia). Jest to historia 25-letniej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tej części widzimy, jak Karolina walczy sama ze sobą i ze swoimi wspomnieniami. Jest ona bardzo ufną i empatyczną kobietą, dlatego wraca do sentymentalnych aspektów jej związku. Gdyby nie jej przyjaciółka, pewnie jeszcze długo rozpamiętywałaby swój związek z Filipem. Rodzice starają się, jak mogą, by wyrwać swoją córkę z odmętów rozpaczy, ale wiadomo, że to nie takie proste. Nie zawsze rozum współpracuje z sercem. Aspekt utraty miłości jest u niej olbrzymi i zamiast traktować rozwód jako wyzwolenie, poczucie straty jest u niej dojmująco silne. Faza żalu, goryczy, analizowania swoich błędów trwa dosyć długo.
Po rozwodzie trzeba zacząć wszystko od nowa. I to nowe może być dużo lepsze od tego, co się skończyło. Ale by znów móc cieszyć się życiem, najpierw trzeba uporać się z żalem po rozstaniu, pożegnać z przeszłością, uporządkować własne uczucia i pogodzić się ze stratą.
Gdy na swojej drodze ponownie spotyka młodzieńczą miłość ze szkolnej ławy - Rafała, uśpione tęsknoty ponownie wychodzą na wierzch. To właśnie on, Rafał, rozpalił w Karolinie marzenia o wielkiej i spełnionej miłości. Gdy wyjechał na studia i ich drogi się rozeszły, a na jej drodze pojawił się łudząco podobny Filip, Karolina bardzo szybko wpadła w sidła marzeń o pięknej miłości. Wyszło, jak wyszło. Czy ich ponowne spotkanie zmieni coś w życiu naszej bohaterki? Czy wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki? Czy Karolina da szansę Rafałowi na miłość?

Więcej na http://przystanekszczescia.blogspot.com/2017/07/zaufaj-mi-karolino-alina-biaowas.html

W tej części widzimy, jak Karolina walczy sama ze sobą i ze swoimi wspomnieniami. Jest ona bardzo ufną i empatyczną kobietą, dlatego wraca do sentymentalnych aspektów jej związku. Gdyby nie jej przyjaciółka, pewnie jeszcze długo rozpamiętywałaby swój związek z Filipem. Rodzice starają się, jak mogą, by wyrwać swoją córkę z odmętów rozpaczy, ale wiadomo, że to nie takie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgając po książkę „Zaufaj mi Karolino”, czyli kontynuację historii „Obudź się, Karolino”, obawiałam się, że może mi się ona spodobać jedynie z sentymentu. Bałam się również, że nie dorówna pierwszej części, którą określiłam jako Prawdziwą przez duże P. Tym bardziej, że od tego czasu minęły już prawie trzy lata, a ja stałam się bardziej wymagającym czytelnikiem. W związku z tym, z jednej strony moje oczekiwania względem najnowszej książki Aliny Białowąs były ogromne, a z drugiej podchodziłam do niej z dużym dystansem.

„Zaufaj mi Karolino” rozpoczyna się tuż po rozwodzie Karoliny z Filipem. Dziewczyna wciąż nie może się otrząsnąć po tym, co wydarzyło się w jej życiu. Ciągle rozpamiętuje dzień rozwodu i związek ze swoim byłym mężem. Wierzyła, że odczytanie wyroku wszystko odmieni i nastąpi w niej diametralna zmiana. Niestety tak się nie stało. Wciąż nie potrafiła zrobić kroku do przodu, zamknąć tego nieudanego rozdziału i rozpocząć nowego. Czasami nawet najgorsze sytuacje nie sprawią, że staniemy się zupełnie innymi osobami. Do tego potrzeba czasu, determinacji i sporej pracy nad swoim charakterem czy sposobem myślenia. Nie działa to tak, że powiemy sobie „od poniedziałku stanę się pewną siebie kobietą”. Tak nagle! Pstryk i o! Kiedy po raz kolejny nasze niskie poczucie własnej wartości zostanie zaniżone, a zaufanie do drugiego człowieka porządnie nadszarpnięte, ciężko w jednej chwili to wszystko naprawić. Nawet z pomocą bliskich. Rzeczywistość szybko sprowadziła Karolinę na ziemię. Przekonała się, że nie będzie łatwo odbudować wszystko to, co zniszczył jej związek z despotycznym Filipem.

W takich momentach ciężko wykonać kolejny krok, ponieważ wciąż zastanawiamy się czy będzie słuszny. Motamy się, nie wiedząc jak powinniśmy postąpić. Staramy się dać szczęściu szansę, ale mimo to widzimy wszystko w czarnych barwach. Boimy się sięgnąć po kredki, aby pokolorować swój świat, z jednego powodu – obawiamy się, że to, co stworzymy okaże się po raz kolejny jedynie iluzją. Naszą wyimaginowaną rzeczywistością.

„Boisz się zadzwonić, bo jeśli się spotkacie i usłyszysz, że tylko mu się podobałaś, poczujesz się odrzucona i znowu wpakujesz siebie w dramat: zaczną się bezsenne noce, rozpamiętywania, analizowania, czyli znowu cierpienie, ale mocniejsze, bo to kolejny zawód.”

Osoby o niskim poczuciu własnej wartości często boją się otwarcie mówić o swoich uczuciach ze strachu przed odrzuceniem. Wówczas łatwiej im tworzyć w swojej głowie własne wyobrażenia chociażby swoich miłości. Niestety potem okazuje się, że przez to pewne sytuacje odbierają inaczej niż miało to w rzeczywistości miejsce. Tworzą w wyobraźni związki, których tak naprawdę nie ma. A potem czują się porzucone, bo ta osoba nagle w rzeczywistości zaczyna być z kimś innym. Ale wiecie co jest najgorsze i jednocześnie przykre? Czasami te wyobrażenia są po części prawdziwe i mogłyby mieć odzwierciedlenie w prawdziwym życiu, gdyby odrobina odwagi i wiary w siebie. Pytanie tylko jak osoba o niskim poczuciu wartości ma poznać czy to nie tylko wyobrażenie? Szczególnie, jeśli w międzyczasie zostanie porządnie skrzywdzona przez innego człowieka? Wówczas często sny zamieniają się w koszmary, a wszelkie zachowania innych osób odbierane są w negatywny sposób i porównywane do przeżytych przez nie nieprzyjemnych doświadczeń.

„Może nie warto spieszyć się z wyznaniami? Może to właśnie przyjaźń między zakochanymi jest obietnicą wiecznej miłości?”

Karolina stoi przed trudnym wyborem. Musi zdecydować czy warto zaryzykować i zaufać przeznaczeniu. Droga do podjęcia decyzji nie będzie łatwa, ale może znaki, jakie otrzymuje od życia, tym razem pomogą jej wybrać właściwą ścieżkę. Osobiście z niecierpliwością oczekuję na kolejną część opowieści o rudowłosej Karolinie.

[Recenzja pochodzi z http://natblue.eu/]

Sięgając po książkę „Zaufaj mi Karolino”, czyli kontynuację historii „Obudź się, Karolino”, obawiałam się, że może mi się ona spodobać jedynie z sentymentu. Bałam się również, że nie dorówna pierwszej części, którą określiłam jako Prawdziwą przez duże P. Tym bardziej, że od tego czasu minęły już prawie trzy lata, a ja stałam się bardziej wymagającym czytelnikiem. W związku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rany zadane przez bliską osobę i rozczarowanie nią nie jest łatwy do zapomnienia, tak samo jak utrata zaufania do własnych możliwości w osądach innych. Trudno jest się odciąć od tego co było i z nadzieją patrzeć w przyszłość, chociaż wydawało się, że wystarczy zamknąć za sobą drzwi do przeszłości by znowu wszystko było takie jak wcześniej. Jednak zranione uczucia wymagają czasu na uleczenie, tak samo jak odzyskanie dawnej pewności siebie i przekonania, że jeszcze wszystko przed, a nie za nami. Zaufanie sobie jest równie trudne jak i innym.

To co najgorsze Karolina ma za sobą, ale wspomnienia wciąż powracają i otwierają świeże rany. Rozwód miał być ostatnim rozdziałem w jej małżeństwie i jednocześnie pierwszym w dalszym życiu. Ale czy da się od razu zapomnieć o doświadczonym dramacie? Bliscy troszczą się o nią, wspierają, lecz koszmar wciąż powraca, wystarczy chwila i znowu pojawiają się niechciane obrazy przed oczyma, a w uszach brzmią bolesne słowa. Ile czasu potrwa jeszcze ta sytuacja? Karolina pragnie odzyskać spokój i znowu być tą samą dziewczyną co kiedyś oraz patrzeć optymistycznie na świat. Najbliższa przyjaciółka stoi wiernie u jej boku i dzień za dniem wyciąga pomocną dłoń, lecz ma za wroga ludzką pamięć, atakującą w najmniej spodziewanym momencie. Jakby tego było mało na horyzoncie pojawia się Rafał, niespełniona szkolna miłość. Karolina nie zdradziła się nigdy ze swoimi uczuciami, teraz on znowu wkracza do jej życia. Nie jest Filipem, lecz trudno zaufać mężczyźnie, z którym wiązało się pewne nadzieje, a później się je utraciło. Czyżby nadeszła szansa na rozwinięcie czegoś o czymś się marzyło dawno temu? Jednak wiąże się z okazaniem zaufania, a w zachowaniu Rafała coś nie daje Karolinie spokoju. Niepewność nie pozwala na szczerość, rozterki narastają, bliscy zadają pytania, czy Rafał jest tym samym chłopakiem co kiedyś? Nie tak dawno kobieta pomyliła się w osądzie i zapłaciła wysoką cenę, czy i teraz daje się zwieść pozorom i nie zważa na sygnały ostrzegawcze? A może źle odczytuje gesty mężczyzny?

Ucieczka od wspomnień nie zawsze jest możliwa, stawienie im czoła wymaga siły i samozaparcia. Czasem brakuje na jedno i drugie siły, ale niektórzy w końcu uwalniają się od tego co ich rani, chociaż nie zapominają doświadczonej krzywdy, blizny po niej są ostrzeżeniem i równocześnie świadectwem, że to co najgorsze już za nimi.

Jakiś czas temu miałam okazję przeczytania historię o wcześniejszych losach tytułowej bohaterki "Zaufaj mi, Karolino" i pozostała mi ona w pamięci pomimo upływu czasu. Byłam ciekawa co dalej z tytułową postacią, niedawno dostałam od Aliny Białowąs możliwość kontynuacji lektury i byłam pewna, że dostarczy ona wielu emocji i nie zawiodłam się. Nawet więcej, dalszy ciąg opowieści o Karolinie był równie dobry jak pierwsza część, a może nawet lepszy. Autorka nie wyposaża swojej bohaterki w nadzwyczajny optymizm, nie czyni z niej nagle super-woman czy też siłaczki, ale za to przedstawia rzeczywistą osobę - zranioną, starającą się jakoś iść do przodu i potykającą się na nowej drodze. "Zaufaj mi, Karolino" wbrew pozorom nie jest powieścią epatującą smutkiem, emocje odczuwane przez poszczególne postacie mają swoje uzasadnienie i są adekwatne do opisywanych sytuacji. Tytuł nie zawsze odzwierciedla fabułę, lecz w przypadku tej książki dobrany jest idealnie i podczas czytania odnajdujemy go niejednokrotnie, skłania on także do refleksji nad przedstawionymi wątkami. Dzięki głównej bohaterce poznajemy siłę kompleksów i jak mogą wpłynąć na życiowe wybory, dostrzegamy również co znaczy wsparcie w najgorszych chwilach i wiara w drugiego człowieka, zwłaszcza wtedy gdy on sam nie widzi przysłowiowego światełka w tunelu. Historia Karoliny jeszcze nie dobiegła końca, otwierają się przed nią nowe możliwości, jednak czy przeszłość zostawiła już sobą? Alina Białowąs napisała wnikliwy portret kobiety, którą być może zna każdy z nas - pragnącej zapomnieć o tym co było, walczącej z bolesnymi ranami z przeszłości, pragnącej szczęścia, lecz patrzącej z podejrzliwością na kogoś, kto daje obietnicę na spełnienie marzeń, gdyż zadra w sercu i umyśle wciąż tkwi. Jak potoczą się dalsze losy Karoliny? Jestem ich ciekawa i trzymam za nią kciuki

Rany zadane przez bliską osobę i rozczarowanie nią nie jest łatwy do zapomnienia, tak samo jak utrata zaufania do własnych możliwości w osądach innych. Trudno jest się odciąć od tego co było i z nadzieją patrzeć w przyszłość, chociaż wydawało się, że wystarczy zamknąć za sobą drzwi do przeszłości by znowu wszystko było takie jak wcześniej. Jednak zranione uczucia wymagają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to